Τετάρτη 31 Ιουλίου 2013

Detroit: Η μουσική ιστορία μιας πτωχευμένης πόλης

Του Μάκη Μηλάτου
Αυτές τις μέρες το Ντιτρόιτ είναι στην επικαιρότητα επειδή πτώχευσε και εικόνες καταστροφής, εγκατάλειψης και απαξίωσης κάνουν τον γύρο του κόσμου. Η πόλη-σύμβολο της αμερικανικής αυτοκινητοβιομηχανίας -εξ ου και το «παρατσούκλι» Motor City- οδηγήθηκε σε μαρασμό, ακολουθώντας τη φθίνουσα πορεία των «τριών αδελφών» (όπως ονομάζονται οι μεγάλες εταιρείες αυτοκινήτου: Crysler, GM και Ford), ακόμη ένα παράδειγμα ανόδου και πτώσης ενός βιομηχανικού τομέα και μιας πόλης που δεν μπόρεσαν να παρακολουθήσουν τις εξελίξεις, να προσαρμοστούν στα νέα δεδομένα, να αντιμετωπίσουν το τέρας της ελεύθερης αγοράς που και οι ίδιες δημιούργησαν.

Πίσω όμως απ' αυτή τη ζοφερή εικόνα των εργοστασίων που έκλεισαν και των ανθρώπων που έφυγαν αναζητώντας ένα νέο Ελντοράντο, υπάρχει μια μεγάλη μουσική και πολιτιστική κληρονομιά που σημάδεψε την ιστορία της αμερικανικής και, κατ' επέκταση, της παγκόσμιας μουσικής και της ποπ κουλτούρας. Γιατί το Ντιτρόιτ έχει ακόμη ένα παρατσούκλι και είναι: Rock City, όμως η μουσική του ιστορία έχει ένδοξες σελίδες για όλα τα είδη της μουσικής, από την τζαζ μέχρι την όπερα κι από τη σόουλ μέχρι το πανκ. Κι αν στα μάτια των πολλών είναι μια βιομηχανική πόλη, στα δικά μου είναι μια πόλη γεμάτη μουσική κι αυτή η παράμετρος -ευτυχώς- δεν θα καταρρεύσει ποτέ, ακόμη κι αν η πόλη χαθεί από τον χάρτη.

38ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Τορόντο: Το ελληνικό σινεμά ταξιδεύει στον Καναδά

Η Αθήνα τιμώμενη πόλη στην καθιερωμένη ενότητα «City to City»
Το 38ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Τορόντο τιμά φέτος το ελληνικό σινεμά και υποδέχεται την Αθήνα ως τιμώμενη πόλη στην καθιερωμένη ενότητα «City to City».

Συνολικά δέκα ελληνικές ταινίες θα προβληθούν στο Τορόντο, σε μια συνεργασία του Διεθνούς Φεστιβάλ του Τορόντο, του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης και του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου.

«Η συνεπής παρουσία των ελληνικών ταινιών στα σημαντικότερα διεθνή φεστιβάλ τα τελευταία χρόνια επιβεβαιώνει το διεθνές ενδιαφέρον σ’ έναν νέο ελληνικό κινηματογράφο που εξελίσσεται με πολύ καλές προοπτικές, κερδίζοντας την προσοχή του κοινού και αποσπώντας θετικές κριτικές, καθώς και σημαντικά βραβεία», σημειώνει χαρακτηριστικά ο κ. Δημήτρης Εϊπίδης, διευθυντής του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης και επικεφαλής διεθνούς προγράμματος του Διεθνούς Φεστιβάλ του Τορόντο, ο οποίος επέλεξε τις ταινίες από κοινού με τον καλλιτεχνικό διευθυντή του Διεθνούς Φεστιβάλ του Τορόντο, κ. Κάμερον Μπέιλι.

Μετά το Τελ Αβίβ, την Κωνσταντινούπολη, το Μπουένος Άιρες και το Μουμπάι, πόλεις που προβλήθηκαν μέσα από το πρόγραμμα «City to City», τα φώτα στρέφονται στην Αθήνα και τους δημιουργούς της, δίνοντας διεθνή ώθηση στην ελληνική κινηματογραφική παραγωγή.

Οι δέκα ελληνικές ταινίες που θα προβληθούν στο 38ο Φεστιβάλ Τορόντο (5-15 Σεπτεμβρίου 2013) είναι οι εξής:

Κυριακή 28 Ιουλίου 2013

Ένας φιλολογικός καβγάς στην Αθήνα του 1943

Φυλλομετρούσα τις προάλλες τις κατοχικές εφημερίδες για να βρω αναφορές στη μεγάλη κινητοποίηση του ΕΑΜ το 1943 εναντίον της επέκτασης της βουλγαρικής κατοχής στη Μακεδονία, και για τη θυσία της Παναγιώτας Σταθοπούλου και των δεκάδων άλλων νέων. Όπως θα δείτε στο σχετικό άρθρο, ελάχιστα πράγματα βρήκα, άλλωστε δεν περίμενα να βρω πολύ περισσότερα: στις εφημερίδες της εποχής, η πολιτική και πολεμική ειδησεογραφία ήταν απόλυτα ελεγχόμενη. Αντίθετα, και λόγω της έλλειψης πολιτικών ειδήσεων, το φιλολογικό και πνευματικό περιεχόμενο των κατοχικών εφημερίδων ήταν πολύ πλούσιο. Ειδικά η Πρωία διαβάζεται ακόμα και σήμερα με αρκετό ενδιαφέρον.
Μπορεί να μην βρήκα πολλά για τις αντικατοχικές διαδηλώσεις, έπεσα όμως πάνω σε έναν φιλολογικό καβγά, έναν καβγά ανάμεσα σε δυο ονόματα που και τότε πρωταγωνιστούσαν στην πνευματική ζωή αλλά και σήμερα είναι ακόμη πασίγνωστα. Κάτι ήξερα για τον καβγά αυτόν, επειδή είχα διαβάσει ένα παραφιλολογικό σχόλιο του περιοδικού “Φιλολογική Κυριακή” (που έβγαζε ο Μυριβήλης το 1943), αλλά δεν είχα διαβάσει τα πρωτότυπα κείμενα του διαξιφισμού. Τα διάβασα και μου φάνηκε ότι έχουν ένα κάποιο ενδιαφέρον -τόσο ώστε να γεμίσει ένα καλοκαιρινό κυριακάτικο άρθρο. Αν μη τι άλλο, πολλές φορές βλέπουμε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης γνωστούς συγγραφείς να βρίζουν και να βρίζονται και κουνάμε το κεφάλι -όποιος όμως αναδιφήσει παλιά έντυπα βλέπει πως οι φιλολογικοί καβγάδες, ακόμα και με βαριές εκφράσεις, συνηθίζονταν ανέκαθεν. Και μάλιστα, σε σύγκριση με τους παλιούς καβγάδες, που γίνονταν γραπτώς -άρα υπήρχε το περιθώριο να το ξανασκεφτεί κανείς, καθώς και ο έλεγχος από μεριάς εκδότη- οι σημερινοί φιλολογικοί καβγάδες, που διευκολύνονται από την αχαλίνωτην αμεσότητα του Διαδικτύου έχουν αρκετά ελαφρυντικά.
Τα κείμενα τα παραθέτω όπως δημοσιεύτηκαν, με κάποιον ενδιάμεσο σχολιασμό δικό μου. Τηρείται η ορθογραφία του πρωτοτύπου, αλλά με μονοτονικό. Ευχαριστώ πολύ τη φίλη Ν. που πληκτρολόγησε τις τέσσερις επιστολές και τον φίλο που έκανε την πέμπτη.
Ο καβγάς άρχισε όταν, στις 23 Ιουλίου 1943, στο καθημερινό του χρονογράφημα στην εφημερίδα “Αθηναϊκά Νέα”, αναφερόμενος σε πολλά και ποικίλα θέματα (“Σκίτσα της εποχής” είναι ο τίτλος) αναφέρεται και σε ένα βιβλίο που είχε μόλις κυκλοφορήσει με τίτλο “Τον καιρό της μαύρης” και με συγγραφέα τον δημοσιογράφο Ε. Θωμόπουλο, και συνεχίζει:
Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »

Πέμπτη 18 Ιουλίου 2013

Καραβάτζιο: Απαστράπτων στο απόλυτο σκοτάδι (εικόνες)

Ο μεγαλοφυής Καραβάτζιο, ο ζωγράφος που σφράγισε την εποχή του Μπαρόκ και στη διάρκεια της σύντομης ζωής του κατάφερε να εισάγει το ύφος του, τον «Καραβατζισμό», πέθανε σαν σήμερα στις 18 Ιουλίου του 1610, σε ηλικία 39 ετών. Χρησιμοποίησε στα έργα του το σκοτάδι για να φορτίσει τα φωτισμένα πρόσωπα των μοντέλων του, που παρόλο που προέρχονταν από τη λαϊκή καθημερινότητα της περιόδου απέπνεαν μια έντονη αίσθηση θεατρικότητας και μυστηρίου. Το ίδιο σκοτεινός και μυστήριος ήταν και ο δημιουργός τους.
* Πατήστε επάνω στις εικόνες

Αγόρι που δαγκώνεται από σαύρα (1593-1594)
Στα πρώιμα έργα του Καραβάτζιο κυριαρχεί η καθαρότητα των περιγραμμάτων και η σχεδιαστική ακρίβεια. Τον πρωταγωνιστικό ρόλο έχει η γλυπτικότητα των αντικειμένων και των σωμάτων μέσα σε μια ατμόσφαιρα ερωτικής φόρτισης. Στα ώριμα έργα του προστίθεται ένα ουδέτερο σκοτεινό φόντο. Ο Καραβάτζιο ρίχνει πάνω σε σημεία των μορφών ένα φως πλάγιο, σχεδόν νυχτερινό που καταργεί το φως της μέρας αναδεικνύοντας την φορτισμένη ενέργεια στο εσωτερικό.

Η Ιουδήθ αποκεφαλίζει τον Ολοφέρνη (1598-1599)
Πρόκειται για την τεχνική του κιαροσκούρο (των έντονων αντιθέσεων που προκαλεί το φως) και του τενεμπρισμού (ύφος που χαρακτηρίζεται από μεγάλες βαθύχρωμες ή σκοτεινές επιφάνειες που συνδυάζονται με μικρότερες περιοχές κατάλληλα φωτισμένες με τη χρήση χρώματος, με αποτέλεσμα τη δημιουργία δραματικών φωτοσκιάσεων) που πρώτος ο Καραβάτζιο χρησιμοποίησε με τέτοια ένταση και μαεστρία. Αυτή η επαναστατική τεχνική του, με τον επιλεκτικό φωτισμό των μορφών που προβάλουν μέσα από βαθιά σκιά,  αποτέλεσε κύριο χαρακτηριστικό της ζωγραφικής του Μπαρόκ. Εισήγαγε, επίσης, το ιδίωμα της θεατρικότητας που επίσης ακολουθήθηκε πιστά από τους μετέπειτα ζωγράφους.

Τετάρτη 17 Ιουλίου 2013

Ηλίας Πετρόπουλος - Ένας Κόσμος Υπόγειος (Full Documentary)

Tο ντοκιμαντέρ «Ένας κόσμος Υπόγειος». Ο Ηλίας Πετρόπουλος ήταν ο πρώτος λαογράφος στην Ελλάδα που ασχολήθηκε με το περιθώριο και κατέγραψε πρόσωπα και πράγματα περιφρονημένα από την επίσημη ιστορία της χώρας του. Ο φακός τον συναντάει στο γραφείο του, στο Παρίσι, όπου έζησε αυτοεξόριστος τα τελευταία τριάντα χρόνια όταν, απογοητευμένος από την πολιτική της πατρίδας του και κουρασμένος από τις αλλεπάλληλες καταδιώξεις και φυλακίσεις, αποφασίζει να εγκαταλείψει την Ελλάδα:
Πηγή: www.lifo.gr

Δείτε το ντοκιμαντέρ

Να ανασταλεί αμέσως η προβολή της σειράς Ακυβέρνητες Πολιτείες


από rosetabooks
r

Νέα οργισμένη αντίδραση προκάλεσε η προβολή από την ψευδεπίγραφη “Δημόσια Τηλεόραση” της τηλεοπτικής σειράς “Ακυβέρνητες Πολιτείες”. Η αντίδραση αυτή προέρχεται τόσο από τον σεραριογράφο- σκηνοθέτη και συμπαραγωγό Ροβήρο Μανθούλη όσο και από τον πρωταγωνιστή Γιώργο Χωραφά.
Η ανακοίνωση:

Μαρμάρινες γυναικείες κεφαλές βρέθηκαν σε πηγάδι στον Κεραμεικό

Δύο μαρμάρινες γυναικείες κεφαλές, που χρονολογούνται στον 3ο μ.Χ. αιώνα, έφεραν στο φως οι εργασίες του Γερμανικού Αρχαιολογικού Ινστιτούτου στον Κεραμεικό. Τα ευρήματα αποκαλύφθηκαν στη διάρκεια καθαρισμού ενός πηγαδιού, το οποίο ανήκει σε λουτρό της Κλασικής εποχής, που βρίσκεται μπροστά στο Δίπυλο.

Ειδικότερα, έχοντας λάβει άδεια από την Γ' Εφορεία Αρχαιοτήτων για τον καθαρισμό του πηγαδιού η επικεφαλής των ανασκαφών του Ινστιτούτου, Γιούτα Στρότσεκ, χρησιμοποίησε τέσσερις αντλίες για την άντληση του νερού, που υπήρχε ακόμη στο πηγάδι, και στο βάθος του εντοπίστηκαν τα δύο ρωμαϊκά πορτρέτα.

Τρίτη 16 Ιουλίου 2013

Καλοκαιρινά παζάρια βιβλίου


Ελληνική και ξένη λογοτεχνία, δοκίμια, βιογραφίες, βιβλία αυτοβελτίωσης, παραμύθια και βιβλία για παιδιά προσφέρονται σε εξαιρετικά συμφέρουσες τιμές σε παζάρια βιβλίου που πραγματοποιούν εκδότες και βιβλιοπώλες στην Αθήνα.

Συνεχίζεται το καλοκαιρινό παζάρι βιβλίου των εκδόσεων Κριτική. Λογοτεχνία αλλά και βιβλία για την πολιτική, τις επιχειρήσεις, την αυτοβελτίωση και πολλά άλλα θέματα προσφέρονται με έκπτωση μεγαλύτερη του 60%, σε ειδικό χώρο των εκδόσεων στο Γκάζι (Νευροκοπίου 8). Ώρες λειτουργίας: Δευτέρα ως Παρασκευή: 9.00 π.μ. ως 5.00 μ.μ.

Ως το Σάββατο 20 Ιουλίου συνεχίζεται το παζάρι βιβλίου στον Πολυχώρο Μεταίχμιο (Ιπποκράτους 118): Ελληνική και μεταφρασμένη λογοτεχνία, βιογραφίες, δοκίμια, σύγχρονα και κλασικά εικονογραφημένα παραμύθια, βιβλία γνώσεων και δραστηριοτήτων, παιδικές εγκυκλοπαίδειες, αστυνομικά μυθιστορήματα, μαρτυρίες κ.ά., σε τιμές που ξεκινούν από 2 ευρώ και με εκπτώσεις που φθάνουν το 80%. Ώρες λειτουργίας: Δευτέρα ως Παρασκευή: 9.00 π.μ. ως 4.00 μ.μ. και Σάββατο: 9.00 π.μ. ως 2.00 μ.μ.

Ως τις 4 Αυγούστου συνεχίζεται το παζάρι βιβλίου του βιβλιοπωλείου Ιανός στην Αθήνα: 2.000 τίτλοι λογοτεχνικών βιβλίων, δοκιμίων, λευκωμάτων, παιδικών, εφηβικών βιβλίων και σχολικών-εκπαιδευτικών βοηθημάτων και μουσικών CD διατίθενται από τη γνωστή αλυσίδα βιβλιοπωλείων σε τιμές που ξεκινούν από ένα ευρώ. IANOS Bazaar, στο κτίριο πολυκαταστημάτων FOKAS (Σταδίου 41, απέναντι από τη Στοά του Βιβλίου). Ώρες λειτουργίας: Δευτέρα ως Παρασκευή: 9.00 π.μ. ως 9.00 μ.μ., Σάββατο: 9.00 π.μ. ως 6.00 μ.μ.

«Παράνομη» τέχνη στους δρόμους από τη street art

Αναδημοσίευση από το ΒΗΜΑ

Ο Goin είναι ένας 33χρονος γάλλος καλλιτέχνης. Δεν είναι σαν τους άλλους καλλιτέχνες, απλούστατα διότι είναι... παράνομος. Η δουλειά κινείται μεταξύ πλημμελήματος και προστίμου αφού, στην Ελλάδα τουλάχιστον, απαγορεύεται η παρέμβαση σε ξένη ιδιοκτησία. Και ο Goin μαζί με άλλους κορυφαίους ευρωπαίους street artists βρέθηκε στην Ελλάδα ως προσκεκλημένος του 1ου Athens Street Art Festival με τίτλο «Crisis (?) What Crisis» για να δώσει το δικό του στίγμα στους δρόμους της Αθήνας. Η παρουσία του είναι  αισθητή σε μεγάλους τοίχους της πόλης, τόσο στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών όσο και σε δημόσια κτίρια του αστικού ιστού του Δήμου Νίκαιας - Ρέντη σε συνεργασία με τους οποίους (και την GK Art Events Mgmt - Γωγώ Κολυβήρα) διοργανώνεται το Φεστιβάλ. Η έκθεση που συνοδεύει το Φεστιβάλ συνεχίζεται στην Camp Gallery.

Σάββατο 13 Ιουλίου 2013

Ντοκιμαντέρ: Ελπίδα στην κρίση

«Η Γενιά της Κρίσης- Αναζητώντας την Ελπίδα» είναι ο τίτλος του καινούργιου ντοκιμαντέρ που προσπαθεί να δρομολογήσει ο δημοσιογράφος - σκηνοθέτης Νίκος Μεγγρέλης, γνωστός στον χώρο του ντοκιμαντέρ από την προηγούμενη, πολυβραβευμένη  ταινία του, «Shooting vs Shooting-Πεθαίνοντας για την αλήθεια».

Αυτή την φορά, όπως και ο τίτλος αμέσως δηλώνει, η ελληνική επικαιρότητα είναι το θέμα. Η ιστορία δύο νέων, εγκλωβισμένων στο αδιέξοδο της ελληνικής οικονομικής πραγματικότητας. Ανεργία στο 67%, βασικός μισός στα 400 ευρώ. «Μέσα από το δικό τους βλέμμα» λέει ο Ν. Μεγγρέλης, «θα μοιραστούμε τις αγωνίες και τους φόβους της γενιάς που βρίσκεται στο επίκεντρο της κρίσης, της νεολαίας που έχασε τόσο νωρίς και τόσο άδικα το δικαίωμα στο όνειρο. Και φωνάζει να ακουστεί και η δική της φωνή στο σκοτάδι.»

Δευτέρα 8 Ιουλίου 2013

Το πρόγραμμα στην ΕΡΤ σήμερα και αύριο

Δευτέρα
 
21.30 Ρεμπέτες – ''ρεπόρτερ''
Μία μουσική παράσταση με αυθεντικά ρεμπέτικα τραγούδια που περιγράφουν την επικαιρότητα της εποχής (1917 – 1949), προσφορά στην ΕΡΤ και τον κόσμο της, για τη δοκιμασία που βιώνουν.
Ερμηνεύει ο Αγάθων Ιακωβίδης και το συγκρότημά του.
Επιμέλεια και παρουσίαση Πάνος Σαββόπουλος.
23.00  Η Μελίνα Ασλανίδου επί σκηνής
Τρίτη 
Μεγάλη συναυλία στις 20.30  :
 -Μουσικά Σύνολα της ΕΡΤ : το  Πνευματικό Εμβατήριο του  Μίκη Θεοδωράκη
 -Μπάμπης Στόκας (Μπάσο Χρήστος Βογιατζής, Ντράμς Στέφανος Λογοθέτης,Μπουζούκι Γιώργος Παχής, Κιθάρα Δημήτρης Καρασούλος, Ήχος: Σάκης Πυριόχος)
 

O Ρενέ Μαγκρίτ και η αμφισβήτηση της κοινής γνώμης

http://tvxs.gr
«Αυτό δεν είναι πίπα», ζωγράφισε o Ρενέ Μαγκρίτ στο έργο του «Η προδοσία των εικόνων», φέρνοντας τον θεατή αντιμέτωπο με την απεικόνιση ενός αντικειμένου που αρνείται τον εαυτό του. Σε άλλα έργα του οι απρόσωποι εικονιζόμενοι αρνούνται το πρόσωπό τους. Κι όμως το νόημα δεν είναι κρυμμένο πίσω από τα πράγματα αλλά επάνω στην επιφάνεια όσων βλέπουμε, το περίφημο «μυστήριο της πραγματικότητας» όπως το αποκαλούσε.

Ο Ρενέ Μαγκρίτ γεννήθηκε το 1898 στη Λεσίν του Βελγίου και πέθανε το 1967.

Ο μεγάλος βέλγος σουρεαλιστής ζωγράφιζε φορώντας πάντα ένα παλιό κοστούμι με γιλέκο, σαν τους κοστουμαρισμένους άντρες με καπέλα που εμφανίζονται στους πίνακές του. Απλός, εγκρατής, πνευματώδης, ζούσε σε ένα μικρό ισόγειο στις Βρυξέλλες.
Ο άνθρωπος με το καπέλο είναι ο Κος Μέσος Όρος σε όλη την ανωνυμία του […] Κι εγώ φοράω καπέλο. Δεν έχω καμιά ιδιαίτερη επιθυμία να ξεχωρίσω από το πλήθος.
Αντίθετα από την εμφάνισή του, η κριτική του στρεφόταν κατά των κλισέ και προκαταλήψεων, που κάνουν αφόρητο τον καθημερινό μικροαστικό βίο, όπως έλεγε.

Η επίδραση του στα ρεύματα της σύγχρονης τέχνης θεωρείται δεδομένη παγκοσμίως. Πάντως, δεδομένης της απέχθειάς του για κάθε κλισέ, ο χαρακτηρισμός που του αποδόθηκε «Πάπας της ποπ αρτ» δεν θεωρήθηκε κολακευτικός από τον ίδιο τον Μαγκρίτ.

Κυριακή 7 Ιουλίου 2013

Ο φωτογράφος που μεταμορφώνεται σε ιστορικές προσωπικότητες (εικόνες)

H ανοιχτή ευρωπαϊκή ψηφιακή βιβλιοθήκη Europeana συνεργάζεται από τον Μάιο με τον διάσημο Χαβανέζο φωτογράφο Cheyne Gallarde, ο οποίος έγινε ιδιαίτερα γνωστός από τη σειρά φωτογραφικών του αυτοπροσωπογραφιών με τον τίτλο «Universe of One».  Αυτή τη φορά ο Gallarde μεταμορφώνεται σε Βαν Γκογκ, Ρέμπραντ και Ναπολέοντα.

Ο Gallarde αποδέχτηκε την πρόταση του οργανισμού Europeana να ενσαρκώσει -βασισμένος σε κλασικά πορτραίτα που είναι διαθέσιμα στην ψηφιακή ηλεκτρονική συλλογή του οργανισμού- ιστορικά πρόσωπα που έχουν βάλει τη σφραγίδα τους στην ευρωπαϊκή ιστορία και κουλτούρα.

Βλαντίμιρ Μαγιακόφσκι: Σύννεφο με Παντελόνια

Ο Βλαντίμιρ Βλαντίμιροβιτς Μαγιακόφσκι υπήρξε ένας από τους μεγαλύτερους Ρώσους ποιητές και καλλιτέχνες του 20ού αιώνα αλλά και ο κορυφαίος εκπρόσωπος του ρωσικού Φουτουρισμού. Γεννήθηκε στη Βαγδάτη της Γεωργίας στις 7 Ιουλίου του 1893, από πατέρα ευγενούς καταγωγής. Από τα 14 του ασπάστηκε το Σοσιαλισμό, συμμετέχοντας ενεργά σε αντιτσαρικές διαδηλώσεις. Μετά τον ξαφνικό θάνατο του πατέρα του, ο Βλαντιμίρ μαζί με τη μητέρα και τις δύο αδελφές του μετακόμισαν στη Μόσχα.

Τετάρτη 3 Ιουλίου 2013

Η «Εστία» με νέο βιβλιοπωλείο στη Διδότου

  O εκδοτικός οίκος της Εστίας ετοιμάζεται να ανοίξει βιβλιοπωλείο. Ο νέος χώρος που θα πουλάει μόνον τα βιβλία των εκδόσεων της Εστίας βρίσκεται στην οδό Διδότου και Δελφών πολύ κοντά στην Ελληνο-αμερικάνικη ένωση και το Γαλλικό Ινστιτούτο.

Μετά το κλείσιμο του γενικού βιβλιοπωλείου της Εστίας στην οδό Σόλωνος, η είδηση αυτή είναι μια παρηγοριά για τους φίλους του ιστορικού εκδοτικού οίκου καθώς στο νέο στέκι θα μπορούν να αναζητήσουν παλιά και νέα βιβλία της Εστίας. «Η κρίση αλλάζει και τα βιβλιοπωλεία» θα μας πει η Εύα Καραϊτίδη, ιδιοκτήτρια του εκδοτικού οίκου της Εστίας. «Περνάμε στην εποχή των μικρών και ενημερωμένων βιβλιοπωλείων όπως είναι το Λεμόνι στο Θησείο, το Bookloft στο Κολωνάκι και το νεοσύστατο Πλειάδες στη Σπύρου Μερκούρη στο Παγκράτι», λέει η κυρία Καραϊτίδη. Το νέο βιβλιοπωλείο της Εστίας θα έχει υπεύθυνο έναν έμπειρο πωλητή, τον Πολύκαρπο Νικολόπουλο.

O τελευταίος έρωτας του Κάφκα

Για την επέτειο των 130 χρόνων από τη γέννησή του.

του Θωμά Σίδερη

Ο Κάφκα ερωτευόταν συχνά. Μολονότι είχε κάνει σαφές ότι ονειρευόταν να παντρευτεί, παραπονιόταν ότι κανείς δεν τον καταλάβαινε. «Το να έχεις δίπλα σου ένα πρόσωπο με κατανόηση, μια γυναίκα για παράδειγμα, ...σημαίνει ότι έχεις δίπλα σου το Θεό» έγραψε στο ημερολόγιό του.

Ο τελευταίος έρωτας της ζωής του ήταν η 25χρονη Ντόρα Ντάιμαντ. Ο Κάφκα προσπαθούσε να προσελκύσει και να κερδίσει το ανεξάρτητο πνεύμα και την έμφυτη ευγένεια της Ντόρας. Μια φορά, στην κουζίνα κάποιας θερινής κατασκήνωσης, παρακολουθώντας την να βγάζει τα λέπια και τα σπλάχνα από ένα ψάρι, γύρισε και της είπε με μια έκφραση αποδοκιμασίας: «Τέτοια απαλά χέρια σε μια τέτοια αιματηρή εργασία». Η Ντόρα ένιωσε αμηχανία. Ο βιογράφος Μαξ Μπροντ αποκαλύπτει: «Αυτό ήταν η αρχή της φιλίας του με τη Ντόρα Ντάιαμαντ, τη σύντροφο της ζωής του».

Τρίτη 2 Ιουλίου 2013

Ο Χρήστος Θηβαίος τιμά τον Παύλο Σιδηρόπουλο

Αφιέρωμα στον Παύλο Σιδηρόπουλο θα παρουσιάσει ο μουσικός Χρήστος Θηβαίος στον προαύλιο χώρο του Badminton. Οι συναυλίες θα γίνουν την Παρασκευή 5 και το Σάββατο 6 Ιουλίου, δύο ξεχωριστές βραδιές γεμάτες με τραγούδια του ιδιαίτερου εκφραστή της ελληνικής ροκ σκηνής, ο οποίος 13 χρόνια μετά τον θάνατό του παραμένει αξέχαστος. Τίτλος του αφιερώματος «ΧΡΗΣΤΟΣ ΘΗΒΑΙΟΣ - Welcome to the show (…ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΑΥΛΟ)»

Τι απάντησε ο Ντύλαν Τόμας όταν τον ρώτησαν γιατί άρχισε να γράφει ποίηση...

 Αναδημοσίευση http://naftilos.blogspot.gr

Άρχισα να γράφω ποίηση επειδή ερωτεύτηκα τις λέξεις. Τα πρώτα ποιήματα που γνώρισα ήταν παιδικά τραγούδια· αγάπησα τις λέξεις τους πολύ πριν καταφέρω να τα διαβάσω. Τι αντιπροσώπευαν, τι συμβόλιζαν και τι εννοούσαν εκείνες οι λέξεις, με απασχόλησε πολύ αργότερα. Μόνο ο ήχος τους με ενδιέφερε, την ώρα που ξεπήδαγε από τα χείλη κάποιον εντελώς αδιάφορων και ακατανόητων μεγάλων όντων.

Αργότερα συνειδητοποίησα ότι ήμουν καταδικασμένος να ζω με τις λέξεις και μέσα στις λέξεις. Πρώτη μου δουλειά, λοιπόν, ήταν να γνωρίσω και να κατανοήσω τους ήχους και το υλικό τους. Πως και που θα τις χρησιμοποιούσα, τι θα έλεγα με αυτές, ήταν κάτι που θα με απασχολούσε αργότερα. Τώρα έπρεπε να μάθω τα πάντα για το χαρακτήρα, τις διαθέσεις, τις επιτυχίες και τις αποτυχίες, τις συναισθηματικές μεταπτώσεις, τις ανάγκες και τις απαιτήσεις τους.

Μου φτάνει να τους συμπεριφέρομαι, όπως ο μάστορας στο ξύλο, στην πέτρα ή σε ό,τι είναι του χεριού του, τέλος πάντων. Μου αρέσει να τις πελεκάω, να τις χαράζω, να τις πλάθω, να τις γυαλίζω, να τις φέρνω στα μέτρα ενός σχεδίου, μιας περιόδου, ενός γλυπτού, μιας φούγκας που θα εκφράζει κάποια λυρική παρόρμηση, κάποια πνευματική αμφιβολία ή βεβαιότητα, κάποια μισοσυνειδητή αλήθεια, την οποία πρέπει να πλησιάσω και να συνειδητοποιήσω.

Το ζήτημα πια έχει τεθεί:
Ή θα εξακολουθούμε να γονατίζουμε
Όπως αυτός Ο δραπέτης
Ή θα σηκώσουμε άλλον πύργο ατίθασο
απέναντί τους.

Μιχάλης Κατσαρός

όστρια

Συγγενικές σχέσεις

 

© 2013 "στο... Επτά". All rights resevered. Designed by Templateism

Back To Top