Την σπονδυλωτή παράσταση "Open Frontiers" ("Ανοιχτά Σύνορα") ανεβάζει στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών η Hellenic
Dance Company στις 28,29 και 30 Οκτωβρίου. Μέσα από τα τέσσερα έργα που
την συναπαρτίζουν, η ομάδα της Κρατικής Σχολής Ορχηστικής Τέχνης
φιλοδοξεί να προβληματίσει αλλά και ν΄αφυπνίσει το κοινό επάνω στις
κοινωνικές συνθήκες και την βαθειά υπαρξιακή κρίση της εποχής μας. Τα
έργα των Αkram Khan ("Vertical Road") Martha Graham ("Panorama"), Pascal Rioult ("Wien") και Τono Lachky ("No more
fairytales") επελέγησαν γιατί από κοινού αποτελούν μια εκρηκτική δήλωση
επάνω στα δεινά της ανθρωπότητας και τους κινδύνους για την ίδια τη
ζωή. Τέσσερις καλλιτέχνες από διαφορετικές εποχές, τέσσερα έργα σε
διαφορετικό στυλ, αλλά με κοινή ανησυχία για το μέλλον, με κοινή
αποστροφή στον εφησυχασμό και σαφή προσανατολισμό στην αντίδραση
απέναντι σε όσα βάζουν σε κίνδυνο την ανθρώπινη ευτυχία...
Από την παράδοση των Σούφι στο βιεννέζικο βαλς
Εμπνευσμένο από την παράδοση των Σούφι και τον Πέρση ποιητή και
φιλόσοφο Rumi είναι το βραβευμένο "Vertical Road" του Akram Khan. «Σ΄έναν
κόσμο που τρέχει τόσο γρήγορα, με την ανάπτυξη της τεχνολογίας και της
πληροφορίας, κατά κάποιον τρόπο είμαι διατεθειμένος να κινηθώ αντίθετα
σ΄αυτό το ρεύμα, προκειμένου να καταλάβω τί μπορεί να σημαίνει να
συνδέομαι όχι μόνο πνευματικά αλλά και κάθετα» αναφέρει χαρακτηριστικά ο δημιουργός.
Η καταπίεση των μειονοτήτων, η Μεγάλη Υφεση και η άνοδος του
Φασισμού απασχολούσαν πολλούς καλλιτέχνες το 1935, όταν η Martha Graham
εμπνεύστηκε και δημιούργησε το "Panorama"
ως μια προσπάθεια έκφρασης της δύναμης του ανθρώπου ν΄αλλάξει τα
πράγματα. Η ομάδα της ΚΣΟΤ ερμήνευσε το εν λόγω έργο στη Νέα Υόρκη και
στο Ηρώδειο, αποσπώντας θετικές κριτικές από τον Τύπο αλλά και το θερμό
χειροκρότημα του κοινού. Χαρακτηριστικό το απόσπασμα των New York Times: «Το
ηχηρό χειροκρότημα για το Panorama ήρθε για ν' ανταμείψει τους 35 νέους
χορευτές που, χωρισμένοι σε τρεις κύριες ομάδες, ερμήνευσαν το έργο με
θαυμαστό συγχρονισμό και εντυπωσιακή δύναμη».
Πιστό στις προθέσεις του Ραβέλ, το "Wien" είναι μια φανταστική και
μοιραία περιδίνιση με μαγικές διαστάσεις. Το βιεννέζικο βαλς, η τέλεια
εικόνα της εξευγενισμένης κοινωνίας, μετατρέπεται σε σύμβολο ενός
αποσαρθρωμένου κόσμου που βρίσκεται στη δίνη της βίας και του
εξευτελισμού. Το έργο του Pascal Rioult ανέβηκε για πρώτη φορά το 1995
στην Νέα Υόρκη ενώ ο ίδιος ο δημιουργός έχει χαρακτηριστεί ως ένας «από
τους πιο θαραλλέους και με βάθος δημιουργούς του σύγχρονου χορού
σήμερα, με ρίζες στην παράδοση και ανοιχτό βλέμμα στο μέλλον».
Το "No more fairytales" του Tono Lackhy αποτελεί μια γιορτή του χορού «αφιερωμένη στους Ελληνες στους καιρούς της κρίσης». Στην
νέα του αυτή συνεργασία με την ΚΣΟΤ, ο δημιουργός αποτυπώνει σε κίνηση
τον σφυγμό της εποχής με παλμό, χιούμορ και έντονα θεατρικά στοιχεία...
Written by Το Ρήγμα που Ενώνει
We are Creative Blogger Theme Wavers which provides user friendly, effective and easy to use themes. Each support has free and providing HD support screen casting.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου