|
Tου
Παντελή Μπουκάλα
Δεν είμαστε οι μόνοι που
αρρωσταίνουμε με την μπάλα. Αλλοι λαοί, παρεξηγώντας ίσως όσα λέγονται, πως το
ποδόσφαιρο είναι συμβολικός πόλεμος, πήραν τα όπλα με ποδοσφαιρική αφορμή και
έστησαν κανονικό πόλεμο. Κι ύστερα μετρούσαν φέρετρα, για την τιμή της πατρίδας
– όπως πάντοτε. Αλλά η τιμή της (κάθε) πατρίδας κρίνεται αλλού. Οχι στα γήπεδα,
όποια μπάλα κι αν κάνει τα χορευτικά της, η ασπρόμαυρη ή η πορτοκαλί. Την
πορτοκαλί τη θυμήθηκε ένας σπουδαίος μπασκετμπολίστας και σοβαρός άνθρωπος, ο
Ντερκ Νοβίτσκι. Θυμήθηκε πως η δική μας Εθνική κατατρόπωσε τη γερμανική στον
τελικό του Ευρωμπάσκετ της Σερβίας το 2005, με 78–62. Αυτό ούτε την Ελλάδα
εκτίναξε στα ύψη της πάσας ευτυχίας ούτε τη Γερμανία καταπόντισε. Ενα παιχνίδι
ήταν, έγινε, τελείωσε, ξεχάστηκε. Ενα παιχνίδι είναι και το αποψινό. Δεν
παίζεται σ’ αυτό η τιμή της πατρίδας, Και θα ’ταν ανόητο να φορτώσουμε την
Ελλάδα όλη στις πλάτες του Σηφάκη, του Τοροσίδη, του Σαμαρά. Για τον Γιώργο
Σαμαρά λέω· ο Αντώνης είδε το όνειρο της ζωής του να πραγματοποιείται και δεν
νοιάζεται που δεν συμπίπτει με το όνειρο όλων των Ελλήνων, ούτε καν όλων των
Νεοδημοκρατών (της επανακαμψάσης κ. Μπακογιάννη λ.χ.).
Και μπορεί τον
εξαιρετικό Παπασταθόπουλο να τον λένε Σωκράτη, αυτό όμως δεν σημαίνει ότι
αγωνίζεται εν ονόματι του φιλοσόφου. Επαιζε και ο αρχαίος μπάλα βέβαια, αν
θεωρήσουμε αδιαμφισβήτητο ιστορικό τεκμήριο ένα γουστόζικο φιλμάκι των Μόντι
Πάιθον, που θριαμβεύει στο Διαδίκτυο. Εβαλε μάλιστα το γκολ της νίκης στο 90΄, γιατί
μόλις τότε «γιουρήκε» ο Αρχιμήδης τι μπορεί να γίνει με μία μπάλα. Και
ντριπλάροντας τον Καντ, τον Νίτσε και τον Χέγκελ, έκανε γλυκιά σέντρα και ο
μέγας Σώκρατες κάρφωσε την μπάλα στα δίχτυα του Λάιμπνιτς. Ξετρελαίνοντας τον
Πλάτωνα, τον Επίκτητο, τον Εμπεδοκλή και τη λοιπή σοφοπαρέα.
Αυτά στη σάτιρα. Στην πραγματική
ζωή, πιθανή νίκη επί της γερμανικής ομάδας θα μας δώσει χαρά, αλλά δυστυχώς θα
την αφανίσει το εθιμικό πανηγυρικό κυνήγι μεταναστών στην Ομόνοια από
χρυσαυγίτες. Δεν θα μειωθεί το χρέος μας αν νικήσουμε και δεν θα επιστραφεί το
αναγκαστικό κατοχικό δάνειο. Επιπλέον, η κ. Μέρκελ δεν θα γραφτεί στη
Φιλοσοφική Αθηνών, να μάθει για τον Αριστοτέλη και να μας σέβεται περισσότερο,
όπως τη συμβουλεύουν κάποιοι καλοπροαίρετοι Γερμανοί και όπως απαιτούν αρκετοί
δικοί μας, μηρυκάζοντας εκείνο το «όταν εμείς χτίζαμε Παρθενώνες» κτλ.
Οσο για τις «ανθελληνικές
προκλήσεις των Γερμανών», τις παταγωδώς βλακώδεις μπηχτές των διαφόρων όκους
«Φόκους» κατσαπρόκους και της λίαν εγκρίτου «Μπιλντ», ε, δεν θα ξεκινήσει έτσι
ο Τρίτος Παγκόσμιος. Κι εμείς τις κάνουμε άλλωστε τις «αντιγερμανικές
προκλήσεις» μας, με συνθήματα και σεξιστικά υπονοούμενα. Τίποτα καινούργιο. Από
τότε που οι Αχαιοί πολεμούσαν με τους Τρώες, οι μάχες ξεκινούν με ανταλλαγή
κοσμητικών επιθέτων. Αλλά, είπαμε. Η μπάλα είναι συμβολικός πόλεμος. Και
ξεφουσκώνει γρήγορα.
|
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου