To τρένο της Αποκάλυψης
Του Δηµήτρη Δανίκα
Οι κανόνες του «σοσιαλιστικού» ρεαλισµού που επινόησε ο Αντρέι Ζντάνοφ (1896-1948), ακριβώς οι ίδιοι διέπουν και την περιπέτεια δράσης που σκηνοθέτησε ο Τόνι Σκοτ «Εχεις µόνο 100 λεπτά... Ασταµάτητο», τουτέστιν «Unstoppable». Γύρισε οσοβιετικός τέντζερης και βρήκετο αµερικανικόκαπάκι δηλαδή! Κόβω τον σβέρκο µου. Κάτω από άλλες συνθήκες η ίδια ακριβώς ιστορία θαείχε γυριστεί στα στούντιο της Mosfilm. Γιατί το περιστατικό είναι αληθινό. Γιατί το σύστηµα ασφαλείας είναι ξεχαρβαλωµένοκαι ερασιτεχνικό. Και γιατί ήρωες και σωτήρες µιας προαναγγελθείσας ολικής καταστροφής είναι ένας υπό απόλυση και υποψήφιος συνταξιούχος µαύρος σιδηροδροµικός (Ντένζελ Ουάσιγκτον), ένα µειράκιο λευκό (Κρις Πάιν) και µιαµαύρη υπάλληλος που δουλεύει στο κοντρόλ (Ροζάριο Ντόσον). Οι τρεις πυλώνες του «σοσιαλιστικού» και «καπιταλιστικού ρεαλισµού». Ογέρος, ο νέοςκαι η γυναίκα. Και οι τρεις τουµόχθου, της εργασίας, του ιδρώτα. Τρεις λαϊκοί ήρωεςσώζουν την Αµερική. Το στόρι από αληθινό περιστατικό που συνέβη στην Πενσιλβάνια. Ενας ευτραφής και κουρασµένος µηχανοδηγός, µε µια εν κινήσει και βαρυφορτωµένη αµαξοστοιχία µήκους 39 βαγονιών, κατεβαίνει προκειµένου να διορθώσει το κλειδί των γραµµών και να αλλάξει την κατεύθυνση του συρµού. Οµως η χειρολαβή τωνταχυτήτων πέφτει µόνη της και έτσι ακυβέρνητο το σιδηρόφρακτο τέρας φουλάρειπρος το πουθενά. Μια σφαίρα που µεταφέρει εκατόν τριάντα χιλιάδες γαλόνια φαινόλης, ένα τοξικό,εκρηκτικό µείγµα που µετην παραµικρή ανάφλεξη θα µετατρέψει την πλησιέστερη πόλη, µαζί µε τους κατοίκους της, σεστάχτες και αποκαΐδια.
Αυτή µόνο η αρχή µια αλυσίδας απίστευτων λαθών και εγκληµατικών, τάχα µου, σωτήριωνενεργειών. Ηπρώτη σκέψη είναι να στείλουν βετεράνο ΟΥΚά του Αφγανιστάν ώστε από το ελικόπτερο να κατέλθει, στη θέση του µηχανοδηγούνα µπουκάρεικαι την ατµοµηχανή να φρενάρει. Οµως η σχέσητης ταχύτητας του συρµού µε τις ταλαντεύσεις του συρµατόσχοινου καταλήγουν σε πρόσκρουση οπότε τέζα ο ΟΥΚάς. Ο πανικός διπλασιάζεται. ∆εύτερη βλακώδης ιδέα, να τοποθετήσουν στις ράγες µικρούς εκρηκτικούς µηχανισµούς ώστε τον συρµό ναεκτροχιάσουν πριν αυτός πλησιάσει την επικίνδυνη ζώνη.
Οµως δεν υπολογίζουν το βάρος του τρένου και τη σχέση αυτού του γίγαντα µε τους µικροσκοπικούς µηχανισµούς.Πράγµατι το τρένοπερνάει αλλά αντί ναεκτροχιαστεί τις στρακαστρούκεςλειώνει. Σεόλο αυτότο διάστηµα, ένας βετεράνος µηχανοδηγός µετο όνοµα Φρανκ,τελειοµανής και άριστοςεπαγγελµατίας, πουαπό την εταιρεία είχελάβει ειδοποίηση γιααπόλυση µετά τη διέλευση ενενήντα ηµερών, συλλαµβάνει µια απλή ιδέα. Να κολλήσει την ατµοµηχανή του στον «κώλο» της ανεξέλεγκτης αµαξοστοιχίας. Γιατί σου λέει αν πάω από µπροστάη ωστική τηςπροώθηση θα µε στείλει στον άλλο κόσµο.Από πίσω λοιπόν. Κι έτσιεφορµά για... σιδηρο-σοδοµισµό. Με βοηθό του ένα µειράκιο σχεδόν «τυφλό» (Κρις Πάιν). Μαύρος - λευκός, το ηρωικό προλεταριάτο το αµερικανικό!
Από το 1985 µε το «Τρένο της µεγάλης φυγής» του Σοβιετικού Αντρέι Κοντσαλόφσκι είχα να συναντήσω τέτοια φρενίτιδα σιδηροδροµική. Αιτιολογηµένη και στερεωµένη σε κάθε κλείδωση της δραµατουργίας και του σεναρίου. Μοναδική µου ένσταση η ασταµάτητη λειτουργία του συρραπτικού µηχανισµού του µοντάζ. Τέλος πάντων. Τον καταλαβαίνω. Κόστισε εκατόεκατοµµύρια δολάρια και πρέπει να πουλήσει τρελά.Ισως µετά τον «Ιλιγγιώδη έρωτα»από σενάριο του Κουέντιν Ταραντίνο, η δεύτερη καλύτερη στιγµήτου Τόνι Σκοτ, αδελφού του Ρίντλεϊ Σκοτ. Ο µπαγάσας κατάφερε να µετατρέψει µια πλαστική action movie σε αληθινή στιγµή. Με κοµµένη την ανάσα από την αρχή!
http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&ct=4&artid=4603661
Εἰρήνη Σκούρα: Ἀναποφάσιστη
Πριν από 2 ημέρες
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου