Του Γιάννη Ζουμπουλάκη
Ιδού λοιπόν η ταινία που «έκλεψε» το Οσκαρ από τον «Κυνόδοντα» του Γιώργου Λάνθιμου: «Ισως αύριο» («In a better world», Δανία, 2010 - δείτε το βίντεο), της οποίας μάλιστα μια παλαιότερη ταινία, παραγωγής 2004, το «Ουκ επιθυμήσεις τη γυναίκα του πλησίον σου», είχε γίνει αμερικανικό ριμέικ το 2009.
Το φιλμ αρχίζει από την ιδιαίτερη φιλία που αναπτύσσεται ανάμεσα σε δύο εύπορα αγόρια που πηγαίνουν στο ίδιο σχολείο, κάπου στην επαρχία της Δανίας. Το ένα αγόρι παρασύρει το άλλο σε επικίνδυνα μονοπάτια και με άξονα αυτή την παράξενη φιλία το φιλμ αγγίζει με σοβαρότητα μια σειρά από καυτά θέματα: τραυματισμένες οικογένειες, φιλευσπλαχνία, ρατσισμός, αγάπη, άφεση αμαρτιών, συμφιλίωση, ευρωπαίοι γιατροί που προσφέρουν τις υπηρεσίες τους στη φτωχή Αφρική, μια αυτοθυσία, γονείς που θέλουν αλλά δεν μπορούν να προσφέρουν αυτά που πρέπει στα παιδιά τους.
Το ερώτημα βεβαίως είναι αν όλα τα παραπάνω δένουν στην ταινία, και εδώ θα πρέπει να επισημανθεί η δεξιοτεχνία της Μπίερ να μην αφήσει τίποτε σε εκκρεμότητα από το πολυσχιδές σενάριο. Σίγουρα πάντως το φιλμ έχει γραμμένες τις λέξεις «πάω για Οσκαρ» πάνω του, γιατί είναι φτιαγμένο με όλες τις προδιαγραφές μιας ξενόγλωσσης ταινίας προορισμένης να κερδίσει τη συμπάθεια των μελών της Αμερικανικής Ακαδημίας Κινηματογράφου. Εξαιρετικοί όλοι οι ηθοποιοί στους ρόλους των γονέων (Ούλριχ Τόμσεν, Μίκαελ Πέρσμπραντ, Τρίνε Ντίρχολμ) αλλά τα δυο παιδιά που βρίσκονατι στην καρδιά της ιστορίας, ο Γουίλιαμ Γιονκ Νίλσεν και ο Μάρκους Ριγκααρντ, κλέβουν, κυριολεκτικά την καρδιά σου
Βαθμολογία: 3
Μόνη εναντίον όλων
Ενωμένοι προχωράμε! Σαν γροθιά. Υπήρξε μια εποχή που τέτοια συνθήματα έπιαναν τόπο και οι κυνικοί των ημερών μας αποτελούσαν μειοψηφία. Περασμένα μεγαλεία, τα θυμόμαστε και κλαίμε, όπως περίπου συμβαίνει στην ταινία «Γυναίκες έτοιμες για όλα» («Made in Dugenham», Αγγλία, 2011) του Νάιτζελ Κόουλ που αναφέρεται σε ένα πραγματικό περιστατικό στην Αγγλία του 1968, όταν η Ρίτα Ο' Γκράντι (Σάλι Χόκινς) αποφάσισε να σηκώσει ψηλά το κεφάλι και να διεκδικήσει ίσα δικαιώματα για τις συναδέλφισσές της με τους άντρες. Η απεργία έγινε στο εργοστάσιο της Ford από 187 εργαζόμενες και το περιστατικό, που δεν είχε προηγούμενο στη Μεγάλη Βρετανία, έγινε πρώτο θέμα στον Τύπο κλυδωνίζοντας την κυβέρνηση. Το αποτέλεσμα ήταν η υπογραφή του Συμφώνου Ισότητας των Μισθών για όλους.
Ο Νάιτζελ Κόουλ βέβαια ούτε Κεν Λόουτς είναι ούτε Μάικ Λι. Αυτό που κυρίως τον ενδιαφέρει είναι μια ωραιοποιημένη εικονογράφηση της εποχής, ώστε η ατμόσφαιρα να σου δημιουργεί καλή διάθεση βλέποντας την ταινία. Και πραγματικά, με γνώμονα το δυσάρεστο θέμα που το φιλμ πραγματεύεται, παρακολουθείται πολύ ευχάριστα, κάτι στο οποίο συμβάλλουν όλοι ανεξαιρέτως οι ηθοποιοί, με πρώτους και κύριους τη Χόκινς και τον Μπομπ Χόσκινς στον ρόλο του μοναχικού συνδικαλιστή που τη στηρίζει με πάθος μέχρι τελικής πτώσεως.
Ο Χάρισον Φορντ και το πρωινάδικο
Ιδέα για τηλεοπτική εκπομπή: ο Λάρι Κινγκ συμπαρουσιαστής με τη Ρούλα Κορομηλά πρωινής «ενημερωτικής» εκπομπής με ειδήσεις τύπου Star Channel (βραδινό δελτίο Σαββάτου). Ντουέτο, ε; Μα γίνονται τέτοια πράγματα; Βρε, όχι μόνο γίνονται, αλλά το αποτέλεσμα μιας «σύμπραξης» σαν την παραπάνω ενδεχομένως να έχει και ενδιαφέρον, όπως μας λέει η κωμωδία «Πρωινό ξύπνημα» («Morning glory», ΗΠΑ, 2011) του Ρότζερ Μισέλ («Νότινγκ Χιλ»). Ο Χάρισον Φορντ υποδύεται τον παραδοσιακό, παλαιών αρχών πολιτικό συντάκτη, ο οποίος για τα χρήματα αναγκάζεται να συνεργαστεί με την Νταϊάν Κίτον σε πρωινή εκπομπή που δεν του ταιριάζει με τίποτε. Από εκεί που έτρωγε με προέδρους των Ηνωμένων Πολιτειών, είναι πια αναγκασμένος να ανέχεται «ειδήσεις» που μοιάζουν παρμένες από το χειρότερο reality show. Στο μέσον όλης αυτής της κατάστασης, μια νεαρή φιλόδοξη παραγωγός (Ρέιτσελ Μακ Ανταμς) που προσπαθεί με νύχια και με δόντια να ανεβάσει τη θεαματικότητα της εκπομπής. Η ταινία έχει τις καλές στιγμές της, επειδή αυτό που στην ουσία λέει είναι ότι όλα μπορούν να αλλάξουν και όλα είναι μέσα στη ζωή και στην καθημερινότητά μας. Ο άκαμπτος πολιτικός ρεπόρτερ μπορεί κάλλιστα να μαγειρέψει μια ομελέτα on camera και να τον παρακολουθεί ολόκληρη η Αμερική. Αρκεί να είναι ο εαυτός του.
Βαθμολογία: 2
Ο Λίαμ Νίσον αναζητεί τον εαυτό του
Φανταστείτε τον εαυτό σας στην εξής κατάσταση: Ξέρετε ποιος είστε αλλά δεν μπορείτε να το αποδείξετε. Φανταστείτε κάποιον να ισχυρίζεται ότι είστε εσείς και όλοι να τον... πιστεύουν. Τι κάνετε για να βγείτε από τη δυσάρεστη θέση; Η απάντηση βρίσκεται στην ταινία «Αγνωστος» («Unknown», ΗΠΑ / Γερμανία / Αγγλία / Γαλλία / Ιαπωνία, 2011) του Χάουμε Κολέ Σερά και ο κύριος που θα έχει να αντιμετωπίσει καταστάσεις σαν τις παραπάνω είναι ο ιρλανδός ηθοποιός Λίαμ Νίσον. Μαζί του όμως συμπρωταγωνιστεί η πόλη του Βερολίνου, γιατί είναι η πόλη στην οποία ο ήρωας του Νίσον θα βρεθεί με χαμένες τις αισθήσεις ύστερα από ένα τροχαίο ατύχημα. Κανένας δεν θα πιστέψει ότι είναι αυτός που είναι, ούτε καν η γυναίκα του (Τζάνιουαρι Τζόουνς, κόρη του Τόμι Λι Τζόουνς), η οποία εμφανίζει έναν άλλο άντρα στη θέση του συζύγου της. Ολα αυτά προδιαθέτουν τον θεατή για ένα θρίλερ «χιτσκοκικών διαθέσεων» που παρακολουθείται πολύ ευχάριστα, όπως περίπου οι ταινίες «Τζέισον Μπορν» με τον Ματ Ντέιμον.
Βαθμολογία: 3
Ο Ζεράρ Ντεπαρντιέ... Easy rider
Eίναι παχύς και πλαδαρός, το πρόσωπό του διαρκώς συνοφρυωμένο. Τα προγούλια κρέμονται, τα μάγουλα φουσκωμένα και τα ξανθά μαλλιά μακριά, ως τη μέση. Εχει την εικόνα γερασμένου χίπη που έχει ξεμείνει στη δεκαετία του '70, και αυτό ακριβώς είναι ο Ζεράρ Ντεπαρντιέ στο «Μαμούθ» («Mammuth», 2010, Γαλλία), μία από τις τελευταίες ταινίες αυτού του απίστευτα δραστήριου ηθοποιού. Σκηνοθετημένο από το ντουέτο Μπενουά Ντελεπίν και Γκουστάβ Κερβέρν (που έγραψαν τον ρόλο ειδικά για τον Ντεπαρντιέ) το φιλμ έδωσε την ευκαιρία στον έμπειρο ηθοποιό να διανθίσει την καριέρα του με έναν ακόμη ανορθόδοξο ρόλο: εκείνον του 60χρονου (ο ίδιος ο Ντεπαρντιέ είναι 62 ετών), ο οποίος θα αναγκαστεί να πάρει τους δρόμους με τη μοτοσικλέτα του μάρκας Mammuth _ όπως και το παρατσούκλι του _ σε αναζήτηση των παλαιών εργοδοτών του, οι οποίοι δεν του είχαν βάλει όταν έπρεπε τα ένσημα, ώστε να βγει, όπως δικαιούται τώρα, στη σύνταξη. Το ταξίδι θα φέρει τον Μαμούθ αντιμέτωπο με διάφορες αναμνήσεις _ ευχάριστες και δυσάρεστες _, αλλά την ίδια ώρα θα τον προσγειώσει σε μια πραγματικότητα την οποία αρνούνταν να δει. Ο Ντεπαρντιέ εδώ βρίσκεται για μία ακόμη φορά στο πλάι της Ιζαμπέλ Αντζανί, με την οποία μετρά κοινές εμφανίσεις σε έξι ταινίες και δύο σειρές της τηλεόρασης από τότε που βρέθηκαν για πρώτη φορά στο ίδιο πλατό στο «Καμιόνι» (1977) της Μαργκερίτ Ντυράς. Στο «Mammuth» η Αντζανί υποδύεται τον πρώτο έρωτα της εφηβείας του κεντρικού ήρωα, η οποία είναι πλέον ένας «προστάτης άγγελός» του.
Βαθμολογία: 2
EΠΑΝΕΚΔΟΣΗ
Η «Συντροφικότητα» («Kameradshaft», Γερμανία, 1931) του Γ.Β. Παμπστ βασίζεται σε ένα αληθινό γεγονός το οποίο συνέβη το 1906 στο Courrieres της Βόρειας Γαλλίας και ήταν ένα από τα χειρότερα εργατικά ατυχήματα στην ιστορία. Μια έκρηξη άνθρακα προκάλεσε τον θάνατο 1.060 ανθρώπων και τότε γερμανοί ανθρακωρύχοι από την περιοχή της Βεστφαλίας είχαν έλθει στη Γαλλία για να βοηθήσουν στην αποστολή διάσωσης. Ο Παμπστ και οι σεναριογράφοι του μετέφεραν το συμβάν στο 1931 (λίγο μετά τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο) και το τοποθετούν στα γαλλογερμανικά σύνορα, μετατρέποντας την ιστορία σε ένα μήνυμα ειρήνης και αλληλεγγύης μεταξύ των εργατών. Ετσι η ταινία μπορεί να ιδωθεί και ως συνέχεια μιας προηγούμενης ταινίας του Παμπστ, «Στο Δυτικό Μέτωπο» (1930), μια αντιπολεμική ταινία, με σχεδόν το ίδιο καστ και τα ίδια μέλη στην παραγωγή.
Βαθμολογία: 4
Προβάλλονται επίσης δύο ταινίες κινουμένων σχεδίων: το δανέζικο «Princess» του Αντερς Μοργκεντάλερ, το οποίο αναφέρεται στον χώρο της πορνογραφίας και των ναρκωτικών, και το αμιγώς παιδικό «Αρης καλεί μαμά» («Mars calls mom», ΗΠΑ, 2011), όπου ένα αγόρι αναζητεί τη μητέρα του στον Αρη, καθώς η τελευταία έπεσε θύμα απαγωγής των Αρειανών.
Written by Το Ρήγμα που Ενώνει
We are Creative Blogger Theme Wavers which provides user friendly, effective and easy to use themes. Each support has free and providing HD support screen casting.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου