24grammata.com/ τραγούδι
γράφει ο Γιώργος Δαμιανός
Δεν ξανακάνω φυλακή με τον Καπετανάκη
Δεν ξανακάνω φυλακή με τον Καπετανάκη
που ‘χει ντούγκλα το μουστάκι τα μιλήσαμε, τα συμφωνήσαμε
Τη δόλια τη μανούλα μου την πότισες φαρμάκι
αχ εσύ Καπετανάκη, τα μελιτζανιά να μη τα βάλεις πια
Ξυπνώ και βλέπω σίδερα στη γη στερεωμένα
τα παιδάκια τα καημένα τα μιλήσαμε, τα συμφωνήσαμε
Στίχοι: Πάνος Μιχαλόπουλος, Μουσική: Λεονάρδος Μπουρνέλλης, Πρώτη εκτέλεση: Πάνος Μιχαλόπουλος
ακούστε το τραγούδι κλικ εδώ
Λίγες φορές ένα τραγούδι με τρεις μικρές στροφές (48 λέξεις) μπορεί να σε ταξιδέψει στην ιστορία και να σε φέρει κοντά με την καθημερινότητα άλλων εποχών. Στιχουργός, επίσημα, φέρεται, ο Πάνος Μιχαλόπουλος, αν και όπως θα δούμε ορισμένοι από τους στίχους απαντώνται συχνά στη δημοτική μας ποίηση ή είναι “αδέσποτοι” στίχοι της Φυλακής. Το τραγούδι είναι από τα ελάχιστα που δεν ηχογραφήθηκαν προπολεμικά και στην πρώτη ηχογράφηση, δεκαετία του 1950, αποδίδεται στον Πάνο Μιχαλόπουλο.
Οι στίχοι κουβαλούν άρωμα από την Ελλάδα των τελευταίων αιώνων (πρόκειται για συρραφή αδέσποτων στίχων από τη Δημοτική Παράδοση και τη ρεμπέτικη στιχουργία). Ιδιαίτερα ο στίχος “Ξυπνώ και βλέπω σίδερα στη γη στερεωμένα” έχει όλη τη δύναμη, την απλότητα και την καθαρότητα των αρχαίων Λυρικών ποιητών (πάντα φανταζόμουν ότι ο Μίμνερμος, ο Αρχίλοχος, ο Βαμβακάρης και ο Μπαγιαντέρας είναι κωπηλάτες στην ίδια γαλέρα)
Ας τα πάρουμε τα πράγματα από την αρχή
Ποιος είναι ο Καπετανάκης;
Πρόκειται,
μάλλον, για ιστορικό πρόσωπο, διευθυντής των φυλακών της Παλαιάς
Στρατώνας, στο Μοναστηράκι. Ιστορικά, αναφέρεται κάποιος Καπετανάκης με
το βαθμό Λοχαγού (υπασπιστής στη Μαχη του Δορυλαίου, Οκτώβριος 1921).
Μετά την κατάρρευση του Μετώπου, ο Καπετανάκης θα διατελέσει ακόλουθος
του Ελ. Βενιζέλου και στη δεκαετία του 1930 ήταν διευθυντής των Φυλακών
(ο φερόμενος ως στιχουργός Πάνος Μιχαλόπουλος γεννήθηκε 24/3/1924 και
πρωτοεμφανίστηκε στην δισκογραφία το 1951. Συνεπώς δεν μπορεί να έχει
βιωματική σχέση με τον στίχο). Η πρώτη στροφή ανήκει στα αδέσποτα
στιχάκια της φυλακής και μάλλον υπαινίσσεται κάποια συμφωνία που είχε ο
κρατούμενος με τον Καπετανάκη. Στη δεύτερη στροφή, πάντως, φαίνεται να
μην είναι σύμφωνοι αλλά αντίπαλοι (πράγμα που ενισχύει την άποψη για
συρραφή διαφορετικών αδέσποτων στίχων)
Τι σημαίνει η φράση: “ έχει ντούγκλα το μουστάκι”
Το “ντούγκλα” δεν είναι τίποτα άλλο από το όνομα του ηθοποιού Douglas Fairbanks, Sr. (1883 –1939), δες φωτο, ο οποίος μεσουρανούσε την εποχή που φτιάχτηκε το στιχάκι. Είχε παρουσιάσει για πρώτη φορά στον κόσμο ταινίες όπως ο Ζορό (1920), ο κλέφτης της Βαγδάτης (1924), ο Ρομπέν των Δασών (1922). Όπως ήταν φυσικό, ήταν αναμφισβήτητα το παγκόσμιο λαϊκό είδωλο της εποχής και πάρα πολλοί αντέγραφαν την εμφάνιση του και, βέβαια, το μουστάκι του. Ένας από αυτούς ήταν και ο Καπετανάκης
Τι ήταν τα μελιτζανιά;
Αρχικά,
είχα διαβάσει, έκπληκτος, ότι το τραγούδι αναφέρεται στα μελιτζανιά,
επειδή ήταν το χρώμα των εσωρούχων, που φόραγαν οι πόρνες. Η εξήγηση που
έδινε αυτή η ανυπόστατη ερμηνεία ήταν ότι, δήθεν, οι πόρνες, στις
πρώτες δεκαετίες του 1900 χρησιμοποιούσαν ως αντισηπτικό (αντίστοιχο με
το σημερινό Betadine) ένα διάλυμα υπερμαγγανικού Καλίου (το οποίο, όντως
κατά τη βεβαίωση φαρμακοποιού, έχει χρώμα μελιτζανί).Έτσι, οι πόρνες,
κατά τον μύθο του διαδικτύου και των εύκολων αναλύσεων, λέρωναν ή
εμπότιζαν τα εσώρουχα τους με το μελιτζανί χρώμα. Αυτή η άποψη
κυκλοφορεί ευρέως, κυρίως στο διαδίκτυο, αλλά προσωπικά δεν με έπειθε,
γιατί κάτι τέτοιες εκφράσεις και υπαινιγμοί στα εσώρουχα των γυναικών,
πόσο μάλλον της μητέρας, δεν ταιριάζουν με την αισθητική των ρεμπέτηδων.
Αυτό τον προβληματισμό μου μετέφερα στο φίλο Πάνο Σαββόπουλο. Αυτός μου υπέδειξε να ανατρέξω στη Δημοτική μας ποίηση. Εκεί , πράγματι, βρήκα ότι ο αδέσποτος στίχος “τα μελιτζανιά να μην τα βάλεις πια” χρησιμοποιείτε στη νησιώτικη και στη στεριανή παράδοση πολύ πριν τους ρεμπέτες, ίσως και αιώνες νωρίτερα (είναι γνωστό η ρεμπέτικη ποίηση διαφύλαξε τη λαϊκή ποίηση αιώνων), και βέβαια δε χρησιμοποιείται για να δηλώσει τις πόρνες αλλά το πένθος.Το μελιτζανί, το μοβ (η λέξη μοβ απαντάται μετά το το 1856 και σχηματίστηκε από τον Χημικό Sir William Henry Perkin), είναι το χρώμα του πένθους, του σάβανου και της χηρείας. Με άλλη λόγια είναι μια διαχρονική ευχή να πάψει κάποια γυναίκα τη χηρεία και να ξαναφτιάξει τη ζωή της (…”όταν θα με φιλήσεις τα μελιτζανιά να μην τα βάλεις πια”
Μετά από μια μικρή έρευνα δείτε, ενδεικτικά, πόσες φορές αναφέρεται ο στίχος στη δημοτική και την έντεχνη ποίηση
1. Παραδοσιακό από την Πόλη ” Κυρ Κωστάκη” (εκτέλεση με συμμετοχή Ελλήνων και Ινδών μουσικών)
για να το ακούσετε κλικ εδώ
2. ΤΑ ΜΕΛΙΤΖΑΝΙΑ
Τραγούδι με προέλευση από την Κύθνο
Θυμαριώτικος (Κάλυμνος)
Μια μελαχροινή, μια μελαχροινή
Μια μελαχροινή δεν μού ‘δωσε φιλί
Και γιατί δε μας το λες
Και γιατί δε μας το λες
Και γιατί δε μας το λες
Παρά κάθεσαι και κλαίς
Τα μελιτζανιά, τα μελιτζανιά,
τα μελιτζανιά να μην τα βάλεις πιά
Κάλε πάπια του γιαλού
Κάλε πάπια του γιαλού
Κάλε πάπια του γιαλού
μην αγαπάς αλλού
Τα μεσάνυχτα, τα μεσάνυχτα
Τα μεσάνυχτα, την πορτά σ’ άνοιξα
Κάλε και τη χαραυγή
Κάλε και τη χαραυγή
Κάλε και τη χαραυγή
Σου πήρα το φιλί
3. Κυκλάδων.
Ο ρυθμός του κομματιού είναι 2/4.
Τα μελιτζανιά τα μελιτζανιά
τα μελιτζανιά να μη(ν) τα βάλεις πια.
——
Πάλι τα ‘βαλες πάλι τα ‘βαλες
πάλι τα ‘βαλες πάλι μας μάρανες.
4. ακούστε το παραδοσιακό τραγούδι κλικ εδώ
Πέρδικα της, πέρδικα της ακρογιαλιάς
εεεεε και ψάρι της θαλάσσης
τα μελιτζανιά να μην τα βάλεις πια,
εεεεε και ψάρι της θαλάσσης
τα μελιτζανιά να μην τα βάλεις πια.
Τ’ αηδόνια της, τ’ αηδόνια της ανατολής
εεεεε και τα πουλιά της δύσης
τα μελιτζανιά να μην τα βάλεις πια,
εεεεε και τα πουλιά της δύσης
τα μελιτζανιά να μην τα βάλεις πια.
Όλα γλυκά, όλα γλυκά θα κελαηδούν
εεεεε όταν θα με φιλήσεις
τα μελιτζανιά να μην τα βάλεις πια,
εεεεε όταν θα με φιλήσεις
τα μελιτζανιά να μην τα βάλεις πια,
τα μελιτζανιά να μην τα βάλεις πια.
5.Αστική εκδοχή
Έτος: 1936
Στίχοι δημοτικής προέλευσης. Αναφέρεται στο Τραγούδι Ιουν 1938 http://kithara.vu
Τα μελιτζανιά ] 3x
να μην τα ξαναβάλης πιά
Πάλι τά ‘βαλες ] 3x
πάλι μας μάρανες
Αν δεν με θες ] 3x
βάλε να φρά- ] 3x
βάλε να φράξουν το στενό
Μα κι αν το φρα- ] 3x
μα κι αν το φράξουν το στενό
πηδώ το φρά- ] 3x
πηδώ το φράχτη και περνώ
Από την συλλογή παλιών ελληνικών τραγουδιών του Πάνου Μαυραγάνη . Οι στίχοι προέρχονται από βιβλία και παρτιτούρες της εποχής. Η αρχική τους ορθογραφία έχει διατηρηθεί.
γράφει ο Γιώργος Δαμιανός
Δεν ξανακάνω φυλακή με τον Καπετανάκη
Δεν ξανακάνω φυλακή με τον Καπετανάκη
που ‘χει ντούγκλα το μουστάκι τα μιλήσαμε, τα συμφωνήσαμε
Τη δόλια τη μανούλα μου την πότισες φαρμάκι
αχ εσύ Καπετανάκη, τα μελιτζανιά να μη τα βάλεις πια
Ξυπνώ και βλέπω σίδερα στη γη στερεωμένα
τα παιδάκια τα καημένα τα μιλήσαμε, τα συμφωνήσαμε
Στίχοι: Πάνος Μιχαλόπουλος, Μουσική: Λεονάρδος Μπουρνέλλης, Πρώτη εκτέλεση: Πάνος Μιχαλόπουλος
ακούστε το τραγούδι κλικ εδώ
Λίγες φορές ένα τραγούδι με τρεις μικρές στροφές (48 λέξεις) μπορεί να σε ταξιδέψει στην ιστορία και να σε φέρει κοντά με την καθημερινότητα άλλων εποχών. Στιχουργός, επίσημα, φέρεται, ο Πάνος Μιχαλόπουλος, αν και όπως θα δούμε ορισμένοι από τους στίχους απαντώνται συχνά στη δημοτική μας ποίηση ή είναι “αδέσποτοι” στίχοι της Φυλακής. Το τραγούδι είναι από τα ελάχιστα που δεν ηχογραφήθηκαν προπολεμικά και στην πρώτη ηχογράφηση, δεκαετία του 1950, αποδίδεται στον Πάνο Μιχαλόπουλο.
Οι στίχοι κουβαλούν άρωμα από την Ελλάδα των τελευταίων αιώνων (πρόκειται για συρραφή αδέσποτων στίχων από τη Δημοτική Παράδοση και τη ρεμπέτικη στιχουργία). Ιδιαίτερα ο στίχος “Ξυπνώ και βλέπω σίδερα στη γη στερεωμένα” έχει όλη τη δύναμη, την απλότητα και την καθαρότητα των αρχαίων Λυρικών ποιητών (πάντα φανταζόμουν ότι ο Μίμνερμος, ο Αρχίλοχος, ο Βαμβακάρης και ο Μπαγιαντέρας είναι κωπηλάτες στην ίδια γαλέρα)
Ας τα πάρουμε τα πράγματα από την αρχή
Ποιος είναι ο Καπετανάκης;
Πρόκειται,
μάλλον, για ιστορικό πρόσωπο, διευθυντής των φυλακών της Παλαιάς
Στρατώνας, στο Μοναστηράκι. Ιστορικά, αναφέρεται κάποιος Καπετανάκης με
το βαθμό Λοχαγού (υπασπιστής στη Μαχη του Δορυλαίου, Οκτώβριος 1921).
Μετά την κατάρρευση του Μετώπου, ο Καπετανάκης θα διατελέσει ακόλουθος
του Ελ. Βενιζέλου και στη δεκαετία του 1930 ήταν διευθυντής των Φυλακών
(ο φερόμενος ως στιχουργός Πάνος Μιχαλόπουλος γεννήθηκε 24/3/1924 και
πρωτοεμφανίστηκε στην δισκογραφία το 1951. Συνεπώς δεν μπορεί να έχει
βιωματική σχέση με τον στίχο). Η πρώτη στροφή ανήκει στα αδέσποτα
στιχάκια της φυλακής και μάλλον υπαινίσσεται κάποια συμφωνία που είχε ο
κρατούμενος με τον Καπετανάκη. Στη δεύτερη στροφή, πάντως, φαίνεται να
μην είναι σύμφωνοι αλλά αντίπαλοι (πράγμα που ενισχύει την άποψη για
συρραφή διαφορετικών αδέσποτων στίχων)Τι σημαίνει η φράση: “ έχει ντούγκλα το μουστάκι”
Το “ντούγκλα” δεν είναι τίποτα άλλο από το όνομα του ηθοποιού Douglas Fairbanks, Sr. (1883 –1939), δες φωτο, ο οποίος μεσουρανούσε την εποχή που φτιάχτηκε το στιχάκι. Είχε παρουσιάσει για πρώτη φορά στον κόσμο ταινίες όπως ο Ζορό (1920), ο κλέφτης της Βαγδάτης (1924), ο Ρομπέν των Δασών (1922). Όπως ήταν φυσικό, ήταν αναμφισβήτητα το παγκόσμιο λαϊκό είδωλο της εποχής και πάρα πολλοί αντέγραφαν την εμφάνιση του και, βέβαια, το μουστάκι του. Ένας από αυτούς ήταν και ο Καπετανάκης
Τι ήταν τα μελιτζανιά;
Αρχικά,
είχα διαβάσει, έκπληκτος, ότι το τραγούδι αναφέρεται στα μελιτζανιά,
επειδή ήταν το χρώμα των εσωρούχων, που φόραγαν οι πόρνες. Η εξήγηση που
έδινε αυτή η ανυπόστατη ερμηνεία ήταν ότι, δήθεν, οι πόρνες, στις
πρώτες δεκαετίες του 1900 χρησιμοποιούσαν ως αντισηπτικό (αντίστοιχο με
το σημερινό Betadine) ένα διάλυμα υπερμαγγανικού Καλίου (το οποίο, όντως
κατά τη βεβαίωση φαρμακοποιού, έχει χρώμα μελιτζανί).Έτσι, οι πόρνες,
κατά τον μύθο του διαδικτύου και των εύκολων αναλύσεων, λέρωναν ή
εμπότιζαν τα εσώρουχα τους με το μελιτζανί χρώμα. Αυτή η άποψη
κυκλοφορεί ευρέως, κυρίως στο διαδίκτυο, αλλά προσωπικά δεν με έπειθε,
γιατί κάτι τέτοιες εκφράσεις και υπαινιγμοί στα εσώρουχα των γυναικών,
πόσο μάλλον της μητέρας, δεν ταιριάζουν με την αισθητική των ρεμπέτηδων.Αυτό τον προβληματισμό μου μετέφερα στο φίλο Πάνο Σαββόπουλο. Αυτός μου υπέδειξε να ανατρέξω στη Δημοτική μας ποίηση. Εκεί , πράγματι, βρήκα ότι ο αδέσποτος στίχος “τα μελιτζανιά να μην τα βάλεις πια” χρησιμοποιείτε στη νησιώτικη και στη στεριανή παράδοση πολύ πριν τους ρεμπέτες, ίσως και αιώνες νωρίτερα (είναι γνωστό η ρεμπέτικη ποίηση διαφύλαξε τη λαϊκή ποίηση αιώνων), και βέβαια δε χρησιμοποιείται για να δηλώσει τις πόρνες αλλά το πένθος.Το μελιτζανί, το μοβ (η λέξη μοβ απαντάται μετά το το 1856 και σχηματίστηκε από τον Χημικό Sir William Henry Perkin), είναι το χρώμα του πένθους, του σάβανου και της χηρείας. Με άλλη λόγια είναι μια διαχρονική ευχή να πάψει κάποια γυναίκα τη χηρεία και να ξαναφτιάξει τη ζωή της (…”όταν θα με φιλήσεις τα μελιτζανιά να μην τα βάλεις πια”
Μετά από μια μικρή έρευνα δείτε, ενδεικτικά, πόσες φορές αναφέρεται ο στίχος στη δημοτική και την έντεχνη ποίηση
1. Παραδοσιακό από την Πόλη ” Κυρ Κωστάκη” (εκτέλεση με συμμετοχή Ελλήνων και Ινδών μουσικών)
για να το ακούσετε κλικ εδώ
2. ΤΑ ΜΕΛΙΤΖΑΝΙΑ
Τραγούδι με προέλευση από την Κύθνο
Θυμαριώτικος (Κάλυμνος)
Μια μελαχροινή, μια μελαχροινή
Μια μελαχροινή δεν μού ‘δωσε φιλί
Και γιατί δε μας το λες
Και γιατί δε μας το λες
Και γιατί δε μας το λες
Παρά κάθεσαι και κλαίς
Τα μελιτζανιά, τα μελιτζανιά,
τα μελιτζανιά να μην τα βάλεις πιά
Κάλε πάπια του γιαλού
Κάλε πάπια του γιαλού
Κάλε πάπια του γιαλού
μην αγαπάς αλλού
Τα μεσάνυχτα, τα μεσάνυχτα
Τα μεσάνυχτα, την πορτά σ’ άνοιξα
Κάλε και τη χαραυγή
Κάλε και τη χαραυγή
Κάλε και τη χαραυγή
Σου πήρα το φιλί
3. Κυκλάδων.
Ο ρυθμός του κομματιού είναι 2/4.
Τα μελιτζανιά τα μελιτζανιά
τα μελιτζανιά να μη(ν) τα βάλεις πια.
——
Πάλι τα ‘βαλες πάλι τα ‘βαλες
πάλι τα ‘βαλες πάλι μας μάρανες.
4. ακούστε το παραδοσιακό τραγούδι κλικ εδώ
Πέρδικα της, πέρδικα της ακρογιαλιάς
εεεεε και ψάρι της θαλάσσης
τα μελιτζανιά να μην τα βάλεις πια,
εεεεε και ψάρι της θαλάσσης
τα μελιτζανιά να μην τα βάλεις πια.
Τ’ αηδόνια της, τ’ αηδόνια της ανατολής
εεεεε και τα πουλιά της δύσης
τα μελιτζανιά να μην τα βάλεις πια,
εεεεε και τα πουλιά της δύσης
τα μελιτζανιά να μην τα βάλεις πια.
Όλα γλυκά, όλα γλυκά θα κελαηδούν
εεεεε όταν θα με φιλήσεις
τα μελιτζανιά να μην τα βάλεις πια,
εεεεε όταν θα με φιλήσεις
τα μελιτζανιά να μην τα βάλεις πια,
τα μελιτζανιά να μην τα βάλεις πια.
5.Αστική εκδοχή
Έτος: 1936
Στίχοι δημοτικής προέλευσης. Αναφέρεται στο Τραγούδι Ιουν 1938 http://kithara.vu
Τα μελιτζανιά ] 3x
να μην τα ξαναβάλης πιά
Πάλι τά ‘βαλες ] 3x
πάλι μας μάρανες
Αν δεν με θες ] 3x
βάλε να φρά- ] 3x
βάλε να φράξουν το στενό
Μα κι αν το φρα- ] 3x
μα κι αν το φράξουν το στενό
πηδώ το φρά- ] 3x
πηδώ το φράχτη και περνώ
Από την συλλογή παλιών ελληνικών τραγουδιών του Πάνου Μαυραγάνη . Οι στίχοι προέρχονται από βιβλία και παρτιτούρες της εποχής. Η αρχική τους ορθογραφία έχει διατηρηθεί.
Written by Το Ρήγμα που Ενώνει
We are Creative Blogger Theme Wavers which provides user friendly, effective and easy to use themes. Each support has free and providing HD support screen casting.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου