Του ΔΗΜΗΤΡΗ ΚΑΝΕΛΛΟΠΟΥΛΟΥ
Οταν ο Wax Tailor πρωτοεμφανίστηκε στην ηλεκτρονική σκηνή της Γαλλίας με το άλμπουμ «Tales of the forgotten melodies» δημιούργησε μεγάλη αίσθηση. Γρήγορα η φήμη του εξαπλώθηκε πέρα από τα σύνορα της χώρας του. Διαβάζαμε στα μεγάλα ευρωπαϊκά μουσικά περιοδικά διθυράμβους.
Κάποιοι προχωρούσαν σε συγκρίσεις με τους Portishead και τον DJ Shadow. Υπερβολικοί δίχως άλλο. Οχι βέβαια πως ο Wax Tailor δεν ήταν καλός, φάνηκε αυτό άλλωστε και στις μετέπειτα δουλειές του. Θα το διαπιστώσουμε κι εμείς σήμερα, που παίζει στο Block 33 (Θεσσαλονίκη) και το Σάββατο στο Κύτταρο (Αθήνα).
Τον πετύχαμε στο σπίτι του, την προηγούμενη εβδομάδα. Ημέρα που η Αυστρία ταλαντευόταν για το αν θα συμμετείχε στη δόση που πρέπει να πάρουμε από το ΔΝΤ. Τον ρώτησα τι περιμένει να συναντήσει στην Ελλάδα, αν έχει επηρεαστεί απ' όσα ακούει και διαβάζει.
«Την τελευταία φορά που βρισκόμουν στην Αθήνα ήταν η περίοδος με τις διαδηλώσεις των φοιτητών. Σας καταλαβαίνω απόλυτα. Οταν το 2005 ζούσαμε κι εμείς ανάλογα γεγονότα στα προάστια του Παρισιού, το CNN μιλούσε για εμφύλιο πόλεμο. Δεν πιστεύω τα ΜΜΕ. Σκέφτομαι από την άλλη πως ο Σαρκοζί θα ανησυχεί με όσα συμβαίνουν στην Ελλάδα, γιατί θα φοβάται μήπως εξαπλωθούν και σε άλλες χώρες. Παρατηρώ όσα συνέβησαν σε Αμερική και Αγγλία στις αρχές της δεκαετίας του '80 και παραξενεύομαι. Πώς είναι δυνατόν το σύστημα αυτό να κρατάει ακόμα το κοντρόλ;».
Καλός ο Σαρκοζί;
«Είναι ο χειρότερος πρόεδρος της Γαλλικής Δημοκρατίας από τη δεκαετία του '50. Ημασταν πολλοί το 2007 που αρνούμασταν να πιστέψουμε ότι υπήρχε έστω και μία πιθανότητα να κερδίσει. Δεν συμφωνώ με τις ιδέες του, αυτό όμως είναι το λιγότερο. Αποτελεί ντροπή για τη χώρα μας, όπως και ο Μπους για τις ΗΠΑ. Οι πρόγονοί μας αγωνίστηκαν για να υπερασπιστούν τα δικαιώματα του πολίτη και ο Σαρκοζί ποδοπατά τις μνήμες τους. Και ναι, στηρίζω τις απεργίες. Οι σοβαροί οικονομολόγοι γνωρίζουν πως υπήρχαν και άλλες επιλογές για να σώσουμε την κατάσταση, δεν χρειάζεται πάντα να καταλήγουμε στο σύστημα του φιλελευθερισμού. Ελπίζω το 2012 να έχουμε νέο πρόεδρο, σοσιαλιστή και γυναίκα».
Γράφει και για ταινίες
Ο Wax Tailor περνάει το χρόνο του μεταξύ Παρισιού και Νέας Υόρκης. «Η Νέα Υόρκη με εμπνέει περισσότερο. Είναι μία ηλεκτρική πόλη, στην οποία όλα συμβαίνουν γρήγορα, γεγονός που με εξιτάρει». Ο δεύτερος δίσκος του «Hope and Sorrow» κέρδισε υποψηφιότητες στα βραβεία Victoire de la Musique, καθώς και στα US Indie Awards, ενώ η μουσική για το φιλμ «Paris» με πρωταγωνίστρια τη Ζιλιέτ Μπινός είναι δική του. «Οταν φτιάχνω ένα άλμπουμ νιώθω σαν σκηνοθέτης, όταν γράφω μουσική για μία ταινία δουλεύω για τον σκηνοθέτη», λέει.
Οι ηλεκτρονικές μελωδίες του φλερτάρουν με τη σόουλ, το φανκ, το χιπ-χοπ και τους ποπ ήχους των sixties. Στην Αθήνα καταφθάνει με φουλ μπάντα και στις αποσκευές του θα έχει και το τρίτο του άλμπουμ, το «In the mood for life». «Είναι περισσότερο μελωδικό και με πιο πλούσιες ενορχηστρώσεις. Αγαπώ τους απίθανους συνδυασμούς. Αν ήθελα να μεταφράσω τον τίτλο θα έλεγα "έτοιμος να αγωνιστεί για την καθημερινή ζωή" και δεν εννοώ εκφράσεις που χρησιμοποιούμε καθημερινά όπως "όλα είναι καλά", "χαμογελάστε" κ.ο.κ., αλλά για κάτι που αφορά το μέλλον και χτίζουμε κάθε πρωί».
info: Κύτταρο, Ηπείρου και Αχαρνών. Εισιτήρια: Προπώληση 20 ευρώ. Ταμείο: 25.*
Written by Το Ρήγμα που Ενώνει
We are Creative Blogger Theme Wavers which provides user friendly, effective and easy to use themes. Each support has free and providing HD support screen casting.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου