Μπλοκμπάστερ και νοσταλγία
Του Δημήτρη Δανίκα
http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&ct=4&artid=4580616
Είναι το καλοκαίρι των βαμπίρ, των κωμωδιών, των εκρηκτικών περιπετειών, αλλά και των πολλών επαναλήψεων. Ο Τζιν Κέλι χορεύει στη βροχή δίπλα στον Σταλόνε και τους μπρατσωμένους μισθοφόρους του, ενώ ο Σρεκ και οι Μonty Ρython στοιχηματίζουν ποιος θα κερδίσει περισσότερο γέλιο από τους θεατές
Αριθμητική η υπεροχή των επαναλήψεων. Ταμειακή των νέων ταινιών, ιδιαιτέρως των υπερπαραγωγών. Αυτή η κόντρα δίνει το στίγμα του καλοκαιριού. «Αnd winner is...» το Μουντιάλ φυσικά. Αντε τώρα το οποιοδήποτε blockbuster, ακόμα και το «Αvatar» που λέει ο λόγος, να αποσπάσει περισσότερους θαυμαστές από τον Μέσι! Μέχρι στιγμής. Από τα μεγάλα χαρτιά που σουλατσάρησαν (κυρίως) στα Μultiplex από τον Μάιο και μετά. Μόνο η πασαρέλα με Dolce Gabbana και Αrmani, αυτή ντε που κατ΄ όνομα χαρακτηρίζεται ταινία, δηλαδή το «Sex and the city», πάει σφαίρα να υπερβεί το νήμα των 400.000 εισιτηρίων. Ο «Ρομπέν των δασών» και ο «Ρrince of Ρersia» (το καλύτερο, κατά τη γνώμη μου παραμυθάκι μέχρι στιγμής) κόλλησαν στα 120.000 με 150.000 εισιτήρια. Με άφθονο σπρώξιμο- λίγο παραπάνω το «Ιron Μan». Παρ΄ όλα αυτά, το αποτέλεσμα είναι θετικό. Τα εισιτήρια από τα τέλη του περασμένου Αυγούστου μέχρι τώρα είναι περίπου κατά 4% αυξημένα από της προηγούμενης χρονιάς. Από 10.380.000 ανέβηκαν στα 10.860.000. Ο Ελληνας επισκέπτεται κατά μέσο όρο μία φορά ετησίως το σινεμά. Θλιβερό. Κάτω από τον μέσο όρο τον ευρωπαϊκό. Σε όλα κάτω. «Πάντως», έλεγε παράγων του χώρου, «η κρίση μπορεί να σπρώξει το σινεμά». Η πιο φθηνή ψυχαγωγία. Γι΄ αυτό και προκειμένου να επιτεθούν αμυνόμενοι, οι διανομείς σκέφτονται από τον Σεπτέμβριο να μειώσουν αρκετά την τιμή του εισιτηρίου. Μακάρι. Τρία πράγματα μαζί. Το πρώτο αφορά τις νέες παρουσίες. Κυρίως κομεντί, πλάκα, χαβαλές και τρελές κωμωδίες. Στα «χαρτιά» φυσικά. Να ξεχνάει ο φτωχός τη φτώχεια του με ποπκόρν. Λογικό. Ασε που είναι και καλοκαίρι. Να το ρίξει έξω ρε παιδιά. Το αντίδοτο- προσωρινό- στις «δολοφονικές» επιθέσεις του Τσάρου της Οικονομίας. Το δεύτερο, οι υπερπαραγωγές. Κάμποσες. Από animation μέχρι περιπέτεια hi tech. Το τρίτο οι επαναλήψεις. Προσέξτε δύο πράγματα: την κατάσταση της κόπιας. Και το χειρότερο· το DVD. Λαμογιές δηλαδή. Πέρυσι συνέβη και σε μένα. Οταν πήγα να ξαναδώ το «Τσάι στη Σαχάρα» του Μπερτολούτσι. Με απλό DVD η προβολή. Τότε καλύτερα να το νοικιάσω από το DVDάδικο της γειτονιάς προς ένα ευρώ και να το απολαύσω από τον καναπέ μου. Γιατί υπάρχουν δύο είδη ψηφιακής τεχνολογίας. Η πρώτη είναι η απλή. Αυτή των συνηθισμένων DVD. Η δεύτερη, που καταφθάνει από την Ευρώπη, η προχωρημένη. Σε λίγο όλες οι αίθουσες θα παίζουν με τεχνολογία ψηφιακή. Ελάχιστες αίθουσες στην Αθήνα υποστηρίζουν τέτοια τεχνολογία. Και μόνο χειμερινές αίθουσες. Προσοχή.
Προσοχή. Καλού κακού, πριν κόψετε εισιτήριο για μια παλαιότερη ταινία, να ρωτάτε στο ταμείο «Είναι με DVD; Την αλήθεια!»
Love story
Κάπως συγκρατημένες καταστάσεις. Είπαμε Μουντιάλ. Εχουμε και λέμε: το μεγάλο χαρτί είναι το love story των βαμπίρ στο τρίτο μέρος του «Τwilight Saga» με τον τίτλο «Εκλειψη». Στις 30 Ιουνίου η Μπέλα (Κρίστεν Στιούαρτ) θα πρέπει να αποφασίσει με ποιον θα πάει και ποιον θ΄ αφήσει. Τον Τζέικομπ τον Λυκάνθρωπο ή τον Εντουαρντ (Ρόμπερτ Πάτινσον) τον κούκλο βαμπίρ; Προσωπικώς το δίλημμα με αφήνει παντελώς αδιάφορο. Μια εβδομάδα νωρίτερα εφορμά το «Τoy story 3». Με φωνές των Τομ Χανκς, Μάικλ Κίτον, Τιμ Αλεν. Το πρώτο εξαιρετικό. Το δεύτερο καλό. Το τρίτο;
ΟΙ ΕΠΑΝΑΛΗΨΕΙΣ
Το μινιμαλιστικό ασπρόμαυρο αριστούργημα «Σύντομη συνάντηση» (Βrief Εncounter) του Ντέιβιντ Λιν και του 1945 με Τρέβορ Χάουαρντ και Σίλια Τζόνσον. Δύο παντρεμένοι κάθε μέρα στο ίδιο τρένο με την ίδια διαδρομή. Απίστευτης κομψότητας. Μέσα στις 100 καλύτερες όλων των εποχών. Το ψηφίζω σαν τρελός. Μέσα στις τελευταίες εβδομάδες του μήνα και τρεις ακόμα ιστορίες «Τα παιδιά του παραδείσου» του Μαρσέλ Καρνέ και του 1945. Φυσικά ασπρόμαυρο. Από τα θρυλικά του Film Francais. Με Αρλετί, Πιέρ Μπρασέρ, Μαρία Κασάρες. Ο,τι πρέπει για τους παππούδες, τις γιαγιάδες και τους γονείς. Αλλά και νέους με ανησυχίες Ταινιοθήκης. Ακόμα η «Ντίβα» του Ζαν Ζακ Μπενέξ και του 1981. Ενα ιδιαίτερο θρίλερ με όπερα και μοντέρνα γραφή. Τότε ενθουσιάστηκα. Τώρα who knows? Πρέπει να το ξαναδώ. Μόνον ο χρόνος ο αλάνθαστος κριτής όλων. Και των ταινιών.
Διαβάστε περισσότερα στα Νέα του Σαββάτου
http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&ct=4&artid=4580616
Written by Το Ρήγμα που Ενώνει
We are Creative Blogger Theme Wavers which provides user friendly, effective and easy to use themes. Each support has free and providing HD support screen casting.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου