της Τίνας Ρωμαντζή - http://www.hitandrun.gr
Ο Ουίλλιαμ Σαίξπηρ και οι ‘Ελληνες τραγικοί ποιητές, ανήκουν ίσως στους πιο “βασανισμένους” στον χώρο της τέχνης. Αποτελούν πάντα πηγή έμπνευσης για τους νεότερους. Άφθονοι είναι οι πειραματισμοί που αποκλίνουν όσο μπορούν από το πρωτότυπο, αναζητώντας με αυτόν τον τρόπο τη διαφορετικότητα, με αποτέλεσμα να καταφέρουν θανάσιμα πλήγματα στο έργο των μεγάλων ποιητών. Μέσα στο ζοφερό αυτό σκηνικό όμως, έχουν γίνει κατά καιρούς και προσπάθειες πολύ αξιόλογες, προσεγγίζοντας με σεβασμό το έργο τους.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα η Μήδεια του Ευρυπίδη από τον Lars Von Trier που πραγματοποιεί μια εντελώς ανατρεπτική αφήγηση, όπου το τέλος της τραγωδίας είναι η αρχή της ταινίας του Trier. Ο Pier Paolo Pasolini, στην ίδια πάντοτε τραγωδία, υιοθετεί μια πιο κλασική αφήγηση με έντονο το στοιχείο της θεατρικότητας.
Όσον αφορά το έργο του ηθοποιoύ, ποιητή και θεατρικού συγγραφέα Ουίλλιαμ Σαίξπηρ, του σημαντικότερου συγγραφέα που έγραψε στην αγγλική γλώσσα, μπορούμε να ξεχωρίσουμε κάποιες προσπάθειες που κατάφεραν πραγματικά να αποδώσουν το λόγο και το έργο του με απόλυτη επιτυχία. Τελικά αποδεικνύεται πολύ πιο δύσκολο, το να ακολουθήσει κανείς απλώς την υπόθεση του έργου, χωρίς να θελήσει να επέμβει.
Ακολουθούν επτά μεταφορές των θεατρικών έργων του Σαίξπηρ στη μεγάλη οθόνη που αξίζει όλοι μας να δούμε.
- Φράνκο Τζεφιρέλι :Ρωμαίος και Ιουλιέτα
Το 1968 ο Φράνκο Τζεφιρέλι αιφνιδιάζει κοινό και κριτικούς με την απόφαση του να επιλέξει δύο νεαρούς και άγνωστους ηθοποιούς να υποδυθούν το πιο τραγικό ζευγάρι όλων των εποχών, τον Ρωμαίο και την Ιουλιέτα. Θα κερδίσει τέσσερις υποψηφιότητες για όσκαρ. Η κλασική ιστορία του Σαίξπηρ αναπαρίσταται σε μοντέρνα εκδοχή στη μεγάλη οθόνη, ανανεώνοντας έτσι το μύθο και μεταμορφώνοντάς το σε μια ιστορία αγάπης που μπορεί να αφορά όλους. Ταυτόχρονα ο Νίνο Ρότα θα γράψει ένα από τα πιο διάσημα μουσικά θέματα στην ιστορία του σινεμά.
- Φράνκο Τζεφιρέλι: ‘Αμλετ
Ο μεγάλος δημιουργός της έβδομης τέχνης, μέτρ στο πάντρεμα σύχρονου στοιχείου με παλιό, μένει άφωνος βλέποντας τον Μελ Γκίμπσον, στην ταινία “Φονικό όπλο Νο1”, στη σκηνή που παρολίγον να αυτοκτονήσει με το όπλο του. Ο Τζεφιρέλι θα τον θεωρήσει τον τέλειο Άμλετ, ειδικά για τη σκηνή “Να ζει κανείς ή να μην ζει”. Όντως ο Μελ Γκίμπσον αποδεικνύεται εκπληκτικός στο ρόλο του με κορυφαία του στιγμή, όταν στην τρίτη πράξη έρχεται αντιμέτωπος με τη μητέρα του Γκλεν Κλόουζ, που υποδύεται τη Γερτρούδη. Συναρπαστική είναι η μουσική που ντύνει την ταινία από τον Ένιο Μορικόνε.
- Λόρενς Ολίβιε: Άμλετ
Όσο όμως και αν ο Μελ Γκίμπσον στάθηκε αντάξιος των περιστάσεων, κανείς δεν μπόρεσε να φτάσει τον Λόρενς Ολίβιε. Ο μεγαλύτερος ίσως σαιξπηρικός ηθοποιός που έχει περάσει, αποφασίζει να μεταφέρει κινηματογραφικά το 1948 τον Άμλετ αναλαμβάνοντας την παραγωγή, τη σκηνοθεσία καθώς και να πρωταγωνιστήσει ο ίδιος στην ταινία. Ο Λόρενς Ολίβιε αναπροσαρμόζει το έργο μειώνοντας τη διάρκεια του από 4 ώρες σε 155’, αφήνοντας έξω δύο σημαντικούς χαρακτήρες αυτούς του Ρόζεγκραντζ και Γκίλντερστεν. Προκαλεί σχόλια για την οιδοιπόδεια συμπεριφορά του Άμλετ που φιλά στα χείλη τη Βασίλισσα και μητέρα του πολλές φορές κατά τη διάρκεια του έργου. Την ίδια στιγμή όμως, ο Λόρενς Ολίβιε παραμένει πιστός στο πνεύμα και στην εποχή του έργου και κερδίζει το Όσκαρ καλύτερης ταινίας και α’ ανδρικού ρόλου.
- Λόρενς Ολίβιε: Ερρίκος V
Ο Λόρενς Ολίβιε ως μεγάλος θαυμαστής του Σαίξπηρ, πριν από το εγχείρημα του Άμλετ, είχε καταπιαστεί με την κινηματογραφική μεταφορά του θεατρικού έργου Ερρίκος V, όπου και είχε θριαμβεύσει. Εκτός από τη σκηνοθεσία, συμμετείχε στη συγγραφή του σεναρίου, στην παραγωγή και φυσικά πρωταγωνιστούσε. Η ταινία προβλήθηκε το 1944, ενώ η Αγγλία βρισκόταν στη δίνη του Β’ Παγκοσμίου πολέμου. Η εισαγωγή της ταινίας στο θέατρο Γκλόουμπ της Αγγλίας του 16ου αιώνα υπήρξε επινόηση του Λόρενς Ολίβιε. Η Ακαδημία Κινηματογράφου του απένειμε τιμητικό Όσκαρ για την παραγωγή, σκηνοθεσία και ερμηνεία του.
- Κένεθ Μπράνα: Ερρίκος V
Ο Ιρλανδός ηθοποιός Κένεθ Μπράνα που από την αρχή της καριέρας του συγκρινόταν με τον Λόρενς Ολίβιε τόσο στο θεατρικό σανίδι, όσο και στη μεγάλη οθόνη, το 1989 αποφασίζει να σκηνοθετήσει και να πρωταγωνιστήσει στο σαιξπηρικό έργο Ερρίκος V, προσεγγίζοντας το διαφορετικά από το πρωτότυπο. Παρόλο που παραμένει πιστός στο κείμενο και την εποχή, δίνει μια πιο γήινη απόχρωση κ ένα μοντέρνο στοιχείο στο έργο. Για την καλύτερη κατανόηση του ρόλου δεν θα διστάσει να επισκεφτεί ακόμα και τα ανάκτορα του Μπάκινχαμ. Η ταινία πάει καλά και κερδίζει δύο υποψηφιότητες για Όσκαρ, καλύτερης σκηνοθεσίας και α’ανδρικού ρόλου.
- ‘Ορσον Ουέλς: Οθέλλος
Το 1952 ο Όρσον Ουέλς γράφει το σενάριο και σκηνοθετεί τον Οθέλλο κερδίζοντας στις Κάννες το Χρυσό Φοίνικα. Τα γυρίσματα διαρκούν σχεδόν τέσσερα χρόνια. Αντιμετωπίζει πολλά προβλήματα προκειμένου να ολοκληρώσει την ταινία, αφού ο ίδιος έχει αναλάβει την χρηματοδότηση της. Προβαίνει όμως σε δημιουργικές λύσεις που έχουν μείνει στην ιστορία μεταφέροντας τη δολοφονία του Ροδρίγου σε τούρκικο χαμάμ όταν τα κοστούμια δεν φτάνουν στην ώρα τους και αλλάζοντας συνεχώς τους πρωταγωνιστές ( παίζουν 3 Δυσδαιμόνες, 4 Ιάγοι και 3 Κάσσιοι) χωρίς να το αντιλαμβάνεται το κοινό. Η ταινία ξεχωρίζει για το δυναμικό μοντάζ και την ατμοσφαιρική φωτογραφία.
- Τζόζεφ Μάνκιεβιτς – Μάρλον Μπράντο: Ιούλιος Καίσαρας
Η συνεργασία το 1952 μεταξύ του σκηνοθέτη Τζόζεφ Μάνκιεβιτς και του ηθοποιού Μάρλον Μπράντο αποδείκνύεται ιδανική. Η ταινία προτείνεται για 5 όσκαρ και ο Μάρλον Μπράντο, λαμβάνει την τρίτη κατά σειρά υποψηφιότητα για την ερμηνεία του. Ο ήδη εμπορικός ηθοποιός παρουσιάζεται για άλλη μια φορά υποκριτικά ευέλικτος και πλαισιωμένος από τους διακεκριμένους Τζέιμς Μέισον και Τζόν Γκίλγουντ, προσδίδει στην ταινία έναν αέρα σεβασμού στα κλασικά πρότυπα.
Written by Το Ρήγμα που Ενώνει
We are Creative Blogger Theme Wavers which provides user friendly, effective and easy to use themes. Each support has free and providing HD support screen casting.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου