Συνέντευξη στη Μαργαρίτα ΤζαβάραLemonostifel. Μία παρέα από τη Θεσσαλονίκη. Νιώθουν περισσότερο φίλοι παρά συνεργάτες. Επτά διαφορετικοί άνθρωποι, οι οποίοι συναντήθηκαν για να παίζουν παρέα μουσικές και όχι μουσική. Κι αυτό γιατί αγαπούν πολλές μουσικές και αυτές τις δικές τους μουσικές «μαγειρεύουν» με τη συνοδεία δεκαπέντε οργάνων, τόσο στα γλέντια τους, όσο και επί σκηνής. Τα τραγούδια τους δεν έχουν στίχους, έχουν εικόνες. Δεν είναι ακριβώς μπάντα. Μήπως είναι ορχήστρα; «Είμαστε κάτι πιο απλό από ορχήστρα».
Με αυτή τους την απλότητα μιλούν στο Tvxs.gr για το φλερτ τους με δεκάδες είδη μουσικής, την απουσία στίχων και την απόλαυση της φιλίας τους. «Επειδή δεν μπορέσαμε ποτέ να προσδιορίσουμε το είδος της μουσικής που παίζουμε καταλήξαμε να λέμε ότι η μουσική που παίζουμε είναι “ψυχολογική υποστήριξη με βαθιά κατανόηση”. Φαίνονται ουσιαστικά ευσυνείδητοι και ευαίσθητοι στο θέμα της συνεργασίας και του σεβασμού της προσωπικότητας του καθενός. Παρομοιάζουν τους εαυτούς τους με επτά πηγές που καταλήγουν σε ένα ποτάμι με πολλά και διαφορετικά όργανα και βιώνουν την εμπειρία πάνω στη σκηνή σαν έναν σκιέρ που κατεβαίνει την καλύτερη πίστα του κόσμου.
Έβαλα να ακούσω ένα…δύο…δέκα τραγούδια τους στο youtube και προς το τέλος συνειδητοποίησα πως την απουσία στίχου συμπληρώνουν όμορφα τα βίντεο που έχουν οι ίδιοι δημιουργήσει. «Είχα πάρει χάπια για να κοιμηθώ», «Άνθος Αραβοσίτου», «Γιαγιά», «Γλυκό του κουταλιού»…μα πού κρύβονται αυτές οι γοητευτικές ιστορίες; Πίσω από τις νότες; Μπροστά από τη φαντασία μας; Μέσα στο μυαλό των Lemonostifel…ή μήπως μέσα στο μυαλό του καθενός; «Αφήνουμε τον ακροατή να φτιάχνει την δική του ιστορία χρησιμοποιώντας τη φαντασία του με αποτέλεσμα να γίνεται ενεργό στοιχείο της δημιουργίας μας» μαρτυρούν οι ίδιοι. «Οι τίτλοι άλλοτε είναι από το μέρος όπου γράφτηκε ένα κομμάτι, άλλοτε για ένα σκύλο που καθόταν στη γωνία, άλλοτε για ένα αστείο, για ένα ταξίδι ,για κάποιον καλλιτέχνη που του το αφιερώνουμε».
Ήταν νύχτα κι είχε ήλιο
«Ήταν ξημερώματα, περιμέναμε τον Νίκο να έρθει από κάπου μακριά. Θα φεύγαμε τρεις μέρες στους Αντίπαξους...στον ουρανό υπήρχε φεγγάρι ταυτόχρονα με το ξημέρωμα…»
Κάπως έτσι γράφονται τα τραγούδια και ακούγοντας τις μουσικές των Lemonostifel φτιάχνει κανείς τις δικές τους ιστορίες ή θυμάται κάποιες παλιές, άλλοτε χαλαρώνοντας και απολαμβάνοντας τον υπέροχο ήχο από το πάντρεμα τόσων οργάνων και άλλοτε χορεύοντας, καθώς το ρομαντισμό διαδέχονται ο ρυθμός και η χορευτικότητα των μελωδιών τους.
Αυτόν τον καιρό ακούν Μπάμπη Παπαδόπουλο, Δημήτρη Μπασλάμ, Underwater chess, Sleepin pillow , Bad trip, Motel selenik, Sailing tomatoes… και δεν τελειώνουν…Μένουν στη Θεσσαλονίκη και γι’ αυτή την όμορφη πόλη που γεννά πολύ ενδιαφέρουσες μπάντες σημειώνουν «Η Θεσσαλονίκη έχει πάρα πολλές καλές μπάντες και αξιόλογους καλλιτέχνες, αλλά δεν υπάρχουν χώροι και δεν δίνονται ευκαιρίες να παρουσιαστεί η δουλεία τους. Είναι το κλασσικό πρόβλημα της Ελλάδας, δυστυχώς το ποιοτικό δεν είναι και το εμπορικό».
Θεωρούν τη φιλία τους εχέγγυο για να συνδημιουργούν μουσικά κι όσο για τα όνειρά τους στον κόσμο της μουσικής… «Να μην ξυπνήσουμε ποτέ ! Τα σχεδια μας είναι να παρουσιάσουμε το δεύτερό μας δίσκο που ηχογραφήθηκε από τους Τίτο Καργιωτάκη και Χρήστο Χαρμπίλα και κυκλοφορεί απ’ την all together now και μέσα στον χειμώνα να ηχογραφήσουμε και τον τρίτο μας δίσκο».
Lemonostifel είναι οι:
Βορεάδης Χάρης: datsuntrums
Καποδίστριας Νέστορας: κιθάρα, ukulele
Μαγνήσαλης Νίκος: Κρουστά, κλαρίνο, μεταλλόφωνο κι ό,τι χρειαστεί...
Μανουηλίδης Παναγιώτης: Ακουστικό Μπάσο,
Χρυσικόπουλος Γαβριήλ: Κιθάρα, τρομπέτα, μπουζούκι, μαντολίνο
Παπαιωάννου Νίκος: τσέλο
Βραχνός Βαγγέλης: τρομπέτα
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου