Σαν σήμερα στις 10 Φεβρουαρίου του 1975 έφυγε ο Νίκος Καββαδίας.
Ο μεγάλος «ποιητής της θάλασσας» Νίκος Καββαδίας επηρέασε σημαντικά
τόσο τη σύγχρονη Ελληνική ποίηση και λογοτεχνία, όσο και το ελληνικό
τραγούδι. Η μελοποίηση των ποιημάτων του τόσο από τον Θάνο Μικρούτσικο
(εμβληματικά τα " Ο Σταύρος του Νότου" και "Γραμμές των οριζόντων") αλλά
και από άλλους συνθέτες έδωσαν νέα πνοή και νόημα στο ποιητικό του
έργο.
Ο Νίκος Καββαδίας γεννήθηκε στις 11 Ιανουαρίου 1910 στο Νίκολσκι
Ουσουρίσκι, μια επαρχιακή πόλη της περιοχής του Χαρμπίν στη Μαντζουρία,
από γονείς Κεφαλλονίτες, το Χαρίλαο Καββαδία και τη Δωροθέα Αγγελάτου
της γνωστής οικογένειας εφοπλιστών της Κεφαλλονιάς. Σ’ αυτή τη μικρή
Ρωσική πόλη, γεννιούνται και άλλα δυο παιδιά: η Τζένια (Ευγενία) κι ο
Μήκιας (Δημήτρης). Ο πατέρας Χαρίλαος Καββαδίας διατηρούσε γραφείο
γενικού εμπορίου διακινώντας μεγάλες ποσότητες εμπορευμάτων με κύριο
πελάτη τον τσαρικό στρατό.
Το 1914, με την έκρηξη του Πολέμου, η οικογένεια έρχεται στην
Ελλάδα κι εγκαθίσταται στο Αργοστόλι, ενώ ο πατέρας επιστρέφει στις
επιχειρήσεις του στη Ρωσία, όπου καταστρέφεται οικονομικά. Μετά το
Αργοστόλι, η οικογένεια εγκαθίσταται στον Πειραιά. Δεκαοκτώ ετών,
αρχίζει να δημοσιεύει ποιήματα στο περιοδικό της Μεγάλης Ελληνικής
Εγκυκλοπαίδειας με το ψευδώνυμο Πέτρος Βαλχάλας.
Τελειώνοντας το Γυμνάσιο, δίνει εξετάσεις στην Ιατρική Σχολή. Όμως
την ίδια περίοδο πεθαίνει ο πατέρας του και αναγκάζεται να εργαστεί σε
ναυτικό γραφείο. Συνεχίζει όμως να συνεργάζεται με διάφορα φιλολογικά
περιοδικά. Το Νοέμβριο του 1928, ο Καββαδίας βγάζει ναυτικό φυλλάδιο και
μπαρκάρει ως "ναυτόπαις" τον επόμενο χρόνο στο φορτηγό "Άγιος
Νικόλαος".
Το 1934, η οικογένεια μετακομίζει από τον Πειραιά στην Αθήνα. Το
1938 στρατεύεται και υπηρετεί στην Ξάνθη με την ειδικότητα του
ημιονηγού, ενώ το 1939 παίρνει το δίπλωμα του ραδιοτηλεγραφητή κατωτέρας
τάξεως. Στον πόλεμο του ’40 φεύγει για την Αλβανία, όπου υπηρετεί
αρχικά ως ημιονηγός τραυματιοφορέας και αργότερα λόγω της ειδικότητάς
που είχε ως ασυρματιστής χρησιμοποιείται στο σταθμό υποκλοπής της ΙΙΙ
Μεραρχίας.
Στη διάρκεια της Κατοχής, ο Καββαδίας γίνεται μέλος του ΕΑΜ και του
ΚΚΕ. Εντάσσεται στην Εταιρεία Ελλήνων Λογοτεχνών, παρά το γεγονός ότι
είχε τυπώσει τότε μόνο ένα βιβλίο, το Μαραμπού, ενώ το όριο ήταν τα τρία
βιβλία. Στις αρχές του 1945 γίνεται επικεφαλής του ΕΑΜ
Λογοτεχνών-Ποιητών, θέση την οποία παραχωρεί στις 6 Οκτώβρη του ίδιου
έτους στον Νικηφόρο Βρεττάκο, εξαιτίας της αναχώρησής του από την Ελλάδα
με το πλοίο "Κορινθία".
Από το 1954 μέχρι και το 1974, ταξιδεύει διαρκώς με πολύ μικρά
διαλείμματα. Μέσα στη χρονική αυτή περίοδο, τα πιο σημαντικά γεγονότα
στη ζωή του ποιητή αφορούν το θάνατο του πιο μικρού του αδερφού, Αργύρη,
το 1957, την κυκλοφορία της «Βάρδιας» στα γαλλικά το 1959, την
επανέκδοση του «Μαραμπού» και του «Πούσι» το 1961 από τις εκδόσεις
Γαλαξίας, το θάνατο της μητέρας του το 1965 και τη γέννηση του Φίλιππου
το 1966, γιου της ανιψιάς του Έλγκας.
Το 1975, στην Αθήνα, στην κλινική «Άγιοι Απόστολοι», αφήνει την
τελευταία του πνοή. Κηδεύτηκε στο Α’ Νεκροταφείο παρουσία πολλών
ανθρώπων των γραμμάτων και της τέχνης.
Το άγαλμα του Καββαδία στο Αργοστόλι.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου