Κριτικός γεύσης, ο Επίκουρος - κατά κόσμον Αλβέρτος Αρούχ, καθηγητής Οικονομίας στο Κολλέγιο Αθηνών - αρθρογραφεί επί δεκαετίες σε εφημερίδες και περιοδικά για το φαγητό, ενώ έχει εκδώσει τα βιβλία «Art Cuisine: Το φαγητό ως τέχνη» (Imako, 2006), «Comedo ergo sum: Δέκα διάλογοι για το πνεύμα του φαγητού» (Νόβολι, 2011) και το πρόσφατο «Η νέα ελληνική κουζίνα: Περί της ελληνικότητας του μουσακά, της γαστρονομικής μας ταυτότητας και της ανανέωσής της» (Ικαρος, 2012).
Αντονυ Μπουρνταίν, Κουζίνα Εμπιστευτικό: Περιπέτειες στο υπογάστριο των μαγειρείων, μετάφραση Αννα Παπασταύρου, Νάρκισσος, 2001. Το απόλυτο γαστρονομικό αφήγημα. Διαβάζεται απνευστί όχι τόσο επειδή αποκαλύπτει τα «βρώμικα» ντεσού των εστιατορίων αλλά επειδή μεταφέρει με λόγο αβίαστο, σχεδόν προφορικό, το πάθος του συγγραφέα για το φαγητό. Εξτρα μπόνους, ο πρόλογος του Ηλία Μαμαλάκη.
Δειπνοσοφιστής, Ικαρος, 1999. Στο βιβλίο αυτό συναντιέται η λογοτεχνία με τη γαστρονομία και ο έρωτας είναι ακαριαίος. Ο Χρίστος Ζουράρις «κεντάει» πάνω σε έναν σχεδόν ποιητικό καμβά δημιουργώντας υπέροχες εικόνες με θέμα το φαγητό. Πιο σημαντικά όμως, ο συγγραφέας στοχάζεται και φιλοσοφεί πάνω σε θέματα όπως είναι η σαφήνεια των γεύσεων, το ιμάμ μπαϊλντί, η διατίμηση της ηδονής, η δημώδης και η λόγια κουζίνα, οι μπάμιες γιαχνί και πολλά άλλα εύγευστα, πνευματώδη και τερψιλαρύγγια.
Γιάννης Ευσταθιάδης, Με γεμάτο στόμα, Υψιλον, 2002. Η μνήμη της γεύσης είναι αυτή που μας συνδέει με τον πιο έντονο και συναισθηματικό τρόπο με το παρελθόν μας. Στο έξοχο αυτό βιβλίο ο Γιάννης Ευσταθιάδης (γνωστός και ως Απίκιος) αναβιώνει θραύσματα από προσωπικές μνήμες εδεσμάτων, αρωμάτων και συναισθημάτων με τέτοιον τρόπο ώστε αυτός που τα διαβάζει νομίζει ότι αναβιώνει το δικό του παρελθόν.
Ι. Μ. Λεμονής, Φόνος στην κουζίνα του Πτολεμαίου, Ταξιδευτής, 2009. Ενα ιστορικό μυθιστόρημα, τοποθετημένο στους ελληνιστικούς χρόνους, το οποίο συνδυάζει τη γαστρονομία με το μυστήριο. Ποιος σκότωσε τον διάσημο μάγειρα του Πτολεμαίου Β' κατά τη διάρκεια μιας κρουαζιέρας στον Νείλο; Διαβάζοντας μαθαίνει κανείς πολλά για την καθημερινή ζωή της εποχής, για το φαγητό και τα συμπόσια, αλλά και διασκεδάζει με την εξιχνίαση του εγκλήματος από τον Φορμίωνα, έναν γευσιγνώστη ναυτικό.
Μανουέλ Βάθκεθ Μονταλμπάν, Τα πουλιά της Μπανγκόκ, μετάφραση Χριστίνα Θεοδωροπούλου, Μεταίχμιο, 2005. Ολα τα βιβλία του Μονταλμπάν, πέρα από στοχασμούς, κοινωνιολογικές και φιλοσοφικές παρατηρήσεις, πέρα από τη δράση και το μυστήριο, είναι γεμάτα γαστρονομία. Ο Πέπε Καρβάλιο και ο βοηθός του (και έξοχος μάγειρας) Μπισκουτέρ βρίσκονται στην εξωτική Μπανγκόκ για να εξερευνήσουν τον φόνο της Θέλια Ματάις, ο οποίος συντελέστηκε με μια μποτίλια σαμπάνιας άγνωστης μάρκας.
Ηλίας Μαμαλάκης, Μην πληρώσετε, είναι όλα δικά μου, Τροχαλία 1997: Ενα εξόχως διαβαστερό μυθιστόρημα από τον εθνικό μας γαστριμάργο. Κατά κάποιον τρόπο αποτελεί το φαντασιακό τοπίο μέσα στο οποίο ο συγγραφέας περιγράφει τη δική του μεταμόρφωση από τον κόσμο των επιχειρήσεων στον κόσμο του φαγητού. Στο τέλος του βιβλίου υπάρχουν και συνταγές.
Λάουρα Εσκιβέλ, Σαν νερό σε ζεστή σοκολάτα, μετάφραση Κλαίτη Σωτηριάδου, Ωκεανίδα, 1994. Το γνωστό αυτό «μυθιστόρημα κουζίνας» είναι ένας ύμνος στις «μαγικές» ικανότητες του φαγητού να διαμορφώνει συναισθήματα και να αλλάζει την πορεία των γεγονότων. Η παροιμία «ο έρωτας περνάει από το στομάχι του άντρα» περιγράφει με τον πιο εύγλωττο τρόπο το θέμα του. Στο τέλος κάθε κεφαλαίου υπάρχει και μια συνταγή από την κουζίνα του Μεξικού.
Μπιλ Μπιούφορντ, Καυτό - Οι περιπέτειες ενός μαθητευόμενου σεφ, μετάφραση Αθανάσιος Κατσικερός, Κριτική, 2007. Η συναρπαστική ιστορία ενός πολύ γνωστού νεοϋορκέζου κριτικού λογοτεχνίας του οποίου το πάθος για το φαγητό τον οδήγησε αρχικά να γίνει σκλάβος στην κουζίνα του Μάριο Μπατάλι, βοηθός του βοηθού μάγειρα, και κατόπιν στην Ιταλία όπου θήτευσε πρώτα δίπλα σε μια κυρία για να μάθει τα μυστικά των ζυμαρικών και μετά στον «καλύτερο κρεοπώλη στον κόσμο» για να μάθει τα μυστικά της μπιστέκα φιορεντίνα.
Βασιλική Κάππα, Η δίαιτα της ύαινας, Καστανιώτης, 2000. Ενα πληθωρικό, με όλες τις έννοιες, μυθιστόρημα όπου όχι μόνο το φαγητό είναι το κεντρικό θέμα, αλλά το πάθος γι' αυτό γεννά μια σειρά από εφαπτόμενα με το φαγητό θέματα, όπως η σχέση του με την τέχνη, το πνεύμα και τον έρωτα.
Αντριου Ντάλμπυ, Σειρήνια δείπνα, μτφ. Ελενα Πατρικίου, Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης, 2000. Μπορεί το υπέροχο αυτό βιβλίο να μην είναι μυθιστόρημα, αλλά είναι τέτοια η γραφή του που διαβάζεται ως τέτοιο. Αποτελεί δε το καλύτερο κείμενο που υπάρχει σχετικά με τη γαστρονομία στην αρχαιότητα. Οι πληροφορίες δεν παρατίθενται στεγνά αλλά στάζουν με τα ζουμιά των στοχασμών και των παρατηρήσεων του συγγραφέα.
Δημοσιεύτηκε στο heliosPlus στις 27 Αυγούστου 2013
Δημοσιεύτηκε στο heliosPlus στις 27 Αυγούστου 2013
Written by Το Ρήγμα που Ενώνει
We are Creative Blogger Theme Wavers which provides user friendly, effective and easy to use themes. Each support has free and providing HD support screen casting.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου