Ο Μίκης συγκινεί και συναρπάζει. Ακόμα και μια πολιτική, κοινωνική και
μουσικολογική μελέτη με άμεση αναφορά στον κορυφαίο συνθέτη μας, όπως η
"Ουτοπία κρυμμένη στο σώμα της πόλης. Ο μουσικός κόσμος του Μίκη
Θεοδωράκη και η εποχή του" του Αντρέα Μαράτου που παρουσιάστηκες χθες το
απόγευμα στον Ιανό, έργο δηλαδή που σε παρακινεί να σκεφτείς για μια
ολόκληρη εποχή κι ένα μεγάλο έργο, συγκίνησε όλο τον κόσμο που κατέκλυσε
το γνωστό βιβλιοπωλείο.
Μπορεί ο Μίκης να μη στάθηκε δυνατόν να παραβρεθεί στην εκδήλωση, όμως το κοινό με προσήλωση άκουγε τα λόγια του όπως τα μετέφερε η Μαρία Φαραντούρη που διάβασε το σημείωμά του. "Μέσα σ' αυτή την ιστορική περίοδο, που ο λαός μας ήταν και είναι αναγκασμένος να ζει ανάμεσα σ' αυτές τις δύο 'Συμπληγάδες'", υπογράμμισε ο συνθέτης, "η θέση η δική μου ήταν και είναι στο σημείο της τριβής και της σύνθλιψης. Κι αυτό γιατί όσο περισσότερο κριτικός και αποστασιοποιημένος ήταν και είναι ο ένας εαυτός μου, τόσο περισσότερο αποφασισμένος και ανένδοτος γίνεται ο άλλος. Όπως ακριβώς συμβαίνει με τον λαό μας: όσο εκείνος θέλει με όλες του τις δυνάμεις να πιστέψει σε μια οριστική έξοδο προς το φως, τόσο τα γεγονότα, αμείλικτα και αρνητικά, τον προσγειώνουν στη σκοτεινή πραγματικότητα". Με σαφήνεια σημειώνει ο Μίκης τη στάση του λαού τότε, από την Αντίσταση ώς τον εμφύλιο. "Τότε για τον καθένα μας υπήρχαν τρεις επιλογές: Η πρώτη ήταν να πας από δω, η δεύτερη να πας από κει. Και η τρίτη να παραμείνεις ουδέτερος". Ο ίδιος επέλεξε ευθύς εξαρχής. Και κάποια στιγμή βρέθηκε εξορία. "Με κορυφαία εμπειρία τη Μακρόνησο, όπου υποχρεώθηκα να γίνω αθέλητος θεατής του θανάτου του ανθρώπου μέσα μου και γύρω μου. Έκτοτε αιωρούμαι μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας, πραγματικότητας και ονείρου, αισθήσεων και παραισθήσεων, γράφοντας ακατασχετα μουσικές κάθε είδους, μεταξύ των οποίων και τους κύκλους τραγουδιών που σχολιάζει ο Μαράτος στο βιβλίο του".
Ως ένα μοναδικό και ολοκληρωμένο μουσικό κόσμο, τεκμήριο της δυναμικής μιας ολόκληρης εποχής, από το 1944 ώς τις μέρες μας, αντιμετωπίζει το έργο του Μίκη Θεοδωράκη ο ζωγράφος και ιστορικός Ανδρέας Μαράτος, μελετώντας τους δεσμούς του με την πολιτική ιστορία του τόπου, αλλά και την ανανάδυσή του μέσα από την υπέρβαση των κυρίαρχων ρευμάτων της σκέψης και της τέχνης της εποχής.
"Ο Θεοδωράκης έφερε στον λαό τη μεγάλη ποίηση της μουσικής του" επισήμανε ο Γιώργος Φουρτούνης, καθηγητής Φιλοσοφίας στο Πάντειο, ενώ για το βιβλίο του Ανδρέα Μαράτου τόνισε ότι "παρουσιάζει το ανεκπλήρωτο αλλά πάντα εκκρεμές απελευθερωτικό αίτημα. Μέσα από τις σελίδες του η ουτοπία αποκτά όνομα και το όνομα αυτό είναι η Ρωμιοσύνη στο έργο του Θεοδωράκη".
"Το έργο του Μίκη αγγίζει το υψηλό όπως το όρισε ο Καντ. Πρόκειται για ένα πολυπρισματικό έργο, το οποίο καταφέρνει να συμπυκνώσει το παρόν, το παρελθόν και το μέλλον στην έννοια της μνήμης", επισήμανε από την πλευρά του ο Αριστείδης Μπαλτάς, καθηγητής Φιλοσοφίας στο ΕΜΠ. Πρόσεθεσε επίσης ότι "το έργο του Θεοδωράκη, αλλά και ο τρόπος που το αναδεικνύει ο Α. Μαράτος, υπενθυμίζουν ότι αγωνιζόμαστε στο σήμερα για το αύριο αλλά και για τη λύτρωση του παρελθόντος".
Η Λιάνα Θεοδωράτου, καθηγήτρια ελληνικής γλώσσας στο Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης, που το προηγούμενο 6μηνο αφιέρωσε ένα μάθημά της στη μελέτη του έργου του Θεοδωράκη, τόνισε ότι "η Αριστερά, παρ' όλο που ηττήθηκε, κατάφερε μια απόλυτη πολιτιστική νίκη, κάτι το οποίο αποδεικνύεται από το έργο του Μίκη και το πώς αυτό συνδέθηκε με τους αγώνες του λαού και έγινε συνείδηση στην ελληνική κοινωνία". Τέλος, για το βιβλία υπογράμμισε ότι πρόκειται για την "καλύτερη ανάλυση του Θεοδωρακικού έργου αλλά και για ένα εγχειρίδιο για τη διδασκαλία της σύγχρονης Ελλάδας στο εξωτερικό".
Ανάμεσα στο πλήθος κόσμου που παρακολούθησε την εκδήλωση, ξεχώρισε η φυσιογνωμία του Μανώλη Φορτούνη, Μακρονησιώτη και συντρόφου του Μίκη. Η εκδήλωση έκλεισε με τη Μούσα του Θεοδωράκη. Η Μαρία Φαραντούρη τραγούδησε το "Τραγούδι των συντρόφων" και "Οι στίχοι αυτοί" του Μανόλη Αναγνωστάκη και "Το τραγούδι των συντρόφων" σε στίχους Κ. Τριπολίτη.
Η ΑΥΓΗ
Μπορεί ο Μίκης να μη στάθηκε δυνατόν να παραβρεθεί στην εκδήλωση, όμως το κοινό με προσήλωση άκουγε τα λόγια του όπως τα μετέφερε η Μαρία Φαραντούρη που διάβασε το σημείωμά του. "Μέσα σ' αυτή την ιστορική περίοδο, που ο λαός μας ήταν και είναι αναγκασμένος να ζει ανάμεσα σ' αυτές τις δύο 'Συμπληγάδες'", υπογράμμισε ο συνθέτης, "η θέση η δική μου ήταν και είναι στο σημείο της τριβής και της σύνθλιψης. Κι αυτό γιατί όσο περισσότερο κριτικός και αποστασιοποιημένος ήταν και είναι ο ένας εαυτός μου, τόσο περισσότερο αποφασισμένος και ανένδοτος γίνεται ο άλλος. Όπως ακριβώς συμβαίνει με τον λαό μας: όσο εκείνος θέλει με όλες του τις δυνάμεις να πιστέψει σε μια οριστική έξοδο προς το φως, τόσο τα γεγονότα, αμείλικτα και αρνητικά, τον προσγειώνουν στη σκοτεινή πραγματικότητα". Με σαφήνεια σημειώνει ο Μίκης τη στάση του λαού τότε, από την Αντίσταση ώς τον εμφύλιο. "Τότε για τον καθένα μας υπήρχαν τρεις επιλογές: Η πρώτη ήταν να πας από δω, η δεύτερη να πας από κει. Και η τρίτη να παραμείνεις ουδέτερος". Ο ίδιος επέλεξε ευθύς εξαρχής. Και κάποια στιγμή βρέθηκε εξορία. "Με κορυφαία εμπειρία τη Μακρόνησο, όπου υποχρεώθηκα να γίνω αθέλητος θεατής του θανάτου του ανθρώπου μέσα μου και γύρω μου. Έκτοτε αιωρούμαι μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας, πραγματικότητας και ονείρου, αισθήσεων και παραισθήσεων, γράφοντας ακατασχετα μουσικές κάθε είδους, μεταξύ των οποίων και τους κύκλους τραγουδιών που σχολιάζει ο Μαράτος στο βιβλίο του".
Ως ένα μοναδικό και ολοκληρωμένο μουσικό κόσμο, τεκμήριο της δυναμικής μιας ολόκληρης εποχής, από το 1944 ώς τις μέρες μας, αντιμετωπίζει το έργο του Μίκη Θεοδωράκη ο ζωγράφος και ιστορικός Ανδρέας Μαράτος, μελετώντας τους δεσμούς του με την πολιτική ιστορία του τόπου, αλλά και την ανανάδυσή του μέσα από την υπέρβαση των κυρίαρχων ρευμάτων της σκέψης και της τέχνης της εποχής.
"Ο Θεοδωράκης έφερε στον λαό τη μεγάλη ποίηση της μουσικής του" επισήμανε ο Γιώργος Φουρτούνης, καθηγητής Φιλοσοφίας στο Πάντειο, ενώ για το βιβλίο του Ανδρέα Μαράτου τόνισε ότι "παρουσιάζει το ανεκπλήρωτο αλλά πάντα εκκρεμές απελευθερωτικό αίτημα. Μέσα από τις σελίδες του η ουτοπία αποκτά όνομα και το όνομα αυτό είναι η Ρωμιοσύνη στο έργο του Θεοδωράκη".
"Το έργο του Μίκη αγγίζει το υψηλό όπως το όρισε ο Καντ. Πρόκειται για ένα πολυπρισματικό έργο, το οποίο καταφέρνει να συμπυκνώσει το παρόν, το παρελθόν και το μέλλον στην έννοια της μνήμης", επισήμανε από την πλευρά του ο Αριστείδης Μπαλτάς, καθηγητής Φιλοσοφίας στο ΕΜΠ. Πρόσεθεσε επίσης ότι "το έργο του Θεοδωράκη, αλλά και ο τρόπος που το αναδεικνύει ο Α. Μαράτος, υπενθυμίζουν ότι αγωνιζόμαστε στο σήμερα για το αύριο αλλά και για τη λύτρωση του παρελθόντος".
Η Λιάνα Θεοδωράτου, καθηγήτρια ελληνικής γλώσσας στο Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης, που το προηγούμενο 6μηνο αφιέρωσε ένα μάθημά της στη μελέτη του έργου του Θεοδωράκη, τόνισε ότι "η Αριστερά, παρ' όλο που ηττήθηκε, κατάφερε μια απόλυτη πολιτιστική νίκη, κάτι το οποίο αποδεικνύεται από το έργο του Μίκη και το πώς αυτό συνδέθηκε με τους αγώνες του λαού και έγινε συνείδηση στην ελληνική κοινωνία". Τέλος, για το βιβλία υπογράμμισε ότι πρόκειται για την "καλύτερη ανάλυση του Θεοδωρακικού έργου αλλά και για ένα εγχειρίδιο για τη διδασκαλία της σύγχρονης Ελλάδας στο εξωτερικό".
Ανάμεσα στο πλήθος κόσμου που παρακολούθησε την εκδήλωση, ξεχώρισε η φυσιογνωμία του Μανώλη Φορτούνη, Μακρονησιώτη και συντρόφου του Μίκη. Η εκδήλωση έκλεισε με τη Μούσα του Θεοδωράκη. Η Μαρία Φαραντούρη τραγούδησε το "Τραγούδι των συντρόφων" και "Οι στίχοι αυτοί" του Μανόλη Αναγνωστάκη και "Το τραγούδι των συντρόφων" σε στίχους Κ. Τριπολίτη.
Η ΑΥΓΗ
Written by Το Ρήγμα που Ενώνει
We are Creative Blogger Theme Wavers which provides user friendly, effective and easy to use themes. Each support has free and providing HD support screen casting.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου