Gazarte: Συναυλίες, θέατρο και κλασική μουσική

Για πρώτη φορά εφέτος στη σκηνή του GAZARTE θα παρουσιαστούν ανεξάρτητες θεατρικές παραγωγές από το εξωτερικό με στόχο το ανέβασμα πρωτότυπων έργων από ανερχόμενους δημιουργούς οι οποίοι δεν είναι απαραιτήτως γνωστοί στην Ελλάδα. Η θεματολογία αυτών των έργων  θα αρχίζει από τις άγνωστες πτυχές της προσωπικότητας της Εντίθ Πιαφ και τις χρυσές εποχές των Παριζιάνικων καμπαρέ μέχρι τη διάλυση τους στα παρακμιακά μπαρ της Βαϊμάρης και θα καταλήγει στην σύγχρονη πραγματικότητα. Κανένα ωστόσο θεατρικό έργο που θα ανεβεί στο πλαίσιο του GAZARTE GOES THEATER δεν είναι προς το παρόν ανακοινώσιμο.

Αντιθέτως το συναυλιακό πρόγραμμα του χώρου έχει ήδη συγκεκριμένες ημερομηνίες: ανάμεσα στους καλλιτέχνες που θα εμφανιστούν είναι ο «νονός» της reggae-soul, Γουίνστον Μακ Αναφ (11/10), o Everlast των θρυλικών House of Pain και κάτοχος Grammy για το ντουέτο του με τον Carlos Santana στο αξεπέραστο "Put Your Lights On" (22/11), ο βραβευμένος με Grammy και κορυφαίος μπασίστας της jazz με το τρίο του, Κρίστιαν Μακ Μπράιντ (25/10), οι jazz μινιμαλιστές, Portico (6/12), οι Kένι Μπάρον και Ντέιβ Χόλαντ (8/11), ο Aλφρεντ "Pee Wee" Eλις (12/12),  η εκκεντρική Νορβηγίδα Aν Μπρουν (13/12) και μια μεγάλη φωνή της jazz, η Στέισι Κεντ (16/11).

Από τις 20 Οκτωβρίου, τα Classic Mondays φιλοδοξούν να φέρουν την κλασική μουσική πιο κοντά στο ευρύ κοινό. Τις εκδηλώσεις πλαισιώνουν η Κρατική Ορχήστρα Αθηνών, κορυφαίοι ερμηνευτές της Εθνικής Λυρικής Σκηνής και εξέχοντες έλληνες συνθέτες που διαπρέπουν στην Ελλάδα και το εξωτερικό.

Παράλληλα, το Gazarte Cinema προτείνει, όπως πάντα, τις πιο ενδιαφέρουσες στιγμές του παγκόσμιου κινηματογράφου, το ατμοσφαιρικό café/bookstore βρίσκεται στο ισόγειο για τις πιο χαλαρές στιγμές, ενώ το Living Room στον 1^ο όροφο ανανεώνει το light menu και διατηρεί την φήμη του για μία από τις πιο ενημερωμένες μπάρες της Αθήνας με επιλεγμένες ετικέτες και ευφάνταστα cocktails.  

By: Το Ρήγμα που Ενώνει On 7:33 π.μ.

Continue Reading

Ξεσκονίστε τα κασετόφωνά σας

Του Δημήτρη Κανελλόπουλου

Πόσοι από εσάς έχετε κασετόφωνα; Στο σπίτι βασικά γιατί στο αυτοκίνητο είναι ακόμα πιο δύσκολο να το υποθέσω. Οχι πολλοί, έτσι; Σαφώς λιγότεροι δε από εκείνους που διαθέτουν πικάπ. Προσωπικά έχω δύο, κασετόφωνο όμως όχι, οπότε να δω τι θα κάνω τις συλλεκτικές κασέτες που θα αγοράσω σήμερα.

Τι είναι σήμερα; Η «Cassette Store Day». Και πολλά δισκοπωλεία σε διάφορες περιοχές του κόσμου, σε Αγγλία, Καναδά, Φινλανδία, Ιαπωνία, Αυστραλία και αλλού, θα βάλουν στα ράφια τους κασέτες. Ενας εορτασμός που γίνεται κάθε χρόνο για τα βινίλια – να δούμε αν θα καθιερωθεί και με τις κασέτες. Στο http://cassettestoreday.co.uk θα βρείτε όλες τις απαραίτητες πληροφορίες. Στην Ελλάδα γιορτάζει η ανεξάρτητη δισκογραφική εταιρεία Inner Ear, που βγάζει ειδικά για σήμερα δύο καινούργια της άλμπουμ και σε κασέτες, το «Eclipse» των Film και το «Secret Science» των Mechanimal.

«Το κάναμε πιο πολύ για το φαν της υπόθεσης», μας λέει ο Δημήτρης Μπούρας, μέλος της Inner Ear. «Οντας και λόγω ηλικίας αρκετά εξοικειωμένοι με τις κασέτες, αλλά και αρκετά φετιχιστές με τη μουσική, μας φάνηκε διασκεδαστικό να κυκλοφορήσουμε κάποιες από τις καινούργιες δουλειές της εταιρείας σε αυτή τη μορφή και να ξεσκονίσουμε και πάλι τα κασετόφωνά μας». Αληθινοί εραστές της μουσικής. «Κασετόφωνο έχετε; Πικάπ;» ρωτάω τους Film. «Φυσικά!» απαντούν αφοπλιστικά. «Ναι, και κασετόφωνο έχω και πικάπ και βίντεο VHS και View Master!» λέει και ο Γιάννης Παπαϊωάννου των Mechanimal.

«Η Cassette Store Day, όπως και η αντίστοιχη Record Store, δεν είναι για μας απλώς μια vintage αναβίωση, αλλά μία ακόμη καλή αφορμή να επισκεφτούμε τα δισκοπωλεία, να τσεκάρουμε τις καινούργιες κυκλοφορίες και να συζητήσουμε για μουσική», σημειώνει ο Δημήτρης από την εταιρεία, ο πλέον κατάλληλος να μας μιλήσει και για το βινίλιο, μια και η Inner Ear κυκλοφορεί όλα τα άλμπουμ της και σε δίσκους. «Οντως παρατηρείται άνθηση στο βινίλιο και στη χώρα μας. Ισως όχι σε τόσο έντονο βαθμό όσο στο εξωτερικό, αλλά σίγουρα υπάρχει κι εδώ ανοδική τάση τα τελευταία χρόνια. Η πλειονότητα του κόσμου ακούει πλέον μουσική από υπολογιστές, mp3 players, κινητά κ.λπ. Κι επειδή έχει ευτελιστεί και το cd, αν κάποιος θέλει να αγοράσει το έργο μιας μπάντας θα προτιμήσει το βινίλιο. Ο κόσμος το αντιμετωπίζει πλέον με πολύ μεγάλο σεβασμό».

Mechanical

Ο Γιάννης Παπαϊωάνου των αλχημιστών του ηλεκτρονικού ήχου Mechanimal μοιάζει ο πλέον ειδικός να μας πει για τις κασέτες, τα cd, τους ηλεκτρονικούς ρυθμούς, τα ψηφιακά και τα αναλογικά. Είναι master σε αυτά. «Η μουσική έχει ψυχή. Ασχετα με τον τρόπο που «φτιάχτηκε» και άσχετα με τον τρόπο που ηχογραφήθηκε. Κάποτε τη μουσική την ηχογραφούσαν κατευθείαν πάνω στις πλάκες των δίσκων.

«Μέχρι πριν από μερικά χρόνια την έγραφαν σε μπομπινόφωνα με μαγνητοταινίες. Σήμερα όλη η μουσική που παράγεται γίνεται ψηφιακή πληροφορία και καταγράφεται σε σκληρούς δίσκους». Και η δική σας μουσική; «Το μεγαλύτερο μέρος της παράγεται από αναλογικά όργανα που ηχογραφούνται σε ψηφιακά μέσα. Θεωρώ ότι ο συνδυασμός των αναλογικών και των ψηφιακών μέσων χτίζει μια δυνατή γέφυρα και δημιουργεί ένα κλίμα αστείρευτης καλλιτεχνικής δημιουργίας».

Οσο για τους Film, να πούμε πως επιστρέφουν στη δισκογραφία μετά από αρκετά χρόνια. Ακούγονται πια περισσότερο ηλεκτρονικοί. «Το άλμπουμ μας ηχητικά είναι εντελώς διαφορετικό από ό,τι έχουμε κυκλοφορήσει μέχρι τώρα.

«Με το “Eclipse” είναι σαν να ξεκινάμε την μπάντα από την αρχή, οπότε έχουμε τον ενθουσιασμό του καινούργιου. Κάτι τέτοιο χρειαζόταν τον χρόνο του για να στηθεί ηχητικά και να εξοικειωθούμε ως μπάντα με την ηλεκτρονική “νοοτροπία”, η οποία απαιτούσε άλλου είδους προσέγγιση και χειρισμό, συνθετικά και εκτελεστικά. Κάπως σαν από πιλότος να γίνεσαι αστροναύτης».

d.kanellopoulos@efsyn.gr

By: Το Ρήγμα που Ενώνει On 7:30 π.μ.

Continue Reading

Ασπρόμαυρος κινηματογράφος από τα '40 και τα '50 από το Cine7Synth

Η Cine7Synth ξεκινάει τον δεύτερο γύρο ασπρόμαυρου κινηματογράφου με ταινίες απο τις δεκαετίες '40 και '50. Οι προβολές θα γίνονται κάθε Πέμπτη στις 20:30, στο Ash in Art (Ηρακλέους 10 & Καλλιρρόης, Κυνοσάργους, Αθήνα, έναντι στάσης τραμ & μετρό Συγγρού-Fix) με ελεύθερη είσοδο.

Οι προβολές θα ξεκινήσουν με την ταινία «Η Παγιδευμένη» του μεγαλύτερου άγνωστου σκηνοθέτη της 7 τέχνης Max Ophüls.
Μέτα το τέλος της ταινίας ακολουθεί ανάλυση από τους σκηνοθέτες Δ. Λυκιαρδόπουλο και Κ. Πρίντεζη.

By: Το Ρήγμα που Ενώνει On 6:54 π.μ.

Continue Reading

Φωτογραφίες LGBT ζευγαριών των αρχών του 20ου αιώνα

Αρχειακές φωτογραφίες –κάποιες συγκινητικές, άλλες παιχνιδιάρικες, όλες αναπόφευκτα τρυφερές- από γκέι και λεσβιακά ζευγάρια που ιδιωτικά γιορτάζουν την αγάπη τους σε μια εποχή που τους την αρνήθηκαν.

Πολύ πριν η φωτογραφία μετατραπεί σε μια αισθητική «καταναλωτική» συνήθεια, πολύ πριν από τη χρυσή ναρκισσιστική εποχή των selfie, ήταν ένα θαυματουργό μέσο που έκανε πραγματικότητα μια απλή και βασική ανθρώπινη επιθυμία, την επιθυμία να καταστεί κανείς ορατός και άρα να τον καταλάβουν.

Ίσως γι’ αυτό η φωτογραφία στις απαρχές της έπαιξε σημαντικό ρόλο για την LGBT κοινότητα, μεταξύ της στιγμής της εφεύρεσης του μέσου και τις πρώτες παρελάσεις υπηρηφάνειας, καθώς ερχόταν να καταγράψει και να επικυρώσει την αγάπη των ομόφυλων ζευγαριών, όπως αναφέρει το brainpickings.org.


Με αυτό ακριβώς το θέμα καταπιάνεται ο γάλλος σεναριογράφος και σκηνοθέτης Sébastien Lifshitz στο βιβλίο του «Οι αόρατοι: Παλιά πορτρέτα αγάπης και υπηρηφάνειας» (The Invisibles: Vintage Portraits of Love and Pride), μια συλλογή αρχειακών φωτογραφιών ομόφυλων ζευγαριών των αρχών του 20ου αιώνα.


Η συλλογή των φωτογραφιών για τον Lifshitz ξεκίνησε κάπως αναπάντεχα. Ως συλλέκτης - για χρόνια- παλιών ερασιτεχνικών φωτογραφιών, «έπεσε» πάνω σε ένα φωτογραφικό άλμπουμ που ανήκε σε δύο ηλικιωμένες γυναίκες, οι οποίες είχαν σχέση για όλη τους σχεδόν τη ζωή. Ο Lifshitz γοητεύτηκε από αυτά τα οικογενειακά άλμπουμ ανοιχτά γκέι ζευγαριών ενώ εξεπλάγη ευχάριστα από την ελευθερία και την ευτυχία που ήταν διάχυτη σε αυτές τις φωτογραφίες, παρόλο που τα ζευγάρια αυτά ζούσαν σε μια εποχή ακραίας περιθωριοποίησης των LGTB ατόμων.


Κοιτάζοντας πίσω στο πρώτο μισό του 20ου αιώνα, ο Lifshitz άρχισε να παίρνει συνεντεύξεις από γκέι άντρες και γυναίκες που γεννήθηκαν ανάμεσα στους δύο παγκοσμίους πολέμους, προσπαθώντας να καταλάβει πώς ήταν η ζωή γι’ αυτούς.

Το «Les Invisibles» εκδόθηκε ως συνοδευτικό υλικό για την ομώνυμη ταινία του Sébastien Lifshitz. Πρόκειται για ένα ντοκιμαντέρ για τις ηλικιωμένους γκέι και λεσβίες στη Γαλλία.

Πηγή TVXS

By: Το Ρήγμα που Ενώνει On 6:53 π.μ.

Continue Reading

THE BEATLES REVOLVER του Νίκου Πετρουλάκη

Το '66 ήταν σημαδιακή χρονιά για τους Υπέροχους Τέσσερις: από τον Οκτώβριο του '62 είχαν τραβήξει έναν "μακρύ και γεμάτο στροφές δρόμο" που ξεκίνησε με ένα απίστευτο σερί από απανωτά Νο 1 στους καταλόγους επιτυχιών της πατρίδας τους και συνεχίστηκε με την εισβολή στις Ηνωμένες Πολιτείες τον Φεβρουάριο του '64 για να καταλήξει, τον Δεκέμβριο του '65, στο άλμπουμ Rubber Soul, με τις φιλοδοξίες τους να επεκτείνονται πλέον πέρα από τα απλά τραγούδια αγάπης και τις φόρμουλες της pop! Οι στίχοι τους είχαν γίνει πιο ποιητικοί και φιλοσοφημένοι, αναγκάζοντας τους ενήλικες να τους θεωρούν πια, μαζί με τον Dylan, γνήσιους εκπροσώπους της γενιάς τους. Το γεγονός ότι έπαιζαν τις παλιές επιτυχίες σ' ένα κοινό σε κατάσταση υστερίας φάνταζε πλέον αστείο η beatlemania τους είχε κάτσει για τα καλά στο σβέρκο! Αυτός ήταν ένας από τους λόγους που κατά τη διάρκεια της τελευταίας τους περιοδείας, το καλοκαίρι εκείνης της χρονιάς, απέφυγαν τα τραγούδια του νέου άλμπουμ, που είχε τοποθετηθεί στα ράφια των δισκοπωλείων εκείνες ακριβώς τις ημέρες!

Ήταν το Revolver, που εισήγαγε πολλούς νέους και διεγερτικούς ήχους στον μέχρι τότε γνωστό κόσμο της ποπ. Η επιμελής ηχητική φροντίδα ήταν άξια θαυμασμού, οι επιρροές από το folk-rock της απέναντι όχθης -Dylan, Byrds- και τον θεωρητικό των ναρκωτικών Timothy Leary ολοφάνερες και ακόμα, η υποστήριξη των Lennon / McCartney από τον Harrison άξια λόγου! Ο τελευταίος είναι υπεύθυνος τόσο για το αφιερωμένο στους απανταχού πολιτικάντηδες "Taxman", όσο και για το "Love You To", γραμμένο απευθείας για ινδικά όργανα. Ο Ringo ερμηνεύει το "Yellow Submarine", ένα παιδικό τραγούδι γεμάτο ηχητικά samples. Ο McCartney αρκείται σε μερικά κομψοτεχνήματα, που είναι άλλωστε και η ειδικότητά του, όπως το παραπονιάρικο "For No One", το διήγημα μοναξιάς "Eleanor Rigby", με τα έγχορδα να κλέβουν την παράσταση και φλερτάρει με την... soul (!) στον δυναμίτη "Got To Get You Into My Life". Tέλος, ο Lennon καταγράφει λεπτομερώς τις εμπειρίες του με τα παραισθησιογόνα στα "Tomorrow Never Knows" -αναμφισβήτητα το πλέον εντυπωσιακό "ταξίδι" που τυπώθηκε ποτέ σε βινύλιο-, "I' m Only Sleeping", "Dr Robert" και "She Said She Said".

Νίκος Πετρουλάκης Η ΑΥΓΗ (Κόκκινη Καρφίτσα)

By: Το Ρήγμα που Ενώνει On 6:26 π.μ.

Continue Reading

Καλλιτεχνική εβδομάδα αφιερωμένη στην ψυχική υγεία 5-12 Οκτωβρίου

Εβδομάδα τέχνης και πολιτισμού αφιερωμένη στην ψυχική υγεία ξεκινά στις 5 Οκτωβρίου στο πολιτιστικό καφενείο «Διαδρομές» στην Καλλιθέα με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Ψυχικής Υγείας στις 10 Οκτωβρίου.

Η καλλιτεχνική εβδομάδα περιλαμβάνει μουσικές βραδιές, εκθέσεις ζωγραφικής, προβολές ντοκιμαντέρ, γαστρονομικές διαδρομές και βραδιές ποιητικής έκφρασης.

Το πολιτιστικό καφενείο «Διαδρομές» που λειτουργεί από τις αρχές του 2014 στην οδό Φραγκούδη 15-17 στην Καλλιθέα, στοχεύει στην ένταξη ατόμων με προβλήματα ψυχικής υγείας στην παραγωγική διαδικασία.

Οι εκδηλώσεις της καλλιτεχνικής εβδομάδες διοργανώνονται από την Εταιρεία Κοινωνικής Ψυχιατρικής και Ψυχικής Υγείας και ο Κοι.Σ.Π.Ε 10ου ΤΟΨΥ  Ν.Αττικής «διαδρομές».

By: Το Ρήγμα που Ενώνει On 6:23 π.μ.

Continue Reading

Αναζητώντας τον έρωτα

Για τον 6ο τόμο, Η Αλμπερτίν αγνοούμενη, του Αναζητώντας τον χαμένο χρόνο, του Marcel Proust σε μετάφραση Παναγιώτη Πούλου.

Του Γιώργου Λαμπράκου http://www.bookpress.gr

Πού είχαμε μείνει; Α, ναι! Ο Μαρσέλ, αφηγητής σε πρώτο ενικό πρόσωπο της ζωής του εαυτού του στο Αναζητώντας τον χαμένο χρόνο (1913-27) του Μαρσέλ Προυστ (1871-1922), αφότου έχει περιγράψει το πώς (θυμάται να) έχει κλείσει στο σπίτι του την αγαπημένη του Αλμπερτίν καθώς και όλα όσα βιώνει ή φαντασιώνεται να βιώνει μαζί της (στην πέμπτη ενότητα του έργου, Η φυλακισμένη), βρίσκεται ξαφνικά προ ενός τρομερού απροόπτου: η Αλμπερτίν δραπετεύει (στην έκτη ενότητα του έργου, Η Αλμπερτίν αγνοούμενη). Προτού όμως ασχοληθούμε με την έκτη ενότητα (παραβλέποντας άλλα συμβάντα και εστιάζοντας στον έρωτα του Μαρσέλ για την Αλμπερτίν – εξάλλου, πέμπτη και έκτη ενότητα συναποτελούν το λεγόμενο «μυθιστόρημα της Αλμπερτίν»), ας βουτήξουμε μια ελληνική μαντλέν (π.χ. ένα κουλουράκι) στο ρόφημά μας, μήπως και θυμηθούμε κάπως τι έχει συμβεί μεταξύ τους.

Πιάνοντας την ιστορία από την αρχή

Η γνωριμία των δύο νέων περιγράφεται στη δεύτερη ενότητα (Στον ίσκιο των ανθισμένων κοριτσιών) όταν ο Μαρσέλ βρίσκεται στο παραθαλάσσιο Μπαλμπέκ, στη Νορμανδία. Εκεί, ανάμεσα σε όλα τα «ανθισμένα κορίτσια», θα ξεχωρίσει την Αλμπερτίν, την οποία δοκιμάζει να συνενώσει μέσα του σε ένα συμπαγές πρόσωπο (αφού «οι διαφορετικές Αλμπερτίν πλάθουν διαφορετικά εγώ» στον ερωτευμένο αφηγητή), με στόχο να την ερωτευτεί ολοκληρωτικά – επί ματαίω, φυσικά.

Η ζήλια βρίσκει πλέον νέο αντικείμενο: πρόκειται για την αφόρητη φαντασιακή του ιδέα πως η Αλμπερτίν πηγαίνει με γυναίκες.

Ο αφηγητής θα ξανασυναντήσει την Αλμπερτίν στη Μεριά του Γκερμάντ (τρίτη ενότητα του έργου), που θα τον επισκεφτεί για ένα φιλί. Παράλληλα θα ερωτεύεται και άλλες γυναίκες, ωστόσο δεν θα ξεχάσει την Αλμπερτίν. Η ζήλια, αναφαίρετο συναίσθημα του αφηγητή το οποίο γεννιέται μέσα του με κάθε αφορμή, βρίσκει πλέον νέο αντικείμενο: πρόκειται για την αφόρητη φαντασιακή του ιδέα πως η Αλμπερτίν πηγαίνει με γυναίκες (αναπτύσσεται στην τέταρτη ενότητα με τον εύγλωττο τίτλο Σόδομα και Γόμορρα), ιδέα που παραπέμπει τον αφηγητή στη ζήλια του Σουάν για την Οντέτ (που έχει αναπτυχθεί στην πρώτη ενότητα, Από τη μεριά του Σουάν).    

Ο απερίγραπτα αμφιθυμικός έρωτας του Μαρσέλ για την Αλμπερτίν θα κορυφωθεί στην πέμπτη ενότητα (Η φυλακισμένη) στην οποία περιγράφεται το πώς ο αφηγητής έχει περιορίσει την ερωμένη του στο σπίτι του ώστε να μπορεί να την ελέγχει. Και πάλι επί ματαίω. Διότι, αν θέλουμε να βρούμε κάτι φυλακισμένο, αυτό είναι το ερωτικό συναίσθημα του ίδιου του Μαρσέλ, που κλωθογυρίζει κλεισμένο μέσα του χωρίς να μπορεί να συντονιστεί αρμονικά με την πραγματικότητα της ερωμένης του. Ο ακραίος ερωτικός εγωισμός, ο ιδεοληπτικός σολιψισμός του Μαρσέλ είναι η δική του αλήθεια και η δική του οδύνη.

Όσο εντείνεται η ερωτική του επιθυμία, όσο θέλει να εξασφαλίσει την αποκλειστικότητα του αντικειμένου του πόθου του, τόσο εντείνεται η οδύνη του.

Στην ψυχή του αφηγητή, έρωτας και οδύνη κινούνται ανάλογα: όσο εντείνεται η ερωτική του επιθυμία, όσο θέλει να απολαύσει και κυρίως να εξασφαλίσει την αποκλειστικότητα του αντικειμένου του πόθου του, τόσο εντείνεται η οδύνη του, καθώς και η πίστη του πως δεν θα τα καταφέρει, πως το ερωτικό αντικείμενο δεν είναι αποκλειστικό – και το χειρότερο, πως δεν δύναται εκ φύσεως να είναι αποκλειστικό. Ομοίως, όσο μειώνεται η ένταση του έρωτα, τόσο μειώνεται η οδύνη, αφού αυξάνεται η αδιαφορία του για εκείνη, με τελικό αποτέλεσμα, ωστόσο, τον τρόμο του μπροστά στη μοναξιά και την πλήξη.

Αγνοείται η Αλμπερτίν

«“Η δεσποινίδα Αλμπερτίν έφυγε”! Είναι απίστευτο πώς η οδύνη διεισδύει με περισσότερη οξυδέρκεια στα ζητήματα της ψυχής από την ίδια την ψυχολογία», διαπιστώνει –σε μια κατεξοχήν ψυχολογική απόφανση– ο αφηγητής στην πρώτη κιόλας πρόταση της ενότητας Η Αλμπερτίν αγνοούμενη. Θα ακολουθήσει μια γλωσσικά αξεπέραστη εξέταση της πένθιμης θλίψης του και της διεργασίας της λήθης, με αφορμή τη φυγή και την είδηση του θανάτου της. Όπως όμως έχει διαπιστώσει ο αναγνώστης από τις προηγούμενες ενότητες, ένα εξωτερικό συμβάν δεν είναι παρά μονάχα μια αφορμή για τον Μαρσέλ. Οι αιτίες για τις συνεχείς «διαλείψεις της καρδιάς» του αφηγητή βρίσκονται πρωτίστως μέσα του, όχι έξω του: «Είναι αξιομνημόνευτο πώς η ζηλοτυπία, ενώ σπαταλά τον χρόνο της επινοώντας τόσο πολλές ποταπές και διαψεύσιμες υποθέσεις, διαθέτει τόσο λίγη φαντασία όταν διακυβεύεται η ανακάλυψη της αλήθειας».

«Είναι αξιομνημόνευτο πώς η ζηλοτυπία, ενώ σπαταλά τον χρόνο της επινοώντας τόσο πολλές ποταπές και διαψεύσιμες υποθέσεις, διαθέτει τόσο λίγη φαντασία όταν διακυβεύεται η ανακάλυψη της αλήθειας».

Πού συμβαίνει ο έρωτας του Μαρσέλ; Κυρίως στην (ακούσια) μνήμη του: «αυτό με το οποίο είμαστε ερωτευμένοι εντοπίζεται σε μέγιστο βαθμό στο παρελθόν, συνίσταται σε μέγιστο βαθμό στον σπαταλημένο από κοινού χρόνο που σταθεροποίησε την ανάγκη μας για τη συνολική γυναίκα». Η μνήμη έχει διαμορφώσει το ερωτικό αντικείμενο με βάση ορισμένες αρχικές εμπειρίες (ένα χέρι, ένα μάγουλο, έναν ώμο, ένα βλέμμα…), κι εφεξής το χτίζει ολόκληρο, αλλά σε μεγάλο βαθμό φαντασιακά: «Ο άνθρωπος είναι το πλάσμα που δεν μπορεί να ξεφύγει από τα όρια που του θέτει ο εαυτός του, που δεν γνωρίζει τους άλλους παρά μέσω του εαυτού του, και που ψεύδεται αν ισχυριστεί το αντίθετο». Όταν ο Μαρσέλ μάθει πως η Αλμπερτίν είναι «νεκρή» (όπως επαναλαμβάνει μανιωδώς), θα σκεφτεί αυτό που όσοι τον γνωρίζουμε από την αρχή του έργου περιμένουμε από αυτόν: «Μέσα μου, εντούτοις, ποτέ δεν ήταν πιο ζωντανή». Μπορεί ο Μαρσέλ να ζηλεύει μια νεκρή; Ασφαλώς: «Αφού την ανάσταινα απλώς με το να τη σκέφτομαι, οι απιστίες της δεν μπορούσαν ποτέ να είναι απιστίες μιας νεκρής, καθώς η στιγμή που τις είχε διαπράξει δεν γινόταν τωρινή μόνο για την Αλμπερτίν, αλλά και για εκείνο από τα εγώ μου που ξαφνικά αναδυόταν και την ανακαλούσε στη μνήμη μου».

Η Αλμπερτίν εξακολουθεί να καταλαμβάνει στο μυαλό του Μαρσέλ διάφορες «θέσεις» ανά χρονική στιγμή και περίοδο, ανάλογα με το εκάστοτε «εγώ» του (το τι νιώθει εκείνη δεν έχει σημασία, ο υποκειμενισμός του είναι ανυπέρβλητος). Έτσι, δεν μας εκπλήσσει το γεγονός πως ένας τόσο «εγωκεντρικός» (πρόκειται για αυτοχαρακτηρισμό) άνθρωπος ρίχνει την ευθύνη πάντα και αποκλειστικά στον εαυτό του: «Μου φαινόταν ότι εξαιτίας του εξαιρετικά εγωπαθούς έρωτά μου είχα αφήσει την Αλμπερτίν να πεθάνει». Η οδύνη του δεν θα τον αφήσει σε ησυχία (ευτυχώς, για τον αναγνώστη), αλλά θα την αναλύσει μέχρις εσχάτων: «η οδύνη δεν χρειάζεται καν μαθήματα μνήμης: έτσι ο άνθρωπος που έχει ξεχάσει τις όμορφες βραδιές με φεγγαρόφωτο που πέρασε στα δάση, υποφέρει ακόμα από τους ρευματισμούς που άρπαξε εκεί».

Κι αν ο αφηγητής μάθει πως η αγαπημένη του ζει; Κάποια στιγμή καταφτάνει ένα τηλεγράφημα πως η Αλμπερτίν δεν έχει πεθάνει. Πώς δέχεται ο ήρωάς μας την (ψευδή, απ’ ό,τι φαίνεται) είδηση; «Τώρα που η Αλμπερτίν δεν επιβίωνε στη σκέψη μου, η είδηση ότι ήταν ζωντανή δεν μου είχε δώσει τη χαρά που περίμενα […] Ήμουν ανίκανος να επαναφέρω στη ζωή την Αλμπερτίν καθότι ήμουν ανίκανος να επαναφέρω στη ζωή τον εαυτό μου, να ξαναζωντανέψω τον πρότερο εαυτό μου». Για τον αφηγητή, το παρελθόν είναι πάντα και αποκλειστικά παρόν: η ζωή είναι πάντα «Ενεστώτας» (με κεφαλαίο Ε), καθώς ό,τι φέρει η μνήμη, από όσο παλιά κι αν αυτό έρχεται, το φέρει τώρα. Όπως τονίζει: «ο έρωτας, ακόμα και στις πιο ταπεινές απαρχές του, αποτελεί χτυπητό παράδειγμα για το πόσο λίγο μετράει η πραγματικότητα για μας». Λίγο πριν το τέλος θα δώσει (μέσα του) κάτι που μοιάζει με χαριστική βολή: «ο έρωτάς μου για την Αλμπερτίν ήταν αποκλειστικά μια πρόσκαιρη μορφή της προσήλωσής μου στη νιότη». Αργότερα, θα το διαπραγματευτεί ξανά. 

O αναγνώστης πλημμυρίζει με αλήθειες που στόχο έχουν να διαλύσουν κάποιες αυταπάτες του και να τον οδηγήσουν στην οδυνηρή αυτεπίγνωση

Τα εξωτερικά γεγονότα φαίνεται λοιπόν να ασκούν μικρή επίδραση στο ψυχονοητικό σύστημα του Μαρσέλ: σαν να υπάρχουν μόνο και μόνο για να το θέσουν σε λειτουργία, κι αυτό στη συνέχεια ακολουθεί τους δικούς του δρόμους, αγνοώντας εν πολλοίς τα ίδια τα γεγονότα. Αν δεν ίσχυε αυτό, τότε κάθε γεγονός θα είχε μια λίγο-πολύ μονοσήμαντη επίδραση. Όπως είχε δηλώσει και ο ίδιος ο Προυστ, επιβεβαιώνοντας τον αφηγητή του ως persona ή alter ego του, «Ό,τι θεωρούμε εξωτερικό, μόνο μέσα μας το ανακαλύπτουμε» (βλ. το «Επίμετρο» της παρούσας έκδοσης). Είμαστε δε εγγενώς αντιφατικά πλάσματα, σύμφωνα με τον αφηγητή: «είμαστε εναλλακτικά, την ίδια χρονική περίοδο, μια ακολουθία αντιφατικών μεταξύ τους πλασμάτων». Σε αποφάνσεις σαν αυτές, ορθές παρά (ή λόγω) της παραδοξότητάς τους, γίνεται έκδηλη η επίδραση της νέας ψυχολογίας και φιλοσοφίας του fin de siècle στη σκέψη του Προυστ, χωρίς αυτό να σημαίνει πως δεν μας πρόσφερε ο ίδιος πολλές πρωτότυπες ιδέες και διαισθήσεις. 

Οι ψυχολογικές αλήθειες που διατυπώνει ο αφηγητής είναι λοιπόν έγκυρες, όσο και αφόρητες: ο αναγνώστης πλημμυρίζει με αλήθειες που στόχο έχουν, μεταξύ άλλων, να διαλύσουν κάποιες αυταπάτες του και να τον οδηγήσουν στην οδυνηρή αυτεπίγνωση. Ποιος όμως αυταπατάται τελικά; Όταν ο αφηγητής γράφει: «Επιδιώκουμε να συναντήσουμε το πρόσωπο με το οποίο είμαστε ερωτευμένοι ενώ θα έπρεπε να επιδιώκουμε το αντίθετο», πού ακριβώς βρίσκεται η ερωτική ευτυχία και πού η ερωτική οδύνη; Είμαστε άραγε πάντα καταδικασμένοι να είμαστε δυστυχισμένοι και μάλιστα ακριβώς με το πρόσωπο που ποθούμε περισσότερο; Μήπως η θλίψη του αφηγητή προκύπτει εντέλει από την επιδίωξη του αδύνατου, αφού ό,τι τον κάνει ευτυχισμένο, αυτομάτως τον κάνει δυστυχισμένο;   

Ο Προυστ θέτει ζητήματα μεγάλης ανθρωπογνωστικής εμβέλειας, που εδώ μόνο να τα ακροθίξουμε μπορούμε. Άραγε πρέπει να εκλάβουμε την ψυχολογική θεωρία του Μαρσέλ ως έναν ιδεότυπο του έρωτα και των συμπαρομαρτούντων του (ζήλια, αγωνία, αγάπη, κ.λπ.), στον οποίο ανήκουμε όλοι μας, λίγο έως πολύ, και τον οποίο ο αφηγητής θα πρόβαλε στον καθένα μας; Ή μήπως ο ίδιος αποτελεί μια σπάνια, ειδική περίπτωση ενός ακραίου, υπερευαίσθητου σολιψιστή, η οποία δεν χρειάζεται να μας ανησυχεί διαρκώς, πέρα από την ανάγνωση (και απόλαυση) των ερωτικών παθημάτων-μαθημάτων της;

Και τα δύο. Το δεύτερο ισχύει στον βαθμό που ο ίδιος ο αφηγητής το παραδέχεται συχνά, εδώ και εκεί. Ωστόσο, ο αφηγητής εκφράζεται συχνότερα με όρους που αξιώνουν να έχουν γενική, καθολική ισχύ: ο «άνθρωπος», ο «έρωτας», η «ζηλοτυπία», η «λήθη», η «μνήμη», ο «χρόνος» είναι όροι καθολικεύσιμοι, αρκεί ο συγγραφέας (και γενικότερα ο καλλιτέχνης, ο ρόλος του οποίου ανατιμάται καθώς ξανακερδίζει τον χαμένο χρόνο, όχι μόνο για τον εαυτό του, αλλά και για το κοινό που διαβάζει/βλέπει/ακούει το έργο του) να διαθέτει την ψυχική ευαισθησία, την πνευματική ικανότητα, τη δημιουργική φαντασία και την ουσιαστική καλαισθησία ώστε να μας ρίξει στην άβυσσο της ψυχής και της κοινής ανθρώπινης μοίρας.

Ο Μαρσέλ Προυστ διέθετε όλα αυτά τα γνωρίσματα, εξού και όλα όσα γράφει μας αφορούν, μας θίγουν, μας επηρεάζουν όλους – τον καθένα σε άλλο βαθμό και με τον μοναδικό τρόπο που αρμόζει στην ιδιαιτερότητά του. Θα λέγαμε μάλιστα πως, αν λάβουμε υπόψη τη μεγάλη πολιτισμική απήχηση του συνολικού έργου, όσα γράφει μας έχουν ήδη επηρεάσει, ακόμα κι όταν δεν το αντιλαμβανόμαστε. Κι όταν ενίοτε διατυπώνει κάποιες φαινομενικά ακραίες ψυχολογικές αλήθειες, αυτό δεν πρέπει να μας απωθεί, αλλά να μας κάνει να υποψιαζόμαστε πως κι εμείς έχουμε παρόμοια συναισθήματα και σκέψεις, που συχνά απωθούμε. Σε κάθε περίπτωση, επειδή ο συγγραφέας είναι αναμφίβολα πιο ευφυής από τους αναγνώστες-ερμηνευτές του και επειδή ξέρει άριστα πώς να ξεγλιστρά, πρέπει να ομολογήσουμε πως η παραπάνω ερμηνεία δεν αποτελεί ούτε τη μοναδική ούτε κατ’ ανάγκην την πιο ουσιώδη ερμηνεία του έρωτα στο έργο του. Ο Προυστ, εξάλλου, μας μαθαίνει πως δεν υπάρχει μία οπτική γωνία εντός του καθενός, πόσο μάλλον ακριβώς η ίδια για όλους μας.   

Η Αλμπερτίν αγνοούμενη, σε μετάφραση και επιμέλεια του καθηγητή Παναγιώτη Πούλου (ιδανικού μεταφραστή αυτού του έργου, αφού έχει επιμεληθεί την έκδοση των πρώτων πέντε ενοτήτων, σε μετάφραση Παύλου Α. Ζάννα, πάντα στον ίδιο οίκο) είναι ένα από τα εκδοτικά γεγονότα της χρονιάς που διανύουμε. Στην εκπληκτική έβδομη και τελευταία ενότητα (Ο ανακτημένος χρόνος), που ευχόμαστε να κυκλοφορήσει σύντομα ώστε να ολοκληρωθεί επιτυχώς η εκδοτική περιπέτεια του αριστουργήματος, ο αφηγητής (ή «ομιλητής», σύμφωνα με τον μεταφραστή) θα ανακαλύψει και θα μας αποκαλύψει ποιο ακριβώς ήταν το νόημα όλης αυτής της μακροχρόνιας και κοπιαστικής «αναζήτησης του χαμένου χρόνου». Μέχρι τότε, υπομονή. Και αναζήτηση.

* Ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΛΑΜΠΡΑΚΟΣ είναι συγγραφέας και μεταφραστής. 

Αναζητώντας τον χαμένο χρόνο
Η Αλμπερτίν αγνοούμενη
Μαρσέλ Προυστ
Μτφρ. Παναγιώτης Πούλος
Εστία 2014
Σελ. 296, τιμή € 18,00

ΤΑ ΒΙΒΛΙΑ ΤΟΥ MARCEL PROUST

By: Το Ρήγμα που Ενώνει On 4:41 π.μ.

Continue Reading

Τρεις μέρες στο An

Για 6η χρονιά, στην καρδιά της συναυλιακής Αθήνας, στο ιστορικό AN club 'official' (Σολωμου 13-15, Εξάρχεια), το Defcon Fest, δίνει το δυναμικό παρόν, στην αυγή της season 2014-2015. Έχοντας ήδη στο παρελθόν φιλοξενήσει κάποια από τα σημαντικότερα ονόματα της Ελληνικής σκηνής, αποτελεί το magnum opus της ανεξάρτητης δισκογραφικής εταιρείας Trailblazer Records, και επιστρέφει για άλλη μία χρονιά, με σκοπό να ψυχαγωγήσει, αλλά και να προσφέρει μοναδικές στιγμές σε κοινό και καλλιτέχνες.
Διατηρώντας –για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά- τη διάρκειά του στις 3 ημέρες (3, 4, 5 Οκτωβρίου) και αποτελώντας αδιαμφισβήτητα μία από τις σημαντικότερες πολυσυλλεκτικές συναυλιακές διοργανώσεις για την Ελληνική underground σκηνή, το DEFCON Fest 6 φιλοξενεί, για άλλη μια φορά, κάποια από τα πιο hot ονόματα του εγχώριου σκληρού και εναλλακτικού ήχου, προσδοκώντας να συνεχίσει την παράδοση που θέλει το εγχώριο (και δη εναλλακτικό) καλλιτεχνικό γίγνεσθαι να αναπτύσσεται με ρυθμούς ταχείς και σταθερούς.
***
Τριήμερα εισιτήρια των 15 ευρώ πωλούνται στα:
• No Remorse Records (Γαμβέτα 4, Αθήνα, 210 3830981, www.noremorse.gr)
• The Lab t-shirts Athens (Θεμιστοκλέους 86, Αθήνα, 210 3825805, www.facebook.com/thelabtshirtsathens)
Οι κάτοχοι εισιτηρίων προπώλησης θα πάρουν δώρα από τις μπάντες του festival, τα οποία και θα παραλάβουν από τον χώρο διεξαγωγής του. Λεπτομέρειες εδώ ---> on.fb.me/1o5uPg7
***
Με την υποστήριξη των: Monster energy drink (http://www.monsterenergy.com/gr/en/home/), Uncle Chroni's tattoo and body piercing (www.unclechronis.com), TV WAR (Official) (http://mad.tv/tv-war), Rockway.gr και 2 Smoking Barrels (Radio Show) (www.facebook.com/2smokingbarrels - www.rockharadio.com)
- See more at: http://www.anclub.gr/2014/07/345-10-2014/#sthash.Hx8XiPFM.dpuf

Για 6η χρονιά, στην καρδιά της συναυλιακής Αθήνας, στο ιστορικό AN club 'official' (Σολωμου 13-15, Εξάρχεια), το Defcon Fest, δίνει το δυναμικό παρόν, στην αυγή της season 2014-2015. Έχοντας ήδη στο παρελθόν φιλοξενήσει κάποια από τα σημαντικότερα ονόματα της Ελληνικής σκηνής, αποτελεί το magnum opus της ανεξάρτητης δισκογραφικής εταιρείας Trailblazer Records, και επιστρέφει για άλλη μία χρονιά, με σκοπό να ψυχαγωγήσει, αλλά και να προσφέρει μοναδικές στιγμές σε κοινό και καλλιτέχνες.

Διατηρώντας –για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά- τη διάρκειά του στις 3 ημέρες (3, 4, 5 Οκτωβρίου) και αποτελώντας αδιαμφισβήτητα μία από τις σημαντικότερες πολυσυλλεκτικές συναυλιακές διοργανώσεις για την Ελληνική underground σκηνή, το DEFCON Fest 6 φιλοξενεί, για άλλη μια φορά, κάποια από τα πιο hot ονόματα του εγχώριου σκληρού και εναλλακτικού ήχου, προσδοκώντας να συνεχίσει την παράδοση που θέλει το εγχώριο (και δη εναλλακτικό) καλλιτεχνικό γίγνεσθαι να αναπτύσσεται με ρυθμούς ταχείς και σταθερούς.
***
Τριήμερα εισιτήρια των 15 ευρώ πωλούνται στα:
• No Remorse Records (Γαμβέτα 4, Αθήνα, 210 3830981, www.noremorse.gr)
• The Lab t-shirts Athens (Θεμιστοκλέους 86, Αθήνα, 210 3825805, www.facebook.com/thelabtshirtsathens)
Οι κάτοχοι εισιτηρίων προπώλησης θα πάρουν δώρα από τις μπάντες του festival, τα οποία και θα παραλάβουν από τον χώρο διεξαγωγής του. Λεπτομέρειες εδώ ---> on.fb.me/1o5uPg7
***
Με την υποστήριξη των: Monster energy drink (http://www.monsterenergy.com/gr/en/home/), Uncle Chroni's tattoo and body piercing (www.unclechronis.com), TV WAR (Official) (http://mad.tv/tv-war), Rockway.gr και 2 Smoking Barrels (Radio Show) (www.facebook.com/2smokingbarrels - www.rockharadio.com)
- See more at: http://www.anclub.gr/2014/07/345-10-2014/#sthash.Hx8XiPFM.dpuf

By: Το Ρήγμα που Ενώνει On 4:28 π.μ.

Continue Reading

Το σεξ στον αρχαίο κόσμο : Πομπηία - The Sex in the Ancient World part 2

By: Το Ρήγμα που Ενώνει On 3:50 π.μ.

Continue Reading

Υποψήφιοι για τα Βραβεία Λογοτεχνικής Μετάφρασης

Την επόμενη Τρίτη 30 Σεπτεμβρίου, που γιορτάζεται διεθνώς ως Παγκόσμια Ημέρα Μετάφρασης, επέλεξαν να απονείμουν τα φετινά Βραβεία Λογοτεχνικής Μετάφρασης τα ξενόγλωσα πολιτιστικά ιδρύματα της χώρας μας, το Ινστιτούτο Γκαίτε, το Θερβάντες, η Ελληνοαμερικανική Ένωση και το Ινστιτούτο της Δανίας. Τη φετινή τελετή απονομής φιλοξενεί το Ινστιτούτο Γκαίτε ( Ομήρου 14-16) στις 7 μ.μ., με ελεύθερη είσοδο για το κοινό, και στη διάρκειά της θα πραγματοποιηθεί δημόσια συζήτηση με θέμα «Το μέλλον και οι ευκαιρίες της λογοτεχνικής μετάφρασης», με ομιλητές τους Αντιγόνη Χατζηανδρέου, Μαρία Παπαγεωργίου και Γιάννη Καλιφατίδη και συντονιστή τον Μανώλη Πιμπλή.
Υποψήφιοι για το βραβείο Μετάφρασης Αγγλόφωνης Λογοτεχνίας είναι οι Βασίλης Αθανασιάδης για το βιβλίο Περιπλανήσεις: Φιλοσοφικοί στοχασμοί του Henry David Thoreau, Δημήτρης Αθηνάκης, για το βιβλίο Η θεραπεία του νερού του Percival Everett, και Αθηνά Δημητριάδου, για το βιβλίο: Ο Φάρος της Alison Moore. Για το Βραβείο Μετάφρασης Γερμανόφωνης Λογοτεχνίας υποψήφιοι είναι οι: Εύη Μαυρομμάτη, για το βιβλίο Η μνηστή του βασιλιά: Ένα παραμύθι σχεδιασμένο εκ του φυσικού του E.T.A. Hoffmann, Κώστας Κοσμάς, για το βιβλίο: F του Daniel Kehlmann και Συμεών Σταμπουλού, για το βιβλίο Ποιήματα του Friedrich Hölderlin. Για το Βραβείο Μετάφρασης Δανέζικης Λογοτεχνίας υποψήφιοι είναι οι: Λύο Καλοβυρνάς, για το βιβλίο Δοκίμια για την ύπαρξη της αγάπης του Torben Guldberg, Θεοφάνης Μελάς, για το βιβλίο 4 Δανοί ποιητές / εικαστικοί: Per Kirkeby, Henrik Have, Claus Carstensen και Jorgen Michaelsen και Σωτήρης Σουλιώτης, για το βιβλίο Το σιωπηλό κορίτσι του Peter Hoeg. Για το Βραβείο Μετάφρασης Ισπανόφωνης Λογοτεχνίας υποψήφιοι είναι οι: Κώστας Αθανασίου για το βιβλίο: Νυχτερινός Στόχος του Ricardo Piglia, Λεωνίδας Καρατζάς για το βιβλίο Η τελευταία παρτίδα της Nerea Riesco και Τιτίνα Σπερελάκη, για το βιβλίο Το τανγκό της παλιάς φρουράς του Arturo Pérez- Reverte. Τα βραβεία συνοδεύονται από οικονομικό έπαθλο.

By: Το Ρήγμα που Ενώνει On 2:51 π.μ.

Continue Reading

Ηλίας Καζάν εφ'όλης (σχεδόν) της ύλης

Γιάννης Ζουμπουλάκης - ΤΟ ΒΗΜΑ

 

Μεγάλο αναδρομικό αφιέρωμα στον Ηλία Καζάν με τίτλο «Αναφορά στον Ηλία Καζάν» θα παρουσιάσει τον προσεχή Οκτώβριο η Ταινιοθήκη της Ελλάδας στο στo πλαίσιο της πράξης «Η Κινηματογραφοφιλία στη Νέα Εποχή» του ΕΣΠΑ 2007-2013. Ταινία έναρξης του αφιερώματος θα είναι η «Βίβα Ζαπάτα» (1952) ενώ θα ακολουθήσουν δεκατέσσερις ακόμα του ιδίου του Καζάν, καθώς και το ντοκιμαντέρ «Α letter to Elia» που σκηνοθέτησαν οι Μάρτιν Σκορσέζε - Κεντ Τζόουνς.

Πολύ σημαντική είδηση αποτελεί το γεγονός ότι από τις 16 συνολικά ταινίες του αφιερώματος, οι δεκατέσσερις θα προβληθούν σε αποκατεστημένα φόρμα. Πολλές από τις ταινίες θα προλογίσουν σκηνοθέτες, κριτικοί κινηματογράφου, συγγραφείς κ. α.

«Ο Ηλίας Καζάν υπήρξε μια καθοριστική μορφή για την εξέλιξη και ανανέωση της αμερικανικής κινηματογραφικής έκφρασης, αλλά και γενικότερα για τη διαμόρφωση μιας σύγχρονης αντίληψης για την υποκριτική, τόσο στο θέατρο όσο και στον κινηματογράφο» αναφέρει σε σημείωμά της η διευθύντρια της Ταινιοθήκης κυρία Μαρία Κομνηνού.

Γεννημένος από Έλληνες γονείς που είχαν μεταναστεύσει από την Κωνσταντινούπολη στην Αμερική, ο Καζάν κράτησε πάντα μια κριτική ματιά απέναντι στις αντιφάσεις της αμερικανικής κοινωνίας, ενώ η θητεία στο θέατρο (Group Theatre και το Εργαστήριο Εργατικού Θεάτρου) εγκαινίασε τη συνεργασία του με τους μεγάλους συγγραφείς (Τζον Στάινμπεκ, Τενεσί Γουίλιαμς κ. α.). Επίσης του επέτρεψε να αναδειχθεί σε μέγιστο σκηνοθέτη μεγάλων ηθοποιών: Μάρλον Μπράντο, Τζέιμς Ντιν, Βίβιαν Λι, Μοντγκόμερι Κλιφτ, Κερκ Ντάγκλας.

Δεν πρέπει όμως να ξεχνάμε ότι η πορεία του Ελία Καζάν στιγματίστηκε από την κατάδοση των συντρόφων του επί Μακαρθισμού στοις αρχές της δεκαετίας του 1950. Επί αυτού του θέματος η κ. Κομνηνού σημειώνει: «Έχει συζητηθεί το κατά πόσον οι τύψεις συνείδησης μπορούν να ανιχνευτούν σε ορισμένες κομβικές ταινίες του όπως «Το λιμάνι της αγωνίας» (1954) ή «Ο Συμβιβασμός» (1969). Κανείς όμως, δεν αμφισβητεί τη δύναμη των μεγάλων δημιουργιών του Καζάν με την ισχυρή κριτική της πολιτικής των ΜΜΕ στο «Μια μορφή μέσα στο πλήθος» (1957), ή τις μνημειακές διασκευές των έργων του Τενεσί Γουίλιαμς, «Λεωφορείον ο πόθος (1951)» και «Baby Doll» (1956).»

Οι ταινίες του αφιερώματος

Ένα δέντρο μεγαλώνει στο Μπρούκλιν / A tree grows to Brooklyn (1945)

Συμφωνία κυρίων/ Gentleman' s agreement (1947)

Μπούμερανγκ! (Το μεγάλο κατηγορώ) / Boomerang! (1947)

Πανικός στους δρόμους / Panic in the streets (1950)

Λεωφορείον ο πόθος / A streetcar named desire (1951)

Βίβα Ζαπάτα / Viva Zapata (1952)

Άνθρωπος σε τεντωμένο σκοινί (Δραπέτες του κόκκινου τρόμου) / Man on a tightrope (1953)

Το λιμάνι της αγωνίας / On the waterfront (1954)

Ανατολικά της Εδέμ / East of Eden (1955)

Μια μορφή μέσα στο πλήθος / A face in the crowd (1957)

Λάσπη στ' αστέρια / Wild river (1960)

Πυρετός στο αίμα / Splendor in the grass (1961)

Αμέρικα Αμέρικα / America America (1963) Ψηφιακή αποκατάσταση σε χρηματοδότηση της Warner Bros σε συνεργασία με τους Film Foundation και Hollywood Foreign Press Association.

Ο συμβιβασμός / The arrangement (1969)

Ο τελευταίος μεγιστάνας / The last tycoon (1976)

Γράμμα στον Ηλία / A letter to Elia Σκηνοθεσία: Μάρτιν Σκορσέζε - Κεντ Τζόουνς (doc., 2010)

Τιμή εισόδου 5 € ανά προβολή - Κάρτα διαρκείας για όλο το αφιέρωμα: 35 € -  Κάρτα διαρκείας μειωμένη* για όλο το αφιέρωμα: 15 € (* για φοιτητές, μαθητές, ανέργους, δασκάλους-καθηγητές, ατέλειες, Άτομα με Αναπηρία (ΑμεΑ),  άνω των 65, και νέους 18 έως 26 ετών)  

Ταινιοθήκη της Ελλάδος

Ιερά Οδός 48 & Μεγ. Αλεξάνδρου 134-136 /  Μετρό  Κεραμεικός

 9-19 Οκτωβρίου 2014

By: Το Ρήγμα που Ενώνει On 2:49 π.μ.

Continue Reading

Περιστέρη: Ολοκληρώνεται σε ένα μήνα η έρευνα στην Αμφίπολη

«Σε έναν μήνα ολοκληρώνεται η έρευνα» δήλωσε την Παρασκευή η προϊσταμένη της ΚΗ' Εφορείας Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων και επικεφαλής της ανασκαφής στον τύμβο Καστά της Αρχαίας Αμφίπολης Κατερίνα Περιστέρη.
Σε ό,τι αφορά το σχόλιο ότι εξυπηρετεί συμφέροντα, ανέφερε: «Τη δουλειά μας κάνουμε, ούτε πολιτικά ούτε οικονομικά συμφέροντα εμπλέκονται. Αγωνιζόμαστε για την έρευνά μας».
Για τα σχόλια της συναδέλφου της Όλγας Παλαγγιά σχετικά με την ανασκαφή, η κ. Περιστέρη δήλωσε ότι δεν θα ασχοληθεί περαιτέρω και πως ό,τι ήταν να δηλώσει, το δήλωσε. Εκ μέρους της ομάδας εργασίας, η αρχαιολόγος παρακάλεσε «να μένει το αρχαιολογικό έργο στο πεδίο μακράν πάσης παραφιλολογίας».

By: Το Ρήγμα που Ενώνει On 2:47 π.μ.

Continue Reading

Τα 5 αστέρια του Οκτωβρίου: ταινίες που περιμένουμε πώς και πώς!

Αφήνοντας πίσω το Σεπτέμβρη, που είναι για όλους μήνας προσαρμογής, μετά τον ελληνικό Αύγουστο της μεγάλης ραστώνης, μπαίνουμε στον Οκτώβριο, που, κινηματογραφικά τουλάχιστον, υπόσχεται πολλά! Ενδιαφέρουσες πρεμιέρες, ελληνικές και ξένες, διαμαντάκια ήπιων τόνων, blockbusters και «βαρύ» ρεπερτοριακά πυροβολικό που περιμέναμε όλο το καλοκαίρι, τώρα κάνουν τα πρώτα τους βήματα και σε ελληνικό έδαφος, εγκαινιάζοντας έτσι επί της ουσίας τη φθινοπωρινή περίοδο.

Τι περιμένουμε με ενδιαφέρον μέσα στον Οκτώβρη λοιπόν:
Το Κορίτσι που εξαφανίστηκε» σε σκηνοθεσία Ντέιβιντ Φίντσερ στις 2/10
Βαθμολογία imdb 8,7/10 Γιατί;

Γιατί βασίζεται στο βιβλίο-εκδοτικό φαινόμενο της Τζίλιαν Φλιν – θεωρείται η διάδοχος της Πατρίσια Χάισμιθ – το οποίο κατέκτησε την πρώτη θέση στα best seller της εφημερίδας New York Times κι έχει πουλήσει πάνω από 6 εκ. αντίτυπα στην Αμερική, ενώ αυτή τη στιγμή πωλείται σε 41 χώρες!

Γιατί σκηνοθετεί ο Ντέιβιντ Φίντσερ: ο σκηνοθέτης των επιτυχιών «Seven», «Fight Club», «The Social Network», «Το Κορίτσι με το Τατουάζ», «Δωμάτιο Πανικού, «Η Απίστευτη Ιστορία του Μπέντζαμιν Μπάτον» κ.ά.

Γιατί πρωταγωνιστούν οι Μπεν Άφλεκ, πρόσφατα βραβευμένος με Όσκαρ για το Argo, και η Ρόζαμουντ Πάικ –προσωπική επιλογή του σκηνοθέτη της ταινίας, αφού κονταροχτυπήθηκε με τις Σαρλίζ Θέρον, Νάταλι Πόρτμαν και Έμιλι Μπλαντ για τον ρόλο- η οποία θεωρείται μάλλον βέβαιο ότι θα διεκδικήσει επίσης ένα Όσκαρ…

Διαβάστε περισσότερα για την υπόθεση...




Περιμένουμε

Το «Xenia» σε σκηνοθεσία Πάνου Κούτρα στις 2/10
Βαθμολογία imdb 7,1/10

Γιατί;

Γιατί μας ενδιαφέρει να δούμε τι έχει να μας πει και πώς -κυρίως- ο σκηνοθέτης της "Επίθεσης του Γιγαντιαίου Μουσακά" , της "Αληθινής Ζωής" και της "Στρέλλα"...

Γιατί είναι αλλιώς να βλέπεις την παρακμή μιας χώρας, μιας πόλης (της Αθήνας), μιας κοινωνίας, στη μεγάλη οθόνη, παρόλο που την αισθάνεσαι στην καθημερινότητά σου.

Γιατί ο Κούτρας, είτε το σινεμά του αρέσει, είτε όχι, χτίζει ενδιαφέροντες, σχεδόν αλμοδοβαρικούς χαρακτήρες και αντιμετωπίζει σοβαρότατα θέματα με εντυπωσιακά αποδομητική ματιά...

Γιατί, σε τελική ανάλυση, την είδε τόσος κόσμος στις Κάννες, εμείς δεν θα τη δούμε;

Διαβάστε περισσότερα για την υπόθεση...



Περιμένουμε

Το «'71» σε σκηνοθεσία Γιαν Ντεμάνζ στις 16/10
Βαθμολογία imdb 7,8/10

Γιατί;

Γιατί έχει καταφέρει ως τώρα να θεωρείται μία από τις must see ταινίες του 2014, ως εκρηκτικό ντεμπούτο του γαλλικής καταγωγής Γιαν Ντεμάνζ, ο οποίος έχει ήδη σκηνοθετήσει πολλές τηλεοπτικές σειρές.

Γιατί είναι μια ιστορική ταινία με πολιτικο-ιστορικό ενδιαφέρον αφού αφορά στον εμφύλιο μεταξύ Προτεσταντών και Καθολικών, το '71, στη Βόρειο Ιρλανδία.

Γιατί μιλάμε για καλό βρετανικό σινεμά που θυμίζει τις καλύτερες στιγμές του Κεν Λόουτς και που μοιάζει χολιγουντιανών προδιαγραφών, χωρίς να διαθέτει το αντίστοιχο budget.

Γιατί πρακολουθούμε μια προσωπική ιστορία, βυθισμένη σε ένα ιστορικό γεγονός και παράλληλα ένα αντιπολεμικό έπος, με αναλογίες σε κάθε πόλεμο, οπουδήποτε στον πλανήτη.

Διαβάστε περισσότερα για την υπόθεση εδώ...



Περιμένουμε

Το The Judge σε σκηνοθεσία Ντέιβιντ Ντόμπκιν στις 23/10
Βαθμολογία imdb 7,8/10

Γιατί;

Γιατί θελουμε επιτέλους να δούμε τον Ρόμπερτ Ντάουνινγκ Τζούνιορ σε ρόλο διαφορετικό από αυτόν του Iron Man και του Σέρλοκ Χολμς και μάλιστα σε παραγωγή που υπογράφει η σύζυγός του...

Γιατί δίπλα του, πρωταγωνιστούν επίσης οι Ρόμπερτ Ντιβάλ, Βέρα Φαρμίγκα, Μπίλι Μπομπ Θόρντον.

Γιατί, κατά δήλωση του πρωταγωνιστή, πρόκειται να τον δούμε στον καλύτερο ρόλο της καριέρας του...

Περιμένουμε

Το Ένα Ταξίδι 30,5 Μέτρα Μακριά σε σκηνοθεσία Λάσε Χάλστρομ, στις 16/10
Βαθμολογία imdb 7,5/10

Γιατί;

Γιατί αγαπάμε Έλεν Μίρεν, πολύ περισσότερο όταν παίζει σε κωμωδίες και μάλιστα με γαλλική προφορά.

Γιατί σκηνοθετεί ο αγαπημένος Λάσε Χάλστρομ του Chocolat, και γιατί στο team της παραγωγής συμπεριλαμβάνονται τα ονόματα των Στίβεν Σπίλμπεργκ και Όπρα Γουίνφρεϊ.

Γιατί η ιστορία έχει να κάνει με "κουζίνες" που αντιμάχονται η μια την άλλη με άνισους όρους: από τη μια ένα εστιατόριο με γαλλική κουζίνα και αστέρι Μισελέν, το οποίο διατηρεί η -μη-μου-άπτου γαλλίδα μαντάμ Μαλορί (Έλεν Μίρεν) και ακριβώς απέναντι, ένα νέο ινδικό εστιατόριο μιας οικογένειας ινδών που πρόσφατα μετακόμισαν στη Γαλλία...

Τζένη Παπαγεωργίου www.in.gr

By: Το Ρήγμα που Ενώνει On 2:45 π.μ.

Continue Reading

Συναυλίες στο 3ο Φεστιβάλ της Νεολαίας ΣΥΡΙΖΑ

Κοντά στους συνήθεις ...καλλιτέχνες, το «παρών» θα δώσουν και τρεις φωνές του λαικού πενταγράμμου, η Πίτσα Παπαδοπούλου, ο Γιώργος Μαργαρίτης, μαζί τους και η Θεοδοσία Στίγκα, στην κεντρική σκηνή του Φεστιβάλ, Σάββατο βράδυ.
Ταυτόχρονα θα υπάρξουν και πιο οικεία στους αριστερούς νεολαίους ακούσματα, όπως Imam Baildi, συγκροτήματα της ροκ και της τζαζ, οι Χειμερινοί Κολυμβητές και, βέβαια, ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου.  Τον δικό τους τόνο θα δώσουν -μέχρι πρωίας προφανώς- το ικαριώτικο και το κρητικό γλέντι.
Αυτά σε ό,τι αφορά το καλλιτεχνικό μέρος, γιατί για το πολιτικό σκέλος (ομιλίες, συζητήσεις κ.ο.κ.) δεν έχει ακόμη ανακοινωθεί κάτι. Με κεντρικό σύνθημα, «στους δρόμους της ανατροπής σμιλεύουμε το μέλλον», οι νέοι και νέες του ΣΥΡΙΖΑ προσκαλούν τους Αθηναίους το τετραήμερο 2- 5 Οκτωβρίου, στην Πανεπιστημιούπολη, στα Ιλίσια.

By: Το Ρήγμα που Ενώνει On 8:24 π.μ.

Continue Reading

Η διαθήκη ενός ανένταχτου της λογοτεχνίας

Ο υπότιτλος του βιβλίου περιγράφει και το περιεχόμενο: Συνομιλίες με τον Ντομινίκ ντε Ρου. Από την άνοιξη του 1967 μέχρι την άνοιξη του 1968, έναν χρόνο πριν πεθάνει (τον Ιούλιο του 1969), ο Βίτολντ Γκομπρόβιτς δουλεύει μαζί με τον Ντομινίκ ντε Ρου αυτό το βιβλίο, που κυκλοφορεί για πρώτη φορά στη Γαλλία, το φθινόπωρο του 1968.
  
Ο Βίτολντ Γκομπρόβιτς είναι μια πολύ ιδιαίτερη περίπτωση στη λογοτεχνία. Ζώντας από κοντά ή από μακριά τα θυελλώδη γεγονότα της καρδιάς του 20ού αιώνα, έμεινε πάντα ένας μονήρης συγγραφέας, έξω από λογοτεχνικούς κύκλους και σχολές, έξω από ιδεολογικοπολιτικά ρεύματα και φορείς.

Ο Γκομπρόβιτς γεννήθηκε το 1904 στην Πολωνία. Προερχόμενος από την πολωνική αριστοκρατία, αρχίζει σύντομα να αναρωτιέται για τη σχέση του με αυτό το περιβάλλον. Σπουδάζει νομικά και το 1933 εκδίδει το πρώτο του βιβλίο, μια συλλογή διηγημάτων, με τίτλο Αναμνήσεις από την εποχή της ανωριμότητας. Το 1937 εκδίδει το Φερντιντούρκε, το πρώτο του μυθιστόρημα, που γίνεται δεκτό με ένα μίγμα έκπληξης, ενθουσιασμού και εχθρότητας, ενώ ευθύς εξαρχής περιγράφεται ως έργο για το οποίο «όλες οι προσπάθειες ταξινόμησής του αποτυγχάνουν» (εργοβιογραφία στον Κόσμο, μτφ. Β. Αμανατίδης, εκδ. Νεφέλη).
  
Τον Ιούλιο του 1939, ο Γκομπρόβιτς φεύγει για την Αργεντινή, για μια επίσκεψη που θα διαρκέσει 24 χρόνια. Η αφορμή του ταξιδιού ήταν μια πρόσκληση να γράψει για εφημερίδες τις εντυπώσεις του από τη μακρινή χώρα της Λατινικής Αμερικής. Ουδέποτε επέλεξε να αυτοεξοριστεί ή να δραπετεύσει από την επικίνδυνη κατάσταση στην Ευρώπη, όπως λέγεται πολλές φορές. Λέει ο ίδιος στη Διαθήκη: «Διαβάζω καμιά φορά στις εφημερίδες ότι πήγα στην Αργεντινή για να γλιτώσω τον πόλεμο. Καθόλου! Προετοιμάστηκα ξέγνοιαστα για το ταξίδι και μόνο χάρη στην τύχη (τύχη;) δεν έμεινα στην Πολωνία. […] Φτάσαμε στο Μπουένος Άιρες στις 22 Αυγούστου του 1939. Την επομένη της άφιξής μας τα τηλεγραφήματα από τη Μόσχα και το Βερολίνο που ανήγγελλαν το Γερμανοσοβιετικό Σύμφωνο μη επίθεσης αντήχησαν σε ολόκληρο τον κόσμο σαν κεραυνός. Πόλεμος! Μια εβδομάδα αργότερα οι πρώτες γερμανικές βόμβες έπεφταν στη Βαρσοβία».

Στο Μπουένος Άιρες ο Γκομπρόβιτς αρχικά θα ζήσει στην απόλυτη φτώχια, αργότερα όμως θα βρει μια βαρετή δουλειά σε τράπεζα. Συνεχίζει το λογοτεχνικό του έργο, πάντα στα όρια αναγνώρισης και αδιαφορίας, γνωρίζει τους λογοτεχνικούς κύκλους του Μπουένος Άιρες αλλά σύντομα αποσύρεται οριστικά από αυτούς. Ο ίδιος λέει στη Διαθήκη πως οι σχέσεις του με τους Αργεντινούς συγγραφείς ήταν «υποτυπώδεις». «Είχα αποδεχτεί την ανωνυμία μου και δεν έδινα δεκάρα τσακιστή για τον λογοτεχνικό κόσμο. Ήμουν ελεύθερος, ανεξάρτητος, ιδιότροπος, προκλητικός. Είχα συνηθίσει το γεγονός ότι κανείς δεν με έπαιρνε στα σοβαρά κι εγώ δεν έπαιρνα στα σοβαρά κανέναν». Η γνωριμία με τον Μπόρχες και τη «δουλοπρεπή αυλή του» τού αφήνει τις χειρότερες εντυπώσεις. Σήμερα στο Μπουένος Άιρες, στην οδό Βενεσουέλα, κατηφορίζοντας προς το κέντρο του Σαν Τέλμο, μια πλάκα στον τοίχο θυμίζει στον περαστικό το σπίτι όπου έζησε ο Γκομπρόβιτς για πάνω από 18 χρόνια.
  
Το 1960 κυκλοφορεί η Πορνογραφία, ενώ το 1963 αναχωρεί με υποτροφία του Ιδρύματος Φορντ για το Βερολίνο, όπου παραμένει ελάχιστα, για να φύγει για τη Γαλλία, όπου θα μείνει μέχρι το τέλος της ζωής του, το 1969. Το 1965 είχε εκδοθεί ο Κόσμος, το τελευταίο μυθιστόρημά του. Ο Γκομπρόβιτς έγραψε μυθιστορήματα, θεατρικά, διηγήματα, άρθρα, ενώ κρίσιμη θέση στο έργο του έχει το Ημερολόγιό του, το οποίο ο ίδιος θεωρούσε «ένα φιλοσοφικό έργο σε πολλούς τόμους» (Μαθήματα φιλοσοφίας σε έξι ώρες και ένα τέταρτο, μτφ. Κ. Σχινά, εκδ. Πατάκη).

Η Διαθήκη είναι βιβλίο που δίνει πολλά κλειδιά στον αναγνώστη που γνωρίζει και αγαπά το έργο του Γκομπρόβιτς, καθώς αποτυπώνει μια πολυπρισματική εικόνα του συγγραφέα, της ζωής του και των απόψεών του για τη λογοτεχνία, τον κόσμο, την πολιτική. Ο συγγραφέας μιλάει για τον εαυτό του («ανάλογα με τον χώρο, τους ανθρώπους, τις περιστάσεις, ήμουν σοφός, ηλίθιος, πρωτόγονος, εκλεπτυσμένος, ολιγόλογος, ομιλητικός, ανώτερος, κατώτερος, αλαζόνας, επιφανειακός ή εμβριθής»), τη λογοτεχνία («ο σκοπός της λογοτεχνίας δεν είναι να λύνει τα προβλήματα αλλά να τα θέτει»), για την πλοκή στα βιβλία του («στο έργο μου, η πλοκή δεν έχει ποτέ μεγάλη σημασία, είναι μόνο ένα πρόσχημα»), για την πολιτική και τα γεγονότα του Μάη στη Γαλλία, για το Ημερολόγιό του («μόνο με το Ημερολόγιο αποτόλμησα μια ανοιχτή κριτική της σύγχρονης κουλτούρας») και για πολλά, πολλά άλλα.

Ο Γκομπρόβιτς, το είπαμε και πριν, δεν μπορεί να καταταχτεί σε ρεύματα και σχολές. Με τον τρόπο του, διερεύνησε τα όρια της γραφής και της λογοτεχνίας («Ποιος αποφάσισε πως πρέπει κανείς να γράφει μόνο όταν έχει κάτι να πει; Η τέχνη συνίσταται ακριβώς στο να μη γράφει κανείς αυτό πρέπει να ειπωθεί αλλά κάτι εντελώς απρόβλεπτο», λέει κάπου στο Ημερολόγιο, σε μια φράση που θα μιλούσε κατ’ ευθείαν στην καρδιά κάποιων άλλων «ιδιότροπων» συγγραφέων, όπως ο Αργεντινός Σέσαρ Άιρα) και αποπειράθηκε να δώσει τη δική του νοητική τάξη στο γύρω χάος (η αλληλουχία των «παράλογων» απαγχονισμών στον Κόσμο –σπουργίτι, γάτα, άνθρωπος– είναι χαρακτηριστική, καθώς μετατρέπεται σε άξονα αρμονίας, συμμετρίας, εσωτερικής λογικής: «Πόσο τέλεια συντάσσονταν μαζί! Τι συνέπεια, τι ειρμός!»), παίζοντας διαρκώς με την ειρωνεία, τις ψυχολογικές αποχρώσεις, το παράδοξο.

Στον συγκεκριμένο τόμο, ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχουν οι επιστολές μεταξύ Γκομπρόβιτς και Ντε Ρου, καθώς και η εισαγωγή του Ντε Ρου στην πρώτη γαλλική έκδοση, το 1968, που περιλαμβάνονται στο Παράρτημα του βιβλίου.

Κώστας Αθανασίου

By: Το Ρήγμα που Ενώνει On 5:54 π.μ.

Continue Reading

ΑΦΙΕΡΩΜΑ // Εκδοτική άνοιξη: Τα βιβλία του Χειμώνα

Επιμέλεια: Ελένη Γκίκα //http://fractalart.gr

«Ένα καλοκαίρι μέσα στον Χειμώνα», θα μπορούσαμε να το πούμε κι έτσι. Σημαντικοί έλληνες και ξένοι συγγραφείς σε καινούργια βιβλία τους ή επανεκδόσεις. Λογοτεχνία περισσότερο υπαρξιακή, πολιτική, αυτοβιογραφική, ιστοριοκεντρική. Ποίηση καινούργια και σημαντικές επανεκδόσεις. Μεγάλη συγγραφική κινητικότητα. Σημαντικές καινούργιες φωνές. Όστερ ξανά, Μουρακάμι ξανά, Ιαν Μακ Γιούαν, Περέκ και Πίτερ Κάρεϊ, Νικ Χόρνμπι, διπλός Γκρανζέ. Αλλά και Μένης Κουμανταρέας, Χρήστος Οικονόμου, Μαρία Μήτσορα, Χρήστος Χρυσόπουλος, Νίκη Αναστασέα, Γιώργος Ίκαρος Μπαμπασάκης, Αλέξης Σταμάτης, Λένος Χρηστίδης, Βαγγέλης Ραπτόπουλος, Ιωάννα Μπουραζοπούλου, Νίκος Μάντης, Μαρία Ξυλούρη, Μάρω Βαμβουνάκη. Πρεβέρ, Πρατικάκης, Ζέφη Δαράκη… κι εμείς που θα επανέλθουμε ξανά και ξανά. Δεν είναι όλα, είπαμε. Ξανά και ξανά.

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΕΖΟΓΡΑΦΙΑ

Από τις εκδόσεις «Καστανιώτη» μεταξύ άλλων και τα βιβλία:
«Αξέχαστοι καιροί» (Χρονικό της νιότης) του Λευτέρη Αλεξίου. Ο σημαίνων λόγιος της εποχής Λευτέρης Αλεξίου, αδελφός της Έλλης Αλεξίου και της Γαλάτειας Καζαντζάκη, στη δύση της ζωής του συνθέτει την αναπαράσταση μιας απουσίας, αναμετράται με τις αγωνίες και τους φόβους του, καταγράφει αθησαύριστα περιστατικά της μακρόχρονης φιλίας του με τον Νίκο Καζαντζάκη, σ’ ένα μυθιστορηματικό χρονικό προσδοκιών και διαψεύσεων. Ένα συγκινητικό ντοκουμέντο σε νέα έκδοση, με αναλυτική εισαγωγή, εμπεριστατωμένα σχόλια και επιλεγόμενα του Νίκου Χρυσού.
«Τα άγρια περιστέρια», το νέο βιβλίο της Νίκης Αναστασέα, η οποία τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο, το Βραβείο του Αναγνώστη και το βραβείο του περιοδικού Κλεψύδρα για το τελευταίο μυθιστόρημά της Πολύ χιόνι μπροστά στο σπίτι. Οι ήρωες, άνθρωποι που παλεύουν, πέφτουν, σηκώνονται, επιτίθενται ή υπομένουν καρτερικά τη μοίρα τους. Άνθρωποι που λυγίζουν κι ύστερα προσπαθούν να κρατηθούν απ’ όπου μπορούν.
«Αϊ- Στράτης (Θυμήματα εξορίας)» του Κώστα Βάρναλη, σε επιμέλεια-έρευνα και σχολιασμό του Ηρακλή Κακαβάνη. Οι εμπειρίες του ποιητή από τη δίμηνη εξορία του στον Αϊ-Στράτη (20 Οκτωβρίου – 25 Δεκεμβρίου 1935). Μαρτυρίες που δημοσιεύτηκαν στον Ανεξάρτητο και τον Ριζοσπάστη, η αλληλογραφία του με τη σύζυγό του (Δώρα Μοάτσου), και με φίλους του από την περίοδο της εξορίας, καθώς και δύο ποιήματα που συνδέονται άρρηκτα με τον εκτοπισμό του. Ένα βιβλίο ντοκουμέντο, που συμπληρώνει σημαντικό κενό στη βιβλιογραφία για τον Κώστα Βάρναλη.
«Φυλακή Υψίστης Ασφαλείας» της Ελεάνας Βραχάλη. Η γνωστή στιχουργός στο πρώτο της πεζογράφημα. Ένα βιβλίο για τον εγκλεισμό, τη μοναξιά, τις «χειροπέδες» και τις «αλυσίδες» που πολλές φορές βρίσκονται στο μυαλό μας, όπως ακριβώς και τα «κλειδιά».
«Τόποι της λογοτεχνίας» της Εταιρείας Συγγραφέων σε επιμέλεια Μιχάλη Μοδινού. Όπου 134 συγγραφείς καταγράφουν μια ελληνική, προσωπική γεωγραφία. Ένας συλλογικός τόμος ο οποίος αναδεικνύει τους τόπους που επηρέασαν και καθόρισαν σημαντικούς και αγαπημένους Έλληνες συγγραφείς, με αποσπάσματα από έργα τους αλλά και κείμενα αδημοσίευτα.
«Φρανκεστάιν Rec» του Κώστα Ζάπα. Ο γνωστός σκηνοθέτης και συγγραφέας Κώστας Ζάπας στη μυθιστορηματική εκδοχή της επόμενης ομώνυμης ταινίας του, που θα είναι μια διεθνής παραγωγή με σημαντικούς συντελεστές από την Ελλάδα και το εξωτερικό. Η υπόθεση διαδραματίζεται σε μια πόλη όπου φτάνει ένας θίασος που ανεβάζει τον Φρανκενστάιν.
«Πέτρα- Ψαλίδι- Χαρτί», σπονδυλωτό μυθιστόρημα του Νίκου Α. Μάντη. Στις σελίδες του. μια χώρα σε κρίση. Η πολιτική, η βία και η Ιστορία μολύνουν τη ζωή στις πόλεις, αγγίζουν τους πάντες πιο βαθιά από ποτέ. Ιστορίες ανθρώπων, σε μια Ελλάδα που πασχίζει να βρει τα πατήματά της, ανάμεσα στο γκρίζο παρόν, το ανυποψίαστο παρελθόν και το αβέβαιο μέλλον. Παιχνίδια ζωής ανάμεσα σ’ αυτούς που δεν έχουν να χάσουν τίποτα πια και σ’ εκείνους που μπορεί να χάσουν τα πάντα.  Από τον Νίκο Α. Μάντη, που τιμήθηκε πρόσφατα με το βραβείο Μυθιστορήματος του ηλεκτρονικού περιοδικού Ο Αναγνώστης για το βιβλίο του Άγρια Ακρόπολη.
«Η Κοιλάδα της Λάσπης», το πρώτο μέρος της τριλογίας «Ο Δράκος της Πρέσπας» της Ιωάννας Μπουραζοπούλου. Μια λίμνη με τρεις όχθες, τρεις εκδοχές, τρεις απατηλές αντανακλάσεις. Παθιασμένοι εξερευνητές και δρακολόγοι αναμετρώνται στα θολά νερά, ανεξήγητα φαινόμενα και μυστηριώδη εγκλήματα οδηγούν σε παράδοξες θεωρίες και, στο περιθώριο της δράσης, κάποιος αλχημιστής με τον βοηθό του προσπαθούν να κατασκευάσουν το ελιξίριο της αυτογνωσίας. Βαλκανική μαγεία, συλλογικό φαντασιακό ή ένα πείραμα αποκρυφισμού που πήγε στραβά; Η απάντηση στο νέο μυθιστόρημα της Ιωάννας Μπουραζοπούλου, που διακρίθηκε πρόσφατα από την Guardian για το βιβλίο της Τι είδε η γυναίκα του Λωτ;, το οποίο συμπεριλήφθηκε στα δέκα καλύτερα science-fiction μυθιστορήματα που εκδόδηκαν το 2013 στην Αγγλία, δίπλα σε έργα πολύ σημαντικών συγγραφέων, όπως της Μάργκαρετ Άτγουντ και του Στίβεν Κινγκ.
«Ο άλλος εμφύλιος» του Αλέξη Πάρνη. Μετά την Οδύσσεια των διδύμων που διαδραματιζόταν κατά μεγάλο μέρος της στη Σοβιετική Ένωση τη δεκαετία του ’50, ο Αλέξης Πάρνης επανέρχεται με ένα μυθιστόρημα που εκτυλίσσεται την ίδια χρονική περίοδο αλλά «διαμετρικά» αντίθετα: στις Ηνωμένες Πολιτείες, όπου καταφεύγει μετά τον Εμφύλιο ο σκηνοθέτης-ήρωας του βιβλίου για να αναζητήσει την τύχη του στον κινηματογράφο. Εκεί θα μπει στον χώρο της τέχνης και του θεάματος, αλλά θα βρεθεί μπροστά και στην ευκαιρία της ζωής του. Ένας φόνος όμως θα τον επαναφέρει στην Ελλάδα, όπου θα εμπλακεί σε μια σκοτεινή ιστορία που θα του ανατρέψει τα πάντα.
«Vino Santo (Το κρασί του έρωτα)» της Ελένης Πριοβόλου. Η ιστορία μιας δυναστείας οινοπαραγωγών: ένα μυθιστόρημα όπου η μέθη, η λαγνεία και η ηδονή αναμειγνύονται με το όραμα και το κυνήγι μιας ουτοπίας. Σε νέα έκδοση ξαναδουλεμένη.
«Μελίσσια» μυθιστόρημα του Αλέξη Σταμάτη. Ένα βιβλίο για τη μνήμη, την πληγή, το πάθος, την ασθένεια, το «αίμα» της φαμίλιας και την ίδια την αφήγησή του.
«Η Μελαμψή Παρθένος», το καινούργιο μυθιστόρημα του Λένου Χρηστίδη. Μια ιλαροτραγική περιπέτεια που διαδραματίζεται το καλοκαίρι της δυσαρέσκειας, αλλά ταυτόχρονα διατρέχει τις δεκαετίες, όπως μια αυθεντική μηχανή του χρόνου.

Από τις εκδόσεις «Πατάκη»:
«Ο θησαυρός του χρόνου» του Μένη Κουμανταρέα. Ένα χρόνο μετά το «Θάνατο του Βαλπαραϊζο», ο συγγραφέας επιστρέφει με ένα έργο για την απώλεια και πολλά αυτοβιογραφικά στοιχεία. Μετά τον θάνατο της γυναίκας του «μια αφήγηση ανάμεσα στην παραίσθηση και στην πραγματικότητα, δοσμένη με μαστοριά αλλά και οξύτατη κοινωνική παρατήρηση».
«Κοντά στην κοιλιά», κοινωνική κωμωδία του Σωτήρη Δημητρίου.
Η συλλογή διηγημάτων της Μαρία Μήτσορα.
Ένα απάνθισμα πεζών του Αχιλλέα Κυριακίδη.
«Ένα», το καινούργιο μυθιστόρημα του Πασχάλη Λαμπαρδή.
«Επειδή είναι η καρδιά μου» το καινούργιο μυθιστόρημα του Αύγουστου Κορτώ.

Από τις εκδόσεις «Μεταίχμιο»:
«Δέκα ζωές σε μία» της Τατιάνας Αβέρωφ, όπου η συγγραφέας εξιστορεί τη ζωή του πατέρα της Ευάγγελου Αβέρωφ.
«Σαξοφωνίστας», μυθιστόρημα του Μιχάλη Γεννάρη, ο οποίος το 2001 είχε αποσπάσει το κρατικό βραβείο πρωτεφανιζόμενου συγγραφέα καθώς και το Βραβείο Διαβάζω. Ο «Σαξοφωνίστας» όπως ισχυρίζεται ο ίδος είναι ένα «Βυζαντινό παραμύθι. Σάγκα κοσμοπολιτισμού. Μυθιστόρημα καλλιτεχνικής μαθητείας. Μα προπαντός, αυτοπρόσωπη εξομολόγηση των μυστικών μιας ασυμβίβαστης ψυχής».

Από τις εκδόσεις «Νεφέλη»:
«Το σώμα του Τιρθανκάρα- Οι συναντήσεις ενός ταξιδιού στην Ινδία», μυθιστόρημα του Χρήστου Χρυσόπουλου. Ο Χρήστος Χρυσόπουλος γράφει ο ίδιος στην εισαγωγή του βιβλίου του: «Τον Αύγουστο του 2012 περιπλανήθηκα στη βόρεια Ινδία. Οριζόντια και προς τα ανατολικά, από το Ρατζαστάν (στα σύνορα με το Πακιστάν) ώς την πολιτεία του Ουτάρ Πραντές, κοντά στα σύνορα με το Νεπάλ. Ταξίδεψα με έναν σάκο και έχοντας ως μοναδικά αναγνώσματα τον οδηγό Lonely Planet και μια εισαγωγή στον ινδουισμό του Σβάμι Τσινμαγιανάντα. Αυτό το βιβλίο είναι ένα λεύκωμα συναντήσεων. Προσπαθεί να θυμηθεί τα πρόσωπα εκείνου του ταξιδιού. Όχι μόνο τα αληθινά. Αλλά και όσα είναι μόνο πλάνες ενός νου που τώρα αναπολεί». Ένα ταξιδιωτικό μυθιστόρημα, λοιπόν, που με φόντο την περιπλάνηση στην Ινδία, ζωντανεύει τους ανθρώπους που συνάντησε ο συγγραφέας στον δρόμο του, τις ιστορίες τους και το ίχνος που άφησαν επάνω του.
«Κιχ» διηγήματα της πρωτοεμφανιζόμενης Βίκυς Τσελεπίδου.
«Κομμένα», διηγήματα του πρωτοεμφανιζόμενου Κωνσταντίνου Τζήκα.
«Γούντι άλεν» μυθιστόρημα του Στέλιου Παπαγρηγορίου.

Από τις εκδόσεις «Κίχλη»:
«Το Σπίτι» του Γιώργου Μητά (νουβέλα)
Μια παράξενη πρόσκληση, ένας εκκεντρικός συλλέκτης, ένας υπηρέτης που λατρεύει την αμερικάνικη τζαζ, μια ασυνήθιστη δοκιμασία: αυτοί είναι οι αρμοί γύρω από τους οποίους αρθρώνεται η πλοκή του «Σπιτιού» – μιας ιστορίας που εκτυλίσσεται στη χειμωνιάτικη Ύδρα, μέσα στους τοίχους ενός απομονωμένου αρχοντικού. Ο κύριος Κάλφογλου, ο οικοδεσπότης, ο Συμεών, ο ιδιόρρυθμος μπάτλερ, και ο νεαρός τους καλεσμένος, ο υπό δοκιμασία συγγραφέας Νίκος Βελισάρης, είναι δέσμιοι ενός αλλόκοτου παιχνιδιού με αβέβαιη έκβαση. Συνδυάζοντας στοιχεία ιστορίας μυστηρίου, αστυνομικής πλοκής αλλά και στοιχεία του φανταστικού, το «Σπίτι» μιλά για την περιπέτεια της γραφής, για τη γοητεία που ασκεί αλλά και για τους κινδύνους που ενέχει.
«Ο πειρασμός της νοσταλγίας» του Τίτου Πατρίκιου (μικρά πεζά)
«Έχων σώας τας φρένας και άλλες τρελές ιστορίες» του Αργύρη Χιόνη (συλλογή διηγημάτων)
Ορισμένα από τα διηγήματα της συλλογής εντάσσονται στην κατηγορία του ψευδοδοκιμίου, έχουν παρωδιακό χαρακτήρα και συνοδεύονται από παιγνιώδεις σημειώσεις, ενώ άλλα μεταποιούν αυτοβιογραφική ύλη – όλα πάντως μοιράζονται το καταλυτικό χιούμορ και τη γνώριμη λεκτική ευφορία του Αργύρη Χιόνη.
«Το δέντρο του Ιούδα» του Μιχάλη Μακρόπουλου (νουβέλα)
To Δέντρο του Ιούδα είναι μια αστυνομική ιστορία, που διαδραματίζεται στην ορεινή Ήπειρο. Μια Αλβανή πόρνη βρίσκεται κατακρεουργημένη, πεταμένη σ’ ένα λάκκο έξω απ’ το Δελβινάκι, στο Πωγώνι. Στο φονικό μοιάζει να εμπλέκονται τρεις: ο Γιαννογκάσης, ένας αδίσταχτος γέρος· ένας δεκαοχτάρης, ο Νασιομέτσιος· κι ένας Αλβανός, ο Φλορίμ Σόπα, που στο κατόπι του η αστυνομία εξαπολύει ανθρωποκυνηγητό, θεωρώντας τον ως τον μοναδικό ύποπτο για τον φόνο. Ο μόνος που με τη μαρτυρία του συνδέει και τους τρεις, είναι ο Ηλίας Κούρος, που ’χει μονάχα λίγους μήνες στο χωριό. Πενήντα τριών χρονών, με την επιχείρησή του να ’χει φαλιρίσει, και χωρισμένος με τη γυναίκα του, ο Ηλίας έχει επιστρέψει στον γενέθλιο τόπο – ένας άνθρωπος στο κενό, δίχως ελπίδα, που περνάει τις μέρες του με περιπλανήσεις στα χωριά και στο βουνό. Μπλεγμένος άθελά του σε τούτη την ιστορία του φόνου, αρπάζεται απ’ αυτήν για να βρει στη ζωή του το νόημα που ’χει χαθεί, κάνει την εξιχνίασή της χρέος του και προσπαθεί να συνδέσει τα σκόρπια κομμάτια, πότε μόνος και πότε με την απρόθυμη βοήθεια του καλύτερου παιδικού του φίλου, του Κώστα Μεντή, που μένει ακόμα στο χωριό κι είναι αστυνόμος. Βουνίσιο τοπίο κι άνθρωπος, στο «Δέντρο του Ιούδα», δένονται μεταξύ τους αξεδιάλυτα, και το ερώτημα που συντροφεύει τον Ηλία στα τυφλά βήματά του είναι αν μπορεί να υπάρξει ατόφια καλοσύνη και πώς μπορείς να την αναγνωρίσεις, καθώς όλο και πιο πολύ, ακολουθώντας το ένα στοιχείο μετά τ’ άλλο, βυθίζεται στο σκοτάδι ενός απόλυτου κακού.
«Η αλεπού της σκάλας και άλλες ιστορίες» του Ηλία Λ. Παπαμόχου (διηγήματα)
Αν κάτι δένει τις ιστορίες αυτού του βιβλίου, αυτό είναι ο τόπος. Εξ αυτού αντλούν την όποια συνάφειά τους, η πυξίδα τους σημαδεύει τον βορρά. Αναρωτιέμαι τελικά μήπως ο τόπος είναι και ο τρόπος, μήπως η γλώσσα είναι το άλλο χώμα, το πνευματικό, από το οποίο αναφύεται το ύφος, που για κάποιους ταυτίζεται με τον άνθρωπο. Μακρά παράδοση συνδέει το διήγημα με τις γενέτειρες των θεραπόντων του, οι υπηρέτες του είδους αυτού φέρουν βαρύ φορτίο στους ώμους τους, βαρύ όσο κι ένα τοπίο. Οι ιστορίες αυτού του βιβλίου επιχειρούν να ισορροπήσουν ανάμεσα στον πεζό και τον ποιητικό λόγο, ανάμεσα στην περιγραφή του πεζού και την πυκνότητα του ποιητικού λόγου.
«Καρυότυπος» του Άκη Παπαντώνη (νουβέλα – πρωτοεμφανιζόμενος συγγρα φέας)
Ο N., μοριακός βιολόγος, μετακομίζει από την Αθήνα στην Οξφόρδη για να εργαστεί σε ερευνητικό πρόγραμμα. Mέσα από τα πειράματά του, προσπαθεί να απαντήσει στο ερώτημα κατά πόσον κληροδοτείται το συναίσθημα της στοργής – στην ουσία αναζητά το σημείο στο οποίο η προσωπική του γενεαλογία εκβάλλει στην καθημερινότητά του. Στον «Καρυότυπο» ο ήρωας αναμετράται με τη χώρα στην οποία ζει, με τη χώρα που άφησε, με τη γλώσσα, τη μοναξιά, την οικογένειά του, το άλλο φύλο, τις επινοημένες μνήμες και ενοχές του, τα πειραματόζωά του – με όλα όσα ναρκοθετούν την αναμέτρησή του με την αλήθεια.

Από τις εκδόσεις «Κέδρος»:
«Η Κάδμω» της Μέλπως Αξιώτη, σε φιλολογική επιμέλεια της Μαρίας Κακαβούλια. Σχολιασμένη έκδοση του μυθιστορήματος που αποτέλεσε το κύκνειο άσμα της μεγάλης κυρίας του νεοελληνικού μοντερνισμού.
«Τα διηγήματα» του Στρατή Τσίρκα, σε νέα έκδοση.
«Τα παιδιά του Κρόνου» του Αλέξανδρου Κοτζιά. Επίτομη έκδοση των τεσσάρων έργων (Ιαγουάριος, 1987, Η μηχανή, 1990, Ο πυγμάχος, 1991, Το σοκάκι, 1993) που συγκροτούν την τετραλογία «Τα παιδιά του Κρόνου». Και οι τέσσερις νουβέλες με τις οποίες ο Αλέξανδρος Κοτζιάς έκλεισε το πεζογραφικό του έργο διαδραματίζονται στην ίδια ημερομηνία και χρονιά: 21 Μαϊου 1958.
«Εν χορώ» της Μαριέλλης Σφακιανάκη- Μανωλίδου.
«Ανέβας και Κατέβας» του Γεωργίου Ν. Χαριτωνίδη.

Από τις εκδόσεις «Πόλις»:
«Το καλό θα ‘ρθει από τη θάλασσα» το πρώτο μέρος μιας τριλογίας του Χρήστου Οικονόμου. «Για τους μικρούς εμφύλιους που διεξάγονται σ’ ένα νησί του Αιγαίου».
«Το Παρόν αποτελεί προϊόν μυθοπλασίας» της Μαργαρίτας Ζαχαριάδου, με υλικό εμπνευσμένο από αναρτήσεις στο facebook.
«Ο δάσκαλος αγαπούσε το βωβό κινηματογράφο», διηγήματα του Λάκη Παπαστάθη.
«Ακόμα φεύγει» μυθιστόρημα της Ευγενίας Μπογιάννου.

Από τις εκδόσεις «Εστία»:
«Αγάπη/ Love», το δεύτερο μέρος της «Τριλογίας του Χάους» (μετά τον «Διασυρμό») του Γιώργου Ίκαρου Μπαμπασάκη.
«Τελευταία έξοδος: Στυμφαλία», μυθιστόρημα του Μιχάλη Μοδινού.
«Επί τέσσερα», διηγήματα του Δημήτρη Πετσετίδη.
«7 θυμοί» το νέο πεζό του κινηματογραφιστή Χρήστου Βούπουρα.

Από τις εκδόσεις «Διόπτρα»:
«Ο Τούρκος στον Κήπο» και «Το πεθαμένο λικέρ» του Γιάννη Ξανθούλη. Οι εκδόσεις Διόπτρα επανεκδίδουν δύο από τα πιο εμβληματικά έργα του Γιάννη Ξανθούλη, δύο κλασσικά βιβλία που αντιπροσωπεύουν την σύγχρονη νεοελληνική γραφή και ήταν εξαντλημένα εδώ και καιρό.
«Η κόκκινη Μαρία» του Κυριάκου Αθανασιάδη. Ο Άρης ένα παιδί αστικής οικογένειας γνωρίζεται με τη Ζένια, ένα κοριτσάκι των φαναριών. Πέφτοντας σε έναν υπόνομο ανακαλύπτουν μια ολόκληρη κοινωνία παιδιών που ζει οργανωμένη με τους δικούς της νόμους και έχει το συμβολικό όνομα «Νησί».
«Η τελευταία συγγνώμη» του Μιχάλη Σπέγγου. Επανέκδοση του ιστορικού μυθιστορήματος. Μια ιστορία που ξεκινάει στα προπολεμικά Γιάννενα ταξιδεύει στα γερμανικά στρατόπεδα συγκέντρωσης, στην επιχείρηση Βαλκυρία, στη Λατινική Αμερική και καταλήγει στη χαράδρα του Βίκου, όπου απονέμεται τελικά δικαιοσύνη.
«42» προσωρινός τίτλος του μυθιστορήματος του Μανώλη Ανδριωτάκη.

Από τις εκδόσεις «Ψυχογιός»:
«Σιωπάς για να ακούγεσαι» της Μάρως Βαμβουνάκη.
«Η κόντρα» και «Εν ονόματι» του Αντώνη Σαμαράκη
«Στα χρόνια της ομίχλης 3- Σμύρνα» του Νίκου Γούλια
«Ουίσκι μπλε» της Τέσυς Μπάιλα
«219 ημέρες βροχής» της Αφροδίτης Βακάλη

Από τις εκδόσεις «Τόπος»:
«Πρόβες πολέμου» του Διονύση Χαριτόπουλου
Αναμένεται και το καινούργιο μυθιστόρημα του Βαγγέλη Ραπτόπουλου.


Από τις εκδόσεις «Καλέντη»:
Το καινούργιο μυθιστόρημα της πολυδιαβασμένης Αλκυόνης Παπαδάκη
Το καινούργιο μυθιστόρημα της πολυβραβευμένης Μαρίας Ξυλούρη «Φωνές από τη θάλασσα».

Από τις εκδόσεις «Παπαδόπουλος»:
«Τέλος εποχής» το καινούργιο μυθιστόρημα του Χρήστου Σιάφκου.

ΠΟΙΗΣΗ:

Από τις εκδόσεις «Νεφέλη»:
«Οι Γάμοι του Ουρανού και της Κόλασης» του William Blake, σε μετάφραση Χάρη Βλαβιανού, νέα έκδοση, πανόδετη, με νέα επεξεργασία των πρωτότυπων χαρακτικών του Blake και αναθεωρημένη μετάφραση. Ο William Blake (1757-1827), ο οραματιστής ποιητής που κάποτε χλευάστηκε ως παράφρων και σήμερα τιμάται ως μεγαλοφυΐα, συγκαταλέγεται ανάμεσα στους μείζονες ποιητές της αγγλικής λογοτεχνίας. Αναγνωρίζεται ως ο αυθεντικότερος και εκλεκτότερος από τους ρομαντικούς ποιητές και, κατά μία έννοια, ο αγνότερος, ο πιο ασυμβίβαστος και «Οι Γάμοι του Ουρανού και της Κόλασης» ως ένα από τα πιο σημαντικά έργα της αγγλικής γραμματείας.
«Οι λέξεις μου- Ορατόριο για χορωδία και φωνές στο κέντρο της Αθήνας» της Μαρίας Τοπάλη
«Τα σκυλιά του Ακταίωνα» του Δημήτρη Λεοντζάκου
«Η σπηλιά με τα βεγγαλικά» της Ζέφης Δαράκη. Αποτελείται από τις ενότητες «Με ξετυλίγει ο τρόμος», «Undergraind Banda», «Φυσούσε», «Είναι κανείς εδώ».

Από τις εκδόσεις «Καστανιώτη»:
«Τα παράξενα που δεν ξεχνάμε» του Κωστή Γκιμοσούλη. Ποιήματα, πεζά και ζωγραφιές, σαν «σπόροι που κύλησαν απ’ το ίδιο ρόδι», κι όλα παράξενα. Ένα βιβλίο για τις ανοίκειες και παράδοξες εικόνες που στοιχειώνουν ή ομορφαίνουν τη ζωή μας, που υπερβαίνουν τα όρια του βιώματος και γίνονται επεισόδια της προσωπικής μυθολογίας μας, παίρνοντας συχνά τη μορφή παραβολής, αλληγορίας ή αφορισμού.
«Περσόνα» (Απόπειρες ζωής και προσεγγίσεις)» του Γιάννη Σκληβανιώτη. Μια ποιητική συλλογή όπου ένας εσωτερικός διάλογος, που πηγάζει απ” την σημερινή ανατροπή κάθε κατακτημένης αξίας ζωής, κονταροχτυπιέται με τη νέα πραγματικότητα και αναζητεί πάλι τον άνθρωπο, μέσα από την αμφιβολία, την αμφισβήτηση, την αντίσταση στη φθορά, μέσα από της παλλόμενης γλώσσας τον έρωτα.
«Η Αλίκη δεν μένει πια εδώ» της Μυρτώς Τάσιου. Η Μυρτώ Τάσιου, κόρη της ποιήτριας και ηθοποιού Κατερίνας Γώγου και του σκηνοθέτη Παύλου Τάσιου, στην πρώτη της συλλογή: μια συγκινητική ποιητική καταγραφή βιωμάτων και οριακών καταστάσεων,  μια μαρτυρία για κάθε άνθρωπο που αγωνίζεται να αποδράσει από την προσωπική του κόλαση. Ένα βιβλίο για τη σχέση με τη μητέρα της, την εξάρτηση από τα ναρκωτικά, τις πληγές και τα τραύματα που δεν κλείνουν, για την «αγάπη που πονάει πάντα, όπως και η αλήθεια».
«Η ευθύνη του Μαϊου» του Βαγγέλη Χρόνη. Το νέο βιβλίο του βραβευμένου από την Ακαδημία Αθηνών Βαγγέλη Χρόνη είναι μια «μελέτη» του αέναου κύκλου της ζωής και του θανάτου, όπως εκφράζεται κυρίως μέσα από το κάλλος των αρχαίων αγαλμάτων. Τα ποιήματα της συλλογής επικοινωνούν μ’ έναν βαθύ τρόπο με τον στίχο του Γιώργου Σεφέρη «με τ’ αρχαία μνημεία και τη σύγχρονη θλίψη».

Από τις εκδόσεις «Κέδρος»:
Επανεκδίδονται: «Άπαντα τα Ποιητικά» του Κώστα Βάρναλη.
«Μαρτυρίες Α’ Β’ Γ» του Γιάννη Ρίτσου.
«Ποιήματα (1945-1998)» του Μίλτου Σαχτούρη.
«Χορευτές», η τρίτη ποιητική συλλογή της Ευτυχίας Παναγιώτου.

Από τις εκδόσεις «Κίχλη»:
«Με δίχτυ τον άνεμο» του Δημήτρη Δασκαλόπουλου.
«Δανεικά αγύριστα» της Γεωργίας Τριανταφυλλίδου.

Από τις εκδόσεις «Καλέντης»:
«Βροχή και λιακάδα» του Ζακ Πρεβέρ, σε μετάφραση Γιάννη Θηβαίου. Η ποιητική συλλογή που ο Γάλλος ποιητής, και ο πιο πολυδιαβασμένος του 20ού αιώνα, Ζακ Πρεβέρ, έγραψε το 1955. Με τη μετάφρασή του, ο Γιάννης Θηβαίος αποκαλύπτει τις αρετές του μεγάλου ποιητή και «με ασκητική ταπείνωση μπορεί και μαζεύει πίσω το εγώ του και αφήνει τον Πρεβέρ να βγει σαρωτικός στη σκηνή των σελίδων και να κάνει τα δικά του μαγικά νούμερα. Ροή, φυσικότητα, άνεση που χαρίζει μόνο ο πολύς, κρυμμένος μόχθος αποκαλύπτουν αισθήματα και νοήματα, το διεισδυτικότερο: ατμόσφαιρες και θερμοκρασίες, με διαύγεια μοναδική», όπως αναφέρει στο προλογικό σημείωμα της έκδοσης η Μάρω Βαμβουνάκη.
«Άδεια δωμάτια» της Ελένης Γκίκα. Πενήντα έξι ποιήματα-δωμάτια για τη ζωή και τον έρωτα, την απώλεια και το θάνατο, το αίνιγμα και το άφατο, την αρχιτεκτονική της ύπαρξης. Μαγική εικόνα που αλλάζει αναλόγως του χρόνου και της εποχής. Άδεια συνήθως και γι’ αυτό τόσο γεμάτα, μέχρι να γίνουν «αύριο», το απροσπέλαστο εν τέλει, εκείνο μυστήριο.
Επιλογή από το έργο του Μανόλη Πρατικάκη: Μια έκδοση η οποία περιλαμβάνει επιλογές ποιημάτων από τις δεκαεπτά συλλογές του βραβευμένου ποιητή και συγγραφέα Μανόλη Πρατικάκη.Το 2003 ο Μανόλης Πρατικάκης τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο Ποίησης για το έργο του Το νερό, επίσης το 2012 του απονεμήθηκε από την Ακαδημία Αθηνών το Βραβείο Ποίησης για το σύνολο του έργου του.

Από τις εκδόσεις «Μεταίχμιο»:
«Στιγμιότυπα του σώματος» του Στάθη Κουτσούνη. Ο έρωτας, η φύση, οι επιθυμίες και οι ενοχές, η ακμή και η φθορά μέσα από την αέναη εναλλαγή των εποχών και τις μεταμορφώσεις του σώματος.

ΞΕΝΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ:

Από τις εκδόσεις «Μεταίχμιο»:
«Ένας αργός άνθρωπος» του Τζ. Μ. Κουτσί. Μετάφραση- επίμετρο: Αθηνά Δημητριάδου. Ένας ύμνος στην αγάπη και στον έρωτα από τον γνωστό νομπελίστα.
«Σάνσετ Παρκ» του Πωλ Όστερ. Μετάφραση: Σπύρος Γιανναράς. Το πιο πρόσφατο μυθιστόρημα του μεγάλου αμερικανού συγγραφέα, το οποίο διαδραματίζεται στις ΗΠΑ της οικομονικής κρίσης, της χεοκοπίας, των νοικοκυριών και των κατασχέσεων σπιτιών.
«Ημερολόγιο του χειμώνα» του Πωλ Όστερ. Μετάφραση: Σταυρούλα Αργυροπούλου. Αυτοβιογραφικό αφήγημα του μεγάλου αμερικανού συγγραφέα.
«Διάλογος με τη σκιά μου» του Pedro Juan Gutierrez. Μετάφραση: Κλεοπάτρα Ελαιοτριβιάρη. Ο συγγραφέας συνομιλεί με το άλτερ έργο του, τον πρωταγωνιστή των μυθιστορημάτων του με το ίδιο όνομα, τον Πέδρο Χουάν.
«Αντίο Βερολίνο» του Κρίστοφερ Ίσεργουντ. Μετάφραση: Ιωάννα Ηλιάδη. Το βιβλίο στο οποίο βασίστηκε η ταινία «Καμπαρέ» με σκηνικό το Βερολίνο της δεκαετίας του ’30 όπου εκτυλίσσεται η γερμανική τραγωδία.
«Η πείνα» του Κνουτ Χάμσουν. Μετάφραση: Δ. Παπαγρηγοράκης. Το πιο δημοφιλές και πολυμεταφρασμένο έργο του νομπελίστα συγγραφέα.
«Απόδραση» της Alice Munro. Συλλογή ιστοριών της βραβευμένης με Νόμπελ συγγραφέως όπου εστιάζει στη δύναμη της αγάπης και στην προδοσία, στις χαμένες ευκαιρίες.
«Ξένα σώματα» της Cynthia Ozick. Μετάφραση: Σταυρούλα Αργυροπούλου. Ένα σπουδαίο μυθιστόρημα από μια μεγάλη αμερικανίδα συγγραφέα. Υποψήφιο για το Βραβείο Orange το 2012.
«Ο κύριος Νόρις αλλάζει τρένα» του Κρίστοφερ Ίσεργουντ.

Από τις εκδόσεις «Καστανιώτη»:
«Σημάδια» διηγήματα του Ίβο Άντρις. Μετάφραση: Χρήστος Γκούβης. Στην παρούσα έκδοση περιλαμβάνονται νουβέλες και διηγήματα του Ίβο Άντριτς, αλλά και κάποια κείμενα όπου ο ίδιος ο σπουδαίος νομπελίστας εκφράζει τις σκέψεις και τα συναισθήματά του χωρίς τη μεσολάβηση των ηρώων του. Αυτά τα τελευταία, ολοκληρωμένα στο σύνολό τους εκδόθηκαν μετά τον θάνατό του με τον τίτλο Ίχνη στην άκρη του δρόμου (μικρό μέρος τους είχε επιλεγεί από τον ίδιο τον συγγραφέα και είχε εκδοθεί πριν από τον θάνατό του).
«Ο χρόνος που θα ήθελα» του Φάμπιο Βόλο. Μετάφραση: Στέφανος Δημητριάδης. «I’ d trade all my tomorrows for a single yesterday: θα άλλαζα όλα μου τα αύριο για ένα και μόνο χθες, όπως τραγουδά και η Τζάνις Τζόπλιν». Και ίσως, το βιβλίο Ο χρόνος που θα ήθελα να είναι ακριβώς αυτό. Ίσως το να μεγαλώνουμε σημαίνει να μαθαίνουμε να αγαπάμε και να συγχωρούμε, να κάνουμε ένα μακρύ ταξίδι σε αναζήτηση του χρόνου που έχουμε χάσει και δεν έχουμε πια.
«Τζεμιλέ» του Ορχάν Κεμάλ. Μετάφραση: Στέλλα Χρηστίδου. Το Πατρικό μου, Τα χρόνια της Αλητείας, η Τζεμιλέ, η Παντρειά και τα Σφυρίγματα των φίλων είναι τα πέντε αυτόνομα μέρη που συγκροτούν το Μυθιστόρημα του μικρού ανθρώπου, το δημοφιλέστερο σε όλο τον κόσμο, αυτοβιογραφικό έργο του κλασικού Τούρκου συγγραφέα. Και σ’ αυτό το μυθιστόρημα, ο Ορχάν Κεμάλ, καθώς περιγράφει την καθημερινή, ταπεινή ζωή των ηρώων του με τον δικό του χαρακτηριστικό ρεαλιστικό τρόπο γραφής, δεν παραλείπει να υπογραμμίσει τη δύναμη της φιλίας και της αλληλεγγύης ως αντίδοτο στη φτώχεια, στην εχθρότητα, στη μνησικακία, αλλά και στα ηθικά και κοινωνικά αδιέξοδα των ανθρώπων.
«Η ζωή ενός αγνώστου άντρα» του Αντρέι Μακίν, Μετάφραση: Αγγελική Σιγούρου. Μια συγκινητική ιστορία για τη μνήμη, την Ιστορία και την αγάπη. Ο Αντρέι Μακίν, μέσα από το πρίσμα του παρελθόντος και του παρόντος της Ρωσίας, διερευνά τι πραγματικά έχει σημασία στη ζωή.
«Τρανσατλαντικός» του Κόλουμ ΜακΚαν. Μετάφραση: Κατερίνα Σχινά. Ο συγγραφέας του «Κι άσε τον κόσμο τον μεγάλο να γυρίζει» (Εθνικό Βραβείο ΗΠΑ για τη λογοτεχνία) επανέρχεται με ένα μυθιστόρημα που κινείται σε δύο διαφορετικές χρονικές περιόδους και σε δύο διαφορετικές χώρες, την Ιρλανδία και τις ΗΠΑ. Κοινό ενωτικό στοιχείο το πέρασμα του Ατλαντικού.
«Αδελφή μου, αγάπη μου» διηγήματα της Τζόις Κάρολ Όουτς. Μετάφραση: Αύγουστος Κορτώ. Όταν η εξάχρονη Μπλις, ανερχόμενο αστέρι του παιδικού καλλιτεχνικού πατινάζ, βρίσκεται νεκρή στην πολυτελή πατρική κατοικία, η οικογένεια παρασύρεται σε έναν τυφώνα διχόνοιας και νοσηρής δημοσιότητας. Τον ταραχώδη βίο της οικογένειας και τα εγκλήματα που οδήγησαν τη Μπλις στον θάνατο θα αναλάβει να αφηγηθεί ο έφηβος παραγκωνισμένος αδελφός. Από τα καλύτερα και τα πιο δημοφιλή μυθιστορήματα της Όουτς.
«Αύξηση» (προσωρινός τίτλος) του Ζωρζ Περέκ. Μετάφραση: Τούλα Τόλια. Το βιβλίο αυτό που χαρακτηρίστηκε ως ένα κόσμημα της συγγραφικής παραγωγής του Ζωρζ Περέκ, είναι μια «διήγηση» που καθορίζεται από το καυστικό στυλ του συγγραφέα, εξελίσσεται χωρίς σημεία στίξης πλην της τελείας του τέλους και βασίζεται στις πολλαπλές δυνητικές εξελίξεις μιας ιδέας ή μιας ενέργειας. Το κείμενο δομείται με συνεχόμενους συνδυασμούς και αποτελεί στην ουσία ένα παράδοξο, μια πράξη τόσο καλλιτεχνική όσο και πολιτική. Με το βιβλίο του αυτό ο Περέκ υπογράφει ένα από τα αριστουργήματα της OULIPO, ένα κείμενο δηλαδή που γραμμένο εξ ανάγκης μιλάει για την ανάγκη αυτή.
«Ο πύργος» του Ούβε Τέλκαμπ. Μετάφραση: Αλεξάνδρα Παύλου. Με επική γλώσσα, με τρυφερές αλλά και δραματικές σκηνές, ο Ούβε Τέλκαμπ δημιουργεί ένα μνημειώδες πανόραμα της παρακμάζουσας Λαοκρατικής Δημοκρατίας της Γερμανίας, στην οποία άνθρωποι τριών γενεών, ενεργά υποκείμενα κάποιοι, ανήμποροι κάποιοι άλλοι, παρασύρονται προς τη δίνη που θα οδηγήσει στην επανάσταση του 1989. Μια τεράστια εκδοτική επιτυχία στη Γερμανία, όπου Ο πύργος υμνήθηκε ως το πολυαναμενόμενο λογοτεχνικό έργο για το τέλος της ΛΔΓ και την επανένωση των δύο Γερμανιών.
«Χείμαροι της άνοιξης» του Έρνεστ Χέμινγουεϊ. Μετάφραση: Μιχάλης Μακρόπουλος. Οι Χείμαρροι της άνοιξης κατέχουν μοναδική θέση στο έργο του Χέμινγουεϊ, γιατί είναι μια ξεκαρδιστική φάρσα. Γραμμένοι με απλές, σύντομες προτάσεις και με επαναλήψεις λέξεων και φράσεων που επιτείνουν το κωμικό στοιχείο, οι Χείμαρροι της άνοιξης αφηγούνται υποτίθεται τις ερωτικές και άλλες περιπέτειες δυο εργατών σε ένα εργοστάσιο που φτιάχνει αντλίες σε μια μικρή πόλη του βορρά, το Πετόσκυ, αλλά ουσιαστικά παρωδούν το Μαύρο γέλιο του Σέργουντ Άντερσον, βρίθοντας ταυτόχρονα από σατιρικές αναφορές στον Τζον Ντος Πάσος, τον Σκοτ Φιτζέραλντ, τον Ντ. Χ. Λώρενς, κ.ά.

Από τις εκδόσεις «Νεφέλη»:
«Φθινόπωρο στο Πεκίνο» του Μπορίς Βιαν. Μετάφραση και σημειώσεις του Αχιλλέα Κυριακίδη. Οι δυο πρώτες λέξεις είναι ένα όνομα: «Αμαδίς Δουδού». Δεν είναι φθινόπωρο. Και, φυσικά, δεν είμαστε στο Πεκίνο. Το Φθινόπωρο στο Πεκίνο αποτελεί ένα από τα πλέον παράξενα και γοητευτικά μυθιστορήματα που μας παρέδωσε η γαλλική γλώσσα. Κι αυτό ακριβώς είναι το ιδιάζον στοιχείο του: η γλώσσα. Γιατί ο Βιαν οικοδομεί μια εντελώς απροσδόκητη, χιουμοριστική, καυστική και ταυτόχρονα εικονοκλαστική γλωσσική κατασκευή που εξέπληξε τους συγχρόνους του και παραμένει σαγηνευτική ακόμα και σήμερα. Το παράλογο της καθημερινής ζωής αποκαλύπτεται οργιαστικά μέσα από μια αριστουργηματική σύζευξη αφηγηματικού στιλ και πλοκής. Μεταφρασμένο με μεγάλη δεινότητα από τον Αχιλλέα Κυριακίδη, υποδεχόμαστε στα ελληνικά ένα μοναδικό έργο της ευρωπαϊκής μυθιστοριογραφίας.
«Άπαντα τα διηγήματα» του Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες, σε έναν τόμο και νέα μετάφραση της Κλαίτης Σωτηριάδου. Ο Τζων Απντάικ έγραψε κάποτε για τα διηγήματα του Μάρκες: «Δεν μπορούμε να μιλήσουμε γι” αυτά αποφεύγοντας τη λέξη μαγεία». Η διηγηματογραφία του Μάρκες προσφέρει τη δυνατότητα να παρακολουθήσουμε την εξέλιξη και την ωρίμαση ενός από τους σημαντικότερους συγγραφείς του 20ού αιώνα. Μια διαδρομή που, παράλληλα, αποτελεί και τη σταδιακή διαμόρφωση του λογοτεχνικού ρεύματος που ονομάστηκε Μαγικός Ρεαλισμός. Μόνο τα διηγήματα είναι ικανά να αποδώσουν αυτή την εποπτική εικόνα. Ο Μάρκες επιστρέφει διαρκώς στη μικρή φόρμα καθ’ όλη τη διάρκεια της λογοτεχνικής του ζωής, για να διερευνήσει τα ζητήματα που απασχολούν όλο το έργο του: ο θάνατος, η φτώχεια, η βία, η μοναξιά… Ένα παλίμψηστο, λοιπόν, της ανθρώπινης συνθήκης. Και η εσωτερική ζωή ενός νου που ενηλικιώνεται, ωριμάζει και γερνά. Ενός νου που είναι ο ίδιος ο Μάρκες.

Από εκδόσεις «Κίχλη»:
«Η χοντρομπαλού» του Γκυ ντε Μωπασάν, (εκτενές διήγημα), μετάφραση Αμαλία Τσακνιά, επίμετρο Λίζυ Τσιριμώκου
«Μίλενα, η φίλη του Κάφκα» της Μαργκαρέτε Μπούμπερ-Νόυμαν, μετά φραση Τούλα Σιετή, επίμετρο-επιμέλεια Ντάνια Δημακοπούλου
Η Μαργκαρέτε Μπούμπερ περιγράφει το χρονικό της φιλία της με τη Μίλενα Γιέσενσκα μέσα στο ζοφερό κλίμα του γυναικείου στρατοπέδου συγκέντρωσης του Ράβενσμπρουκ, όπου βρέθηκαν και οι δύο έγκλειστες. Μεταξύ στρατοπεδι κής λογοτεχνίας και βιογραφίας, το βιβλίο ζωντανεύει, επίσης, έναν σπουδαίο πολιτισμό που χάθηκε με τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, τον πολιτισμό της Κεντρικής Ευρώπης.

Από εκδόσεις «Ψυχογιός»:
«Ο άχρωμος Τσουκούρου Ταζάκι και τα χρόνια του προσκυνήματός του» του Χαρούκι Μουρακάμι. Ο Τσουκούρου, ένας τριανταεξάχρονος σχεδιαστής σιδηροδρομικών σταθμών, που το όνομά του σημαίνει «φτιάχνω» ή «χτίζω» –όχι όμως «δημιουργώ»–, πιστεύει πως διάγει βίο άχρωμο, χωρίς ίχνος προσωπικότητας. Στα είκοσί του απορρίπτεται, για άγνωστους λόγους και με συνοπτικές διαδικασίες, από την εξιδανικευμένη παρέα του: δυο αγόρια και δυο κορίτσια, με ονόματα που παραπέμπουν αντίστοιχα σε τέσσερα διαφορετικά χρώματα. Ο «άχρωμος» Τσουκούρου αποδέχεται την απόρριψη σιωπηρά, φτάνει λόγω του συναισθηματικού σοκ στα πρόθυρα του θανάτου και τελικά επανέρχεται στην κανονική ζωή του χωρίς να έχει ουσιαστικά συνέλθει. Ώσπου μετά από δεκαέξι χρόνια, η Σάρα, μια γυναίκα που τον ενδιαφέρει σοβαρά, διαβλέπει το συναισθηματικό του μπλοκάρισμα, θέτει το δάχτυλο επί τον τύπον των ήλων και τον ωθεί στο αυτονόητο: να επιδιώξει, έστω και εκ των υστέρων, μια εκ βαθέων επαφή με την «πολύχρωμη» παρέα του για να φωτίσει τις λεπτομέρειες του παραχωμένου ψυχικού τραύματός του, να κατανοήσει τα αίτια και να χειριστεί την πραγματικότητα με τρόπο λυτρωτικό για τον ίδιο και για τη μεταξύ τους σχέση. Ο κορυφαίος Χαρούκι Μουρακάμι αποτυπώνει με μαεστρία στο χαρτί την αξιομνημόνευτη ιστορία ενός νεαρού άντρα που τον στοιχειώνει μια τεράστια απώλεια. Μια ιστορία για όνειρα και εφιάλτες, για τα ταξίδια στο παρελθόν που είναι απαραίτητα για να θεραπευτεί το παρόν.
«Υπεραιχμή» του Τόμας Πίντσον. Είναι 2001 στην πόλη της Νέας Υόρκης, στο ήσυχο μεσοδιάστημα ανάμεσα στην κατάρρευση των μετοχών των εταιρειών πληροφορικής και τα φριχτά γεγονότα της 11ης Σεπτεμβρίου. Η Σίλικον Άλεϊ είναι μια έρημη πόλη, το Web 1.0 διακατέχεται από εφηβικό άγχος, η Google δεν έχει μπει ακόμη στο χρηματιστήριο, και η Microsoft θεωρείται ακόμη Αυτοκρατορία του Κακού. Μπορεί να μην κυκλοφορεί πια τόσο χρήμα, αλλά δε λείπουν οι πονηροί που γυρεύουν να αρπάξουν ένα κομμάτι απ’ ό,τι έχει απομείνει. Η Μαξίν Τάρνοου, μια συνηθισμένη εργαζόμενη μητέρα, έχει ένα μικρό γραφείο ερευνών στο Άνω Δυτικό Μανχάταν και καταδιώκει διαφόρων ειδών μικροαπατεώνες, ακολουθώντας τον δικό της ηθικό κώδικα. Όταν αρχίζει να σκαλίζει τα οικονομικά στοιχεία μιας εταιρείας ασφάλειας υπολογιστών και του σπασίκλα δισεκατομμυριούχου διευθύνοντα συμβούλου της, τα πράγματα στριμώχνονται. Πολύ σύντομα βρίσκεται μπλεγμένη με έναν έμπορο ναρκωτικών, έναν ειδικό στα αρώματα που έχει ψύχωση με το αφτερσέιβ του Χίτλερ, καθώς και μέλη της ρωσικής μαφίας και διάφορους μπλόγκερ, χάκερ, προγραμματιστές και επιχειρηματίες, μερικοί απ’ τους οποίους καταλήγουν νεκροί με μυστηριώδη τρόπο. Έγκλημα, φυσικά. Ο Τόμας Πίντσον, δίνοντας φωνή στην Εβραία μάνα που κρύβει μέσα του, μας παρουσιάζει μια ιστορική αφήγηση για τη Νέα Υόρκη της πρώιμης εποχής του ίντερνετ, όχι τόσο μακρινή σε ημερολογιακό χρόνο, αλλά σχεδόν σε άλλο γαλαξία σε σχέση με το πού έχουμε φτάσει από τότε.
«Ο μεταξοσκώληκας» του Ρόμπερτ Γκαλμπρέϊθ.

Από τις εκδόσεις «Κέδρος»:
«Ο κύκλος» του Dave Eggers. Μετάφραση: Ιλάειρα Διονυσοπούλου
«Η φλόγα που συγκοκαίει» του Fhilip Kerr. Μετάφραση: Ανδρέας Μιχαηλίδης.
«Στην άκρη του γκρεμού» του Rafael Chirbes. Μετάφραση: Βασιλική Κνήτου.
«Εκείνη τη μέρα…» του Dennis Lehane. Μετάφραση: Φίλιππος Χρυσόπουλος.

Από εκδόσεις «Καλέντης»:
«Ταξιδιώτης χωρίς αποσκευές» του Ζαν- Κριστόφ Γκρανζέ. Μετάφραση: Μαρία Γαβαλά. Ο Ματίας Φρερ πάσχει από μια παράξενη ασθένεια: έχει απώλειες μνήμης και, όταν συνέρχεται, είναι μια εντελώς άλλη προσωπικότητα. Για να μάθει ποιος είναι πραγματικά πρέπει ν’ ανατρέξει στις προηγούμενες ταυτότητές του: κλοσάρ στη Μασσαλία, τρελός ζωγράφος στη Νίκαια, παραχαράκτης στο Παρίσι… Ένα συγκλονιστικό θρίλερ γραμμένο από τον μετρ του είδους.
«Καϊκέν- Το μαχαίρι της τιμής και της αγάπης» του Ζαν –Κριστόφ Γκρανζέ. Μετάφραση: Μαρία Γαβαλά.Ο Ολιβιέ Πασάν, ένας παράτολμος και πεισματάρης ταγματάρχης, που υπηρετεί στους κόλπους της γαλλικής αστυνομίας, είναι παθιασμένος με την Ιαπωνία και τους μύθους της. Σ’ αυτό συμβάλλει και η πανέμορφη Γιαπωνέζα γυναίκα του, η Ναόκο. Ο αστυνόμος θα συγκρουστεί με το κακό, έτσι όπως αυτό ενσαρκώνεται, αρχικά, στο πρόσωπο ενός ψυχοπαθούς κατά συρροή δολοφόνου, ο οποίος δρα στα βόρεια προάστια του Παρισιού. Θα μπορέσει να εξολοθρεύσει τον δαιμονικό αντίπαλό του, εφαρμόζοντας την τακτική ενός σύγχρονου σαμουράι; Ένα θρίλερ γεμάτο δράση, ανατροπές, σκληρότητα αλλά και τρυφερότητα. Παράλληλα, ο ζωντανός καθρέφτης μιας σημερινής μεγαλούπολης. Ο μετρ του είδους Ζαν-Κριστόφ Γκρανζέυπογράφει το πιο προσωπικό έργο του, ένα έργο διαποτισμένο από την αγάπη του για την Ιαπωνία και τα τελετουργικά της.
«Οι δυο φίλες και η υπόθεση φαρμακείας» του Άλφρεντ Ντέμπλιν. Μετάφραση: Γιώτα Λαγουδάκου. Το 1923 εκδικάστηκε στο Πρωτοδικείο του Βερολίνου μία υπόθεση φαρμακείας, μια υπόθεση ανθρωποκτονίας με δηλητήριο, η οποία πολύ γρήγορα τράβηξε τα φώτα του Τύπου της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης: Η εικοσιδυάχρονη Έλα Κλάιν κατηγορείται ότι δηλητηρίασε τον άντρα της, τον Βίλι Κλάιν, με αρσενικό. Επιπλέον, ύποπτη θεωρείται για απόπειρα δολοφονίας του άντρα της, αλλά και για συνέργεια στη δολοφονία του Βίλι Κλάιν και η φίλη της Έλα Κλάιν, η Μαργαρίτα Νέμπε. Η αριστοτεχνική σύνθεση μυθοπλασίας και πραγματικότητας, η αντικειμενική έκθεση των γεγονότων και η δραματική περιγραφή, κυρίως όμως η αφηγηματική ανατροπή κάθε απόλυτης δικαστικής απόφασης καθιστούν το αφήγημα αυτό ένα πραγματικό υπόδειγμα αστυνομικής λογοτεχνίας, του οποίου η θεματική και αισθητική επικαιρότητα παραμένει αναλλοίωτη.
«Η ευνοούμενη του Σουλτάνου» του Τζέιν Τζόνσον. Μετάφραση: Αλέξης Καλοφωλιάς.
«Το δέντρο της χαράς» του Νταβίντ Καγιάτ.

Από τις εκδόσεις «Διόπτρα»:
«Η Ανατολή» της Βικτόρια Χίσλοπ. Μετά «Το Νησί» και τον «Γυρισμό» η συγγραφέας επιστρέφει με ένα βιβλίο που μιλά για το Κυπριακό. Κύπρος, καλοκαίρι του 1972 και η Αμμόχωστος είναι το δημοφιλέστερο τουριστικό θέρετρο στη Μεσόγειο. Σε ένα από τα πιο θεαματικά ξενοδοχεία του νησιού δουλεύουν αρμονικά ελληνοκύπριοι και τουρκοκύπριοι. Δύο οικογένειες, μία από κάθε πλευρά, μετακομίζουν στην Αμμόχωστο, όπως και τόσοι άλλοι που προσπαθούν να ξεφύγουν από την ένταση και την εθνικιστική βία που ξεσπά στο υπόλοιπο νησί. Τοποθετημένη μέσα στο ιστορικό πλαίσιο της ελληνικής δικτατορίας και της τουρκικής απόβασης στην Κύπρο, αυτή είναι η ιστορία των δύο οικογενειών.

Από τις εκδόσεις «Μίνωας»:
«Φρανκεστάιν» της Μαίρης Σέλεϊ
«Καλή αντάμωση εκεί ψηλά» του Πιέρ Λεμέτρ
«Τυπωθήτω» των Ρίτα Μονάλντι & Φραντσέσκο Σόρτι σε νέα επιμελημένη έκδοση της μετάφρασης της Εύης Βαγγελάτου.

Από τις εκδόσεις «Παπαδόπουλος»:
«Τελευταίο τρένο για το Παρίσι» της Michelle Zakheim
«Άνθρωπος στον Άρη» του Andy Weir
«Τιμή», το τελευταίο έργο της Ελίφ Σαφάκ.

ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΑ- NOIR

Από εκδόσεις «Καστανιώτη»:
«Το φιλί του θανάτου» του Ζιλ Βενσάν. Μετάφραση: Ρίτα Κολαϊτη. Με φόντο τον ισπανικό Εμφύλιο, ένα συγκλονιστικό νουάρ μυθιστόρημα, όπου συνυπάρχουν η τραγωδία, το αίμα, τα δάκρυα, οι πικρές μνήμες, ο έρωτας, η τρέλα και η εκδίκηση.
«Το κόκκινο κρασί του ταυρομάχου» του Πάουλ Γκρότε. Μετάφραση: Γιώτα Λαγουδάκου. Δεύτερο μυθιστόρημα μετά το Κρασί της Κα-Γκε-Μπε του Πάουλ Γκρότε, ο οποίος συνταιριάζει τέλεια τα αστυνομικά μυθιστορήματα με τις πιο γνωστές ποικιλίες κρασιού. Εδώ μεταφερόμαστε στην Ισπανία, σε ένα από τα πιο επιτυχημένα βιβλία της σειράς.
«Πετώντας χωρίς φτερά» του Κάρλο Λουκαρέλι. Μετάφραση: Δήμητρα Δότση. Η αστυνόμος Γκράτσια Νέγκρο έρχεται αντιμέτωπη με πολλά προσωπικά προβλήματα αλλά και με έναν κατά συρροή δολοφόνο που έχει αποφασίσει να απονείμει μόνος του δικαιοσύνη. Κλασικό αστυνομικό από έναν μετρ του είδους, που αποτυπώνει την αβεβαιότητα, την οργή και τα αδιέξοδα των ημερών που ζούμε.
«Η ζήλεια είναι μαχαιριά» του Ιερώνυμου Λύκαρη. Ένα βιβλίο με στοιχεία μαύρης κωμωδίας και αστυνομικής λογοτεχνίας, όπου κινητήρια δύναμη και καταλύτης των ανθρώπινων καταστάσεων είναι το θανάσιμο αμάρτημα της Ζηλοφθονίας. Κεντρική ηρωίδα είναι η Κέλλυ, νοσηρός νους μιας ζηλόφθονης δολοφονικής πλεκτάνης, εφήμερη  μούσα και ερωμένη του λαϊκού συνθέτη, μπαρμπουτζή και ζαράκια «Καν-Καν». Οι υστερόβουλοι συνένοχοί της: ο μπράβος «Βραζιλιάνος» ή «Χρυσή Μασέλα», γιος τσιγγάνας χαρτορίχτρας και ταξίαρχου της χωροφυλακής, νταλικέρης και «ιμπρεσάριος» νταβατζής σε πανηγύρια, καθώς και ο αρχισερβιτόρος «Πάπιας», πειρατής ταξιτζής και εκβιαστής μοιχών. Το αντικείμενο της ζήλιας και του φθόνου: η Μαρκησία, ευεργετηθείσα ομότεχνός της Κέλλυς, η οποία κατάφερε τελικά  τον «Καν-Καν» να την παντρευτεί.
«Ας μιλήσουμε για τα αστυνομικά μυθιστορήματα» της Π.Ντ. Τζέιμς. Μετάφραση: Τούλα Τόλια. Πρόκειται για μια διαχρονική μελέτη του αστυνομικού μυθιστορήματος γενικά, εστιασμένη όμως κυρίως στο αγγλοσαξονικό αστυνομικό μυθιστόρημα. Μια μελέτη που εξετάζει σε βάθος το φαινόμενο του ιδιαίτερου αυτού είδους, τους λόγους προτίμησης των αναγνωστών – οι οποίοι μάλιστα αποκαλούνται «φανατικοί»–, καθώς και την πιθανή μελλοντική του εξέλιξη.

Από εκδόσεις «Μεταίχμιο»:
«Άγιος ή αμαρτωλός;» του Ian Rankin. Μετάφραση: Βάσια Τζανακάρη. Ο επιθεωρητής Ρέμπους επιστρέφει στο Αστυνομικό Σώμα, πιο δύστροπος και πιο βασανισμένος από τους δαίμονές του, και οι αναγνώστες επιτέλους θα μάθουν σε ποια πλευρά…
«Ο Φαροφύλακας» της Camilla Lackberg. Μετάφραση: Γρηγόρης Κονδύλης. Η νέα περιπέτεια του επιθεωρητή Πάτρικ και της αγαπημένης του Ερίκα.
«Post Mortem» της Patricia Cornwell. Μετάφραση: Έφη Φρυδά. Η πρώτη περιπέτεια της ιατροδικαστού Κέι Σκαρπέτα.
«Οι κατσαρίδες» του Jo Nesbo. Μετάφραση: Κρυστάλλη Γλυνιαδάκη. Η δεύτερη κατά σειρά περιπέτεια του Χάρι Χόλε.
«Ο άνθρωπος της λίμνης» του Arnaldur Indridason. Μετάφραση: Νίκη Προδρομίδου.
«Ζώνη υψηλής τηλεθέασης» της Liza Markliund. Μετάφραση: Νίκη Προδρομίδου. Το τρίτο αστυνομικό μυθιστόρημα στη σειρά με ηρωίδα την ακούραστη ρεπόρτερ Άνικα Μπέντζον.
«Πρελούδιο θανάτου» της Arne Dahl. Μετάφραση: Γρηγόρη Κονδύλη

Από εκδόσεις «Διόπτρα»:
«Έγκλημα με Υπογραφή» της Sophie Hannah. Μετάφραση: Αύγουστος Κορτώ. Το πολυαναμενόμενο αστυνομικό μυθιστόρημα της χρονιάς! Η βραβευμένη Sophie Hannah δίνει δεύτερη ζωή στον διασημότερο ήρωα αστυνομικής λογοτεχνίας όλων των εποχών, τον Ηρακλή Πουαρό και όλα αυτά με την επίσημη άδεια των διαχειριστών των πνευματικών δικαιωμάτων της Agatha Christie. Το βιβλίο έχει αποσπάσει ενθουσιώδεις κριτικές, ενώ μεταφράζεται ταυτόχρονα σε 28 γλώσσες.
«Το αριστερό χέρι του Θεού ΙΙΙ- Τα φτερά του θανάτου» του Paul Hoffman. Ο Άγγελος του Θανάτου είναι το τρίτο και τελευταίο μέρος της επικής σειράς του Πολ Χόφμαν που διηγείται την ιστορία του Τόμας Κέιλ και του Άσυλου των Λυτρωτών, μετά από το Αριστερό Χέρι του Θεού και τα Τέσσερα Τελευταία Αγαθά.
«Bloodlines 3: Η Αλχημίστρια» της Richelle Mead. Η Σίντνεϊ είναι Αλχημίστρια. Ανήκει στην ομάδα των ανθρώπων που καταγίνονται με τη μαγεία και μοχθούν να γεφυρώσουν τους κόσμους των ανθρώπων και των βρικολάκων. Προκειμένου να μην ξεσπάσει εμφύλιος πόλεμος, η Σίντνεϊ καλείται να αναλάβει, ως προστάτιδα της αδελφής της Τζιλ, να παραστήσει τη συγκάτοικό της στο πιο απρόβλεπτο μέρος: ένα ιδιωτικό σχολείο, στην Καλιφόρνια.
«Peter Pan Must Die» (προσωρινός τίτλος» του John Verdon. Ένας από τους πιο αγαπητούς σύγχρονους συγγραφείς αστυνομικών μυθιστορημάτων, ο John Verdon, έρχεται να μας καθηλώσει με το νέο του βιβλίο. Τα τρία πρώτα μυθιστορήματά του Σκέψου έναν Αριθμό, Κράτα τα Μάτια σου Κλειστά και Άσε τον διάβολο ήσυχο, έχουν γίνει διεθνή best seller και έχουν αγαπηθεί από το ελληνικό κοινό.
«Σημαδεμένη Πέμπτη» της (των) Nicci French. Η ψυχοθεραπεύτρια Φρίντα Κλάιν αναλαμβάνει να κάνει μερικές συνεδρίες με την δεκαπεντάχρονη Μπέκι, η οποία εκμυστηρεύεται στη Φρίντα ότι πρόσφατα έπεσε θύμα βιασμού. Μετά από τη δεύτερη συνεδρία, η Φρίντα επισκέπτεται τον φίλο της και αλλοτινό δικό της θεραπευτή, τον Ρούμπεν, για να του αποκαλύψει κάτι που δεν το είχε πει ποτέ σε κανέναν: ότι όταν ήταν έφηβη είχε πέσει και αυτή θύμα βιασμού… Το όνομα Nicci French είναι ψευδώνυμο για το συγγραφικό ζεύγος των δημοσιογράφων Nicci Gerrard και Sean French. Δεν είναι ζευγάρι μόνο στη συγγραφή αλλά και στη ζωή. Είναι παντρεμένοι και κατοικούν στο Σάφολκ. Υπάρχουν άλλα δεκατρία μυθιστορήματα που έγιναν επιτυχίες με την υπογραφή τους. Το Thursday’s Children είναι το τέταρτο μιας σειράς μυθιστορημάτων αγωνίας με πρωταγωνίστρια τη Φρίντα Κλάιν.
«Assassin’s Creed: Αποκαλύψεις» του Oliver Bowden. Ο Έτζιο Οντιτόρε, ξεκινά ένα επικό ταξίδι για να βρει τη χαμένη βιβλιοθήκη του Αλταΐρ· μια βιβλιοθήκη που μπορεί να περιέχει την απάντηση για την οριστική εξάλειψη της απειλής των Ναϊτών…Το τέταρτο βιβλίο στην best seller σειρά Assassin’s Creed που βασίζεται στο ομώνυμο παιχνίδι θα ενθουσιάσει τους φανατικούς του παιχνιδιού αλλά και όσους ενδιαφέρονται για βιβλία περιπέτειας με ιστορικά στοιχεία.
«Τομέας 12» του William Ryan. Μια αδυσώπητη μάχη με το χρόνο, με φόντο μια πόλη που ζει κάτω από τον Μεγάλο Τρόμο του Στάλιν και είναι γεμάτη χαφιέδες, κατασκόπους και παιδιά του δρόμου. Ο Γουίλιαμ Ράιαν πήρε την άδεια ασκήσεως επαγγέλματος του δικηγόρου στον Αγγλικό Δικηγορικό Σύλλογο, αφού τελείωσε τις πανεπιστημιακές του σπουδές στο Δουβλίνο, κι έπειτα εργάστηκε ως δικηγόρος στο Σίτι. Από τις εκδόσεις Διόπτρα κυκλοφορούν τα μυθιστορήματά του Ο Ιερόσυλος και Το Ματωμένο Λιβάδι, τα οποία μπήκαν στη βραχεία λίστα για το Βραβείο Theakston, για το Αστυνομικό Μυθιστόρημα της Χρονιάς, για το CWA New Blood Dagger, το Βραβείο Ιρλανδικής Λογοτεχνίας , και το Βραβείο του Ireland AM, για το Ιρλανδέζικο Αστυνομικό Μυθιστόρημα της Χρονιάς. Ο Τομέας 12 είναι το τρίτο βιβλίο από τη σειρά με πρωταγωνιστή τον Αστυνόμο Κόρολεφ. Ο Γουίλιαμ είναι παντρεμένος και ζει στο Δυτικό Λονδίνο.
«Η κατάρα του δαίμονα» του Adam Blake. Μια πρώην αστυνόμος κι ένας πρώην μισθοφόρος συναντούν ένα δεκαεννιάχρονο κορίτσι που αυτοαποκαλείται «έκπτωτος άγγελος» προκειμένου να διαλευκάνουν μια σειρά από ανεξήγητα φαινόμενα που πλήττουν τον κόσμο… Πριν γράψει το Ευαγγέλιο των Δολοφόνων, ο Adam Blake μελέτησε σε βάθος τα απόκρυφα Χειρόγραφα της Νεκράς Θάλασσας και χαρτογράφησε όλες τις σχετικές θεωρίες που προτάθηκαν από θεολόγους και ιστορικούς. Πίσω, από το ψευδώνυμο Adam Blake κρύβεται ένας μεγάλος, διάσημος συγγραφέας, με πολλά διεθνή best sellers στο ενεργητικό του και βιβλία που επεκτείνονται σε διαφορετικά λογοτεχνικά είδη. Αμέσως μετά την κυκλοφορία του Ευαγγελίου των Δολοφόνων στη Μεγάλη Βρετανία, η επιθυμία του να παραμείνει άγνωστος πυροδότησε μια σειρά συζητήσεων και υποθέσεων γύρω από την ταυτότητά του.

ΜΕΛΕΤΕΣ- ΔΟΚΙΜΙΑ:

Από εκδόσεις «Νεφέλη»:
«Προπαγάνδα» του Edward Bernays. Μετάφραση Δημήτρης Ταννής, επιμέλεια Αρετή Μπουκάλα. Ο Έντουαρντ Μπερνέζ –ανιψιός του Φρόυντ– υπήρξε εμβληματική μορφή της μαζικής χειραγώγησης και της προπαγάνδας στις δυτικές δημοκρατίες του 20ού αιώνα. Ήταν ο ιδρυτής και ονοματοθέτης του επαγγελματικού κλάδου που είναι ευρύτερα γνωστός ως «Δημόσιες Σχέσεις» (Public Relations) – όνομα που επινόησε για επικοινωνιακούς λόγους, μιας και η λέξη προπαγάνδα ήταν αρνητικά φορτισμένη ήδη από τον καιρό του Α΄ Παγκοσμίου πολέμου.Σε αυτό το μικρό δοκίμιο εκτίθενται οι θεμελιώδεις αξίες, επί των οποίων οικοδομήθηκε η καταναλωτική κουλτούρα της Δύσης που έχει τις ρίζες της στα φαινόμενα που προέκυψαν από τη μαζική παραγωγή. Η προπαγάνδα είναι κατά τον συγγραφέα το εργαλείο που πρέπει να χρησιμοποιούν οι ισχυρές ελίτ, προκειμένου να διατηρήσουν την εξουσία και τα προνόμιά τους αλλά και το εργαλείο οργάνωσης κάθε ανθρώπινης δραστηριότητας εν γένει. Είναι πρωτίστως ένα εργαλείο για να παρακαμφθεί η δημοκρατία –ως πολιτική διαδικασία άσκησης συλλογικών συμφερόντων– προς όφελος των ελίτ.
«Ο θεατρικός Δημήτρης Δημητριάδης» της Δήμητρας Κονδυλάκη. Μια πρώτη συνεκτική αποτύπωση της πορείας του θεατρικού Δημήτρη Δημητριάδη μέσα από τη συλλογή των κριτικών κειμένων και δοκιμίων που η διδάκτωρ Δήμητρα Κονδυλάκη, δραματολόγος και μεταφράστριά του στα γαλλικά, έχει αφιερώσει σε αυτόν από το 2005 έως σήμερα: είτε εισηγήσεων σε διεθνείς συναντήσεις και άρθρων της σε ξένα περιοδικά, είτε συνοδευτικών κειμένων της στις πρώτες εκδόσεις θεατρικών έργων του με αφορμή την πρώτη παράστασή τους (Ομηριάδα, Insenso, Τόκος, Ο κυκλισμός του τετραγώνου, Πολιτισμός). Η συλλογή περιλαμβάνει επίσης τις τρεις εκτενείς καταγεγραμμένες συζητήσεις τους, από την πρώτη (1995) έως την πιο πρόσφατη, με αφορμή την παράσταση του Τόκου (2010), με την πολύτιμη συμμετοχή του Λευτέρη Βογιατζή, που όλες θίγουν κεντρικά ζητήματα του έργου του και της δραματουργικής διαδικασίας.
«ΕΙΚΟΝΟΣ ΑΠΟΡΡΟΑΙ Μια αυτοβιογραφική πρόφαση» του Αντώνη Ζέρβα. Ξεκινώντας από έναν προκλητικό πίνακα του Francis Bacon που του φέρνει στο νου τον Τζέημς Τζόυς με τις εξίσου προκλητικές στιγμές του Οδυσσέα του, και φθάνοντας ώς τα ερωτικά μυθιστορήματα των ελληνιστικών χρόνων και τη μεσαιωνική λογοτεχνία, ο Αντώνης Ζέρβας πλέκει μια συναρπαστική αφήγηση, κέντρο της οποίας είναι το προσωπικό βίωμα του ανθρώπου της ανάγνωσης και της γραφής.

Από τις εκδόσεις «Ψυχογιός»:
«Η τρομοκρατία της Δύσης» των Νοάμ Τσόμσκι και Αντρέ Βλιτσέκ. Ο μεγάλος διανοητής Νόαμ Τσόμσκι συζητά με τον σκηνοθέτη και ερευνητή δημοσιογράφο Αντρέ Βλιτσέκ περί της δύναμης της Δύσης και της προπαγάνδας που αυτή ασκεί. Μέσα από τον διάλογο, τα ιστορικά γεγονότα ενώνονται με τα βιώματα των δύο ανδρών, τις εμπειρίες εκείνες που τους ώθησαν στον ακτιβισμό. Μέσα από τη συνομιλία τους ξεδιπλώνεται μια διαφορετική ανάγνωση της Ιστορίας, αποκαλύπτοντας τα πολλά και συνεχώς μεταβαλλόμενα πρόσωπα της συγκαλυμμένης Δυτικής τρομοκρατίας. Ασκώντας δριμεία κριτική στον ρόλο των ΗΠΑ και του Δυτικού κόσμου γενικότερα, σε παγκόσμιο επίπεδο, Η ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ ΤΗΣ ΔΥΣΗΣ έχει στόχο να εμπνεύσει τους αναγνώστες να υιοθετήσουν έναν ανεξάρτητο και κριτικό τρόπο σκέψης.

Από τις εκδόσεις «Κέδρος»:
«Φτωχοί άνθρωποι» του William T. Vollmann. Μετάφραση: Γιώργος Κυριαζής.
«Κλεμμένη άνοιξη: το χρονικό της κρίσης με τη ματιά μιας σουηδής δημοσιογράφου» της Kajsa Ekis Ekman. Μετάφραση: Κατερίνα Φέτση.
«Με το διωγμό στην ψυχή: Το τραύμα της Μικρασιατικής καταστροφής σε τρεις γενιές» της Λίμπυ Τατά Αρσέλ.
«Το πείραμα της Λατινικής Αμερικής» του Ιάσονα Πιπίνη.
«Η έρευνα για την ελληνική κρίση» (προσωρινός τίτλος) της Κρυσταλλίας Πατούλη.
«Η περίπτωση Ντομινίκ» της Φρανσουάζ Ντολτό.
«Συναισθηματικές εξισώσεις» του Chip Conley.

Από τις εκδόσεις «Καλέντης»:
«Δίας» του Ken Dowden [σειρά Θεοί και Ήρωες του Αρχαίου Κόσμου]. Μετάφραση: Αφροδίτη Καμάρα. Επιμέλεια Σειράς: Χρήστος Ζαφειρόπουλος.
«Οιδίπους» του Lowell Edmunds [σειρά Θεοί και Ήρωες του Αρχαίου Κόσμου] Μετάφραση: Δημήτρης Παλαιοθόδωρος.
«Διόνυσος» του RichardSeaford [σειρά Θεοί και Ήρωες του Αρχαίου Κόσμου] Μετάφραση: Δημήτρης Παλαιοθόδωρος.
Η σειρά Θεοί και Ήρωες του Αρχαίου Κόσμου φωτίζει με νέο τρόπο πολλά από τα πιο σημαντικά όντα που έγιναν αντικείμενο λατρείας στην κλασική αρχαιότητα. Ταυτόχρονα παρέχει κι έναν τρόπο για να κατανοήσει κάποιος στον 21ο αιώνα τον αρχαίο ελληνικό και ρωμαϊκό πολυθεϊσμό. Η σειρά στοχεύει στο ενδιαφέρον του ευρύτερου αναγνωστικού κοινού, αλλά καλύπτει και τις ανάγκες των σπουδαστών σε ένα ευρύ φάσμα ειδικοτήτων, από την αρχαία ελληνική και ρωμαϊκή θρησκεία και μυθολογία, την κλασική λογοτεχνία και την ανθρωπολογία της κλασικής αρχαιότητας έως την αναγεννησιακή λογοτεχνία και τις πολιτισμικές σπουδές της περιόδου αυτής.
«Γιατί η αγάπη μετράει;» της Σου Γκέρχαρντ. Μετάφραση: Κώστας Σίμος. Βιβλίο που μας εξηγεί γιατί η αγάπη παίζει τον κεντρικό ρόλο όσον αφορά την ανάπτυξη του εγκεφάλου κατά τα πρώτα χρόνια της ζωής, καθώς και γιατί οι πρώιμες αλληλεπιδράσεις μεταξύ παιδιών και γονιών έχουν σοβαρό αντίκτυπο σε όλη τη διάρκεια του βίου ενός ανθρώπου. Η ψυχαναλύτρια-ψυχοθεραπεύτρια Σου Γκέρχαρντ εξερευνά τον τρόπο με τον οποίο σφυρηλατείται το νευρικό σύστημα του παιδιού μέσα από την πρώτη του σύνδεση με τον κόσμο, δείχνοντάς μας πώς η ανάπτυξη του εγκεφάλου προοικονομεί τη μελλοντική συναισθηματική ευεξία. Επιπλέον, εξετάζει συγκεκριμένα πρώιμα «μονοπάτια» που μπορούν να επηρεάσουν τον τρόπο απόκρισής μας στο στρες και να συμβάλουν σε καταστάσεις όπως η ανορεξία, ο εθισμός και η αντικοινωνική συμπεριφορά. Ένα απαραίτητο ανάγνωσμα, όχι μόνο για τους γονείς, αλλά και για όλους όσοι δραστηριοποιούνται στον τομέα της ψυχικής υγείας, της εκπαίδευσης, επίσης για όσους ασχολούνται με τα κοινά και ενδιαφέρονται για την ευημερία των επερχόμενων γενεών.
«Ιατρικό Εγκυκλοπαιδικό Λεξικό». Επιμέλεια: Μιχάλης Κυριακίδης. Το πολυσέλιδο αυτό ιατρικό λεξικό, χρηστικού χαρακτήρα, αποτελεί παράλληλα ένα εκλαϊκευμένο εγχειρίδιο της ιατρικής. Ο καρδιολόγος Μιχάλης Κυριακίδης, με συντομία, ακρίβεια περιγραφής, ευκρίνεια λημμάτων αλλά και επιστημονική πληρότητα και εγκυρότητα, συγκροτεί ένα λεξικό-κιβωτό ιατρικής, νοσηλευτικής, φαρμακευτικής ύλης, προσφέροντας στο ελληνικό αναγνωστικό κοινό για πρώτη φορά ένα τόσο ευρέος φάσματος λημμάτων εργαλείο γνώσης.

Από τις εκδόσεις «Μεταίχμιο»:
«Εγχειρίδιο αθεΐας» του Peter Boghossian. Μετάφραση: Μαριάννα Τζιαντζή. Μια ανάλυση των μηχανισμών της πίστης, σε αντιπαραβολή με τους μηχανισμούς της λογικής, καθώς και ένα εγχειρίδιο δημιουργίας άθεων.
«Οι μαινάδες του Χίτλερ: Ο ρόλος των Γερμανίδων στα ναζιστικά στρατόπεδα» του Wendy Lower. Ιστορική μελέτη που αμφισβητεί τις πιο βαθιά εδραιωμένες μας πεποιθήσεις. Η γενοκτονία είναι και δουλειά των γυναικών, αν και οι αποδείξεις γι’ αυτό έμειναν κρυμμένες εβδομήντα χρόνια.
«Το απέναντι πέταλο: Ανθολόγηση και σχολιασμός γηπεδικών συνθημάτων» του Λέων Ναρ. Ποιοι εμπνέονται τα συνθήματα που ακούγονται στα γήπεδα; Αποτελούν, άραγε, μια σύγχρονη εκδοχή «δημοτικών τραγουδιών»;
«BAD PHARMA: Τα παιχνίδια που παίζει η φαρμακοβιομηχανία» του Ben Goldacre. Μετάφραση: Γιάννης Σιδέρης. Το βιβλίο ασχολείται με τα λάθη, τα πάθη και τις παραλήψεις της σύγχρονης φαρμακοβιομηχανίας.
«Η άγνωστη πλευρά του Βυζαντίου: Ιστορικά παράδοξα» των Γιάννη Γρυντάκη, Γιώργου Δάλκου, Άγγελου Χόρτη, Έκτορα Χόρτη. Ένα βιβλίο με παράδοξα από το περιθώριο της βυζαντινής ιστορίας τα οποία φωτίζουν σημαντικά γεγονότα και ανατρέπουν την «επίσημη» άποψη για μεγάλες προσωπικότητες.

Από τις εκδόσεις «Παπαδόπουλος»:
«Αντικαπιταλισμός» του Ludwig von Mises.

ΙΣΤΟΡΙΑ:

Από τις εκδόσεις «Νεφέλη»:
Georg Iggers και Edward Qingjia Wang: «Παγκόσμια ιστορία της σύγχρονης ιστοριογραφίας» με τη συνεργασία της Supriya Mukherjee, μτφρ: Πελαγία Μαρκέτου. Παρ’ όλη την τάση προς την παγκοσμιοποίηση, οι ιστορικές σπουδές καθυστέρησαν να συγχρονιστούν. Πρόθεσή μας σε τούτον εδώ τον τόμο είναι να εξετάσουμε τον μετασχηματισμό της ιστορικής σκέψης και γραφής μέσα σε αυτό το ευρύτερο παγκόσμιο πλαίσιο. Στους δύο τελευταίους αιώνες, και ιδίως στον 20ό, γράφτηκαν αρκετές ιστορίες της ιστοριογραφίας. Ωστόσο, πάντοτε υιοθετούσαν δυτική ή εθνική εστίαση, και όποτε εστίαζαν στη Δύση δεν ακολουθούσαν συνήθως τη συγκριτική προοπτική, αλλά την προοπτική των επιμέρους εθνικών παραδόσεων. Τα έργα στις ιστορικές σπουδές γενικότερα, και ιδίως κατά τη δεκαπενταετία που ακολούθησε τις κοσμοϊστορικές εξελίξεις του 1989-1991, στράφηκαν ολοένα και περισσότερο στους κόσμους πέρα από τη Δύση και συμπεριέλαβαν τις πολιτισμικές και τις κοινωνικές πλευρές σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό συγκριτικά με το παρελθόν. Αυτό όμως δεν συνέβη στην ιστορία της ιστοριογραφίας, ακόμη και σε όσα σχετικά έργα εκδόθηκαν πολύ πρόσφατα, στην καμπή από τον 20ό αιώνα στον 21ο. Πολλές μελέτες, ιδίως ανθολογίες, πραγματεύτηκαν τις ιστορικές κουλτούρες διαφόρων μη δυτικών κοινωνιών. Ωστόσο, αν εξαιρεθεί μια σύντομη επισκόπηση του Μάρκους Βέλκελ γραμμένη στα γερμανικά, δεν υπάρχουν ακόμη πλήρεις μελέτες που να ασχολούνται συγκριτικά με την ιστορική σκέψη και έρευνα σε παγκόσμιο επίπεδο. Παράλληλα, οι ευρύτερες ιστορίες της ιστοριογραφίας διατηρούν τον δυτικό τους προσανατολισμό και κατά κανόνα συνεχίζουν να περιορίζονται, όπως και τα παλαιότερα έργα, στην αγγλική, τη γαλλική, τη γερμανική και, περιστασιακά, στην ιταλική βιβλιογραφία.

Από τις εκδόσεις «Κέδρος»:
«Παντού σε Θεσσαλονίκη σε βρίσκει η Ιστορία» του Γιώργου Αναστασιάδη

ΒΙΟΓΡΑΦΙΕΣ- ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ:

Από τις εκδόσεις «Κέδρος»:

«Ηλίας Ηλιού: Η ζωή και η δράση του» του Βασίλη Μπρακατσούλα. Επίμετρο: Ηλίας Νικολακόπουλος.

Από τις εκδόσεις «Παπαδόπουλος»:
«Η Ευρώπη στη θύελλα» του Herman Van Rompuy

Από τις εκδόσεις «Διόπτρα»:
«Μάκης Μάτσας: Πίσω από την μαρκίζα» του Μάκη Μάτσα. Η πορεία του Μάκη Μάτσα θα μπορούσε κάλλιστα να γίνει ταινία. Γιος του Μίνωα Μάτσα, στα 18 του ήθελε να γίνει γιατρός, ανέλαβε όμως τη δισκογραφική εταιρεία Οντεόν και ασχολήθηκε με το δεύτερο πάθος του, τη μουσική. Τα χρέη της τον ανάγκασαν να την αντικαταστήσει με μία νέα εταιρεία που θα διοικούσε μόνο ο πατέρας του κι αυτός. Κι έτσι γεννήθηκε η Μίνως Μάτσας και Υιός»… Ένα βιβλίο με το οποίο ο αναγνώστης θα έλθει σε επαφή με τους σημαντικότερους έλληνες καλλιτέχνες.

ΠΑΙΔΙΚΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ:

Από εκδόσεις «Μεταίχμιο»:
«Αλέξη, φάε κάτι!» της Άλισον Φαλκονάκη. Εικονογράφος: Κλαίρη Γεωργέλλη. Μια νέα σειρά παιδικών βιβλίων που έχει στόχο να ενθαρρύνει παιδιά και γονείς να ρυθμίσουν με χιουμοριστική διάθεση θέματα της καθημερινότητας. Όπως την ώρα του μπάνιου, τη διατροφή, την τακτοποίηση του δωματίου και την αντιμετώπιση των φόβων.
«Η μητριά με τη χρυσή καρδιά» της Ελένης Σβορώνου
«Τα δυο αδέλφια» της Δήμητρας Πυργελή.
«Το σχολείο των μαγικών ζώων» της Margit Auer.
«Εγώ, η μαμά και τα μυστήρια: κατά λάθος ντετέκτιβ» της Lucia Vaccarino
«Ο Χάρυ το μοσχάρι και το μαγικό λυχνάρι» του Ευγένιου Τριβιζά. Εικονογράφος: Έρση Σπαθοπούλου
«Ιστορίες που τις είπε η Πέτρα» της Μαρίας Αγγελίου
«Η Ρενάτα η γάτα με τη ροζ γραβάτα» του Ευγένιου Τριβιζά.

Από τις εκδόσεις «Ψυχογιός»:
«Ο αδέσποτος Κώστας» του Μάκη Τσίτα. Ο Φοξ, ο μπαμπάς του και η μαμά του –μια οικογένεια σκύλων– έχουν για κατοικίδιο έναν άνθρωπο, τον μικρό Κώστα. Τον αγαπούν και τον φροντίζουν σαν παιδί τους, όταν όμως έρθει η ώρα να φύγουν για τις διακοπές τους, θα τον παρατήσουν πολύ μακριά απ’ το σπίτι… Και τότε ο Κώστας θα γίνει αδέσποτος και θα περιπλανηθεί, χαμένος και φοβισμένος, στην αφιλόξενη και σκοτεινή πόλη, αντιμέτωπος με πολλούς κινδύνους. Πρόκειται για μια πολύ περίεργη ιστορία. Ή μήπως όχι; Ένα πρωτότυπο και απολαυστικό βιβλίο με θέμα τη φιλοζωία.
«Περσέας & Ανδρομέδα» της Κάρμενη Ρουγγέρη.
«Στο γιογιό με τη γιαγιά- Μπανάνα» της Ράνιας Μπουμπουρή.
«Μείνε εκεί που είσαι και μετά φύγε» του Τζον Μπόιν.
«Η αναλφάβητη που ήξερε να μετράει» του Γιούνας Γιούνασον.
«Ο αγαπημένος μου κολλητσίδας» της Σοφίας Παράσχου.
«Μάϊκ ο φασολάκης- Τα χριστούγεννα του Μάϊκ» της Μαρί Κυριακού

Από εκδόσεις «Νεφέλη»:
«Μια φορά κι έναν καιρό ένα κλουβί» της Ροδούλας Παππά. Ήταν μια φορά κι έναν καιρό ένα κλουβί. Ένα κλουβί σαν όλα τ” άλλα κλουβιά, με μια διαφορά: μέσα του δεν ζούσε ούτε καναρίνι ούτε καρδερίνα ούτε παπαγαλάκι, ούτε άλλο κανένα πουλί. Ήταν ένα κλουβί άδειο… «Συμφορά μου», σκεφτόταν. «Ένα άδειο κλουβί είναι ένα κλουβί που έχει χάσει όλη του την… κλουβοσύνη! Ένα άδειο κλουβί πώς να “ναι ο εαυτός του; Πώς να “ναι ευτυχισμένο;» Και, μια μέρα, αποφάσισε να πάει να βρει την τύχη του…

Από εκδόσεις «Καλέντης»:
«Ο Παλιάτσος και η Ανεμώνη» της Ελένης Πριοβόλου. Εικονογράφηση: Κατερίνα Βερούτσου. Μια φορά κι έναν καιρό, στις πολιτείες του βυθού ζούσε ένα μικρό ψάρι που το ’λεγαν Παλιάτσο. Ο μικρός Παλιάτσος γύριζε σε κάθε γωνιά του βυθού κι έψαχνε ακούραστα για την αληθινή αγάπη μέσα σε έναν κόσμο πανέμορφο, μα εχθρικά πλασμένο. Ώσπου μια μέρα, αντίκρισε την Ανεμώνη, ένα λουλουδόψαρο που έσταζε δηλητήριο! Όμως είναι στ’ αλήθεια δυνατή η αγάπη ανάμεσα σε δύο αταίριαστα πλάσματα; Θα καταφέρει άραγε ο Παλιάτσος να βρεθεί στην αγκαλιά της Ανεμώνης; Η αναζήτηση, το γλυκό συναίσθημα και το μεγαλείο της αγάπης, σε ένα τρυφερό παραμύθι με υπέροχο σκηνικό το μαγευτικό κόσμο του βυθού.
«Το Νησί της Χαράς» της Μαριβίτας Γραμματικάκη [σειρά Οι περιπέτειες του Ασηλάμπα Ντελασύ] Εικονογράφηση: Κατερίνα Βερούτσου. Στην Αστροχώρα, μια πολιτεία στην άκρη της γης, τα παιδιά είναι λυπημένα. Κάθε βράδυ ο άνεμος σπρώχνει το νησί της χαράς στη μεγάλη ρουφήχτρα! Τι θα απογίνει το μαγικό νησί, εκεί όπου τα παιδιά φυλάνε τα παιχνίδια τους, κάνουν τα όνειρά τους, παίζουν, γελάνε, τραγουδάνε; Θα μπορέσει αυτή τη φορά ο Ασηλάμπα Ντελασύ, ο καλόκαρδος γίγαντας, να βοηθήσει τους μικρούς του φίλους και να σώσει το υπέροχο νησί όπου η Άνοιξη δεν τελειώνει ποτέ; Ένα υπέροχο παραμύθι με τον αγαπημένο ήρωα των παιδιών Ασηλάμπα Ντελασύ, που συνοδεύεται από cd με την εξαιρετική μουσική του Νίκου Ξανθούλη.
«Το Χειμωνόσπιτο» του Δημήτρη Κάσσαρη. Εικονογράφηση: Βασίλης Παπατσαρούχας. Το Χειμωνόσπιτο δεν είναι ένα σπίτι σαν όλα τ’ άλλα. Καθετί μέσα του έχει ψυχή και το κυριότερο, είναι ανοιχτό για όλους. Πάντα έχει το τραπέζι στρωμένο, ένα κρεβάτι ζεστό, βιβλία, ησυχία και μουσική της φύσης να προσφέρει σε όποιον αναζητά κάτι από όλα αυτά. Ένα ποιητικό παραμύθι με μουσικό cd, γεμάτο υπέροχα μηνύματα για τις αληθινές αξίες της ζωής, όπως η αλληλεγγύη, η μοιρασιά, η προσφορά, η αγάπη και η συγχώρεση.
«Ο ρακοσυλλέτης γάτος Μπαμ και Μπουμ» του Χρήστου Μπουλώτη.
«Οι 40 χρυσές σερπαντίνες» του Ευγένιου Τριβιζά
«Η κοιλάδα με τα μυστικά» της Ελένης Γκίκα

ΒΙΒΛΙΑ ΓΙΑ ΕΦΗΒΟΥΣ:

Από εκδόσεις «Καλέντης»:
«Όλα από δύο» του Γκουίντο Σγκάρντολι. Μετάφραση: Δήμητρα Δότση. Ο δεκάχρονος Άλεξ δεν είναι σαν όλα τα παιδιά της ηλικίας του: έχει δύο σπίτια, δύο κρεβάτια, δύο ποδήλατα, δύο γραφεία για να κάνει τα μαθήματά του, δύο τσάντες για το ποδόσφαιρο, δύο στολές για τις Απόκριες, δύο μπουρνούζια και μια γάτα. Κι όπως όλα τα παιδιά του κόσμου, έχει δύο γονείς, οι οποίοι όμως δε ζουν πια μαζί. Μέσα από τα μάτια του δεκάχρονου αγοριού παρακολουθούμε τις αλλαγές που συμβαίνουν στη ζωή του. Μια τρυφερή ιστορία που μας μιλάει για ανθρώπους, ζώα, δέντρα και για το πώς ο μικρός μας ήρωας απολαμβάνει τη ζωή και στα δύο σπίτια των γονιών του. Δύο σπίτια τα οποία, σαν τις δύο όψεις του ίδιου νομίσματος, συνιστούν κάτι μοναδικό και ξεχωριστό: την οικογένειά του.
«ENDERS», 2ος τόμος της Λίσα Πράις. Μετάφραση: Χαρά Γιαννακοπούλου. Η ιστορία των Starters δεν έχει τελειώσει ακόμα… Η Λίσα Πράις, με το μπεστ σέλερ της Starters, απέκτησε αμέτρητους αναγνώστες σε ολόκληρο τον κόσμο. Κι όμως, πολλά ερωτήματα γύρω από τη νεαρή Κάλι παραμένουν αναπάντητα. Στο δεύτερο τόμο της διλογίας της, η συγγραφέας δίνει τη λύση σε αυτό το συγκλονιστικό θρίλερ. Η Κάλι βρίσκεται αντιμέτωπη με το μεγαλύτερο κίνδυνο: ο Γέρος, ο μυστηριώδης επικεφαλής της Τράπεζας Σώματος, κατάφερε να διαφύγει και θέλει πάση θυσία να την εξοντώσει. Στη διάρκεια μιας ανελέητης καταδίωξης, συνειδητοποιεί ότι το μυστικό του Γέρου είναι ακόμα πιο σκοτεινό απ’ όσο η ίδια φανταζόταν. Το κλειδί του αινίγματος κρύβεται στο δικό της παρελθόν…
«Πρίγκηπας των νεφών- Η οργή του ουρανού και του ανέμου», 3ος τόμος, Κριστόφ Γκαλφάρ. Μετάφραση: Ευγενία Τσελέντη. Η περιπέτεια συνεχίζεται στον τρίτο συναρπαστικό τόμο του Πρίγκιπα των Νεφών. Ο Κριστόφ Γκαλφάρ πετυχαίνει να δημιουργήσει αγωνιώδεις καταστάσεις μέσα από τις διαφοροποιημένες ιστορίες των τριών ηρώων του. O Τομ, η Μυρτίλη και o Τρίσταμ καταφέρνουν να βρίσκονται, συγχρόνως, μακριά αλλά και πολύ κοντά στην πραγματικότητα, τα οικολογικά προβλήματα, όπως και τις συναισθηματικές καταστάσεις της εφηβείας, με τις ανησυχίες, τα διλήμματα, τα πρώτα ερωτικά σκιρτήματα, αλλά και την επιθυμία της αυτοεπιβεβαίωσης και της κυριάρχησης.

By: Το Ρήγμα που Ενώνει On 10:08 π.μ.

Continue Reading