Μελετώντας, ξανά και
ξανά, τη... «χαοτική» γραφή και σκέψη του
Ουίλιαμ Μπάροουζ μέσα από την επανέκδοση
του θρυλικού, πλέον, «Queer»…
Το «Γυμνό γεύμα» γέννησε τον θρύλο
του συγγραφέα Ουίλιαμ Μπάροουζ. Το
«Τζάνκι» απογείωσε τον θρύλο… Οι «Πόλεις
της κόκκινης νύχτας» γέννησαν τον
πολιτικό Μπάροουζ… Ο «Απολυμαντής»
και τα «Άγρια αγόρια» γέννησαν τον
«άρρωστο» Μπάροουζ. Το «Queer», όμως, έκανε
κάτι που μοναδικό: Δημιούργησε (έχτισε,
στην ουσία) τον ίδιο τον Ουίλιαμ Μπάροουζ
τόσο ως πολιτικοκοινωνική υπόσταση
(σκέψη) όσο και ως πεζογραφική μορφή (ως
συγγραφέα δηλαδή)! Πως και που γεννιέται το Queer; Η πένα παίρνει φωτιά και το Μεξικό της δεκαετία του 40, ξεπροβάλει μέσα από το απίστευτα ευφυές, και προκλητικό συνάμα, μυαλό του Μπάροουζ…
Διαφθορά, αθλιότητα και σοκαριστικές εικόνες με φόντο την βασανιστική προσπάθεια ενός ομοφυλόφιλου τύπου, Λι το όνομά του, να κόψει την πρέζα. Παράλληλα με την προσπάθεια «πνιγμού» της ναρκωτικής του τρέλας, ο Λι τρέφεται με στιγμές, αρρωστημένες πολλές φορές, που ξεπηδούν μέσα από έναν εξοντωτικό και απολυταρχικό πόθο για έναν άλλο χρήστη.
Μέσα από αυτή την άθλια ερωτική απολυτότητα ο Λι και χρησιμοποιώντας σαν «λογοτεχνικό παράδειγμα» την πόλη του Μεξικού, θα βγάλει στην επιφάνεια την πιο σκοτεινή πλευρά της Αμερικανικής κοινωνίας. Μια εικόνα του πιο βάρβαρου καπιταλισμού που αρνείται κάθε ίχνος ανθρωπισμού και φιλελευθερισμού…
Και όλα τα παραπάνω κοινωνικοπολιτικά συμπεράσματα με φόντο… την αδυναμία ενός εξαρτημένου τύπου, που θα τον οδηγήσει σε φασιστικοποίηση τόσο των ερωτικών του «θέλω» όσο και τον κοινωνικών του αναζητήσεων.
Ο μελετητής του Μπάροουζ, Όλιβερ Χάρις, μελετώντας την γραφή και τη νοητή πορεία του Queer, καταλήγει στο συμπέρασμα πως o πεζογραφικός χαρακτήρας του Λι, ακυρώνει την δαιμονοποιημένη υπόσταση της αδερφής στην ψυχροπολεμική Αμερική ταυτιζόμενος πλήρως με τον αμερικανική ισχύ στην πιο δαιμονική της εκδοχή.
Στην ουσία έχουμε να κάνουμε με την ροπή του Μπάροουζ στο να «ζωγραφίζει» την φρίκη και τη σκοτεινή πλευρά της ανθρώπινης φύσης, πολιτικοποιώντας πάντα την... «τύχη των πραγμάτων», χωρίς ταμπού και γραφικούς κρυψινισμούς!
Άλλωστε η ρεαλιστική και ωμή γραφή των μπίτνικ ποτέ δεν κρύφτηκε πίσω από γλυκανάλατες ιστοριούλες μιας ψεύτικης πραγματικότητας. Πράγμα που φάνηκε πολύ καθαρά τόσο στις πολιτικές γραφές των Γκίνσμπεργκ και Κόρσο όσο και στον σπαρακτικό χαρακτήρα των κειμένων του Κέρουακ…
Ο Μπάροουζ, όπως άλλωστε επισημαίνει και ο Φερλινγκέτι, συνδυάζει αρμονικά τον Κέρουακ με τον Γκίνσμπεργκ. Το μείγμα γραφής και σκέψης και τον δύο βρίσκει στον Μπάροουζ μια πεζογραφική τελειοποίηση θελκτική και ανυπόφορη ταυτόχρονα! Αυτή η πεζογραφική υπερβολή του Μπαροουζ συνοψίζεται στις σελίδες του Queer. Σε κανένα άλλο έργο του Μπάροουζ δεν φαίνεται αυτή η περίεργη σύνθεση πολιτικής, ερωτικής και αρρωστημένης φιλοσοφικής τρέλας...
Το Queer δεν είναι ένα απλό βιβλίο. Δεν είναι καν μια ιστοριούλα πάθους και πρέζας που ξεπηδά από τοΓυμνό Γεύμα. Το Queer είναι μια αριστουργηματική σκεπτικιστική πρόζα που «σκιαγραφεί» την πιο άρρωστη και δημιουργική συγγραφική αυθεντία που ονομάζεται Ουίλιαμ Μπάροουζ! Προκλητικό, εμετικό, εξαιρετικό, θεϊκό, αηδιαστικό ή αριστουργηματικό το Queer του Μπάροουζαποτελεί ένα «ενθύμιο φρίκης», έναν «οδηγό» της βίας και της αθλιότητας που χαρακτήρισαν τον καπιταλιστικό κόσμο το τελευταίο μισό του περασμένου αιώνα…
Ο ίδιος ο Μπάροουζ γράφοντας μια εισαγωγή για το Queer λέει:
Όταν ξεκίνησα αυτό το συνοδευτικό κείμενο για το Queer ήμουν καθηλωμένος συγγραφικά, με παντελή απουσία θέλησης να το γράψω, ένα συγγραφικό αδιέξοδο δεσμευτικό σαν ζουρλομανδύας. Ρίχνω μια ματιά στο χειρόγραφο του Queer και αισθάνομαι πως πολύ απλά δεν μπορώ να το διαβάσω. Το παρελθόν μου ήταν ένα δηλητηριασμένο ποτάμι από το οποίο είχα την τύχη να δραπετεύσω και το οποίο ακόμα αισθάνομαι ως άμεση απειλή, χρόνια μετά τα γεγονότα που καταγράφονται – πρόκειται για κάτι αρκούντος οδυνηρό ώστε να δυσκολεύομαι να το διαβάσω, πόσο μαλλον να γράψω γι' αυτό. Κάθε λέξη και χειρονομία που προκαλεί ανησυχία!
Η νέα, οριστική έκδοση, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Τόπος, περιλαμβάνει μια εισαγωγή του επιμελητή 'Ολιβερ Χάρις, εκτενές παράρτημα με σχόλια και ιστορικές στοιχεία της «γραφής» του Queer, αλλά και μια αποκαλυπτική εισαγωγή του ίδιου του Μπάροουζ με αφορμή την έκδοση του 1985…
Πηγή http://left.gr/
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου