Καμιά σαρανταριά συναυλίες και οκτώ μπάνια όλο το καλοκαίρι. Δεν είναι και άσχημα. Για συναυλίες, γιατί για διακοπές άσ' τα να πάνε. Αλλά όταν έχεις πάρει απόφαση ότι η δουλειά σου είναι να εργάζεσαι όταν οι άλλοι διασκεδάζουν ή ξεκουράζονται, τότε τα πράγματα είναι σίγουρα καλύτερα. Ο Μίλτος Πασχαλίδης την προσεχή Πέμπτη εμφανίζεται με τον «καλλιτεχνικό αδελφό» του Χρήστο Θηβαίο στο Βεάκειο του Πειραιά. Η συναυλία τους έχει σκοπό να ενισχύσει οικονομικά τους σκοπούς της Ακτ-ΕΙΝ. Πρόκειται για κοινωνική - συνεταιριστική επιχείρηση με σκοπό την επανένταξη στην οικονομική - κοινωνική ζωή και στην απασχόληση ατόμων που ανήκουν στις ευάλωτες ομάδες πληθυσμού.
«Κοίτα να δεις. Ολοι μιλάνε φυσικά για διακοπές και καλοκαίρι» σημειώνει ο Μίλτος Πασχαλίδης «αλλά εγώ συνειδητοποίησα ότι με το επάγγελμα που διάλεξα δεν υπάρχουν αργίες πριν από 25 χρόνια στο "Χάραμα", όπου εμφανιζόμουν μαζί με τις Δήμητρα Γαλάνη και Ελλη Πασπαλά. Ηταν η πρώτη φορά που έκανα γιορτές μακριά από την οικογένειά μου. Εγώ δεν έχω Σαββατοκύριακα, έχω Δευτερότριτα ως αργίες».
Ο Μίλτος Πασχαλίδης συμπληρώνει περίπου 25 χρόνια στη μουσική και στο τραγούδι και 20 ως συνθέτης, μουσικός και ερμηνευτής στην προσωπική του πορεία ως τραγουδοποιού. Δεν είναι καθόλου λίγα, δεν είναι και υπερβολικά πολλά. «Είναι κάποιες φορές που μου φαίνεται σαν χθες» σημειώνει ο ίδιος και συνεχίζει: «Είναι κάποια τραγούδια μου που με κάνουν να συνειδητοποιώ πόσο έχουν περάσει τα χρόνια. Σαν τις "Βυθισμένες άγκυρες", κομμάτι του 2001, το οποίο όποτε το παίζω ο κόσμος χτυπιέται από κάτω. Και τότε λέω "μα πώς γίνεται αυτό μετά από 13 χρόνια;"». Κάποιος λόγος όμως θα υπάρχει που το κοινό συνεχίζει να τον ακολουθεί, να αγαπά τα τραγούδια του και να συνεχίζει να τα τραγουδά. «Ολα αυτά τα χρόνια έχω πάρει πολλή αγάπη και χαρά. Δεν θυμάμαι κακά πράγματα. Παρότι τα τραγούδια μου είναι μελαγχολικά, είμαι φύσει αισιόδοξος άνθρωπος. Και αυτό που με εξιτάρει τρομερά από τον κόσμο είναι όταν έρχονται και μου λένε: "Αυτό το τραγούδι το έχεις γράψει για μένα". Εν τέλει το κοινό όλα αυτά τα χρόνια μου αναγνωρίζει ότι δεν του είπα κάτι που δεν πίστευα. Δεν έχω αλλάξει στάση πουθενά. Ούτε στην αισθητική μου ούτε στις πολιτικές μου θέσεις».
Την Πέμπτη 11 Σεπτεμβρίου θα βρεθεί ακόμη μία φορά επί σκηνής με τον «αδελφό» του, όπως χαρακτηρίζει τον Χρήστο Θηβαίο. «Δεν είναι μόνο το γεγονός ότι γνωριζόμαστε κοντά 19 χρόνια. Είναι ότι έχουμε κάνει παρέα, έχουμε ζήσει, έχει συμπάσχει ο ένας για τον άλλον. Αλλωστε τα τραγούδια μας κάνουν παρέα προτού το αποφασίσουμε εμείς. Πολλές φορές παίζουν στο ραδιόφωνο πλάι-πλάι σαν να θέλει το ένα το άλλο».
Ο Μίλτος Πασχαλίδης και ο Χρήστος Θηβαίος αποτελούν αυτή τη στιγμή ένα από τα πλέον δυνατά συναυλιακά δίδυμα, γι' αυτό και οι θεατές τους ακολουθούν πιστά. Στο Βεάκειο την Πέμπτη θα παρουσιάσουν τραγούδια του ρεπερτορίου τους, χωρίς φυσικά να λείψουν και οι αναγκαίες «εκπλήξεις», ενώ και η Μιρέλα Πάχου (ακορντεόν, πιάνο, τραγούδι, εκ των μελών του γκρουπ που τους συνοδεύει) θα παρουσιάσει κάποια αποσπάσματα από το πρώτο της CD. Τα υπόλοιπα μέλη του γκρουπ είναι οι Μάξιμος Δράκος (πιάνο - πλήκτρα), Δημήτρης Σινογιάννης (ηλ. κιθάρα), Δημήτρης Μουτάφης (μπάσο) και Ηλίας Δουμάνης (τύμπανα).
Την προσεχή σεζόν τον Μίλτο Πασχαλίδη και συγκεκριμένα από την 1η Νοεμβρίου και κάθε Σάββατο θα τον συναντήσουμε σε έναν γνώριμο χώρο, στον Σταυρό του Νότου (Κεντρική Σκηνή). Εκεί θα εμφανίζεται μόνος του. «Τα τελευταία χρόνια, επειδή εμφανιζόμουν συνεχώς σε σχήματα, όσο ευτυχές και αν ήταν αυτό, δεν μπορούσα να παίξω τα τραγούδια όπως ακριβώς θέλω. Γι' αυτό εφέτος αποφάσισα να εμφανιστώ μόνος μου - με το συγκρότημά μου φυσικά - σε μια παράσταση εφ' όλης της ύλης και με κομμάτια ξεχασμένα».
Ο Μίλτος Πασχαλίδης δεν είναι μόνο τραγουδοποιός αλλά και συγγραφέας. Πρώτη απόπειρα το 2010 με το «Δύο νύχτες στο Σαραντί», δύο χρόνια μετά ο «Επόπτης» και εφέτος το «Αγύριστο κεφάλι - Ο Αλκης Αλκαίος που γνώρισα», βιβλίο που δεν είναι μια βιογραφία του ποιητή αλλά αυτά που έζησε δίπλα του - όσα του επέτρεψε ο ίδιος να γνωρίζει για αυτόν. Και ήδη ετοιμάζεται και για τέταρτο. «Εγινα και συγγραφέας επειδή μου περίσσευαν λέξεις από τους στίχους των τραγουδιών. Κάποια στιγμή ένιωσα την ανάγκη να αφηγηθώ ιστορίες με μεγαλύτερη ελευθερία από ό,τι στους στίχους των τραγουδιών. Και από τη στιγμή που δεν έφαγα ντομάτες στο πρώτο μου βιβλίο ή πολύ περισσότερο δεν ειπώθηκε ότι το κάνω για να πουλήσω μούρη λογοτέχνη, το συνέχισα».
Και την ώρα που μιλούσαμε με διακόπτει επειδή άκουσε να χτυπάει κάποιος την πόρτα.«Είναι η... ανάπτυξη που έρχεται. Τι είναι αυτά που μας λένε; Εδώ ήρθε σε μένα ο ΕΝΦΙΑ και πρέπει να ξαναγοράσω το σπίτι μου που έχω αγοράσει με δάνειο. Και αν εγώ έχω μια δουλειά, πώς θα τα καταφέρουν όσοι παίρνουν 300-400 ευρώ τον μήνα; Ζούμε μια ζοφερή κατάσταση, με αποτέλεσμα ο καθένας να περιχαρακώνεται στον κόσμο του. Δεν καταργήθηκαν οι συλλογικές συμβάσεις, καταργήθηκε η συλλογικότητα. Η έλλειψή της, η απουσία της κατάργησε τελικώς τις συμβάσεις».
Written by Το Ρήγμα που Ενώνει
We are Creative Blogger Theme Wavers which provides user friendly, effective and easy to use themes. Each support has free and providing HD support screen casting.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου