Η μαϊμού είναι ο σταρ της ταινίας
Πριν από δυο ακριβώς καλοκαίρια, η κωμωδία «The hangover» του Τοντ Φίλιπς κατακτούσε με άνεση και το ελληνικό κοινό το οποίο απόλαυσε τις περιπέτειες των τριών φίλων (Μπράντλεϊ Κούπερ, Ζακ Γκαλιφιανάκις, Εντ Χελμς) που ζουν έναν εφιάλτη στο Λας Βέγκας έχοντας χάσει τον τέταρτο της παρέας (Τζέισον Μπάρθα) λίγο πριν από τον επικείμενο γάμο του. Το γεγονός ότι κανείς από τους τρεις δεν θυμόταν τίποτε από το προηγούμενο βράδυ, έκανε την κατάσταση χειρότερη για εκείνους αλλά καλύτερη για τους θεατές.
Ανήκω στους πιστότερους φαν αυτής της ταινίας, της οποίας η αστρονομική επιτυχία σε όλον τον πλανήτη είχε ως αποτέλεσμα την δημιουργία μιας «συνέχειάς» της. Στο ίδιο φυσικά μοτίβο (κάποιος πάλι χάνεται ,η παρέα και πάλι δεν θυμάται τι έγινε) αλλά σε διαφορετική τοποθεσία. Εδώ η εξωτική και επικίνδυνη Μπανγκόκ της Ταϊλάνδης είναι ο χώρος του «The hangover 2», επίσης του Φίλιπς. Εκεί αποφασίζει να παντρευτεί ο οδοντίατρος της παρέας (Χελμς) που στο μπλακάουτ της πρώτης ταινίας είχε χάσει ένα δόντι και παντρευτεί μια πόρνη του Λας Βέγκας...
Όπως ακριβώς το περιμένεις, πολλά και διάφορα θα συμβούν ενώ το τρίο προσπαθεί να θυμηθεί τι έγινε την προηγούμενη νύχτα, Που στη κόλαση μπορεί να βρίσκεται ο νεαρός γιός του πεθερού του οδοντιάτρου που ήταν μαζί τους; Ακόμα χειρότερα ο πεθερός δεν γουστάρει καθόλου τον γαμπρό, οπότε ο φόβος του δεύτερου είναι ακόμη μεγαλύτερος.
Σύγκριση με την πρώτη ταινία για μένα δεν μπορεί να γίνει. Είναι σαν να συγκρίνεις το πρώτο «Τρελό γουικέντ στου Μπέρνι» με το δεύτερο. Το πρώτο «Hangover» εκτός από το στοιχείο της έκπληξης βοηθιόταν από το γεγονός ότι ήταν μια αστεία ταινία που ποτέ δεν καταδεχόταν να γίνει χυδαία. Το ότι ξεπερνούσε κάποια όρια δεν ενοχλούσε. Αντιθέτως το επεδίωκες. Στην δεύτερη ταινία η αίσθηση της επανάληψης είναι πολύ έντονη, τα περιστατικά ακολουθούν το ένα το άλλο κάπως ρουτινιάρικα και πέραν κάποιων σκηνών όπως εκείνη με το κυνηγητό αυτοκινήτων στους δρόμους της Μπανγκόκ το φιλμ διασκεδάζει χωρίς να ενθουσιάζει. Με την εξαίρεση βεβαίως της μαϊμού – βαποράκι που καπνίζει σαν φουγάρο και κυκλοφορεί με τζιν μπουφάν και σήμα των Rolling Stones στην πλάτη. Προσωπικά θα της έδινα το Οσκαρ β’ρόλου. Το όνομά της, Crystal the Monkey.
Βαθμολογία: 2
Ενα πάντα παντός καιρού
Παρόμοια συναισθήματα με το «Hangover 2» μου προκάλεσε το «Kung Fu Panda 2», συνέχεια του λατρεμένου καρτούν «Kung Fu Panda» παραγωγής 2009. Την ευχαριστήθηκα μεν την ταινία αλλά εν τέλει την άφησα πίσω μου. Το στρουμπουλό Panda (φωνή Τζακ Μπλακ) που στην πρώτη ταινία έγινε Kung fu master με τη βοήθεια του μικροσκοπικού δασκάλου του (φωνή Ντάστιν Χόφμαν) αντιλαμβάνεται επιτέλους ότι η χήνα που το έχει μεγαλώσει δεν είναι ο... πραγματικός πατέρας του και αποφασίζει να αναζητήσει τις ρίζες του. Αυτό θα σημάνει ένα ταξίδι στον κόσμο του αγνώστου όπου μαζί με την παλιά παρέα του (η τίγρης, η μαιμού κ.λπ.) το πάντα θα βρεθεί αντιμέτωπο με ένα εφιαλτικό παγόνι που μιλά σαν να απαγγέλει Σέξπιρ και στόχο έχει να καταστρέψει το Κουνγκ Φου με όπλα του κανόνια.
Σε αυτό το σημείο βλέπεις ότι οι δημιουργοί της ταινίας που σκηνοθέτησε η Τζένιφερ Γιου
Βαθμολογία: 2
ξεφεύγουν κάπως από τα συνηθισμένα γιατί το «Kung Fu Panda 2» έχει σαφώς αντιπολεμικό χαρακτήρα φέρνοντας την απειλή του κανονιού ενάντια στο Κουνγκ Φου (που είναι μια αμυντική πολεμική τέχνη που σχετίζεται κυρίως με το πνεύμα και την αυττοσυγκέντρωση). Φυσικά δεν χρειάζεται να ειπωθεί ότι η ταινία στην πρωτότυπη αγγλική βερσιόν της μπορεί να απευθυνθεί και στους μεγάλους.
Ο καλός, παλιός τρόμος του Κάρπεντερ
Το μεταφυσικό θρίλερ «Ο θάλαμος του τρόμου» (The ward», ΗΠΑ, 2011) είναι από μόνο του ένα σινεφίλ γεγονός γιατί σημειώνει την επιστροφή του 63 χρονου Τζον Κάρπεντερ στην κινηματογραφική σκηνοθεσία (προτελευταία ταινία του το «Ghosts of Mars», το 2001). Ο δημιουργός της θρυλικής «Νύχτας με τις μάσκες» στήνει την ιστορία του μέσα στον χώρο ενός ψυχιατρείου στην δεκαετία του ’60, όπου κλείνεται μια κοπέλα μετά τον εμπρησμό ενός σπιτιού (την υποδύεται η Αμπερ Χερντ που παίζει στο θρίλερ «Και ξαφνικά σκοτάδι», επίσης στις αίθουσες από την Πέμπτη 26 Μαίου) Σύντομα η κοπέλα αντιλαμβάνεται ότι οι πάντες εκεί μέσα θέλουν το κακό της και αρχίζει της απόπειρες απόδρασης. Στα σχέδιά της περιλαμβάνει και τις υπόλοιπες ασθενείς που βρίσκονται στον ίδιο θάλαμο και οι οποίες έχουν πάνω –κάτω την ίδια περίπου ηλικία μ’ εκείνην. Ποιο είναι όμως το εφιαλτικό μυστικό του θαλάμου;
Η ταινία υπηρετεί καλά το είδος που εκπροσωπεί και αυτό οφείλεται στον Κάρπεντερ που ξέρει να το χειρίζεται απ’ έξω και ανακατωτά. Κλειστοφοβική ατμόσφαιρα, απότομες εκρήξεις βίας, φαντάσματα και συμπαθητικές ερμηνείες σε ένα σύνολο τουλάχιστον ευπρεπές για αυτό που πρεσβεύει. Δεν σε προσβάλλει αλλά ούτε και ενθουσιάζει έστω και αν σε προσωπικό επίπεδο ένιωθα να νοσταλγώ κάπου το νεύρο ενός παλιότερου Κάρπεντερ ταινιών όπως η «Κριστίν» και η «Απόδραση από τη Νέα Υόρκη». Την ίδια ώρα ωστόσο δεν μπορούσα παρά να εκτιμήσω την αστείρευτη αγάπη του για το κινηματογραφικό μέσον το οποίο εξακολουθεί να υπηρετεί με ευλάβεια και χωρίς ποτέ να καταφεύγει σε λαϊκίστικες ευκολίες.
Βαθμολογία: 2
Μια άλλη «Λολίτα»
Στην χαριτωμένη γαλλική ηθογραφία «Πες μου το όνομά σου» («Le Nom Des Gens», 2010) του Μισέλ Λεκλέρκ ένας συνεσταλμένος κύριος που ασχολείται με τις ιώσεις πτηνών και την μεταδοτικότητά τους στους ανθρώπους (Ζακ Γκαμπλέν) γνωρίζεται με ένα έξαλλο, υπερσεξουαλικό νυμφίδιο (Σάρα Φορεστιέ) που πετά στα σύννεφα σε σημείο που βγαίνει στον δρόμο γυμνή επειδή λόγω αφηρημάδας ξέχασε να …ντυθεί.
Το φιλμ τους παρακολουθεί με τρυφερότητα δίνοντας στον θεατή πληροφορίες για το παρελθόν τους τις οποίες και αφηγούνται. Εκείνη είναι κόρη αλγερινού μετανάστη και γαλλίδας χίπισσας της δεκαετίας του ’70. Εκείνος δεν θυμάται τον πατέρα του νέο αλλά θυμάται τα laser disc και τους περίεργους αχλαδοκόφτες.
Νοσταλγικές βόλτες στο χυμώδες παρελθόν και καυστικός σχολιασμός στο άχρωμο παρόν που εκπροσωπεί ο κεντρικός ήρωας βρίσκοντας από τη νιότη το χαμόγελο και την ζωντάνια.
Όλα αυτά σε ένα φιλμ που παρακολουθείτε πολύ ευχάριστα και σύντομα ξεχνιέται.
Βαθμολογία: 2
ΑΞΙΟΟΓΗΣΗ
5: εξαιρετική, 4: πολύ καλή, 3: καλή, 2: ενδιαφέρουσα, 1: μέτρια, 0: απαράδεκτη, _: χωρίς άποψη
ΕΠΙΣΗΣ ΣΤΙΣ ΑΙΘΟΥΣΕΣ
Στο «Μάθε παιδί μου γράμματα» που επαναπροβάλλεται στις αίθουσες, ο Θόδωρος Μαραγκός σκηνοθετεί το αδιέξοδο ενός δάσκαλου της επαρχίας (Βασίλης Διαμαντόπουλος), πιασμένου στην φάκα της γραφειοκρατίας. Το φιλμ έχει μείνει στην ιστορία από την κλασική ατάκα «Έξι χρόνια στο Δημοτικό. Έξι χρόνια στο Γυμνάσιο... κ.ο.κ.», του Κώστα Τσάκωνα αλλά η προσωπική γνώμη μου είναι ότι παρότι στην εποχήυ του υπήρξε μια εύστοχη πολιτική σάτιρα με στόχο την διακωμώδηση της εκπαίδευσης στα πρώτα χρόνια της μεταπολίτευσης, σήμερα τα χρόνια της φαίνονται. Συμπρωταγωνιστούν οι Νίκος Καλογερόπουλος, Χρήστος Κλαβρούζος και Αννα Ματζουράνη.
Βαθμολογία: 1
Συμπαραγωγής Φιλλιπίνων, Ισλανδίας, Η.Π.Α, Γαλλίας και Ταϊλάνδης 2008, η «Απίστευτη αλήθεια για την βασίλισσα Ρακέλα» («A Cinderella story») του Ολαφ ντε Φλορ Γιοχάνεσον μας οδηγεί στο σύμπαν της Ρακέλα, μιας τρανσέξουαλ πόρνης από τις Φιλιππίνες που επιθυμεί να δραπετεύσει κάποτε από τους δρόμους της Cebu City και να ζήσει στο Παρίσι, μαζί με τον «ιππότη» των ονείρων της. «Νιώθω την ανάγκη να δείξω το κουράγιο που χρειάζονται οι τρανσέξουαλ για να αντιμετωπίσουν την ύπαρξή τους σε μια σκληρή καθημερινότητα και να εισάγω το κοινό στη ζωή τους» λέει ο σκηνοθέτης. «Η ζωή τους κυριαρχείται από την κοινωνική απόρριψη, την φτώχια, την ομοφυλοφιλία και την παρένδυση (cross-dressing) σε μια χώρα, τις Φιλιππίνες, όπου δεσπόζει ο ακραίος, αποικιοκρατικού τύπου καθολικισμός. Το φιλμ αφιερώνεται σε όλα τα ανθρώπινα πλάσματα που ζουν στην σουρεαλιστική διάσταση του κόσμου μας».
Βαθμολογία: _
Written by Το Ρήγμα που Ενώνει
We are Creative Blogger Theme Wavers which provides user friendly, effective and easy to use themes. Each support has free and providing HD support screen casting.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου