Η διαδραστική παράσταση της ομάδα Κινητήρας εισάγει το χοροθέαμα σε δημοτικά σχολεία
Της Σαντρας Βουλγαρη
Ενας μάγος με μακρύ γκρίζο πέπλο ανεβαίνει τρέχοντας στον πρώτο όροφο του σχολείου και πετάει από ψηλά το πέπλο του. Τα παιδιά μόλις έχουν μαζευτεί – το πρωί λίγο πριν από την προσευχή. Ούτε που φαντάζονταν τι τους περίμενε. Ξαφνικά, μέσα από μια τάξη βγαίνει μια θηριοδαμάστρια, η Σούζα Μπου, ένας κλόουν, μια ακροβάτισσα και άλλες δύο περίεργα ντυμένες γυναίκες, όλοι τους μέλη ενός τσίρκου που μέσα σε λίγα λεπτά και για τέσσερις διδακτικές ώρες θα φέρουν τα πάνω-κάτω στο σχολείο.
«Κάποτε ήταν μια πόλη που τσίρκο και θεατές ήταν ένα. Χρειάζονταν το ένα το άλλο και ζούσαν καλά και χαρούμενα. Ηταν φυσικά ένα τσίρκο χωρίς ζώα. Ομως, εκεί δούλευε κι ένας υπνωτιστής ο οποίος σκαρφίστηκε ένα σχέδιο που θα τον έκανε άρχοντα της πόλης και θα μπορούσε να τους ορίζει όλους. Υπνώτισε τους πάντες, έγινε δήμαρχος της πόλης και το τσίρκο διαλύθηκε...».
Την Παρασκευή που μας πέρασε (9/11) έγινε η «πρεμιέρα» της νέας πρωτοποριακής δράσης «Εκ πληξη» της ομάδας Κινητήρας Χοροθέαμα, η οποία μαζί με τη διαδραστική παράσταση «Το τσίρκο που κοιμήθηκε» (κείμενο Χαρά Γιαννακοπούλου, σκηνοθεσία Αντιγόνη Γύρα, μουσική Ορέστης Τάνης και χορογραφία της ομάδας) θα παρουσιάζεται φέτος ως εκπαιδευτικό πρόγραμμα σύγχρονου χορού σε δημόσια δημοτικά σχολεία της Αθήνας (ήδη έχουν δηλώσει συμμετοχή δεκαεπτά σχολεία).
Η αρχή στο Διαπολιτισμικό Δημοτικό Σχολείο Παλαιού Φαλήρου ήταν συγκινητική και ιδιαίτερη. Οι έξι περφόρμερ/εμψυχωτές συνεργάστηκαν άψογα με τους μαθητές και τους δασκάλους κι έστησαν στην ουσία μια διαφορετική παράσταση, ένα εκπαιδευτικό πρόγραμμα για τη συλλογικότητα, τη συνεργασία, την έννοια της ομάδας, ανατρέποντας τη σχολική καθημερινότητα.
Το πρώτο ξάφνιασμαΜέσα στην τάξη της δευτέρας δημοτικού παρακολούθησα τη δράση που ξεκίνησε στην αυλή του σχολείου πριν από την προσευχή, με την ομάδα να χορεύει, να τραγουδάει και να παίζει ανάμεσα στα ξαφνιασμένα παιδιά που σιγά σιγά ξεθάρρεψαν και άρχισαν να κυνηγούν τον μάγο (ο αγαπημένος τους!), ν’ αγκαλιάζουν την όμορφη ακροβάτισσα, να τρέχουν πίσω από τον κλόουν, να κοιτούν γεμάτα έκπληξη και ενθουσιασμό το τσίρκο που υπνωτίστηκε από τον κακό δήμαρχο. Στη συνέχεια, κάθε μέλος του τσίρκου πήρε από μια τάξη, όπου συνεχίστηκε η δράση έως το μεγάλο διάλειμμα. Ανέβηκαν στην έδρα κι έκαναν τούμπες (τα παιδιά ξετρελάθηκαν) και μαζί τους σχεδίασαν τον τρόπο που θα «ξαναέφτιαχναν» το διαλυμένο τσίρκο. Φυσικά μέσα από το σώμα, τον χορό... Εκεί άρχισαν τα ωραία. Λυγίζω, τινάζω, αιωρούμαι, πέφτω. Εννοιες κινησιολογικές που τα παιδιά βίωσαν με το σώμα τους, δημιουργώντας μπροστά στα μάτια μας μια δική τους χορογραφία. Αποκαλυπτικό. Θυμάμαι πριν από χρόνια που είχα παρακολουθήσει μια αντίστοιχη δράση σε δημόσιο δημοτικό σχολείο του Λονδίνου. Τότε είχα σκεφτεί πόσο πρωτοποριακό ήταν ένα πρόγραμμα που εισήγε τα παιδιά στον σύγχρονο χορό σε ένα δημόσιο σχολικό χώρο και θαύμασα τα αποτελέσματα στην κίνηση και στη δημιουργικότητα των παιδιών. Στην Ελλάδα, είναι η πρώτη φορά που σε ένα δημόσιο σχολείο μπαίνει ο σύγχρονος χορός. Κατόρθωμα της ομάδας Κινητήρας, η οποία υπό την καθοδήγηση της Αντιγόνης Γύρα δούλεψε για πολλούς μήνες για να ετοιμάσει και να καταφέρει να παρουσιάσει τη δράση.
Στο διάλειμμα τα παιδιά συζητούν ενθουσιασμένα. «Μας άρεσε πολύ, θα συνεχίσει;», ρωτούν. Η διευθύντρια του σχολείου μου μιλάει κι εκείνη, εξηγώντας πόσο σημαντικό είναι ένα εκπαιδευτικό πρόγραμμα τέτοιου είδους. Η συνέχεια είναι καθαρά διαδραστική κι έχει ως πρωταγωνιστές πια τα παιδιά, που μαζί με τους περφόρμερ και τη βοήθεια ενός χάρτη και μυστικών κωδικών ψάχνουν τα χαμένα αντικείμενα που θα δώσουν αίσιο τέλος στην ιστορία. Το φινάλε γίνεται στην αυλή, με το στήσιμο της πόλης του τσίρκου και την παρουσίαση της χορογραφίας κάθε ομάδας. Οι συντελεστές αγκαλιάζονται συγκινημένοι. Τα παιδιά δεν θα ξαναδούν το σχολείο τους με τα ίδια μάτια, διαβεβαιώνουν οι δάσκαλοι. Αντε να τους μαζέψεις να μην αρχίσουν τις τούμπες και τον χορό στην έδρα...
Το πιο σημαντικό πράγμαΛίγο πριν φύγουμε η Αντιγόνη Γύρα ευχαριστεί όλα τα παιδιά για τη συμμετοχή τους, η επόμενη δράση προγραμματισμένη για το Δημοτικό της Βούλας. «Ονειρεύτηκα πριν από πολλά χρόνια το χοροθέαμα ως μέσο για την ψυχαγωγία και την επαφή των παιδιών στις πρώτες σχολικές ηλικίες. Είναι μια πρωτοβουλία που στόχο έχει να γνωρίσει στα παιδιά του δημοτικού μια μορφή τέχνης που δεν συνηθίζουν να παρακολουθούν, η οποία μπορεί να τους ανοίξει νέους δρόμους αντίληψης και έκφρασης», μου λέει. «Νιώθω πως καλλιτεχνικά είναι το πιο σημαντικό πράγμα που έχω κάνει μέχρι τώρα στη ζωή μου».
Στο «Τσίρκο που κοιμήθηκε» συμμετέχουν οι Ευγενία Δελιαλή, Βασίλης Ζώης, Φλώρα Καλομοίρη, Αρτεμις Λαμπίρη, Ανθή Θεοφιλίδου και Φάνης Παυλόπουλος.
Της Σαντρας Βουλγαρη
Ενας μάγος με μακρύ γκρίζο πέπλο ανεβαίνει τρέχοντας στον πρώτο όροφο του σχολείου και πετάει από ψηλά το πέπλο του. Τα παιδιά μόλις έχουν μαζευτεί – το πρωί λίγο πριν από την προσευχή. Ούτε που φαντάζονταν τι τους περίμενε. Ξαφνικά, μέσα από μια τάξη βγαίνει μια θηριοδαμάστρια, η Σούζα Μπου, ένας κλόουν, μια ακροβάτισσα και άλλες δύο περίεργα ντυμένες γυναίκες, όλοι τους μέλη ενός τσίρκου που μέσα σε λίγα λεπτά και για τέσσερις διδακτικές ώρες θα φέρουν τα πάνω-κάτω στο σχολείο.
«Κάποτε ήταν μια πόλη που τσίρκο και θεατές ήταν ένα. Χρειάζονταν το ένα το άλλο και ζούσαν καλά και χαρούμενα. Ηταν φυσικά ένα τσίρκο χωρίς ζώα. Ομως, εκεί δούλευε κι ένας υπνωτιστής ο οποίος σκαρφίστηκε ένα σχέδιο που θα τον έκανε άρχοντα της πόλης και θα μπορούσε να τους ορίζει όλους. Υπνώτισε τους πάντες, έγινε δήμαρχος της πόλης και το τσίρκο διαλύθηκε...».
Την Παρασκευή που μας πέρασε (9/11) έγινε η «πρεμιέρα» της νέας πρωτοποριακής δράσης «Εκ πληξη» της ομάδας Κινητήρας Χοροθέαμα, η οποία μαζί με τη διαδραστική παράσταση «Το τσίρκο που κοιμήθηκε» (κείμενο Χαρά Γιαννακοπούλου, σκηνοθεσία Αντιγόνη Γύρα, μουσική Ορέστης Τάνης και χορογραφία της ομάδας) θα παρουσιάζεται φέτος ως εκπαιδευτικό πρόγραμμα σύγχρονου χορού σε δημόσια δημοτικά σχολεία της Αθήνας (ήδη έχουν δηλώσει συμμετοχή δεκαεπτά σχολεία).
Η αρχή στο Διαπολιτισμικό Δημοτικό Σχολείο Παλαιού Φαλήρου ήταν συγκινητική και ιδιαίτερη. Οι έξι περφόρμερ/εμψυχωτές συνεργάστηκαν άψογα με τους μαθητές και τους δασκάλους κι έστησαν στην ουσία μια διαφορετική παράσταση, ένα εκπαιδευτικό πρόγραμμα για τη συλλογικότητα, τη συνεργασία, την έννοια της ομάδας, ανατρέποντας τη σχολική καθημερινότητα.
Το πρώτο ξάφνιασμαΜέσα στην τάξη της δευτέρας δημοτικού παρακολούθησα τη δράση που ξεκίνησε στην αυλή του σχολείου πριν από την προσευχή, με την ομάδα να χορεύει, να τραγουδάει και να παίζει ανάμεσα στα ξαφνιασμένα παιδιά που σιγά σιγά ξεθάρρεψαν και άρχισαν να κυνηγούν τον μάγο (ο αγαπημένος τους!), ν’ αγκαλιάζουν την όμορφη ακροβάτισσα, να τρέχουν πίσω από τον κλόουν, να κοιτούν γεμάτα έκπληξη και ενθουσιασμό το τσίρκο που υπνωτίστηκε από τον κακό δήμαρχο. Στη συνέχεια, κάθε μέλος του τσίρκου πήρε από μια τάξη, όπου συνεχίστηκε η δράση έως το μεγάλο διάλειμμα. Ανέβηκαν στην έδρα κι έκαναν τούμπες (τα παιδιά ξετρελάθηκαν) και μαζί τους σχεδίασαν τον τρόπο που θα «ξαναέφτιαχναν» το διαλυμένο τσίρκο. Φυσικά μέσα από το σώμα, τον χορό... Εκεί άρχισαν τα ωραία. Λυγίζω, τινάζω, αιωρούμαι, πέφτω. Εννοιες κινησιολογικές που τα παιδιά βίωσαν με το σώμα τους, δημιουργώντας μπροστά στα μάτια μας μια δική τους χορογραφία. Αποκαλυπτικό. Θυμάμαι πριν από χρόνια που είχα παρακολουθήσει μια αντίστοιχη δράση σε δημόσιο δημοτικό σχολείο του Λονδίνου. Τότε είχα σκεφτεί πόσο πρωτοποριακό ήταν ένα πρόγραμμα που εισήγε τα παιδιά στον σύγχρονο χορό σε ένα δημόσιο σχολικό χώρο και θαύμασα τα αποτελέσματα στην κίνηση και στη δημιουργικότητα των παιδιών. Στην Ελλάδα, είναι η πρώτη φορά που σε ένα δημόσιο σχολείο μπαίνει ο σύγχρονος χορός. Κατόρθωμα της ομάδας Κινητήρας, η οποία υπό την καθοδήγηση της Αντιγόνης Γύρα δούλεψε για πολλούς μήνες για να ετοιμάσει και να καταφέρει να παρουσιάσει τη δράση.
Στο διάλειμμα τα παιδιά συζητούν ενθουσιασμένα. «Μας άρεσε πολύ, θα συνεχίσει;», ρωτούν. Η διευθύντρια του σχολείου μου μιλάει κι εκείνη, εξηγώντας πόσο σημαντικό είναι ένα εκπαιδευτικό πρόγραμμα τέτοιου είδους. Η συνέχεια είναι καθαρά διαδραστική κι έχει ως πρωταγωνιστές πια τα παιδιά, που μαζί με τους περφόρμερ και τη βοήθεια ενός χάρτη και μυστικών κωδικών ψάχνουν τα χαμένα αντικείμενα που θα δώσουν αίσιο τέλος στην ιστορία. Το φινάλε γίνεται στην αυλή, με το στήσιμο της πόλης του τσίρκου και την παρουσίαση της χορογραφίας κάθε ομάδας. Οι συντελεστές αγκαλιάζονται συγκινημένοι. Τα παιδιά δεν θα ξαναδούν το σχολείο τους με τα ίδια μάτια, διαβεβαιώνουν οι δάσκαλοι. Αντε να τους μαζέψεις να μην αρχίσουν τις τούμπες και τον χορό στην έδρα...
Το πιο σημαντικό πράγμαΛίγο πριν φύγουμε η Αντιγόνη Γύρα ευχαριστεί όλα τα παιδιά για τη συμμετοχή τους, η επόμενη δράση προγραμματισμένη για το Δημοτικό της Βούλας. «Ονειρεύτηκα πριν από πολλά χρόνια το χοροθέαμα ως μέσο για την ψυχαγωγία και την επαφή των παιδιών στις πρώτες σχολικές ηλικίες. Είναι μια πρωτοβουλία που στόχο έχει να γνωρίσει στα παιδιά του δημοτικού μια μορφή τέχνης που δεν συνηθίζουν να παρακολουθούν, η οποία μπορεί να τους ανοίξει νέους δρόμους αντίληψης και έκφρασης», μου λέει. «Νιώθω πως καλλιτεχνικά είναι το πιο σημαντικό πράγμα που έχω κάνει μέχρι τώρα στη ζωή μου».
Στο «Τσίρκο που κοιμήθηκε» συμμετέχουν οι Ευγενία Δελιαλή, Βασίλης Ζώης, Φλώρα Καλομοίρη, Αρτεμις Λαμπίρη, Ανθή Θεοφιλίδου και Φάνης Παυλόπουλος.
Written by Το Ρήγμα που Ενώνει
We are Creative Blogger Theme Wavers which provides user friendly, effective and easy to use themes. Each support has free and providing HD support screen casting.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου