Πρώτα ήταν οι ροκιές των Rolling Stones και
των Beatles. Μετά ήρθε το ξεφάντωμα της ντίσκο, και τέλος η μεγάλη
στροφή προς τη ραπ. Αλγόριθμοι που ανέλυσαν χιλιάδες κομμάτια του
αμερικανικού Billboard Hot 100, εφαρμόζοντας τις αρχές της εξελικτικής
θεωρίας, αποκαλύπτουν τρεις μεγάλες επαναστάσεις στη σύγχρονη μουσική
-και διαψεύδουν όσους θεωρούν τη σύγχρονη ποπ επαναλαμβανόμενη και
ομογενοποιημένη.
Η ομάδα του Ματίας Μάουχ, επιστήμονα υπολογιστών στο Πανεπιστήμιο Queen Mary του Λονδίνου, ήθελε να μάθει αν η μουσική εξελίσσεται όπως οι ζωντανοί οργανισμοί. Άραγε οι τάσεις της μουσικής αλλάζουν προοδευτικά, ή μήπως πηδούν με μεγάλα άλματα σε νέες τάσεις;
Το βασικό πρόβλημα που αντιμετωπίζουν οι έρευνες αυτού του είδους είναι η αδυναμία μαζικής πρόσβασης σε τραγούδια που προστατεύονται ως πνευματική ιδιοκτησία. Μια πρώτη λύση έδωσε ο δικτυακός τόπος του Billboard Hot 100, της εβδομαδιαίας λίστας των δημοφιλών κομματικών που εκδίδει η αμερικανική μουσική βιομηχανία. Οι ερευνητές συνέλεξαν έτσι τους τίτλους και τους καλλιτέχνες 17.000 τραγουδιών που μπήκαν στη λίστα το διάστημα 1960-2010.
Η λίστα αυτή ήταν όμως το πρώτο μόνο βήμα, αφού η μελέτη απαιτούσε ανάλυση των ίδιων των ηχογραφήσεων. Ο Δρ Μάουχ ήταν τυχερός, αφού είχε εργαστεί στην υπηρεσία μουσικής Last.fm και απέκτησε πρόσβαση σε μια βάση δεδομένων με αποσπάσματα χιλιάδων τραγουδιών διάρκειας 30 δευτερολέπτων.
Ο αλγόριθμος που ανέλυσε τα δεδομένα εξέτασε χαρακτηριστικά της μουσικής όπως η μελωδία, ο ρυθμός και οι συγχορδίες, εφαρμόζοντας τεχνικές εξελικτικής ανάλυσης.
Τα αποτελέσματα, τα οποία δημοσιεύονται στην ανοιχτή επιθεώρηση Royal Society Open Science, δείχνουν ότι η εξέλιξη της μουσικής δεν είναι σταδιακή αλλά αλματώδης.
Η πρώτη επανάσταση ήρθε το 1964 με τη ροκ και σόουλ μουσική. Η δεύτερη ακολούθησε το 1983, όταν νέες τεχνολογίες όπως τα συνθεσάιζερ έφεραν τη ντίσκο, το νιου γουέιβ και το χαρντ ροκ.
Το μεγαλύτερο όμως άλμα ήρθε το 1991, όταν ο Snoop Dog, ο Jay Z και άλλοι καλλιτέχνες έκαναν μόδα τη ραπ και το χιπ-χοπ, τάσεις που χαρακτηρίζονται από την έλλειψη αρμονίας. Η ραπ «ήταν το σημαντικότερο συμβάν που διαμόρφωσε τη μουσική δομή των αμερικανικών τσαρτ τα τελευταία 50 χρόνια» γράφουν οι ερευνητές.
Διαβεβαιώνουν επίσης ότι τα σημερινά τραγούδια δεν «ακούγονται όλα ίδια» όπως παραπονούνται ορισμένοι -η σύγχρονη ποπ προσφέρει την ίδια ποικιλία που προσέφεραν όλα τα προηγούμενα είδη μουσικής.
Με άλλα λόγια, τα παράπονα για τα επαναλαμβανόμενα και «ξενέρωτα» τραγούδια της Τέιλορ Σουιφτ δεν έχουν επιστημονική βάση.
Επιμέλεια: Βαγγέλης Πρατικάκης
Η ομάδα του Ματίας Μάουχ, επιστήμονα υπολογιστών στο Πανεπιστήμιο Queen Mary του Λονδίνου, ήθελε να μάθει αν η μουσική εξελίσσεται όπως οι ζωντανοί οργανισμοί. Άραγε οι τάσεις της μουσικής αλλάζουν προοδευτικά, ή μήπως πηδούν με μεγάλα άλματα σε νέες τάσεις;
Το βασικό πρόβλημα που αντιμετωπίζουν οι έρευνες αυτού του είδους είναι η αδυναμία μαζικής πρόσβασης σε τραγούδια που προστατεύονται ως πνευματική ιδιοκτησία. Μια πρώτη λύση έδωσε ο δικτυακός τόπος του Billboard Hot 100, της εβδομαδιαίας λίστας των δημοφιλών κομματικών που εκδίδει η αμερικανική μουσική βιομηχανία. Οι ερευνητές συνέλεξαν έτσι τους τίτλους και τους καλλιτέχνες 17.000 τραγουδιών που μπήκαν στη λίστα το διάστημα 1960-2010.
Η λίστα αυτή ήταν όμως το πρώτο μόνο βήμα, αφού η μελέτη απαιτούσε ανάλυση των ίδιων των ηχογραφήσεων. Ο Δρ Μάουχ ήταν τυχερός, αφού είχε εργαστεί στην υπηρεσία μουσικής Last.fm και απέκτησε πρόσβαση σε μια βάση δεδομένων με αποσπάσματα χιλιάδων τραγουδιών διάρκειας 30 δευτερολέπτων.
Ο αλγόριθμος που ανέλυσε τα δεδομένα εξέτασε χαρακτηριστικά της μουσικής όπως η μελωδία, ο ρυθμός και οι συγχορδίες, εφαρμόζοντας τεχνικές εξελικτικής ανάλυσης.
Τα αποτελέσματα, τα οποία δημοσιεύονται στην ανοιχτή επιθεώρηση Royal Society Open Science, δείχνουν ότι η εξέλιξη της μουσικής δεν είναι σταδιακή αλλά αλματώδης.
Η πρώτη επανάσταση ήρθε το 1964 με τη ροκ και σόουλ μουσική. Η δεύτερη ακολούθησε το 1983, όταν νέες τεχνολογίες όπως τα συνθεσάιζερ έφεραν τη ντίσκο, το νιου γουέιβ και το χαρντ ροκ.
Το μεγαλύτερο όμως άλμα ήρθε το 1991, όταν ο Snoop Dog, ο Jay Z και άλλοι καλλιτέχνες έκαναν μόδα τη ραπ και το χιπ-χοπ, τάσεις που χαρακτηρίζονται από την έλλειψη αρμονίας. Η ραπ «ήταν το σημαντικότερο συμβάν που διαμόρφωσε τη μουσική δομή των αμερικανικών τσαρτ τα τελευταία 50 χρόνια» γράφουν οι ερευνητές.
Διαβεβαιώνουν επίσης ότι τα σημερινά τραγούδια δεν «ακούγονται όλα ίδια» όπως παραπονούνται ορισμένοι -η σύγχρονη ποπ προσφέρει την ίδια ποικιλία που προσέφεραν όλα τα προηγούμενα είδη μουσικής.
Με άλλα λόγια, τα παράπονα για τα επαναλαμβανόμενα και «ξενέρωτα» τραγούδια της Τέιλορ Σουιφτ δεν έχουν επιστημονική βάση.
Επιμέλεια: Βαγγέλης Πρατικάκης
Newsroom ΔΟΛ
Written by ΦΡΥΚΤΩΡΙΑ
We are Creative Blogger Theme Wavers which provides user friendly, effective and easy to use themes. Each support has free and providing HD support screen casting.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου