Η Κυριακή είναι μέρα που συνήθως βάζουμε λογοτεχνικά κείμενα,
εφόσον υποτίθεται ότι έχουμε περισσότερο χρόνο να αφιερώσουμε σε
διάβασμα εκτενέστερων κειμένων. Σήμερα παρουσιάζω ένα κείμενο όχι
λογοτεχνικό, παρά το ότι είναι γραμμένο από έναν σημαντικό ποιητή, τον
Γεράσιμο Λυκιαρδόπουλο. Πρόκειται για ένα δοκίμιο από ένα βιβλίο του,
που πρόσφατα το συζητήσαμε εδώ στα σχόλια. Η αγαπητή Μαρία φιλοτιμήθηκε
να πληκτρολογήσει μερικά από τα δοκίμια του βιβλίου Η ‘Ρωμιοσύνη’ στον παράδεισο. Σημειώσεις για μια κριτική του νεοελληνικού αντιδιανοουμενισμού (εκδόσεις Έρασμος 1983), τα οποία έχουν ανεβεί σε ειδική σελίδα του ιστολογίου στην ενότητα “Άλλα κείμενα“.
Για να δείτε τα υπόλοιπα δοκίμια (συνολικά: 4 δοκίμια, προλογικό σημείωμα και επίλογος μερικά χρόνια αργότερα) πηγαίνετε στην ειδική σελίδα. Το δοκίμιο “Η πολιτική ουσία του λαϊκισμού” το διαβάζετε (και το σχολιάζετε) και εδώ:
Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΟΥΣΙΑ ΤΟΥ ΛΑΪΚΙΣΜΟΥ
Α΄
Διανοούμενος «είναι κάποιος που χρησιμοποιεί περισσότερες λέξεις απ’ όσες χρειάζονται, για να πει περισσότερα απ’ όσα ξέρει». Ο αφορισμός ανήκει στον στρατηγό Αϊζενχάουερ και αποδίδει με ακρίβεια όχι μόνο τα δικά του αισθήματα για τους «αυγοκέφαλους» της χώρας του, αλλά και την ενστικτώδη εχθρότητα της πολιτικής εξουσίας γενικά για μια κοινωνική ομάδα ηθικών αντιρρησιών. Τι είναι αυτό που κάνει τους ρεαλιστές πολιτικούς ν’ απεχθάνονται τους διανοούμενους ή πιο σωστά ένα ορισμένο είδος διανοουμένων; Πάνω σ’ αυτό το πρόβλημα η κοινότοπη θετικιστική καταγγελία του «απροσγείωτου ιδεαλισμού» και της «ανευθυνότητας» των διανοουμένων μας αποκαλύπτει πολύ περισσότερα για τους κατηγόρους παρά για τους κατηγορουμένους. Οι διανοούμενοι κατηγορούνται πως «βαδίζουν στα σύννεφα», όταν, και επειδή, αρνούνται να ασκήσουν ένα κοινωνικό λειτούργημα που τους αποδίδεται δεοντολογικά –όταν δεν είναι συνεργάσιμοι με την πολιτική πραγματικότητα.
Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
Για να δείτε τα υπόλοιπα δοκίμια (συνολικά: 4 δοκίμια, προλογικό σημείωμα και επίλογος μερικά χρόνια αργότερα) πηγαίνετε στην ειδική σελίδα. Το δοκίμιο “Η πολιτική ουσία του λαϊκισμού” το διαβάζετε (και το σχολιάζετε) και εδώ:
Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΟΥΣΙΑ ΤΟΥ ΛΑΪΚΙΣΜΟΥ
Α΄
Διανοούμενος «είναι κάποιος που χρησιμοποιεί περισσότερες λέξεις απ’ όσες χρειάζονται, για να πει περισσότερα απ’ όσα ξέρει». Ο αφορισμός ανήκει στον στρατηγό Αϊζενχάουερ και αποδίδει με ακρίβεια όχι μόνο τα δικά του αισθήματα για τους «αυγοκέφαλους» της χώρας του, αλλά και την ενστικτώδη εχθρότητα της πολιτικής εξουσίας γενικά για μια κοινωνική ομάδα ηθικών αντιρρησιών. Τι είναι αυτό που κάνει τους ρεαλιστές πολιτικούς ν’ απεχθάνονται τους διανοούμενους ή πιο σωστά ένα ορισμένο είδος διανοουμένων; Πάνω σ’ αυτό το πρόβλημα η κοινότοπη θετικιστική καταγγελία του «απροσγείωτου ιδεαλισμού» και της «ανευθυνότητας» των διανοουμένων μας αποκαλύπτει πολύ περισσότερα για τους κατηγόρους παρά για τους κατηγορουμένους. Οι διανοούμενοι κατηγορούνται πως «βαδίζουν στα σύννεφα», όταν, και επειδή, αρνούνται να ασκήσουν ένα κοινωνικό λειτούργημα που τους αποδίδεται δεοντολογικά –όταν δεν είναι συνεργάσιμοι με την πολιτική πραγματικότητα.
Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου