του Μωχάμεντ Μπεν Γκούζι - http://www.hitandrun.grΚαι δεν μου λες, όνειρα έκανες όταν ήσουν μικρή;… την ρώτησα και άναψα το τσιγάρο μου.
Όλοι κάνουμε όνειρα, εγώ γιατί να μην έχω ένα; μου απαντά κοιτώντας με στα μάτια. Ακόμα το κυνηγάς; την ρώτησα τώρα με ενθουσιασμό. Αυτή, δεν ξέρω, το πήρε στραβά, θυμωμένη γύρισε και με μου είπε: Εννοείς κάτι;
Όχι, όχι. Απλά κάποιοι τα παρατάμε, παραδινόμαστε, δικαιολογήθηκα.
Εγώ δεν είμαι σαν αυτούς μου λέει. Εγώ ακόμα αυτό θέλω. Ότι και να κάνω δεν είναι ντροπή, αρκεί να φτάσω μια μέρα στους στόχους μου.
Και ποιό είναι το όνειρο σου την ξαναρώτησα σβήνοντας το τσιγάρο για να πάρει αποκλειστικά αυτή τη προσοχή μου.
Πάντα ήθελα να γίνω τραγουδίστρια. Όχι καμία σκύλου με τα βυζιά έξω. Ποιοτική. Να τραγουδώ Χάρις Αλεξίου, να κάνω συναυλίες για τα φτωχά παιδιά του κόσμου, να κάνω ένα παιδί, και ένα υιοθετήσω άλλο ένα.
Αντζελίνα Τζολί θες να μας γίνεις και εσύ, της λέω διακόπτοντας το όνειρο της στη μέση.
Αυτή κοκκίνισε, νευρίασε, και άμεσος άρχισε το κράξιμο.
Ρε συ, πολύ υπεράνω δεν μας το παίζεις; Με ρωτήσεις κάτι και εγώ σου ανοίγουμε αλλά εσύ όλο ειρωνεία. Εσύ δηλαδή τι έχεις κάνει στη ζωή σου.
Εγώ κατάλαβα το λάθος μου. Είχα κάνει βλακεία, και η μοναδική μου αντίδραση ήταν να της δώσω ένα φιλί. Αυτή χαμογέλασε και συνέχισε.
Μικρή στο σχόλιο όλα τα τραγούδια στης γιορτής εγώ τα έλεγα. Μέχρι και το γυμνάσιο δεν είχα ανταγωνιστή. Όταν πήγα Λύκειο γράφτηκα σε ωδείο. Εκεί η δασκάλα με είχε συνέχεια κοντά της, όλοι εκεί μέσα με είχαν ψηλά, με φώναζαν αστέρι.
Στα δεκαεννέα μου τραγούδησα σε συναυλία στο Λυκαβηττό. Τρία τραγούδια, δυο ως δεύτερη φωνή, και το τρίτο με άφησαν να το πω μόνη μου.
Τι τραγούδησες την ρώτησα. Αυτή τη φορά κατάλαβε πως δεν είναι ειρωνικό και είδα στα μάτια της τη χαρά που πήρε από το ενδιαφέρον μου.
Χάρις Αλεξίου. Το ταγκό της Νεφέλης.
Τέλεια επιλογή, αλλά αυτή η Νεφελη, δεν ξέχασε τι θέλει, της είπα
βλέποντας στο χαμόγελο της πως ένιωθε ωραία. Άρχισε να μου μιλά.
Ήταν τρελό. Ο κόσμος φώναζε. Χειροκροτούσε. Τα φώτα ήταν πάνω μου. Οι γονείς μου ήταν εκεί και με καμάρωναν. Όταν πήγα στα παρασκήνια, η δασκάλα μου με αγκάλιασε και μου είπε. Αστέρι, ετοιμάσου για καριέρα.
Λίγο αργότερα γνώρισα έναν κύριο, και μου είπε πως θέλει να δειπνήσουμε και να μιλήσουμε επαγγελματικά.
Και; τι έγινε; τη ρώτησα, καθώς είχε σταματήσει να μιλά.
Τι νόμιζες, θα με άφηναν οι γονείς μου δεκαεννέα χρόνων κορίτσι να πάω;
Και δεν πηγές ποτέ και έμεινες με την απορία αν αυτό θα μπορούσε να αλλάξει τη ζωή σου; Αχ αυτοί οι γονείς.
Αυτή άνετη μέσα στης σκέψης της μου απαντά: Τρελός είσαι, βέβαια πήγα, αλλά δεν είναι εκεί το πρόβλημα. Μερικές φορές οι γονείς μας έχουν δίκιο.
Εγώ πήγα, αλλά ο κωλογερος ήθελε πολλά, δεν ήθελε μόνο να μιλήσουμε όπως καταλαβαίνεις. Και όλα αυτά γιατί; Για να τραγουδήσω σε ένα μαγαζί στη Θήβα. Για πουτάνα με πέρασε;
Εγώ εκεί δεν κρατήθηκα και έσκασα στα γέλια. Μου το έκοψε όμως βρίζοντάς με. Καταλαβαίνεις, γελάω με κάτι τέτοιους τύπους, αλλά και με την ειρωνεία της τύχης. Αυτή αγρίεψε, αλλά συνέχισε να μιλά, αυτή τη φορά με πιο γρήγορο ρυθμό.
Ε όταν έφυγα από εκεί και πήγα σπίτι, βρήκα την οικογένεια μου να με περιμένει. Ο πατέρας μου είχε καταλάβει ότι πήγε στον τύπο, και όταν άνοιξα την πόρτα δεν με ρώτησε καν που ήμουν, απλά με βούτηξε από τα μαλλιά και αρχίζει να με χτυπά.
Η μάνα μου θυμάμαι έκλαιγε και μου φώναζε γιατί το έκανα αυτό. Μα τι έκανα; Κανείς τους δεν με ρώτησε τι έγινε στο ραντεβού. Ο πατέρας μου με βαρούσε και φώναζε. Μωρή πουτανα, όσο ζω εγώ δεν θα ξανατραγουδήσεις. Ήταν η πρώτη και τελευταία φορά που τραγούδησα το τανγκό, είπε και άρχισε να δακρύζει.
Εγώ δεν ήξερα τι να πω. Έπρεπε να μην είχα ανοίξει αυτή τη κουβέντα. Αλλά που να ήξερα ότι θα καταλήξει εδώ. Ε ρε τι κρύβουν μέσα τους τα όνειρα μας.
Μετα τι έγινε; Την ρώτησα προσπαθώντας να μάθω τη συνέχεια.
Με τάισανε ρόδι και μέλι, να μη θυμάμαι, να ξεχνάω τι θελω. Με πλανεψανε. Μου απαντά με στοίχους του αγαπημένους τραγουδιού.
Θυμάσαι καλα τους στοίχους, ίσως είναι η ώρα να ξανατραγουδήσεις το τανγκο, της είπα αυτή και αυτη γέλασε. Τόσα και τόσα είπα αυθόρμητα και τα πήρε στραβά, αλλά αυτό μάλλον το έπιασε. Με αγκαλιάζει και κλαίει στον ώμο μου.
Το θέμα δεν είναι από που ξεκινάς, αλλά που καταλήγεις. Της ψιθυρίζω στο αυτή της. Με κοιτά στα μάτια και με ρωτά. Εσύ πως είσαι στη ζωή σου δεν μου είπες. Για να είμαι εδώ, μάλλον κάτι πάει στραβά της είπα νομίζοντας πως είπα κάποια εξυπνάδα.
Σηκώθηκα από το κρεβάτι γυμνός και πήγα στο πεσμένο στο πάτωμα τζιν μου να πάρω τα τσιγάρα μου. Είχα ακόμα όρεξη για κουβέντα και η κατάσταση σήκωνε φουμάρισμα. Βγάζω δυο από το πακέτο μου για να καπνίσει και αυτή. Το χρειαζόταν μετά από όλα αυτά που έβγαλε από μέσα της. Γυρίζω να τη δώσω το τσιγάρο και να συνεχίσω της απορίες μου για τη ζωή της. Αυτή όμως είχε ήδη σηκωθεί και είχε αρχίσει να ντύνεται. Γινόταν σύννεφο να φύγει, και με ένα άδειο βλέμμα γυρίζει και με ρωτά » Θα με πληρώσεις; »
Written by Το Ρήγμα που Ενώνει
We are Creative Blogger Theme Wavers which provides user friendly, effective and easy to use themes. Each support has free and providing HD support screen casting.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου