Στον ποιητή Νίκο Καρούζο, 24 χρόνια μετά την αναχώρησή του "για το μηδέν που θάλλει", είναι αφιερωμένο το τελευταίο διπλό, τεύχος του περιοδικού Εμβόλιμον, ένα "εγχείρημα λόγου, τέχνης και λοιπής φαντασίας", όπως αυτοχαρακτηρίζεται στον υπότιτλό του.
Ένα εγχείρημα που, ορμώμενο από τις δύσκολες συνθήκες μιας περιφερειακής πόλης, στα Άσπρα Σπίτια της Βοιωτίας, όπου και εκδίδεται, συνεισφέρει στην όλη νεοελληνική λογοτεχνία, συνεισφορά που αναγνωρίζεται όχι μονάχα από τους κύκλους των ενδιαφερομένων αλλά και από το ίδιο το υπουργείο Πολιτισμού, που φέτος τίμησε το Εμβόλιμον, μαζί με την Παρέμβαση της Κοζάνης, με ένα από τα ετήσια Κρατικά Βραβεία.
"Βράβευση ανάργυρη" τη χαρακτηρίζει, σε σημείωμά της, η σύνταξη του καλού περιοδικού, που "από αυτές, άλλο τίποτα το υπουργείο Πολιτισμού! Θα πάρουμε μια περγαμηνή ενόσω υποχρεωνόμαστε να πληρώνουμε 1.000 ευρώ τέλος επιτηδεύματος", αναφέρει σε δικαιολογημένα θυμωμένο τόνο... Για να καταλήξει πως ευχαριστίες δεν οφείλει συνεπώς στο ΥΠΠΟ, παρά μόνο στην κριτική επιτροπή που εκτίμησε "την προσπάθειά μας στη δυτική άκρη της Βοιωτίας τόσο χρόνια".
Καρπός αυτών των προσπαθειών και το πολυσέλιδο αφιέρωμα στον Νίκο Καρούζο, στο οποίο συνεισφέρουν γνωστοί λογοτέχνες και κριτικοί, ξαναδιαβάζοντας την ποίησή του, μελετώντας την κριτική υποδοχή του (Γ. Θεοχάρης), καταθέτοντας αναμνήσεις από τη συνάντησή τους με τον ίδιο και την ποίησή του (Κ. Καναβούρης), ενθυμούμενοι τις συνεντεύξεις του (Γ.-Ι. Μπαμπασάκης) ή τον τρόπο με τον οποίο τους επηρέασε.
"Τι να γράψει κανείς για τον Ν. Καρούζο που να μην έχει ειπωθεί" αναρωτιέται η Ευγενία Μπογιάννου, παρά μόνο πως όταν ανακάλυψε την ποίησή του "μου άλλαξε την όποια αντίληψη είχα μέχρι τότε για την ποίηση"...