Ενας πιανίστας της τζαζ σταµάτησε τον Ψυχρό Πόλεµο;O Ντέιβ Μπρούµπεκ µειδιά: «Δεν αποκλείεται, µπορεί και να έπαιξα κάποιον ρόλο». Ιδού λοιπόν τι είχε συµβεί όταν ο αµερικανός τζάζµαν συνόδευσε τον Ρόναλντ Ρίγκαν στη Μόσχα, στη σύνοδο για τη µείωση των εξοπλισµών. Το 1988 επί Μιχαήλ Γκορµπατσόφ. Η εξέλιξη των συζητήσεων δεν ήταν καλή και τα µέλη των δύο αντιπροσωπειών κάθονταν αµήχανα στην αίθουσα συναυλιών της πρεσβείας, την ώρα που το «Take the a train» (το θρυλικό του κοµµάτι – από τα πλέον πολυπαιγµένα και στη διαφήµιση διεθνώς) άρχισε να δίνει ρυθµό στην αίθουσα.
Ξαφνικά, τα πόδιατων συµµετεχόντων άρχισαν να χτυπούν το πάτωµα και ο Γκορµπατσόφ να µιµείται το σόλο ενός ντράµερ. Αργότερα ο σοβιετικός πρόεδρος ζήτησε απο τον Μπρούµπεκ αυτόγραφο –ο οποίος βεβαίωςτου το έδωσε υπογράφοντας πάνω στο πάσο του προέδρου για το Κρεµλίνο. Μετά τη συναυλία, η ατµόσφαιρα έγινε πιοανάλαφρη και ησυνάντηση εξελίχθηκε πολύ καλύτερα.
Αυτό είναι ένα από τα περιστατικά που µας δίνει µια µικρήγεύση του λόγουγια τον οποίο η Αµερική έκανε θέµα τα90ά γενέθλιατου Μπρούµπεκ. Οι ζωές των περισσότερων τζάζµεν είναι συνδεδεµένες µε ιστορίες χάους και αναρχίας, ναρκωτικάκαι αλκοόλ. ΟΜπρούµπεκ όµως είχε την αποδοχή του κοινού από την αρχή της πορείας του, το 1949, όταν πρωτοηχογράφησε τη δουλειά του. Φέτοςη µπάντα του αναδείχτηκε από τους αναγνώστες του περιοδικού «DownBeat» (βίβλος των φίλων της τζαζ) σε καλύτερο τζαζ γκρουπ του 2010, ενώ το BBC ετοίµασε δύο ραδιοφωνικά αφιερώµατα και µία συνέντευξη στο Αrena που την έκανε ο Κλιντ Ιστγουντ («Ο Κλιντ µε κυνηγάει απο τα 15 του», έλεγε γελώντας ο Μπρούµπεκ).
Ο Ντέιβ Μπρούµπεκ µεγάλωσε σε ράντσο αλλά η µητέρα του ήταν κλασική πιανίστρια, ταλέντο το οποίο πέρασε και στονγιο της. Στηδιάρκεια του Β’ Παγκοσµίου Πολέµου ο πιανίστας έπαιζε σε συναυλίες για τους στρατευµένους Αµερικανούς και αυτόςήταν ο λόγος γιατον οποίο δεν εστάλη στο µέτωπο – «γλιτώνοντας από βέβαιο θάνατο» λέει σήµερα.
Μετά τον πόλεµο,η ζωή του δενήταν εύκολη. Στην αυτοβιογραφία του λέει ότιτο φαγητό του ήταν συνήθως σπανάκι.
Σιγά σιγά όµως η φήµη του γκρουπ του απλωνόταν, οι τουρνέ ήταν απανωτέςκαι το όνοµά του ήταν για την τζαζ εισιτήριο για αίθουσες στις οποίες σύχναζαν οι «κανονικοίΑµερικανοί», µακριά από τον συνωστισµόκαι την καπνίλα των µικροµάγαζων των µαύρων. Κάποιοι σκληροπυρηνικοί του το φυλάνε ακόµα. Οπως κάποιοι άλλοι είχαν ειρωνευθεί την αποδοχή της πρότασης που του έκανε η αµερικανικη κυβερνηση για περιοδείες στο εξωτερικό ως επίσηµος εκπροσωπός της.
Μόνο δε µεένα κοµµάτιτο οποίο δεν ήταν καν δικό του, το «Take five» (είχε γραφτεί από τον σαξοφωνίστα του Πολ Ντέσµοντ), απέκτησε το γκρουπ παγκόσµια εµβέλεια και µπήκε στο τοπ τενπολλών χωρών.Το «Time Out» που περιελάµβανε και το «Take Five» ήταν το πρώτο άλµπουµ της τζαζ που πούλησε πάνω από 1.000.000 αντίτυπα.
«Μη νοµίζετε» λέει σήµερα ο Μπρούµπεκ «ότι καθε φορά που παίζαµε το “Take Five”, το παίζαµε µε τον ίδιο τρόπο. Κάθε φορά ούτε ξέρουµε πού µας βγάζει. Και έτσι πρέπει να γίνεται...». Αλλωστε αυτή είναι η συµβουλή του και προς τους νέους καλλιτέχνες: «Επιµείνετε στην άποψή σας. Μην αφήνετε κανέναν να σας κουνήσει». Τουλάχιστονγια τον ίδιοπέτυχε η «συνταγή»...
http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&ct=4&artid=4607889
Written by Το Ρήγμα που Ενώνει
We are Creative Blogger Theme Wavers which provides user friendly, effective and easy to use themes. Each support has free and providing HD support screen casting.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου