Η ζωή της Αντέλ» του Αμπντελατίφ Κεσίς, «Nymphomaniac» του Λαρς Φορν Τρίερ και «Under the skin»
του Τζόναθαν Γκλέιζερ, που γνώρισαν έντονη δημοσιότητα κυρίως λόγω της
ζωντανής αναπαράστασης του ερωτικού στοιχείου, το οποίο και τροφοδότησε
τη διαφήμισή τους έφεραν την ερωτική πράξη στην κορυφή της
κινηματογραφικής ατζέντας.
«Το σεξ τρομάζει και προσελκύει. Το πιο περίπλοκο είναι να το απεικονίσεις με τρόπο φυσικό», είχε πει ο γάλλος σκηνοθέτης Αλέν Γκιροντί στο 54ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης για το θέμα που «αιχμαλωτίζει» το σινεμά εδώ και χρόνια.
Το σεξ μπορεί να εντάσσεται στο πλέγμα της λογικής, αλλά «σοκάρει όταν εισβάλλει στη δημόσια σφαίρα», αναφέρει ο κ. Σταμάτης Πουλακιδάκος, μέλος του εργαστηρίου κοινωνικής έρευνας του τμήματος Επικοινωνίας και Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών.
«Το σεξ και η βία χρησιμοποιούνταν και χρησιμοποιούνται για να προσελκύσουν το κοινό και να αναδείξουν μια απενοχοποιημένη λογική», προσθέτει, τονίζοντας πως «το σεξ παρόλο που αποτελεί κομβικό σημείο των ανθρώπινων σχέσεων, όταν εισβάλλει στη δημόσια σφαίρα σοκάρει».
Αναφερόμενος στις χολιγουντιανές και ευρωπαϊκές παραγωγές, ο κ. Πουλακιδάκος επισημαίνει ότι «το σεξ αποτελεί κατεξοχήν τρόπο προσέλκυσης της προσοχής του κοινού στις δυτικές κουλτούρες με τις πονηρές του συμπαραδηλώσεις. Στη χολιγουντιανή λογική το σεξ αποτελεί κομμάτι μιας λογικής για εισπρακτική επιτυχία, ενώ σε ανεξάρτητες παραγωγές το σεξ μπορεί να έχει άλλο ρόλο στην ταινία ».
Θυελλώδεις συζητήσεις και τσουχτερές κριτικές απέσπασε «Η Ζωή της Αντέλ», με τον σκηνοθέτη της ταινίας να την χαρακτηρίζει «σύντομη στιγμή ευτυχίας» ενώ δήλωσε πως «δεν θα έπρεπε να προβληθεί: έχει αμαυρωθεί πολύ».
« Η ζωή της Αντέλ όσο και το Nymphomaniac διαφημίζονται λόγω του έντονου ερωτικού στοιχείου», δήλωσε ο Νίκος Μύρτου στέλεχος του εργαστηρίου οπτικοακουαστικών μέσων του τμήματος Επικοινωνίας και Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης του ΕΚΠΑ, ενώ για να προσθέσει πως «ο ευρωπαϊκός και ανεξάρτητος κινηματογράφος περιέχουν αρκετές ερωτικές σκηνές, όχι όμως περισσότερες από παλιά».
Σύμφωνα με τον κ Μύρτου η διαφορά έγκειται στο μάρκετινγκ, η διαφήμιση δεν αναδεικνύει πλέον το περιεχόμενο των ταινιών, αλλά εστιάζει στις ερωτικές σκηνές ώστε να προσελκύσει το κοινό.
Ο ρόλος του σεξ στον σύγχρονο κινηματογράφο απασχόλησε το 54ο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, αλλά και το Φεστιβάλ Βενετίας, στο επίκεντρο της οποίας βρέθηκε η πολυσυζητημένη και προκλητική ταινία, «Moebius», του κορεάτη σκηνοθέτη Κιμ Κι Ντουκ, που δίχασε τη χώρα του για την ωμή προβολή ερωτικών σκηνών, βίας και αιμομικτικών σχέσεων.
«Το σεξ μπορεί να αποτελεί σημείο αναφοράς που θέλει να δώσει ο κάθε σκηνοθέτης. Η απεικόνιση της σεξουαλικής πράξης εντάσσεται και στη γενικότερη αισθητική της ταινίας. Γι’αυτό και υπάρχουν ταινίες που μπορεί να περιέχουν ρεαλιστικές σκηνές σεξ και να μην προσελκύσουν, ενώ άλλες μπορεί να περιλαμβάνουν σεξ και να μην αποσπάσουν θετικές κριτικές ως καλλιτεχνικά έργα», αναφέρει ο κ. Πουλακιδάκος.
Ο κάθε σκηνοθέτης ονομάζει διαφορετικά το σεξ στις ταινίες του δίνοντας μια δική του «ταμπέλα». Ο Λαρς Φορν Τρίερ δεν υιοθετεί τον όρο «πορνό» για τις ερωτικές του ταινίες, αλλά μιλά για «φιλοσοφικό οικοδόμημα». Ο ανετρεπτικός Αλέν Γκιροντί από την άλλη έχει πει πως στόχος του είναι όσο το δυνατόν πιο νατουραλιστική αναπαράσταση του ερωτικού στοιχείου, χωρίς υπερβολές και φοβίες.
