Σε λίγους μήνες θα
δούμε την ταινία ενός βιβλίου που απέκτησε όλων των ειδών τα εξώφυλλα,
εκτός από αυτό που ήθελε ο συγγραφέας του
“Οι μόνοι που αξίζουν για μένα είναι οι τρελοί, αυτοί που τρελαίνονται για να ζήσουν, να μιλήσουν, να σωθούν, που ποθούν τα πάντα την ίδια στιγμή, αυτοί που ποτέ δεν χασμουριώνται ή δεν λένε κοινότοπα πράγματα, αλλά που καίγονται, καίγονται, καίγονται σαν τα μυθικά κίτρινα ρωμαϊκά κεριά...”
_______________
O Τζακ Κέρουακ ξεκίνησε να προωθεί το δεύτερο μυθιστόρημά του, On the Road, το 1952, πλήρες με ένα εξώφυλλο που είχε σχεδιάσει ο ίδιος. Ο εκδότης Α. Α. Wyn έλαβε το σκίτσο με ένα μικρό σημείωμα στην κορυφή:
«Έχω υποβάλει αυτό ως ιδέα μου για ένα εμπορικό ελκυστικό εξώφυλλο του βιβλίου. Το εξώφυλλο για το «The Town and the City» ήταν τόσο βαρετό, όπως και ο τίτλος και η φωτογραφία του οπισθόφυλλου. Η φωτογραφία μου του Wilbur Pippinείναι τέλεια για το On the Road... θα μοιάζει με το πρόσωπο της φιγούρας. J.Κ.»
O Wyn απέρριψε τόσο το μυθιστόρημα όσο και την ιδέα για το εξώφυλλο. Το On the Road τελικά δόθηκε στη δημοσιότητα το 1957 κι έγινε μπεστ με όλων των ειδών τα εξώφυλλα- εκτός από την αρχική ιδέα του Kerouac.
_______________
Μπήκα στο μπαρ για να τον βρω. Ψαρέψαμε δύο κοπέλες, μια ξανθιά αρκετά νέα και μια χοντρή μελαχροινή. Ήταν βαρετές και ηλίθιες αλλά θέλαμε να τις πάρουμε. Τις πήγαμε σ’ ένα ετοιμόρροπο νάιτ-κλαμπ που ήταν έτοιμο να κλείσει κι εκεί ξόδεψα ό,τι μου απόμενε, εκτός από δύο δολάρια, σε ουίσκυ γι’ αυτές και σε μπύρα για μας. Μεθούσα και δεν έδινα μία. Όλα ήσαν θαυμάσια. Έκανα κέφι να την πάρω εκεί, μ’ όλη μου τη δύναμη. Την έσφιγγα πάνω μου και μου ‘ρχοταν να της το πω. Το κλαμπ έκλεισε και βγήκαμε όλοι να βολτάρουμε στα άθλια και σκονισμένα δρομάκια.
______________
Φέτος τον Δεκέμβριο θα κυκλοφορήσει η ταινία «Στο Δρόμο» σε σκηνοθεσία Walter Salles και μουσική Gustavo Santaolalla. Τα πρώτα σχόλια μετά την προβολή της ταινίας στη Κάννες ήταν ανάμικτα με 40% στο Rotten Tomatoes με εξαίρεση τον Garrett Hedlund, που φαίνεται ότι άρεσε στους περισσότερους. Ο Richard Corliss του Time έγραψε «Αν και υπάρχει άφθονη δροσερή τζαζ στο παρασκήνιο, η ταινία δεν έχει τον πληθωρικό μουσικότητα του - μυθιστορήματος - χάνει το ρυθμό, καθώς και το Beat. Κάποια μέρα κάποιος ίσως κάνει μια ταινία αντάξια του On the Road, αλλά Σάλες δεν ήταν αυτός που τα κατάφερε. Αυτό το ταξίδι δεν πάει πουθενά.»
_______________
Ο Μοντάνα Σλιμ κι εγώ αρχίσαμε να τριγυρνάμε στα μπαρ. Απ’ τα εφτά δολάρια περίπου που είχα, χάλασα τα πέντε εντελώς ηλίθια αυτή τη νύχτα. Στην αρχή, κάναμε ένα γύρο ανάμεσα σε τουρίστες μασκαρεμένους καουμπόυς, τύπους απ’ τα πετρέλαια και φαρμαδόρους, μέσα στα μπαρ, έξω απ’ τα μπαρ, στα πεζοδρόμια. Μετά παράτησα για λίγο τον Σλιμ, που τριγύρναγε στο δρόμο μ’ ένα ύφος κάπως χαμένο, όπως είχε ζαλιστεί απ’ το ουίσκυ και τη μπύρα που είχε πιει, τέτοιο ποτήρι ήταν. Τα μάτια του είχαν γυαλίσει και, σε λίγο, θα τον έπαιρναν για ολότελα ξένο με τα πράγματα. Μπήκα σ’ ένα χιλιάνικο καταγώγιο. Η σερβιτόρα ήταν Μεξικάνα και όμορφη. Έφαγα και μετά της έγραψα ένα ραβασάκι πίσω απ’ το λογαριασμό. Το καταγώγιο ήταν έρημο. Όλος ο κόσμος ήταν κάπου αλλού κι έπινε. Της είπα να δει το λογαριασμό απ’ την άλλη μεριά. Το διάβασε κι έβαλε τα γέλια. Ήταν ένα ποιηματάκι όπου της έλεγα πόσο θα ήθελα να ‘ρθει και να χαρεί τη νύχτα.
«Θα το ‘θελα, τσικίτο, αλλά έχω ραντεβού με τον φίλο μου».
«Δεν μπορείς να τον αφήσεις;»
«Όχι, όχι, δεν γίνεται», είπε θλιμμένα, και μου άρεσε πολύ ο τρόπος που το είπε.
_______________
Eικόνες από την ταινία
www.lifo.gr
Written by Το Ρήγμα που Ενώνει
We are Creative Blogger Theme Wavers which provides user friendly, effective and easy to use themes. Each support has free and providing HD support screen casting.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου