Του Μάκη Μηλάτου
Αυτές τις μέρες το Ντιτρόιτ είναι στην επικαιρότητα επειδή πτώχευσε και εικόνες καταστροφής, εγκατάλειψης και απαξίωσης κάνουν τον γύρο του κόσμου. Η πόλη-σύμβολο της αμερικανικής αυτοκινητοβιομηχανίας -εξ ου και το «παρατσούκλι» Motor City- οδηγήθηκε σε μαρασμό, ακολουθώντας τη φθίνουσα πορεία των «τριών αδελφών» (όπως ονομάζονται οι μεγάλες εταιρείες αυτοκινήτου: Crysler, GM και Ford), ακόμη ένα παράδειγμα ανόδου και πτώσης ενός βιομηχανικού τομέα και μιας πόλης που δεν μπόρεσαν να παρακολουθήσουν τις εξελίξεις, να προσαρμοστούν στα νέα δεδομένα, να αντιμετωπίσουν το τέρας της ελεύθερης αγοράς που και οι ίδιες δημιούργησαν.
Πίσω όμως απ' αυτή τη ζοφερή εικόνα των εργοστασίων που έκλεισαν και των ανθρώπων που έφυγαν αναζητώντας ένα νέο Ελντοράντο, υπάρχει μια μεγάλη μουσική και πολιτιστική κληρονομιά που σημάδεψε την ιστορία της αμερικανικής και, κατ' επέκταση, της παγκόσμιας μουσικής και της ποπ κουλτούρας. Γιατί το Ντιτρόιτ έχει ακόμη ένα παρατσούκλι και είναι: Rock City, όμως η μουσική του ιστορία έχει ένδοξες σελίδες για όλα τα είδη της μουσικής, από την τζαζ μέχρι την όπερα κι από τη σόουλ μέχρι το πανκ. Κι αν στα μάτια των πολλών είναι μια βιομηχανική πόλη, στα δικά μου είναι μια πόλη γεμάτη μουσική κι αυτή η παράμετρος -ευτυχώς- δεν θα καταρρεύσει ποτέ, ακόμη κι αν η πόλη χαθεί από τον χάρτη.
Πίσω όμως απ' αυτή τη ζοφερή εικόνα των εργοστασίων που έκλεισαν και των ανθρώπων που έφυγαν αναζητώντας ένα νέο Ελντοράντο, υπάρχει μια μεγάλη μουσική και πολιτιστική κληρονομιά που σημάδεψε την ιστορία της αμερικανικής και, κατ' επέκταση, της παγκόσμιας μουσικής και της ποπ κουλτούρας. Γιατί το Ντιτρόιτ έχει ακόμη ένα παρατσούκλι και είναι: Rock City, όμως η μουσική του ιστορία έχει ένδοξες σελίδες για όλα τα είδη της μουσικής, από την τζαζ μέχρι την όπερα κι από τη σόουλ μέχρι το πανκ. Κι αν στα μάτια των πολλών είναι μια βιομηχανική πόλη, στα δικά μου είναι μια πόλη γεμάτη μουσική κι αυτή η παράμετρος -ευτυχώς- δεν θα καταρρεύσει ποτέ, ακόμη κι αν η πόλη χαθεί από τον χάρτη.