Χαρακτηριστική περίπτωση λογοτέχνη πού ἀντιλαμβάνεται τήν σημασία τῆς
μορφῆς στό ἀποτέλεσμα τῆς συγγραφῆς. Θά τόν ἔλεγα μερακλῆ τοῦ
γραψίματος.
Κύριο χαρακτηριστικό καί ὅπλο του εἶναι οἱ μεταφορές καί οἱ εἰκόνες, σχεδόν σέ κάθε φράση. Σχήματα λόγου πού ἀγκαλιάζουν ὅλες τίς αἰσθήσεις, μία μία ξεχωριστά ἀλλά καί πολλές μαζί. Πρόκειται γιά ζωντάνεμα τῶν αἰσθήσεων καί κατ’ἐπέκταση τοῦ μυαλοῦ. Τό ἀποτέλεσμα τῆς συγγραφῆς; ἕνα κείμενο πού παραμένει φρέσκο, μετά ἀπό χρόνια κάθε ἐπί πλέον ἐπαφή μαζί του προσφέρει κανούργιες συγκινήσεις. Λόγος ἐξομολογητικός ἀλλά και άκαδημαϊκός ταυτόχρονα, ἄμεσος καί μαζί πειθαρχημένος, γράφει μέ τό χέρι στήν καρδιά χωρίς νά λοξοκυττάζει την βιβλιοθήκη, τήν ὁποία ὅμως δείχνει νά κατέχει σέ βάθος. Ἀποφασιστικά πιστός στό φαινόμενο πού περιγράφει ἀλλά παράλληλα σαφῶς αὐτονομημένος, ἀποδεικνύοντας γιά ἄλλη μία φορά πώς – στή λογοτεχνία - ἐκτός ἀπό τό τί γράφουμε ἔχει περισσότερη σημασία τό πῶς τό γράφουμε. Τό ἐργαλεῖο ἐδῶ, τό ἀντίστοιχο της κάμερας τοῦ σκηνοθέτη, ἤ τῆς παλέτας τοῦ ζωγράφου, εἶναι ἡ γλῶσσα. Σαφῶς πιό δύσκολο καί ἀπαιτητικό, λόγῳ τῶν πολύπλοκων συμβολισμῶν. Ἀλλά καί μέ πολλαπλάσιες συμπυκνωμένες δυνατότητες λόγῳ τῆς ἱστορίας πού κουβαλάει. Γλωσσικός πλοῦτος, δομή καί σύνταξη, γνώση καί βίωμα, ἁρμονικά ζυγιασμένα δίνουν καρπούς ἀπολαυστικούς πού διατηροῦν τό χυμό τους. Ἄρα σάν καρποί ἑνός μερακλῆ ἀπευθύνονται σέ μερακλῆδες.
Τό ἀπόσπασμα εἶναι ἀπό τό βιβλίο του «Περί μέθης». Πρόκειται γιά συλλογή κειμένων μπολιασμένων ἀπό ἱστορικά καί λογοτεχνικά πρόσωπα, γιά τόν πότη καί τόν μέθυσο, τόν ἀλκοολικό καί τόν πρεζάκια, τήν θέση τους καί τήν σχέση τους μέ τό κοινωνικό περιβάλλον, γιά τήν δημιουργική καί τήν αὐτοκαταστροφική διάσταση τοῦ πίνειν , δέν παραθέτουν στεγνές καί ἄχρωμες πληροφορίες, «μεταφέρουν» βιώματα. Ἀπό τόν Ὅμηρο, τόν Διόνυσο καί τόν Σωκράτη, περνᾶ ἀπό Ραμπελέ, Σαίξπηρ, Ντοστογιέφσκυ καί Μποντλέρ γιά νά καταλήξει μεταξύ ἄλλων στούς Μπουνιουέλ, Κέρουακ καί Μπάροουζ. Σέ αὐτή τήν μέσα στούς αἰῶνες διαδρομή ἀναδεικνύεται μία ποικιλία στάσεων πραγματικῆς καί φανταστικῆς ζωῆς. Ὅπως λέει καί ὁ Παπαγιώργης, τό μεθύσι εἶναι σάν τή θάλασσα, ἄλλοι τήν ταξιδεύουν καί τήν κολυμποῦν καί ἄλλοι πᾶνε στά νερά της νά πνιγοῦν. .
Συνέντευξη 1
Συνέντευξη 2
Βιογραφία, έργογραφία, σύνδεσμοι
http://katotokerdos.blogspot.gr
Κύριο χαρακτηριστικό καί ὅπλο του εἶναι οἱ μεταφορές καί οἱ εἰκόνες, σχεδόν σέ κάθε φράση. Σχήματα λόγου πού ἀγκαλιάζουν ὅλες τίς αἰσθήσεις, μία μία ξεχωριστά ἀλλά καί πολλές μαζί. Πρόκειται γιά ζωντάνεμα τῶν αἰσθήσεων καί κατ’ἐπέκταση τοῦ μυαλοῦ. Τό ἀποτέλεσμα τῆς συγγραφῆς; ἕνα κείμενο πού παραμένει φρέσκο, μετά ἀπό χρόνια κάθε ἐπί πλέον ἐπαφή μαζί του προσφέρει κανούργιες συγκινήσεις. Λόγος ἐξομολογητικός ἀλλά και άκαδημαϊκός ταυτόχρονα, ἄμεσος καί μαζί πειθαρχημένος, γράφει μέ τό χέρι στήν καρδιά χωρίς νά λοξοκυττάζει την βιβλιοθήκη, τήν ὁποία ὅμως δείχνει νά κατέχει σέ βάθος. Ἀποφασιστικά πιστός στό φαινόμενο πού περιγράφει ἀλλά παράλληλα σαφῶς αὐτονομημένος, ἀποδεικνύοντας γιά ἄλλη μία φορά πώς – στή λογοτεχνία - ἐκτός ἀπό τό τί γράφουμε ἔχει περισσότερη σημασία τό πῶς τό γράφουμε. Τό ἐργαλεῖο ἐδῶ, τό ἀντίστοιχο της κάμερας τοῦ σκηνοθέτη, ἤ τῆς παλέτας τοῦ ζωγράφου, εἶναι ἡ γλῶσσα. Σαφῶς πιό δύσκολο καί ἀπαιτητικό, λόγῳ τῶν πολύπλοκων συμβολισμῶν. Ἀλλά καί μέ πολλαπλάσιες συμπυκνωμένες δυνατότητες λόγῳ τῆς ἱστορίας πού κουβαλάει. Γλωσσικός πλοῦτος, δομή καί σύνταξη, γνώση καί βίωμα, ἁρμονικά ζυγιασμένα δίνουν καρπούς ἀπολαυστικούς πού διατηροῦν τό χυμό τους. Ἄρα σάν καρποί ἑνός μερακλῆ ἀπευθύνονται σέ μερακλῆδες.
Τό ἀπόσπασμα εἶναι ἀπό τό βιβλίο του «Περί μέθης». Πρόκειται γιά συλλογή κειμένων μπολιασμένων ἀπό ἱστορικά καί λογοτεχνικά πρόσωπα, γιά τόν πότη καί τόν μέθυσο, τόν ἀλκοολικό καί τόν πρεζάκια, τήν θέση τους καί τήν σχέση τους μέ τό κοινωνικό περιβάλλον, γιά τήν δημιουργική καί τήν αὐτοκαταστροφική διάσταση τοῦ πίνειν , δέν παραθέτουν στεγνές καί ἄχρωμες πληροφορίες, «μεταφέρουν» βιώματα. Ἀπό τόν Ὅμηρο, τόν Διόνυσο καί τόν Σωκράτη, περνᾶ ἀπό Ραμπελέ, Σαίξπηρ, Ντοστογιέφσκυ καί Μποντλέρ γιά νά καταλήξει μεταξύ ἄλλων στούς Μπουνιουέλ, Κέρουακ καί Μπάροουζ. Σέ αὐτή τήν μέσα στούς αἰῶνες διαδρομή ἀναδεικνύεται μία ποικιλία στάσεων πραγματικῆς καί φανταστικῆς ζωῆς. Ὅπως λέει καί ὁ Παπαγιώργης, τό μεθύσι εἶναι σάν τή θάλασσα, ἄλλοι τήν ταξιδεύουν καί τήν κολυμποῦν καί ἄλλοι πᾶνε στά νερά της νά πνιγοῦν. .
Συνέντευξη 1
Συνέντευξη 2
Βιογραφία, έργογραφία, σύνδεσμοι
http://katotokerdos.blogspot.gr
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου