Βραδιά μνήμης τη Δευτέρα 16 Σεπτεμβρίου στην Ταινιοθήκη της Ελλάδος (Ιερά οδός 48 και Μεγάλου Αλεξάνδρου) για την Αλίντα Δημητρίου, που μας "άφησε" αυτό το καλοκαίρι. Φίλοι και συγγενείς της σκηνοθέτιδας διοργανώνουν μια βραδιά μνήμης και ανάτασης, με επίκεντρο το σπουδαίο έργο που μας άφησε ως κληρονομιά. Η είσοδος είναι ελεύθερη.


Στον θερινό κινηματογράφο «Λαΐς» στις 8.15 μ.μ. θα απευθύνουν χαιρετισμό για το έργο της Αλίντας Δημητρίου η Μαρία Κομνηνού, γενική γραμματέας του Δ.Σ. της Ταινιοθήκης της Ελλάδος και αν. καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, και εκπρόσωπος της Εταιρίας Ελλήνων Σκηνοθετών. Στις 8.30 μ.μ. θα προβληθεί η τελευταία ταινία της Αλίντας Δημητρίου "Τα κορίτσια της βροχής" (2011, 120'). Θα ακολουθήσει συζήτηση για το έργο της Αλίντας Δημητρίου με τους Μαρία Παραδείση (ιστορικός κινηματογράφου, καθηγήτρια στο Πάντειο Πανεπιστήμιο), Θάνο Αναστόπουλο (σκηνοθέτης), Πόλυ Σαββινίδου (αρχιτέκτονας). Στο τέλος θα γίνει συζήτηση με το κοινό. Παράλληλα, στην Αίθουσα Α της Ταινιοθήκης θα προβληθεί στις 8 μ.μ. η πρώτη ταινία της "τριλογίας των γυναικών" "Πουλιά στο βάλτο" (2007, 105') και στις 10 μ.μ. το δεύτερο μέρος, "Η Ζωή στους βράχους" (2009, 98').
Το ντοκιμαντέρ «Πουλιά στο Βάλτο» είναι φόρος τιμής στις γυναίκες της Αντίστασης. Όπως λέει η Δημητρίου, «η ταινία αναφέρεται στη συμμετοχή και την προσφορά της γυναίκας στα χρόνια της Κατοχής 1941-1944 και στηρίζεται στις προφορικές μαρτυρίες των γυναικών που επέζησαν. Δεν εστιάζει όμως στην ιστορική περιγραφή αλλά στην αποκάλυψη -μέσα από μνήμες, βιώματα ή και ψυχολογικά τραύματα- μιας στάσης ζωής των γυναικών σε πράξεις που θεωρούμε ότι έχουν να κάνουν μόνο με τους άνδρες».
"Η ζωή στους βράχους" της Αλίντας Δημητρίου, που είναι η συνέχεια της ταινίας της «Πουλιά στο βάλτο», παρακολουθεί τη ζωή 33 γυναικών μετά την υπογραφή της συμφωνίας της Βάρκιζας: Κάποιες οδηγήθηκαν στον Δημοκρατικό Στρατό για να σωθούν, ενώ άλλες συνελήφθησαν, φυλακίστηκαν, καταδικάστηκαν σε ισόβια, εξορίστηκαν, εκτελέστηκαν. «Εγώ πλέον βάζω τη λέξη 'εμφύλιος' σε εισαγωγικά. Πρέπει να δούμε από ποιους έγινε αυτός ο πόλεμος, μεταξύ ποιων και για ποιο λόγο», είπε χαρακτηριστικά η δημιουργός σε συνέντευξη Τύπου στο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης. «Αυτό που ήθελα, ήταν να δώσω φωνή σε ανθρώπους που αγνόησε η ιστορία. Απευθύνθηκα σε κάποιον πολύ επώνυμο που είχε φυλακιστεί και βασανιστεί εκείνη την περίοδο. Όμως αυτός είχε φτιάξει τον μύθο του εαυτού του και κάτι τέτοιο δεν με ενδιέφερε. Εγώ ήμουν πάντα με τους ξυπόλητους. Όταν βρήκα μία από αυτές τις γυναίκες, τις βρήκα όλες». Με την ταινία «Τα κορίτσια της βροχής» ολοκληρώνεται η τριλογία. Η ταινία αναφέρεται αποκλειστικά στις γυναίκες που ταλαιπωρήθηκαν και κακοποιήθηκαν κατά τη διάρκεια της επταετίας, κορίτσια είκοσι χρονώ. Φυλακίστηκαν και βασανίστηκαν, χωρίς να προδώσουν τα ιδανικά τους. Πάλεψαν ισάξια δίπλα στους άντρες εκείνης της εποχής που αγωνίζονταν για τη δημοκρατία.
Στην ταινία καταθέτουν τη μαρτυρία τους 50 γυναίκες. Γυναίκες απ' όλα τα κοινωνικά στρώματα, που ακόμα και σήμερα τις δένει μια δυνατή φιλία. Τις χαρακτηρίζει η ίδια περηφάνια με τις γυναίκες της Αντίστασης, το ίδιο ήθος, το ίδιο πείσμα για την εδραίωση της ανθρώπινης αξιοπρέπειας. Μια από αυτές λέει: «…είμαστε η συνέχειά τους και η δική μας συνέχεια είναι η σημερινή νεολαία». Και το είπε αυτό μια γυναίκα που της αφαίρεσαν τη δυνατότητα να κάνει παιδιά.
Κ.Τ.