Με την παλέτα του Γκίκα και του Μόραλη
Αφού σάρωσε όλα τα μεγάλα ευρωπαϊκά βραβεία της ένατης τέχνης, το άλμπουμ του Νταβίντ Προυντόμ, «Ρεμπέτικο, το κακό βοτάνι» είχε το περασμένο Σάββατο την πρώτη ελληνική του παρουσίαση- κυκλοφορεί, σε μετάφραση Θανάση Πέτρου, από τις εκδόσεις «το 9ο κύμα» της «Ελευθεροτυπίας».
Επέστρεψε στο φυσικό του χώρο, στον τόπο που γέννησε το ρεμπέτικο, ύστερα από περιπλανήσεις σε μεγάλα φεστιβάλ, με πρώτο και καλύτερο αυτό της Ανγκουλέμ, που χάρισε στον 41χρονο Γάλλο κομίστα τη μέγιστη τιμή, «Ματιές στον κόσμο».
Η ρεμπέτικη Τετράδα του Πειραιά, δηλαδή ο Μάρκος, ο Ανέστος, ο Στράτος και ο Μπάτης, «στριμώχτηκαν» στο καφέ του βιβλιοπωλείου «Ιανός», γιατί ήταν πολλοί οι φίλοι της μουσικής τους, που βρέθηκαν εκεί για να τους «ακούσουν», παρά το έντονο κρύο και το χιόνι που έπεφτε. Τον καινούργιο φίλο της ρεμπέτικης μουσικής, ο οποίος ζει μόνιμα απομονωμένος στην κρασούπολη του Μπορντό και δεν μπόρεσε να παραβρεθεί, σύστησαν στο ελληνικό κοινό ο μελετητής του ελληνικού τραγουδιού Παναγιώτης Κουνάδης, ο υπεύθυνος της έκδοσης Αγγελος Μαστοράκης και ο δημοσιογράφος Βασίλης Κ. Καλαμαράς.
«Η Τετράς είναι ένα συμβάν σημαντικό στη δεκαετία του '30», ήταν η κρίση του Παναγιώτη Κουνάδη. Γυρνώντας το ρολόι του χρόνου πίσω, ζήτησε να φανταστούμε τους ρεμπέτες του Πειραιά στην ηλικία που έγραφαν τα συγκλονιστικά τραγούδια τους: «Ο Μάρκος, όταν γράφει τον "Μαστούρη" είναι μόλις είκοσι πέντε ετών! Μιλάμε ότι ήταν παιδιά!».
Ο καλός γνώστης του ελληνικού τραγουδιού παραδέχτηκε: «Είχα πιστέψει ότι το ρεμπέτικο πέθανε το 1945, όμως είχα κάνει λάθος! Σήμερα μπορούμε να μιλάμε για τα εγγόνια του ρεμπέτικου, όπως είναι ο Σωκράτης Μάλαμας και ο Αλκίνοος Ιωαννίδης». Δεν έκρυψε ότι έχει εντυπωσιαστεί από το γεγονός ότι κομπανίες στην Ολλανδία και στη Σουηδία αναβιώνουν στην ελληνική γλώσσα αυτό το είδος τραγουδιού.
Στις εικαστικές επιδόσεις του Νταβίντ Προυντόμ, οι οποίες χρωστάνε πολλά στην ελληνική ζωγραφική, επικεντρώθηκε ο Αγγελος Μαστοράκης: «Στα σχέδιά του, που δύσκολα θα μπορούσε κανείς να τα ξεχωρίσει από κάποιες ελληνικές λαϊκές ζωγραφιές, φαίνεται ξεκάθαρα ότι έχει κατακτήσει ολοκληρωτικά την κινησιολογία των χαρακτήρων. Αρκεί να δει κανείς πόσο υποδειγματικά αποδίδει το ζεϊμπέκικο».
Αναφέρθηκε στο «άσπρο, το μαύρο, το χοντροκόκκινο, το κεραμιδί δηλαδή, και τις ώχρες», που δημιουργούν την προυντομική παλέτα, την οποία μπορεί να τη συναντήσει κανείς, όπως αποφάνθηκε ο ίδιος ομιλητής, «σε όλη την ελληνική ζωγραφική, τα αρχαία ελληνικά αγγεία, στα έργα του Κόντογλου, του Χατζηκυριάκου-Γκίκα, του Κεφαλληνού και του Μόραλη».
Στο στοίχημα που έβαλε ο Γάλλος κομίστας και το κέρδισε, στάθηκε ο Βασίλης Κ. Καλαμαράς: «Η Πειραϊκή Τετράς δεν καρικατουρίζει, δεν γλιστράει προς τη γραφικότητα, δεν γίνεται γαλάζιο σημαιάκι σε ντιούτι φρι του αεροδρομίου "Ελευθέριος Βενιζέλος". Δεν βλέπεις πουθενά ουζάκι, δεν ακούς πουθενά συρτάκι», είπε. «Το "Ρεμπέτικο" του Νταβίντ Προυντόμ διαθέτει καρδιά και ψυχή, και μάλιστα σε αφθονία».*
Written by Το Ρήγμα που Ενώνει
We are Creative Blogger Theme Wavers which provides user friendly, effective and easy to use themes. Each support has free and providing HD support screen casting.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου