Δευτέρα 30 Αυγούστου 2010

Τέσσερις Έλληνες κινηματογραφιστές ταξιδεύουν στο Φεστιβάλ Βενετίας


Ούτε μία, ούτε δύο... αλλά τέσσερις θα είναι οι ελληνικές συμμετοχές στο φετινό 67ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Βενετίας που θα διεξαχθεί από την 1η έως τις 11 Σεπτεμβρίου.

Η δεύτερη ταινία της Αθηνάς Ραχήλ Τσαγγάρη Attenberg θα συμμετάσχει στο επίσημο διαγωνιστικό τμήμα του Φεστιβάλ.

Η ταινία παρακολουθεί την Μαρίνα που μεγαλώνει με τον αρχιτέκτονα πατέρα της σε μια μικρή παραθαλάσσια πόλη. Το ανθρώπινο είδος απωθεί τη Μαρίνα. Το παρατηρεί εξ' αποστάσεως, μέσα από τους στίχους του Alan Vega των Suicide, τα ντοκιμαντέρ πάνω στη ζωή των θηλαστικών του Sir Ντέιβιντ Ατένμπορο και τα μαθήματα σεξουαλικής αγωγής που της παραδίδει η φίλη της Μπέλλα. Ένας ξένος φτάνει στην πόλη και την προκαλεί σε μονομαχία στο ποδοσφαιράκι, ενώ ο πατέρας της προετοιμάζει τελετουργικά την αναχώρησή του από τον 20ό αιώνα. Η Μαρίνα, ανάμεσα στους δυο άντρες, με την συνεργασία της Μπέλλας, ανακαλύπτει το θαυμαστό μυστήριο της πανίδας.

Η Χώρα Προέλευσης του Σύλλα Τζουμέρκα θα προβληθεί στην Εβδομάδα Κριτικής, ενώ η πολυβραβευμένη Ακαδημία Πλάτωνος του Φίλιππου Τσίτου διεκδικεί το βραβείο Lux.

Παράλληλα, στο διαγωνιστικό τμήμα ταινιών μικρού μήκους θα συμμετάσχει και η μικρού μήκους ταινία Casus Belli του Γιώργου Ζώη.

http://news.in.gr/culture/article/?aid=1231057066

Πέμπτη 12 Αυγούστου 2010

Κερατέα:Την Παρασκευή 13 Αυγούστου 2010, ώρα 9:00μ.μ. Ο ΨΑΡΑΝΤΩΝΗΣ ΚΑΙ ΤΟ ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΑ ΤΟΥ


Την Παρασκευή 13 Αυγούστου 2010, ώρα 9:00μ.μ. Ο ΨΑΡΑΝΤΩΝΗΣ ΚΑΙ ΤΟ ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΑ ΤΟΥ Ο Ψαραντώνης (πραγματικό όνομα Αντώνης Ξυλούρης) έρχεται με το συγκρότημά του στην Παναγία Γκαρικά στην Κερατέα και τιμά το Φεστιβάλ “Μουσικές του κόσμου στον ελαιώνα της Κερατέας”. Αδερφός του θρυλικού Νίκου Ξυλούρη, άγγιξε πρώτη φορά κρητική λύρα στα δεκατρία του χρόνια, για να εξελιχθεί σε πολυοργανίστα ολκής και να καταλήξει μία από τις σημαντικότερες μουσικές προσωπικότητες των ημερών μας και μάλιστα σε διεθνές επίπεδο.

Μόνο τυχαίο δεν είναι το γεγονός πως αποτελεί τον μοναδικό Έλληνα δημιουργό που έχει συμμετάσχει στο σπουδαίο All Tomorrow’s Parties, το σημαντικότερο ίσως μουσικό φεστιβάλ του πλανήτη. Συμμετείχε μάλιστα δύο φορές, την πρώτη στις 27 Απριλίου 2007, στην κεντρική μουσική σκηνή του Μinehead (UK), με διοργανωτές τους Dirty Three, έπειτα από προσωπική πρόσκληση του Ellis Warren, ενώ τη δεύτερη φορά φέτος, τον Ιανουάριο του 2009, στο ΑΤΡ της Αυστραλίας, ύστερα από προσωπική πρόσκληση του Nick Cave (η συμφωνία έκλεισε τον Ιούνιο του 2008 στην Θεσσαλονίκη σε κατ’ ιδίαν συνάντηση Cave-Ψαραντώνη).

Αναρτήθηκε από το http://pressingnewsgr.blogspot.com

Τρίτη 10 Αυγούστου 2010

Ο Μαρκ Τουέιν ξεσπαθώνει από τον τάφο

Ενας άλλος, διαφορετικός Μαρκ Τουέιν ετοιμάζεται να αναδυθεί μέσα από την αυτοβιογραφία του, που θα δει για πρώτη φορά το φως εκατό χρόνια μετά τον θάνατό του.
Και δεν θα αρέσει σε πολλούς. Με πρώτους πρώτους τους ίδιους τους Αμερικανούς, που τον θεωρούν από τους μεγαλύτερους και χαρακτηριστικότερους λογοτέχνες της ιστορίας τους.


Ο Μαρκ Τουέιν πέθανε τον Απρίλιο του 1910, έχοντας ολοκληρώσει τέσσερα χρόνια πριν -και γύρω στα 70 του- μια αυτοβιογραφία μισού εκατομμυρίου λέξεων, στην οποία περιέγραφε κάθε λεπτομέρεια και πτυχή της ζωής του. Αφησε όμως ρητή εντολή να τηρηθεί εμπάργκο και να μη δημοσιευθεί ούτε λέξη της πριν περάσει ένας αιώνας, γνωρίζοντας πως κάθε άλλο παρά καλό θα έκανε στην υστεροφημία του. Εγραφε στους εντολοδόχους του: «Από τις πρώτες τέσσερις εκδόσεις της αυτοβιογραφίας μου πρέπει να αφαιρεθεί κάθε έκφραση άποψης και κριτικής. Θα υπάρξει αγορά για αυτά σε έναν αιώνα από τώρα. Δεν υπάρχει βιασύνη. Περιμένετε και θα δείτε».

Το πλήρωμα του χρόνου ήρθε και έτσι τον ερχόμενο Νοέμβριο θα δούμε τους πρώτους τρεις τυπωμένους τόμους από τη University of California Press. Το χειρόγραφο, που είναι ιδιοκτησία του Πανεπιστημίου Μπέρκλεϊ, ο Τουέιν το είχε υπαγορεύσει σε μια στενογράφο γιατί ήθελε το κείμενό του ζωντανό και ειλικρινές.
Κομμάτια της αυτοβιογραφίας του είχαν κατά καιρούς κυκλοφορήσει, αλλά ήταν όλα προσεκτικά επιμελημένα ώστε να μην αφήνουν να δυσαρεστηθεί ο κόσμος που είχε την πεποίθηση πως ο συγγραφέας ήταν ένας καλοκάγαθος γέροντας που έγραφε υπέροχα παραμύθια.

«Ενστολοι δολοφόνοι»


Ε, λοιπόν, με την αυτοβιογραφία του ο Τουέιν έρχεται να... ρεφάρει, με πένα εριστική, πολιτικοποιημένη, καυστική και συχνά πικραμένη. Ο συγγραφέας του «Χόκλμπερι Φιν», που διδάσκεται στα αμερικανικά σχολεία, τα χώνει στην πατρίδα του για το Ιράκ και το Αφγανιστάν της εποχής του, δηλαδή την αμερικανική στρατιωτική «παρέμβαση» στην Κούβα και τις Φιλιππίνες. Αποκαλεί τους Αμερικανούς φαντάρους «ένστολους δολοφόνους», που «σκοτώνουν εκατοντάδες ιθαγενείς σε ένα χαρούμενο πικνίκ, στο οποίο κάθονται άνετα και πυροβολούν τους άοπλους αντιπάλους τους και γράφουν φανταστικά ηρωικά γράμματα στους δικούς τους, στοιβάζοντας ντάνες ηρωισμών».
Τα χώνει στους πλουτοκράτες καταδικάζοντας τον τρόπο με τον οποίο «σοφοί της Γουόλ Στριτ κατέστρεψαν τη φυσική γενναιοδωρία των Αμερικανών αντικαθιστώντας τη με εγωισμό και απληστία». Και καρφώνει τον γέρο Ροκφέλερ, «που ο κόσμος ξέρει πως έχει δισεκατομμύρια, αλλά πληρώνει φόρο μόνο για δυόμισι εκατομμύρια».
Χολή για ερωμένη του
Ο Τουέιν δεν διστάζει να πάρει και εκδίκηση σε βάρος όσων τον αδίκησαν, από έναν εκδότη του που του έφαγε λεφτά, μέχρι μια Ιταλίδα κόμισσα που του νοίκιασε μια βίλα στη Φλωρεντία, την οποία περνάει γενιές δεκατέσσερις. Υποτιμά και τους περισσότερους κριτικούς, «των οποίων το επάγγελμα είναι το ποταπότερο και δεν έχει καμιά χρησιμότητα. Αλλά ας το αφήσουμε να υπάρχει γιατί είναι θέλημα Θεού να έχουμε κριτικούς, ιεραπόστολους, γερουσιαστές, και ευθυμογράφους, και να τους υπομένουμε». Αφιερώνει στη σχέση που είχε με τη γραμματέα του Ιζαμπέλ Βαν Κλικ Λιόν τα τελευταία χρόνια της ζωής του 400 σελίδες, στις οποίες τη βρίζει επειδή χώρισαν. Ο κριτικός της «Independent» τις χαρακτηρίζει «400 σελίδες πραγματικής χολής».
Αλλά έχει και χιούμορ. Ο Τουέιν θυμάται τις πλάκες της ζωής του, όπως τότε που τον κάλεσαν για δείπνο στον Λευκό Οίκο. Η γυναίκα του, που θα έμενε σπίτι, του είπε να μην πάει με τις γαλότσες. Αυτός πήγε και έβαλε την πρώτη κυρία να του υπογράψει σε μια άδεια κάρτα της, στην οποία μετά συμπλήρωσε «δεν τις έβαλε» και την έδωσε στη σύζυγο.

ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΒΑΓΓΕΛΑΤΟΣ
http://www.enet.gr/?i=issue.el.home&date=10/08/2010&id=191769

Κυριακή 8 Αυγούστου 2010

Με όπλα την ποίηση και τη μουσική

ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΑΝΑΣΤΑΣΟΠΟΥΛΟΥ

Θυελλώδης περφόρμερ με τους System Of Α Down, συνθέτης που γράφει από σύντομα πανκ κομμάτια μέχρι μιούζικαλ, πολιτικοποιημένος όσο ελάχιστοι μουσικοί, συνιδρυτής της οργάνωσης «Axis of Justice» που μάχεται για κοινωνική δικαιοσύνη, ο Αρμένιος Σερτζ Τανκιάν είναι μια ξεχωριστή προσωπικότητα στην αμερικανική μουσική σκηνή.

Στις 17 Αυγούστου έρχεται με μια οκταμελή κλασική ορχήστρα στο Terra Vibe Park, στη Μαλακάσα, για να παίξει ζωντανά τραγούδια από τον πρώτο του προσωπικό δίσκο, το «Elect the Dead», αλλά και από το «Imperfect Harmonies» που θα κυκλοφορήσει στις αρχές του Σεπτεμβρίου. Τη συναυλία του θα ανοίξουν οι VISA, το νέο εναλλακτικό ροκ συγκρότημα που τους έχει κάνει την παραγωγή στο ντεμπούτο τους.
«Θέλω η ορχήστρα μου να μεταμορφώνεται σε μια γιγαντιαία ηλεκτρική κιθάρα. Θέλω να παίζει όπως ακριβώς οι παλιές τζαζ ορχήστρες. Γιατί όταν τραγουδάς σε ένα ροκ συγκρότημα, αναγκάζεσαι να ουρλιάζεις, να ακούγεσαι επιθετικός ώστε να καλύπτεις τον ηλεκτρικό θόρυβο. Ενώ με μια ορχήστρα είναι προτιμότερο να τραγουδάς καθαρά και μελωδικά. Γι' αυτό τώρα επέλεξα να βγω σε περιοδεία με μια κλασική ορχήστρα», εξηγεί ο ίδιος στις συνεντεύξεις του.

Γεννημένος στη Βηρυτό από αρμένιους πρόσφυγες, ο Σερτζ Τανκιάν μετοίκησε στο Λος Αντζελες στα οκτώ του χρόνια. Στην εφηβεία του ήρθε σε επαφή με το πολιτικοποιημένο πανκ της εποχής, έτσι το '92 μαζί με συμμαθητές από το σχολείο της αρμένικης παροικίας έφτιαξε τους System Of Α Down. Το συγκρότημα έγινε γρήγορα γνωστό όχι μόνο για τον μέταλ πανκ θόρυβο που έσπερνε, αλλά και για την πολιτική του στάση που από την μια απαιτούσε δικαιώματα για τους μετανάστες και τους παρίες των αμερικανικών μητροπόλεων και από την άλλη ασκούσε κριτική στην εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ. Ακόμα, οι System of a down ως γιοι προσφύγων μάχονταν ώστε να αναγνωριστεί η αρμένικη γενοκτονία από τις ΗΠΑ και να διαρραγεί η συμμαχία ανάμεσα στην Αμερική και την Τουρκία.
«Το σημαντικό με το συγκρότημα ήταν ότι καταφέραμε να συνδυάσουμε τις πολιτικές μας ανησυχίες στις οποίες περιλαμβανόταν και η σφαγή των προγόνων μας με μια μουσική που ήταν και πειραματική και ταυτόχρονα ελκυστική στο πλατύ κοινό», συνοψίζει την πορεία του. «Οι προσωπικές δουλειές μου επιτρέπουν να παίζω το ροκ που ονειρεύομαι και παράλληλα να ασκώ την κριτική μου σε όσα άσχημα βλέπω γύρω μου».

Νέα σύνορα παντού

Ετσι φέτος κυκλοφόρησε την άνοιξη τον παλιό του προσωπικό δίσκο, ως «Elect the Dead Symphony», παραλλαγμένο, όπου την θέση του ροκ συγκροτήματος πήρε μια ορχήστρα. Παράλληλα, συνθέτει μουσική για ένα μιούζικαλ βασισμένο στην τραγωδία «Προμηθέας Δεσμώτης», γράφει τη δεύτερη ποιητική του συλλογή με τίτλο «Glaring Through Oblivion» και ετοιμάζεται να κυκλοφορήσει το νέο του προσωπικό δίσκο το «Imperfect Harmonies».
«Η καινούρια μου δουλειά έχει στοιχεία και από το ροκ και από την τζαζ και από την ηλεκτρονική μουσική και από την κλασική. Η μεγάλη πρόκληση ήταν πώς θα χωρέσω όλες αυτές τις επιρροές σε μια χούφτα τραγούδια», εξηγεί για τον δίσκο που κυκλοφορεί τον Σεπτέμβριο. Η πολιτική, φυσικά, δεν λείπει. Το πρώτο τραγούδι είναι το «Left Of Center, Borders Are», μια ματιά του Τανκιάν στην κατάσταση που διαμορφώνεται στη Δύση με τους πρόσφυγες κυρίως από τον Τρίτο Κόσμο. «Μιλάει για τα νέα σύνορα που υψώνονται παντού είτε είναι στα σύνορα με το Μεξικό, είτε στη Λωρίδα της Γάζας» λέει ο Τανκιάν.

«Το καθήκον του καλλιτέχνη είναι να λέει την αλήθεια χωρίς ενδοιασμούς», συνεχίζει. «Και μπορεί να το κάνει με όποιον τρόπο επιθυμεί, χρησιμοποιώντας τον σαρκασμό ή την προσωπική μαρτυρία ή ακόμα και τον ξεκάθαρο πολιτικό λόγο. Η ποίηση όμως σε συνδυασμό με τη μουσική είναι το πιο ισχυρό όπλο. Αρκεί να αναφέρει κανείς τον Ντίλαν, που τα τραγούδια του σημάδεψαν όλο το αντιπολεμικό κίνημα τη δεκαετία του εξήντα. Η μουσική του είναι αυτή που αντιπροσωπεύει το παλιό εκείνο κίνημα. Χωρίς τις μελωδίες του Ντίλαν θα είχαν μείνει στην ιστορία μόνο κάποιες φωτογραφίες και κάποια μανιφέστα».

http://www.enet.gr/?i=issue.el.home&date=08/08/2010&id=190459

Παρασκευή 6 Αυγούστου 2010

"Πώς ο Προυστ μπορεί να αλλάξει τη ζωή σου", Αλαιν Ντε Μποττόν (Πατάκης)

της Βέρας Μιχαήλοβιτς
Ενα βιβλίο για παραλία... To βρήκα αναπάντεχα αυτό το καλοκαίρι, ένα ζεστό απόγευμα, στην Αθήνα. Διάλειμμα από το αεράκι στο νησί. Διήμερο στην Αθήνα.
Ανάποδα!! Για να βρω ένα άλλο αεράκι. Κι εκεί, μέσα στην ντάλα του μεσημεριού με περίμενε, με ένα βιβλίο στο χέρι, δώρο, έπαθλο για την θυσία που είχα κάνει μέσα Ιουλίου! Alain de Botton - Πώς ο Προύστ μπορεί να αλλάξει τη ζωή σου.Πώς, άραγε! Χρόνια ψάχνουμε αυτό το πώς και ξαφνικά εμφανίζεται ο Προύστ; Με 40 βαθμούς Κελσίου! Γνώριμος βαρύς, λίγο φλύαρος, «ασήκωτος» για κάποιους, μα αναμφίβολα μοναδικός. Το έριξα στην βαλίτσα απόθεμα «για τον χειμώνα» είπα, «που θα ταίριαζε καλύτερα»! Νόμιζα…

Ούτε κατάλαβα πως βρέθηκα μαζί του στην παραλία, από περιέργεια, σ'ένα ταξίδι που ούτε καν είχα φανταστεί. Εκεί ανάμεσα σε μπουκάλια λάδι για το πατροπαράδοτο μαύρισμα, σε ανακατεμένες καλοκαιρινές μυρωδιές και κολλημένο τον Προύστ στα δάχτυλα.Μαγικές οι σελίδες του! Αληθινοί καθρέφτες. Σοβαρές φιλοσοφικές κουβέντες με δόση ιδιαίτερου χιούμορ που μεταμόρφωνε ότι νόμιζα βαρύ, σε έξυπνο παιχνίδι! Ένας συγγραφέας που πήρε ότι ακριβώς σοφό είχε να μας πει ο μεγάλος Προύστ για τον έρωτα, την φιλία, τα συναισθήματα, την ζωή, τον εαυτό μας, την ψυχή μας την ίδια, όλα εκείνα δηλαδή που σκεφτόμαστε και ξεχνάμε ταυτόχρονα κάθε μέρα, κάθε στιγμή, και το έδωσε μέσα από ένα φωτεινό, δροσερό και συνάμα μαγικό πρίσμα!

Σαν τον ήλιο, την θάλασσα, σαν τα καλοκαιρινά μερόνυχτα. Ένα βιβλίο που όσο χάνεσαι στις σελίδες του τόσο δεν μπορείς να σταματήσεις, τόσο βρίσκεις αβίαστα, κομμάτια του εαυτού σου, για τα οποία αναρωτιέσαι…χαμογελώντας χαλαρά κάτω από την ομπρέλα σου. Και στο τέλος, γοητευμένος, συνεπαρμένος αλλά τόσο ανάλαφρος, βυθίζεις την ύπαρξη σου στο γαλάζιο, ξέροντας πως τώρα κάτι πάει να αλλάξει και στην δική σου…ζωή!! Και πάλι ένα αεράκι έχει φυσήξει…έτσι απλά…
Κλείνεις το μάτι στον αγαπητό Προύστ, και βουτάς!!

«Ο Καθηγητής του πόθου», Φίλιπ Ροθ (ΠΟΛΙΣ)

της Μαρίας Πάχτα
Απέκτησα εμμονή με τον Ροθ όταν χρόνια πριν αποφάσισα να ανταποκριθώ στην πρόκληση ενός φίλου να διαβάσω τον «μισογύνη» συγγραφέα. Αγάπησα την πρόκληση, την αναζήτησα πολλές φορές, την απηύθυνα εγώ σε φίλους/ες, επισημαίνοντας και όχι επιβεβαιώνοντας την κριτική. Ιούνιος 2010 και έχω πεθυμήσει την αυθάδη γραφή του, ήθελα λίγο τραυματισμένη σεξουαλικότητα. Ο «καθηγητής του πόθου» μου είχε ξεφύγει. Διαγώνιο διάβασμα του οπισθόφυλλου και κάπου εκεί: ανακωχή ανάμεσα στην αξιοπρέπεια και τον πόθο. Καμία αμφιβολία, είναι αυτό που απαιτεί η περίσταση. Το κατάπια και τώρα για καιρό θα προσπαθώ να το χωνέψω.

Ένας άντρας –πάντα- και το αιώνιο, unisex παρολαυτά, δίλημμα «περί ηδονής»: γιατί όσο την θέλουμε τόσο την αποφεύγουμε, γιατί την αντικαθιστούμε με τον έρωτα, γιατί δεν «μας φτάνει» ποτέ; Δύο αχόρταγες Σουηδέζες, η μοιραία Έλεν, η ξεκάθαρη Κλερ αποπλανούν τον καθηγητή Ντέιβιντ Κέπες και απαιτούν. Αυτός «άσωτος μεταξύ των λόγιων, λόγιος μεταξύ των άσωτων» αδυνατεί να ανταποκριθεί πλήρως στον ρόλο του εραστή, του αγαπητικού, του χαρισματικού.


Δίνεται χωρίς να παραδίνεται και στο τέλος λειψός. Ανεκπλήρωτες υποσχέσεις στον εαυτό του και στις γυναίκες του. Εκείνες πάντα γενναίες και αδύναμες, φιλήδονες και αρπαχτικές, έτοιμες να του δώσουν ό,τι τους περισσεύει. Ισότητα απέναντι στο δίκαιο της ηδονής. Η ευτυχία, ή μάλλον οι στιγμές, τα ψήγματα ευτυχίας κάπου εκεί. Στο μετέωρο μεταξύ του όλα και του τίποτα. Και πάλι πρόκληση ο κ. Ροθ. Merci bien.

http://www.protagon.gr

Δευτέρα 2 Αυγούστου 2010

Ακριβοθώρητα έργα Σαγκάλ στη Μεσσήνη



Της ΦΩΤΕΙΝΗΣ ΜΠΑΡΚΑ

Να, λοιπόν, που ένα μουσείο σε μια μικρή πόλη μπορεί να κάνει θαύματα. Εδώ και τρεις μήνες, το Μουσείο Τάκη Κατσουλίδη στη Μεσσήνη των 11.000 κατοίκων παρουσιάζει 28 πρωτότυπες λιθογραφίες του κορυφαίου ζωγράφου και χαράκτη Μαρκ Σαγκάλ!


Τα έργα έρχονται για πρώτη φορά στην Ελλάδα από την Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας, χάρη στην πρωτοβουλία αλλά και την επιμονή του ζωγράφου και χαράκτη Τάκη Κατσουλίδη. Οι λιθογραφίες ενός από τους μεγαλύτερους καλλιτέχνες του 20ού αιώνα, οι περισσότερες φιλοτεχνημένες (με αφιέρωση) ειδικά για την Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας, παρουσιάζουν θέματα τα οποία είχαν απασχολήσει τον Σαγκάλ σε όλη τη μακρά καλλιτεχνική του πορεία, όπως η «Βίβλος», οι «Χίλιες και μία νύχτες», το «Τσίρκο», «Δάφνις και Χλόη», εικόνες της παλαιάς Διαθήκης κ.ά. Τα επέλεξε η ιστορικός τέχνης Ευρυδίκη-Μιλσανί Τρισόν, η οποία υπογράφει και τα κείμενα που συνοδεύουν την έκθεση.
Ο Τάκης Κατσουλίδης έβλεπε τον Μαρκ Σαγκάλ (1887-1985) να περπατά στην αγορά του Παρισιού όταν ο νεαρός εικαστικός σπούδαζε στην Beaux Arts τη δεκαετία του '60. Τον θαύμαζε απεριόριστα, αλλά ποτέ δεν τόλμησε να πάει να του μιλήσει. Αργότερα έτυχε να δουλέψει και ο Ελληνας χαράκτης στο λιθογραφείο του Φερνάν Μουρλό, όπου έκανε τις λιθογραφίες του και ο Πικάσο και ο Σαγκάλ.
«Οταν κρατώ στα χέρια μου μια λιθογραφική πέτρα είτε μια πλάκα χαλκού νομίζω πως αγγίζω ένα αντικείμενο με υπερφυσικές δυνάμεις», περιέγραψε ο Σαγκάλ τη σχέση του με τη χαρακτική. «Μου φαίνεται πως μπορώ να τοποθετήσω επάνω της όλες τις θλίψες και τις χαρές μου, όλα όσα διαπέρασαν τη ζωή μου»...

Στην Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας φυλάσσονται έργα και του Τάκη Κατσουλίδη. «Ηδη από το 1965 όταν και βραβεύτηκα στη Σχολή Καλών Τεχνών άρχισαν να αγοράζουν έργα μου. Διατηρούν ένα ολόκληρο ντοσιέ», δηλώνει.
Δύο χρόνια μετά τα εγκαίνια του μουσείου που φέρει το όνομά του, ο Τάκης Κατσουλίδης επισκέφτηκε την Εθνική Βιβλιοθήκη στο Παρίσι με ένα αίτημα. Να δανειστεί έργα του Σαγκάλ. Η ανταπόκρισή τους στην αρχή ήταν θετικότατη. Η έκθεση προγραμματίστηκε να «ανοίξει» το φθινόπωρο του 2007. Ομως το καλοκαίρι που προηγήθηκε, κάηκε η μισή Πελοπόννησος και οι Γάλλοι φοβήθηκαν να στείλουν τα έργα. Μεσολάβησε ο πρέσβης μας στην UNESCO Γ. Αναστασόπουλος και κινήθηκε εκ νέου η υπόθεση.
«Επιπλέον θεωρούσαν εσφαλμένα ότι το μουσείο δεν πληρούσε τις προϋποθέσεις για μια τέτοια έκθεση. Ομως διαθέτει όλες τις προδιαγραφές ενός μουσείου Μοντέρνας Τέχνης. Τα έργα είναι ευαίσθητα, χρειάζονται πολύ λίγο φως. Οταν γυρίσουν στο Παρίσι θα πρέπει να μπουν στο σκοτάδι για τρία χρόνια. Το διάστημα αυτό δεν θα ξαναβγούν στο φως για να μη χαλάσουν», εξηγεί ο Τάκης Κατσουλίδης, τονίζοντας ότι και στη Μεσσήνη τα έργα παρουσιάζονται με ειδικό χαμηλό φωτισμό.

Το Μουσείο Τάκη Κατσουλίδη άνοιξε το 2002 στο νεοκλασικό που στέγαζε το πρώην Δημαρχείο Μεσσήνης. Το κτίριο παραχώρησε ο δήμος, ενώ ο καλλιτέχνης χάρισε συνολικά 220 έργα (200 χαρακτικά και 20 ζωγραφικά), 6 λευκώματα τέχνης, 1 πιεστήριο λιθογραφίας του 19ου αιώνα, μήτρες ξυλογραφίας κ.ά.

Στόχος του μουσείου -που λειτουργεί όλο το χρόνο- είναι αφ' ενός να παρουσιάζει το σύνολο του έργου του γνωστού ζωγράφου-χαράκτη στη γενέτειρά του και αφετέρου να αποτελέσει έναν πυρήνα πολιτιστικό που θα συμβάλει στη διάδοση της τέχνης και ειδικότερα της χαρακτικής στο ευρύ κοινό. Και το αποδεικνύει εμπράκτως...
Στο ισόγειο του μουσείου λειτουργούν εργαστήρια χαρακτικής στα οποία γίνονται δύο σεμινάρια το χρόνο με μαθητές ηλικίας από 12 έως 75 ετών, παιδικά εργαστήρια που έχουν μεγάλη ανταπόκριση και περιοδικές εκθέσεις σημαντικών Ελλήνων και ξένων χαρακτών.

* Η έκθεση των έργων του Μαρκ Σαγκάλ διαρκεί έως 8 Αυγούστου (Καρατζά 15, τηλ.: 27220-24212). *

Πηγή: Ελευθεροτυπια

Το ζήτημα πια έχει τεθεί:
Ή θα εξακολουθούμε να γονατίζουμε
Όπως αυτός Ο δραπέτης
Ή θα σηκώσουμε άλλον πύργο ατίθασο
απέναντί τους.

Μιχάλης Κατσαρός

όστρια

Συγγενικές σχέσεις

 

© 2013 "στο... Επτά". All rights resevered. Designed by Templateism

Back To Top