Πηγή in.gr
«Το σεξ τρομάζει και προσελκύει. Το πιο περίπλοκο είναι να το απεικονίσεις με τρόπο φυσικό», είχε πει ο γάλλος σκηνοθέτης Αλέν Γκιροντί στο 54ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης για το θέμα που «αιχμαλωτίζει» το σινεμά εδώ και χρόνια.
Το σεξ μπορεί να εντάσσεται στο πλέγμα της λογικής, αλλά «σοκάρει όταν εισβάλλει στη δημόσια σφαίρα», αναφέρει ο κ. Σταμάτης Πουλακιδάκος, μέλος του εργαστηρίου κοινωνικής έρευνας του τμήματος Επικοινωνίας και Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών.
«Το σεξ και η βία χρησιμοποιούνταν και χρησιμοποιούνται για να προσελκύσουν το κοινό και να αναδείξουν μια απενοχοποιημένη λογική», προσθέτει, τονίζοντας πως «το σεξ παρόλο που αποτελεί κομβικό σημείο των ανθρώπινων σχέσεων, όταν εισβάλλει στη δημόσια σφαίρα σοκάρει».
Αναφερόμενος στις χολιγουντιανές και ευρωπαϊκές παραγωγές, ο κ. Πουλακιδάκος επισημαίνει ότι «το σεξ αποτελεί κατεξοχήν τρόπο προσέλκυσης της προσοχής του κοινού στις δυτικές κουλτούρες με τις πονηρές του συμπαραδηλώσεις. Στη χολιγουντιανή λογική το σεξ αποτελεί κομμάτι μιας λογικής για εισπρακτική επιτυχία, ενώ σε ανεξάρτητες παραγωγές το σεξ μπορεί να έχει άλλο ρόλο στην ταινία ».
Θυελλώδεις συζητήσεις και τσουχτερές κριτικές απέσπασε «Η Ζωή της Αντέλ», με τον σκηνοθέτη της ταινίας να την χαρακτηρίζει «σύντομη στιγμή ευτυχίας» ενώ δήλωσε πως «δεν θα έπρεπε να προβληθεί: έχει αμαυρωθεί πολύ».
« Η ζωή της Αντέλ όσο και το Nymphomaniac διαφημίζονται λόγω του έντονου ερωτικού στοιχείου», δήλωσε ο Νίκος Μύρτου στέλεχος του εργαστηρίου οπτικοακουαστικών μέσων του τμήματος Επικοινωνίας και Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης του ΕΚΠΑ, ενώ για να προσθέσει πως «ο ευρωπαϊκός και ανεξάρτητος κινηματογράφος περιέχουν αρκετές ερωτικές σκηνές, όχι όμως περισσότερες από παλιά».
Σύμφωνα με τον κ Μύρτου η διαφορά έγκειται στο μάρκετινγκ, η διαφήμιση δεν αναδεικνύει πλέον το περιεχόμενο των ταινιών, αλλά εστιάζει στις ερωτικές σκηνές ώστε να προσελκύσει το κοινό.
Ο ρόλος του σεξ στον σύγχρονο κινηματογράφο απασχόλησε το 54ο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, αλλά και το Φεστιβάλ Βενετίας, στο επίκεντρο της οποίας βρέθηκε η πολυσυζητημένη και προκλητική ταινία, «Moebius», του κορεάτη σκηνοθέτη Κιμ Κι Ντουκ, που δίχασε τη χώρα του για την ωμή προβολή ερωτικών σκηνών, βίας και αιμομικτικών σχέσεων.
«Το σεξ μπορεί να αποτελεί σημείο αναφοράς που θέλει να δώσει ο κάθε σκηνοθέτης. Η απεικόνιση της σεξουαλικής πράξης εντάσσεται και στη γενικότερη αισθητική της ταινίας. Γι’αυτό και υπάρχουν ταινίες που μπορεί να περιέχουν ρεαλιστικές σκηνές σεξ και να μην προσελκύσουν, ενώ άλλες μπορεί να περιλαμβάνουν σεξ και να μην αποσπάσουν θετικές κριτικές ως καλλιτεχνικά έργα», αναφέρει ο κ. Πουλακιδάκος.
Ο κάθε σκηνοθέτης ονομάζει διαφορετικά το σεξ στις ταινίες του δίνοντας μια δική του «ταμπέλα». Ο Λαρς Φορν Τρίερ δεν υιοθετεί τον όρο «πορνό» για τις ερωτικές του ταινίες, αλλά μιλά για «φιλοσοφικό οικοδόμημα». Ο ανετρεπτικός Αλέν Γκιροντί από την άλλη έχει πει πως στόχος του είναι όσο το δυνατόν πιο νατουραλιστική αναπαράσταση του ερωτικού στοιχείου, χωρίς υπερβολές και φοβίες.
Πηγή in.gr
Written by Το Ρήγμα που Ενώνει
We are Creative Blogger Theme Wavers which provides user friendly, effective and easy to use themes. Each support has free and providing HD support screen casting.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου