Το μυστήριο γύρω από έναν ξεχασμένο μουσικό

ΚΡΙΤΙΚΗ: ΝΙΝΟΣ ΦΕΝΕΚ ΜΙΚΕΛΙΔΗΣ

 

Το βραβευμένο με Οσκαρ ντοκιμαντέρ «Ψάχνοντας τον Sugar Man» του Μάλικ Μπεντζελούλ ξεχωρίζει κατά πολύ από τις άλλες ταινίες που αρχίζουν να προβάλλονται από σήμερα στις αίθουσες. Ενδιαφέρον παρουσιάζει και το νουάρ θρίλερ «Ο Συνήγορος» του Ρίντλεϊ Σκοτ, ενώ στις επανεκδόσεις οι φίλοι του καλού κινηματογράφου μπορούν να απολαύσουν μία από τις κλασικές ταινίες του βωβού, την «Απεργία» του Σεργκέι Αϊζενστάιν. Στο πρόγραμμα και η περιπέτεια «Thor 2: Σκοτεινός κόσμος» των Αλαν Τέιλορ και Τζέιμς Γκαν. Ακόμη, αναφέρουμε τις προβολές του 26ου Πανοράματος Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου που συνεχίζονται αυτή τη βδομάδα στον κινηματογράφο «Ιντεάλ». 

Πολύ λίγοι από μας (ίσως και κανένας) θα έχουν ακούσει τραγούδια όπως το «Sugar Man» ή το «Inner City Blues» που τραγουδούσε κάποτε ο άγνωστος σήμερα Ροντρίγκεζ, ο ροκεντρολίστας γιος Μεξικανού μετανάστη από το Ντιτρόιτ, που τραγουδούσε κι έπαιζε την κιθάρα του συχνά με την πλάτη γυρισμένη στο κοινό, και ο οποίος, στις Ηνωμένες Πολιτείες, στη δεκαετία του '60 θεωρήθηκε διάδοχος του Μπομπ Ντίλαν. Κι όμως, τα δύο μοναδικά του άλμπουμ, που έγραψε στα τέλη της δεκαετίας του '60 και αρχές του '70, δεν έπιασαν καθόλου στις ΗΠΑ και ο Ροντρίγκεζ (πλήρες όνομα Σίξτο Ροντρίγκεζ) ξεχάστηκε πολύ γρήγορα - πολλοί μάλιστα πίστευαν πως πέθανε πάνω στη σκηνή. Αντίθετα, στη Νότια Αφρική, ο Ροντρίγκεζ μετατράπηκε σε βασιλιά του ροκ και τα τραγούδια του, που εκεί σημείωσαν μια αναπάντεχη, τεράστια επιτυχία, πήραν τη μορφή διαμαρτυρίας για τους ανθρώπους που μάχονταν το κατεστημένο και αγωνίζονταν ενάντια στην πολιτική του Απαρτχάιντ.
Είναι χάρη στο έξοχο, αποκαλυπτικό αυτό, βραβευμένο με Οσκαρ, ντοκιμαντέρ του Σουηδού σκηνοθέτη Μάλικ Μπεντζελούλ (χρειάστηκαν τρία χρόνια για να ολοκληρωθεί), που σήμερα μπορούμε επιτέλους να μάθουμε για τον μοναχικό αυτό, μυστηριώδη και μοναδικό, άδικα ξεχασμένο, μουσικό. Ο σκηνοθέτης αποφεύγει, πολύ έξυπνα, να κάνει μια απλή έρευνα γύρω από την προσωπικότητα του Ροντρίγκεζ, προτιμώντας να ερευνήσει τον ίδιο το χώρο τόσο από κοινωνικής όσο και από πολιτικής πλευράς και να φωτίσει το ρόλο της μουσικής βιομηχανίας, μαζί και της κουλτούρας και του life style των σταρ.
Σταδιακά, μέσα από διάφορες συνεντεύξεις, ξεκινώντας από τη Νότια Αφρική, με τον φανατικό της μουσικής Στίβεν Σέγκερμαν, γνωστό ως «Σούγκαρ», που είχε αρχίσει να ψάχνει τον Sugar Man από τη δεκαετία του '90, και συνεχίζοντας με τον ιδρυτή της Motown Κλάρενς Αβάντ, τους παραγωγούς του πρώτου άλμπουμ του Ροντρίγκεζ (Cold Heart), απλούς κατοίκους του Ντιτρόιτ, αλλά και τα μεγάλα σήμερα παιδιά του ίδιου του Ροντρίγκεζ, καθώς και τον ίδιο τον Ροντρίγκεζ (που, όπως περιμέναμε, δεν είχε πεθάνει αλλά εξακολουθεί να ζει με τον ίδιο ταπεινό, φτωχικό τρόπο), διεισδύουμε στα άδυτα μιας βιομηχανίας που παίζει με τη ζωή και την καριέρα των ανθρώπων με μοναδικό πάντα στόχο το κέρδος. Συνεντεύξεις και συναντήσεις που σιγά σιγά ξεδιαλύνουν το μυστήριο του Ροντρίγκεζ καθώς και του κόσμου που κάποτε τον απέρριψε. Συνολικά, ένα από τα καλύτερα ντοκιμαντέρ των τελευταίων χρόνων, μια συγκινητική, δοσμένη με ανθρωπιά και πολλή αγάπη ταινία, ταυτόχρονα ένας όμορφος ύμνος στη δύναμη του ανθρώπου.
Ο συνήγορος **½
The Counselor. Σκηνοθεσία: Ρίντλεϊ Σκοτ. Σενάριο: Κόρμακ ΜακΚάρθι. Ηθοποιοί: Μάικλ Φασμπέντερ, Πενέλοπε Κρουζ, Κάμερον Ντίαζ, Χαβιέρ Μπαρντέμ, Μπραντ Πιτ. 117'
Το πρωτότυπο αυτό σενάριο της ταινίας του Ρίντλεϊ Σκοτ, γραμμένο από τον γνωστό μυθιστοριογράφο Κόρμακ ΜακΚάρθι, είναι, πρέπει να πω, εξαιρετικό. Σ' αυτό βρίσκουμε τα θέματα που συναντάμε στα βιβλία του ΜακΚάρθι, από το Blood Meridian και το All the Pretty Horses μέχρι το «Καμιά πατρίδα για τους μελλοθάνατους» που διασκεύασαν για τον κινηματογράφο οι αδερφοί Κοέν: θέματα όπως αυτά της διαφθοράς και των συνόρων ανάμεσα σε ΗΠΑ και Μεξικό, συνόρων που ταυτόχρονα χρησιμοποιούνται μεταφορικά και που καθορίζουν τη συμπεριφορά των ανθρώπων.
Ο πρωταγωνιστής του, ο Συνήγορος (ένας έξοχος Μάικλ Φασμπέντερ) είναι ένας δικηγόρος που ζει μια όμορφη, πλούσια ζωή, με μια όμορφη αρραβωνιαστικιά (Πενέλοπε Κρουζ), με άλλα λόγια άνθρωπος που ζει από τη μια πλευρά των συνόρων. Ωσπου αποφασίζει να μπλέξει με τους ανθρώπους της «άλλης πλευράς», πέρα από τα σύνορα όχι μόνο του Μεξικού αλλά και τα σύνορα της όποιας ηθικής όπου όλα επιτρέπονται. Ο ΜακΚάρθι δεν μασά τα λόγια του: στην οποιαδήποτε ανάμιξη όχι μόνο ενεδρεύει ο κίνδυνος αλλά σ' αυτήν ο θάνατος είναι σίγουρος. Και όταν ο θάνατος τελικά έρθει, έρχεται με τον πιο φρικτό τρόπο: είτε με το «μπολίτο» (μια «θηλιά» που τοποθετείται γύρω από το λαιμό και σφίγγει με ηλεκτρικό μοτέρ ώσπου να σου κόψει το κεφάλι), είτε με ακρωτηριασμούς, είτε με άλλους το ίδιο φρικτούς τρόπους (το κεφάλι του μοτοσικλετιστή που κόβεται από ένα λεπτό σύρμα). Θάνατος που δεν αφήνει τίποτα ζωντανό γύρω του, από την αρραβωνιαστικιά του Συνηγόρου και τον πελάτη του, Ράινερ (Χαβιέρ Μπαρντέμ) μέχρι τον μεσάζοντα του καρτέλ (Μπραντ Πιτ). Στο επίκεντρο μια «μοιραία» γυναίκα, είδος αρπακτικού ζώου (η Κάμερον Ντίαζ στον καλύτερο ρόλο της), γυναίκα που κατασκοπεύει τους πάντες και καθορίζει τα πάντα.
Για τον ΜακΚάρθι και τον Σκοτ δεν υπάρχει μαύρο και άσπρο, αλλά όλα είναι γκρίζα. Οταν ο Μπραντ Πιτ προσπαθεί, έστω και την τελευταία στιγμή, να πείσει το Συνήγορο να αποφύγει τα μπλεξίματα στα οποία είναι έτοιμος να μπει, ή όταν ένας από τους αρχηγούς του μεξικανικού καρτέλ εξηγεί, από το τηλέφωνο, στο Συνήγορο τη διαφορά ανάμεσα στα δύο «σύνορα» και την τύχη του που πια δεν μπορεί να ελέγξει, αυτοί, παρόλο που βρίσκονται από την πλευρά των κακών, μας φαίνονται πιο ανθρώπινοι και λογικοί από τους αφελείς «καλούς» της ταινίας που παρασύρονται από την απληστία τους και οδηγούνται στην αυτοκαταστροφή τους.
Ο Ρίντλεϊ Σκοτ δεν έχει την προσωπικότητα των Κοέν και η σκηνοθεσία του, παρόλο που εκμεταλλεύεται στο έπακρον τα pulp fiction στοιχεία της ταινίας (στις καλύτερες σκηνές του), παραμένει χαμηλή, χωρίς την ένταση και το ρυθμό που συναντάμε στις κλασικές ταινίες νουάρ.
Επανεκδόσεις
Απεργία *****
Stachka. Σοβιετική Ενωση, 1925. Σκηνοθεσία: Σεργκέι Αϊζενστάιν. Σενάριο: Γκριγκόρι Αλεξαντρόβ, Σεργκέι Αϊζενστάιν. Ηθοποιοί: Γκριγκόρι Αλεξαντρόβ, Μαξίμ Στράουκ, Μιχαήλ Γκομόροβ. 82'
Ο κινηματογράφος στα χέρια της σοσιαλιστικής/κομμουνιστικής προπαγάνδας έδωσε και μια σειρά αριστουργήματα, ανάμεσά τους και αυτή, την «Απεργία» (μαζί και το «Θωρηκτό Ποτέμκιν» και τα άλλα αριστουργήματα του Αϊζενστάιν), υπόδειγμα των απόψεων και των θεωριών του μεγάλου Σεργκέι Αϊζενστάιν για τη χρήση του μοντάζ που θα επηρεάσει τον κινηματογράφο όλων των άλλων χωρών τις επόμενες δεκαετίες. Στο επίκεντρο μια απεργία σε εργοστάσιο μεταλλουργίας στην τσαρική περίοδο που καταστέλλεται ωμά από την τσαρική αστυνομία. Ανάμεσα στις σκηνές για ανθολογία: ο παραλληλισμός της σφαγής των εργατών με τη σφαγή ζώων. Μελέτη για σπουδαστές, αλλά και γενικότερα κινηματογραφόφιλους.
Οι άλλες ταινίες
THOR 2: ΣΚΟΤΕΙΝΟΣ ΚΟΣΜΟΣ. (Thor 2: The Dark World). ΗΠΑ, 2013. Σκηνοθεσία: Αλαν Τέιλορ, Τζέιμς Γκαν. Σενάριο: Κρίστοφερ Γιοστ, Κρίστοφερ Μάρκους. Ηθοποιοί: Κρις Χέμσγουερθ, Νάταλι Πόρτμαν, Τομ Χίντελστον, Αντονι Χόπκινς. 111'
Ο Θορ αντιμετωπίζει τον πιο επικίνδυνο εχθρό του για να μας σώσει και να επανασυνδεθεί με το κορίτσι του. Το σίκουελ αυτό, χωρίς να έχει την πρωτοτυπία και το ρυθμό του πρωτότυπου που μας είχε δώσει ο Κένεθ Μπράνα, παραμένει μια διασκεδαστική δοσμένη με αρκετό χιούμορ περιπέτεια.

Browse More Articles

Tweet

Written by Το Ρήγμα που Ενώνει

We are Creative Blogger Theme Wavers which provides user friendly, effective and easy to use themes. Each support has free and providing HD support screen casting.