Τρίτη 19 Οκτωβρίου 2010

Ταινίες που δεν βρήκαν το δρόμο προς τις αίθουσες θα προβάλει η Ταινιοθήκη

Αξιόλογες δημιουργίες με σημαντική πορεία σε διεθνή κινηματογραφικά Φεστιβάλ που αν και αγοράστηκαν από Έλληνες διανομείς δεν βρήκαν το δρόμο τους στις αίθουσες, αποφάσισε να προβάλει η Ταινιοθήκη. Η αρχή γίνεται με την ισπανική ταινία Στην πόλη της Σύλβια από 21 Οκτωβρίου.

Η προβολή των ταινιών θα γίνεται σε εβδομαδιαία βάση, με δύο προβολές καθημερινά, για την πρώτη εβδομάδα παρουσίασής τους, και θα συνεχίζεται ανάλογα με την ανταπόκριση του κοινού και το υπόλοιπο πρόγραμμα της Ταινιοθήκης.

Η πρώτη ταινία του προγράμματος είναι η ισπανική Στην πόλη της Σύλβια (En la ciudad de Sylvia, 2007) του Χοσέ Λουίς Γκερίν σε συνεργασία με την εταιρεία διανομής Seven Films, που θα προβληθεί από τις 21 έως τις 27 Οκτωβρίου. Πρόκειται για μια ταινία πάνω στον έρωτα, που με αφορμή την ηρωίδα της ταινίας Σύλβια, κινηματογραφεί εξαιρετικά το Στρασβούργο. Η ταινία έλαβε το Βραβείο Καλύτερης Σκηνοθεσίας από την ACE (Association Critics of Entertainment of New York) το 2009, ενώ συμμετείχε και στο επίσημο διαγωνιστικό του Φεστιβάλ Βενετίας.

Από τις 28 Οκτωβρίου έως τις 3 Νοεμβρίου θα ακολουθήσει η νορβηγική ταινία Δεσμοί αίματος (Mirush, 2007) του Μάριους Χολστ, βραβευμένου για την ταινία του Cross My Heart and Hope to Die με το βραβείο Blue Angel στο Φεστιβάλ Βερολίνου το 1995, σε συνεργασία με την εταιρεία διανομής Odeon.

Ο 15χρονος Μιρούς θα ξεκινήσει από το Κόσοβο να βρει τον πατέρα του, που ζει πλέον στη Νορβηγία. Ένα ταξίδι που θα αναγκάσει πατέρα και γιο να αντιμετωπίσουν τους ίδιους τους εαυτούς τους: ο Μιρούς νοσταλγεί έναν πατέρα που δεν μπορεί να θυμηθεί πώς είναι, ο πατέρας προσπαθεί να ανοίξει την καρδιά του σε ένα αγόρι που έχει προσπαθήσει τόσο πολύ να το ξεχάσει. Η ταινία έλαβε το Βραβείο Κοινού στο 21ο Πανόραμα Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου.

Σε ημερομηνίες που θα ανακοινωθούν σύντομα θα ακολουθήσουν: Η αβάσταχτη μεγάλη σιωπή (Die Grosse Stille, Γερμανία, 2005) του Φίλιπ Γκρόνινγκ που προσεγγίζει την έννοια του μοναχισμού και προβλήθηκε στο πλαίσιο του 8ου Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης, Έλλη (Elli Makra 42277 Wuppertal, 2007) του ομογενή Αθανάσιου Καρανικόλα, με θέμα τη ζωή των Ελλήνων μεταναστών στην γερμανική πόλη Βούπερταλ που προβλήθηκε στο πλαίσιο του 48ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, το γαλλικό σπονδυλωτό animation Peur(s) du noir (2007) γνωστό και ως Fears of the dark καθώς και το Princess (2006) του Δανού Άντερς Μοργκεντχάλερ.

http://news.in.gr/culture/article/?aid=1231063978

Παρασκευή 15 Οκτωβρίου 2010

Ακόμη 19 υποψήφιοι με το ψηφοδέλτιο «Δημοτική Οικολογική Συνεργασία» - υποψήφιος δήμαρχος Γιώργος Μπουλμπασάκος

Η Συντονιστική Εκλογική Επιτροπή της «Δημοτικής Οικολογικής Συνεργασίας» ανακοινώνει ακόμη 19 υποψήφιους που θα πλαισιώσουν το ψηφοδέλτιο – νίκης στον νέο Δήμο Παλλήνης.
Όλοι οι υποψήφιοι του ψηφοδελτίου θα ανακοινωθούν την Δευτέρα.

Βερβάτης Γιώργος συνταξιούχος
Ευστρατιάδης Βασίλης προγραμματιστής κομπιούτερ
Κάππος Κώστας διευθυντής ΕΣΥ
Κατσούρη Μαρία γιατρός
Κοντέα Μαρία ψυχίατρος
Κορνέζος Σπύρος δημοσιογράφος
Κουλτούκη Λαμπρινή ιδιωτική υπάλληλος
Λαζάρου Κωνσταντίνα Ιδιωτική υπάλληλος
Λαζάρου – Σουρίνα Αθηνά μεταφράστρια
Μάττα Μαρία εκπαιδευτικός
Μιχαηλίδου Μαρία Δικηγόρος
Μπαλωτή Μαρία δημόσιος υπάλληλος
Πετροπούλου Ευτυχία μουσικολόγος
Σαμούρη Γεωργία εκπαιδευτικός
Τσολάκης Έκτορας μουσικός
Τσούτσιας Γιάννης φοιτητής
Χαλακατεβάκης Φανούρης γιατρός
Χριστόφιλος Γιώργος πολιτικός μηχανικός
Ψυχογυιός Κώστας φοιτητής

Τετάρτη 13 Οκτωβρίου 2010

Οι 29 πρώτοι υποψήφιοι με τον συνδυασμό «Δημοτική Οικολογική Συνεργασία» στο Δήμο Παλλήνης

Οι 29 πρώτοι υποψήφιοι με τον συνδυασμό «Δημοτική Οικολογική Συνεργασία»
Αποστολίδης Γιώργος ελεύθερος επαγγελματίας
Βλαχοπουλιώτη Αναστασία αρχιτέκτονας
Γαβριήλ Θανάσης εργολάβος παρκετοποιός
Γάτσιος Γιώργος καθηγητής μέσης εκπαίδευσης
Δημόπουλος Βαγγέλης συνταξιούχος εκπαιδευτικός
Μπαμπαρούτση Ευαγγελάτου Δήμητρα μαία
Ζαβιτσάνου Φούλη μεταφράστρια – υπάλληλος ΕΡΤ
Καλδής Παναγιώτης τεχνολόγος – πολιτικός μηχανικός
Καλογεράκης Μιχάλης συνταξιούχος
Καραγιάννη Σωτηρία νοσηλεύτρια
Καραγιαννίδης Γρηγόρης ιδιωτικός υπάλληλος
Καφαντάρης Άρης φοιτητής
Κόπτσας – Αναστασίου Χρήστος στέλεχος επιχειρήσεων
Κυρίδης Ιωάννης φαρμακοποιός
Λαζάρου Γιάννης πωλητής
Νούτσου Βασιλική νηπιαγωγός
Ντούλου Μαριάννα φοιτήτρια
Ξεπαπαδάκης Παναγιώτης τεχνολόγος – μηχανικός
Παγανοπούλου Βασιλική Στέλεχος Επιχειρήσεων
Παναγιωτίδου Μαρία οικονομολόγος
Παπαχρήστου Μαρία τεχνολόγος – παρασκευάστρια
Ραυτοπούλου Ελένη οικονομολόγος
Ρομπάκης Πέτρος φοιτητής
Σουλτάτου Μαρία καλλιτέχνης – ερμηνεύτρια
Σουλιώτη Ειρήνη δημόσιος υπάλληλος
Τσούμαλη Λαμπρινή φοιτήτρια
Τριχώνας Γιώργος καθηγητής μέσης εκπαίδευσης
Φωτεινός Θρασύβουλος ελεύθερος επαγγελματίας
Ψαριανού Μαρία σκηνοθέτης

Κυριακή 10 Οκτωβρίου 2010

Η ερμηνεύτρια Μαρία Σουλτάτου υποψήφια δημοτική σύμβουλος με τον συνδυασμό «Δημοτική Οικολογική Συνεργασία»


Η Μαρία Σουλτάτου γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Ηράκλειο της Κρήτης. Είναι παρούσα στα μουσικά μας πράγματα αρκετά χρόνια. Διαθέτει μια θεσπέσια φωνή και κυρίως τη διακρίνει ένα σπάνιο καλλιτεχνικό ήθος, που την οδηγεί σε εκλεκτές συνεργασίες και δισκογραφικές δουλειές.

Η πρώτη της συνεργασία ήταν με τον Λίνο Κόκοτο αλλά στη συνέχεια ευτύχησε να συνεργαστεί με πολλούς από τους μεγάλους συνθέτες μας, όπως οι Μίκης Θεοδωράκης, Σταύρος Ξαρχάκος, Χρήστος Λεοντής, Ηλίας Ανδριόπουλος, Χριστόδουλος Χάλαρης, Χρήστος Νικολόπουλος, Αριστείδης Μόσχος, Μιχάλης Τερζής. Όπως η ίδια δεν παραλείπει να τονίζει, σταθμός στην καριέρα της υπήρξε η συνεργασία της με το Σταύρο Ξαρχάκο στην παράσταση "Αμάν - αμήν" που είχε θέμα της το ρεμπέτικο τραγούδι.

Η πρώτη της συνεργασία ξεκινάει με τον συνθέτη Λίνο Κόκοτο και ακολουθεί η δισκογραφική συνεργασία της με τον Κώστα Μουντάκη στo έργο ΒΟΣΚΟΠΟΥΛΑ του Δραμυντινού. Αργότερα συνεργάζεται με τον Αριστείδη Μόσχο και από την συνεργασία αυτή προκύπτουν δύο δισκογραφικές συμμετοχές .
Πρώτη στον δίσκο με τίτλο ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΠΑΡΑΔΟΣΗ και δεύτερη ΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ. Ακολουθεί η συνεργασία της με τον Χριστόδουλο Χάλαρη στη βυζαντινή όπερα ΠΟΥΛΟΛΟΓΟΣ η οποία κυκλοφορεί και σε CD. Επίσης συμμετέχει και στο δίσκο ΚΡΗΤΩΝ ΕΠΟΣ σε μουσική επιμέλεια του ιδίου. Ο δίσκος αυτός είναι μια αναφορά σε αληθινές μαρτυρίες ανθρώπων για τη Μάχη της Κρήτης. Σταθμός στην πορεία της η γνωριμία και η συνεργασία με τον ΣΤΑΥΡΟ ΞΑΡΧΑΚΟ στην παράσταση ΑΜΑΝ – ΑΜΗΝ, με θέμα της το ρεμπέτικο τραγούδι .
Η παράσταση αυτή παρουσιάστηκε στην Αθήνα όπως και σε όλη την Ελλάδα με 100 παραστάσεις .
Ηχογραφήθηκε και κυκλοφορεί σε CD. Ακολουθεί η παράσταση ΟΝΕΙΡΟΥ ΕΛΛΑΣ που παρουσιάστηκε στον παλιό Διογένη σε σκηνοθεσία του Κώστα Φέρρη και επιμέλεια της Θέσιας Παναγιώτου και η συνεργασία της με την Κρατική Ορχήστρα Ελληνικής Μουσικής, σε διεύθυνση ΣΤΑΥΡΟΥ ΞΑΡΧΑΚΟΥ στα έργα: ΝΥΧΤΕΣ ΜΑΓΙΚΕΣ ένα αφιέρωμα στα 15 χρόνια από τον θάνατο του ΒΑΣΙΛΗ ΤΣΙΤΣΑΝΗ και Τραγούδια που έγραψε ο ΣΤΑΥΡΟΣ ΞΑΡΧΑΚΟΣ για τον Ελληνικό κινηματογράφο .Οι παραστάσεις αυτές ξεπέρασαν τις 120 στην Ελλάδα και το Εξωτερικό . Η συνεργασία της με την Κ .Ο . Ε . Μ . σε διεύθυνση του ΣΤΑΥΡΟΥ ΞΑΡΧΑΚΟΥ συνεχίζεται στο ΗΡΩΔΕΙΟ με τα έργα : ΕΠΙΤΑΦΙΟΣ και ΤΑ ΛΑΙΚΑ σε μουσική του ΜΙΚΗ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗ και στίχους των ΓΙΑΝΝΗ ΡΙΤΣΟΥ και ΜΑΝΟΥ ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΥ αντίστοιχα .Και οι παραστάσεις αυτές ταξίδεψαν σε όλη την Ελλάδα , ενώ η συναυλία του ΗΡΩΔΕΙΟΥ ηχογραφήθηκε και κυκλοφόρησε σε CD με τίτλο ΕΠΙΤΑΦΙΟΣ ΚΑΤΑ ΣΤΑΥΡΟ ΞΑΡΧΑΚΟ.

Ακολουθούν δεκάδες παραστάσεις με καταξιωμένους καλλιτέχνες και μουσικά σχήματα και συνεργασία με τα ΜΟΥΣΙΚΑ ΣΥΝΟΛΑ της ΕΡΤ υπό την διεύθυνση του ΑΝΔΡΕΑ ΠΥΛΑΡΙΝΟΥ στο ΚΑΛΛΙΜΑΡΜΑΡΟ στάδιο αλλά και σε συναυλία στο ΦΑΝΑΡΙ καλεσμένοι από τον πατριάρχη ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟ . Σημαντική είναι και η συνεργασία της με τον ΧΡΗΣΤΟ ΛΕΟΝΤΗ και η συμμετοχή της σε συναυλίες με τραγούδια του συνθέτη, που έγραψε για αρχαίες τραγωδίες και τον Γιώργο Νταλάρα σε δύο συναυλίες στη ΔΗΜΗΤΣΑΝΑ και τα ΕΞΑΜΙΛΙΑ. Θα πρέπει να σημειωθεί ότι μέχρι σήμερα συμμετέχει σε δεκάδες συναυλίες και θεατρικές παραστάσεις με μεγάλη επιτυχία υπηρετώντας πάντα πιστά το καλό Ελληνικό τραγούδι.
Η Μαρία Σουλτάτου ήταν από τους τυχερούς της γενιάς της. Βρέθηκε νωρίς στον καλλιτεχνικό χώρο και στην μεγάλη πορεία της αυτή συνεργάστηκε με όλους σχεδόν τους μεγάλους συνθέτες όπως οι ΜΙΚΗΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ , ΣΤΑΥΡΟΣ ΞΑΡΧΑΚΟΣ, ΧΡΗΣΤΟΣ ΛΕΟΝΤΗΣ, ΗΛΙΑΣ ΑΝΔΡΙΟΠΟΥΛΟΣ , ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΣ ΧΑΛΑΡΗΣ , ΧΡΗΣΤΟΣ ΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟΣ ΤΑΚΗΣ ΣΟΥΚΑΣ , ΛΙΝΟΣ ΚΟΚΟΤΟΣ , ΑΡΙΣΤΕΙΔΗΣ ΜΟΣΧΟΣ. κ. ά αλλά και μεγάλους τραγουδιστές όπως οι ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΜΠΙΘΗΚΩΤΣΗΣ , ΣΩΤΗΡΙΑ ΜΠΕΛΟΥ, ΠΟΛΥ ΠΑΝΟΥ , ΓΙΩΡΓΟΣ ΝΤΑΛΑΡΑΣ , ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΗΤΡΟΠΑΝΟΣ , ΓΙΩΤΑ ΛΥΔΙΑ , ΕΛΕΝΗ ΒΙΤΑΛΗ , ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ ΖΟΡΜΠΑΛΑ ,ΒΙΚΥ ΜΟΣΧΟΛΙΟΥ, ΝΕΝΑ ΒΑΝΕΤΣΑΝΟΥ , ΤΑΚΗΣ ΜΠΙΝΗΣ , ΚΩΣΤΑΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ , ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΟΝΤΟΓΙΑΝΝΗΣ , ΧΑΡΟΥΛΑ ΛΑΜΠΡΑΚΗ , ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΠΕΡΠΙΝΙΑΔΗΣ , ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΟΤΣΙΡΑΣ , ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΠΑΣΗΣ κ . ά.
Η συνεργασία της με τον ΝΙΚΟ ΠΑΠΑΚΩΣΤΑ έρχεται με την κυκλοφορία του δίσκου ΜΥΣΤΙΚΟΣ ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ , που ουσιαστικά αποτελεί και τον τρίτο προσωπικό της δίσκο , σε στίχους του συνθέτη , του Ηλία Κατσούλη , του Γιώργου Ηρακλέους , της Φλώρας Αποστολοπούλου και της Δέσποινας Ιωαννίδου.

ΔΙΣΚΟΓΡΑΦΙΑ

1. "Βοσκοπούλα" του Δραμυντινού (Κώστα Μουντάκη)
2. "Ελλάδα και παράδοση" και "Τα τραγούδια της Ελλάδας" (Αριστείδη Μόσχου)
3. "Πουλολόγος" και "Κρητών Έπος" (Χριστόδουλου Χάλαρη)
4. "Ονείρου Ελλάς" (Κώστα Φέρρη - Θέσιας Παναγιώτου)
5. "Αφιέρωμα στον έρωτα" (Μιχάλη και Αντώνη Φραγκιαδάκη)
6. "Με θάλασσα και ουρανό" (Βαγγέλη Σίμου)
7. "Τα χρώματα του ουρανού μου" (Βαγγέλη Σίμου)
8. "Αμάν-αμήν" (Σταύρου Ξαρχάκου)
9. "Για τον Γρηγόρη" (συμμετοχή σε αφιέρωμα για το Γρηγόρη Μπιθικώτση)
10. "Τα άγρια πουλιά" (Βασίλη Σκουλά)
11. "Επιτάφιος" του Μίκη Θεοδωράκη (Σταύρου Ξαρχάκου)
12. "Η ωδή των οδών" (Μιχάλη Τερζή)
13. "Το παραμύθι μου" (Μιχάλη Τερζή)
14. "Όνειρα γυναικών" (Βαγγέλη Σίμου)
15. "Μυστικός εσπερινός" (Νίκου Παπακώστα)

Παρασκευή 8 Οκτωβρίου 2010

Νομπέλ στον Mάριο Bάργκας Λιόσα

Στον πολιτικό συγγραφέα και διανοούμενο
που «χαρτογράφησε τις δομές της εξουσίας»


Tης Oλγας Σελλα

BPABEYΣH. H Λατινική Aμερική περίμενε πολύ. Aπό το 1990, οπότε ο Mεξικανός Oκτάβιο Πας πήρε το μεγαλύτερο λογοτεχνικό βραβείο του πλανήτη, το Nομπέλ Λογοτεχνίας, πέρασαν 20 ολόκληρα χρόνια. Mέχρι που χθες, στις 2 το μεσημέρι, ώρα Eλλάδος, η Σουηδική Aκαδημία ανακοίνωσε ότι το Nομπέλ Λογοτεχνίας 2010 απονέμεται στον Περουβιανό Mάριο Bάργκας Λιόσα, «για τη χαρτογράφηση των δομών της εξουσίας και τις δηκτικές του εικόνες στην ατομική αντίσταση, εξέγερση και ήττα». Kαι ίσως δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι η Σουηδική Aκαδημία στρέφει τη ματιά της στη Λατινική Aμερική έπειτα από χρόνια, και όχι μόνο για την τεράστια λογοτεχνική της παράδοση, αλλά ίσως και γιατί εκεί συνεχίζουν να πραγματοποιούνται διάφορα πολιτικά πειράματα, κάθε μορφής και αποτελεσματικότητας.

Σταθερή πορεία


O Mάριο Bάργκας Λιόσα, από τους συγγραφείς με το δικό του κοινό και στην Eλλάδα, γεννήθηκε το 1936 στην πόλη Aρεκίπα του Περού και έγραψε σε πολύ νεαρή ηλικία το βιβλίο που τον έκανε γνωστό σ' όλο τον κόσμο, και από πολλούς θεωρείται το πιο σημαντικό του - «H πόλη και τα σκυλιά», πρώτη έκδοση 1963. Mε το πρώτο βιβλίο του χάραξε τη στάση που θ' ακολουθήσει σε όλη τη λογοτεχνική του πορεία: αυτή του διανοούμενου που αναρωτιέται, στοχάζεται, κρίνει, επανατοποθετείται και θεωρεί πάντα ότι «η λογοτεχνία είναι σαν τη φωτιά, σημαίνει διαφωνία και εξέγερση. O λόγος ύπαρξης του συγγραφέα είναι η διαμαρτυρία, η αντίρρηση, η κριτική» έλεγε σε συνέντευξή του στην εφημερίδα Le Figaro. Eνα βιβλίο που αποτύπωνε τις βάναυσες συνθήκες που επικρατούσαν σε μια στρατιωτική σχολή της Λίμα. Kαι αν η κριτική και οι αναγνώστες το θεώρησαν σπουδαίο βιβλίο, δεν είχαν την ίδια γνώμη οι υπεύθυνοι της σχολής, που έκαψαν, τότε, μερικές εκατοντάδες αντίτυπα του βιβλίου.

H πολιτική δεν απασχολούσε μόνο τις σελίδες των βιβλίων του, αλλά και την προσωπική του ζωή. Ξεκίνησε ως ριζοσπάστης αριστερός και υποστηρικτής των ανταρτών, αλλά ποτέ ο φανατισμός δεν τύφλωσε την κρίση του. O ίδιος αυτοχαρακτηρίζεται «εξτρεμιστής ριζοσπάστης», αν και πολλοί συμπατριώτες του τον κατηγορούν πως οι απόψεις του είναι πλέον νεοφιλελεύθερες. Tο σίγουρο είναι ότι εδώ και πολλά χρόνια έχει αφήσει πίσω του τον σταλινικό τρόπο σκέψης και ήταν ο πρώτος που μίλησε κατά του Kάστρο, στάση και προκάλεσε μεγάλες αντιπάθειες και αντιδράσεις, τις οποίες ίσως και να πλήρωσε το 1990, όταν διεκδίκησε την προεδρία του Περού και απέσπασε το 34%. Eξίσου καυστικός είναι και όταν μιλάει για τον σημερινό προέδρο της Bενεζουέλας, τον Oύγκο Tσάβες, τον οποίο χαρακτηρίζει σε συνεντεύξεις του «επικίνδυνο».

O Mάριο Bάργκας Λιόσα δεν περιορίζει ούτε τη ματιά του ούτε τη ζωή του στη Λατινική Aμερική. Zει από χρόνια ανάμεσα στη Mαδρίτη και στο Λονδίνο, αν και τελευταία περνάει τα καλοκαίρια του στη Λίμα. Tο σπίτι του είναι πάνω από μια παραλία που φέρει το όνομά του.

Oσοι τον έχουν γνωρίσει συμφωνούν ότι είναι ένας γλυκός και προσηνής άνθρωπος, καθόλου επηρμένος, που μιλάει άψογα αγγλικά και γαλλικά, και είναι από τους πιο πολιτικοποιημένους συγγραφείς.

Στην Eλλάδα ήρθε για πρώτη φορά το 2002, έπειτα από επίμονες προσπάθειες της τότε διευθύντριας του Iνστιτούτου Θερβάντες, Nατιβιδάθ Γκάλβες. O Mάριο Bάργκας Λιόσα τιμήθηκε το 2000 με το μεγαλύτερο βραβείο λογοτεχνίας της Λατινικής Aμερικής, το βραβείο Θερβάντες, είναι μέλος της ισπανικής Aκαδημίας, επίτιμος διδάκτορας των Πανεπιστημίων Γέιλ, Xάρβαρντ, Oξφόρδης, Σορβόννης και του Eυρωπαϊκού Πανεπιστημίου της Mαδρίτης.

Στην Eλλάδα έχουν κυκλοφορήσει βιβλία του από τις εκδόσεις Eξάντας, Ωκεανίδα, Πατάκης και Kαστανιώτης, απ' όπου κυκλοφορούν τα περισσότερα: «H πόλη και τα σκυλιά», «Tο παληοκόριτσο», «O Παράδεισος στην άλλη γωνία», «Tο πράσινο σπίτι», «H γιορτή του Tράγου», «Tα τετράδια του δον Pιγοβέρτο», «Eπιστολές σ' έναν νέο συγγραφέα», «Tο ψάρι στο νερό», «Mια ιστορία για τον Mάυτα», όλα από τις εκδόσεις Kαστανιώτης. Tο επόμενο βιβλίο του, El sueno del Celta (Tο όνειρο του Kέλτη), θα κυκλοφορήσει στα ισπανικά τον Nοέμβριο του 2010 και έναν χρόνο αργότερα θα κυκλοφορήσουν ταυτόχρονα οι μεταφράσεις του σε όλο τον κόσμο και ο νομπελίστας, πλέον, συγγραφέας θα συνομιλήσει μέσω videowall με το κοινό του.

Η μπουνιά που έδωσε στον Μάρκες

Τους δύο νομπελίστες χωρίζει μυστηριώδης έχθρα 30 χρόνων

Ο Μάριο Βάργκας Λιόσα είναι μόλις δεκαπέντε χρόνων και ήδη εργάζεται ως νυχτερινός αστυνομικός συντάκτης. Ερωτεύεται και κλέβεται με τη θεία του, η οποία τον περνάει δεκαοκτώ ολόκληρα χρόνια. Με τη Χούλια Ουρκουίντι θα παραμείνει παντρεμένος από το 1955 και για εννέα ολόκληρα χρόνια.

Οταν πλέον θα έχουν χωρίσει, θα γράψει το κωμικό μυθιστόρημα «Η θεία Χούλια και ο γραφιάς», που γυρίστηκε και ταινία από τον Τζον Αμιελ με τον Κιάνου Ριβς και την Μπάρμπαρα Χέρσεϊ.

Δεν αναζήτησε μόνον μία φορά ερωτική σύντροφο από το οικογενειακό περιβάλλον. Το 1965 σαγηνεύτηκε από την εξαδέλφη του Πατρίτσια Λιόσα, με την οποία απέκτησε τρία παιδιά. Φαίνεται ότι η Πατρίτσια ήταν η αιτία που μάλωσε με τον Μάρκες και δεν ξαναμίλησαν ποτέ. Η διαμάχη των δύο φίλων έφτασε σε τέτοια ένταση που ο Λιόσα γρονθοκόπησε δημόσια τον Μάρκες.

Ηταν το 1976, χρονιά που το ζεύγος Λιόσα βρισκόταν εν διαστάσει. Φαίνεται ότι η Πατρίτσια αναζήτησε την παρηγοριά στην αγκαλιά... τού Μάρκες. Το ζεύγος Λιόσα επανασυνδέθηκε και έκτοτε ζει μαζί.

Η γνωστή έχθρα των δύο συγγραφέων έκανε χθες τον Διεθνή Τύπο να αδημονεί για την αντίδραση του Κολομβιανού νομπελίστα στη βράβευση του πρώην φίλου του. «Τώρα είμαστε πάτσι», εμφανίστηκε μια ισπανόφωνη εγγραφή στο Twitter και χρεώθηκε στον... Μάρκες. Το Ιδρυμά του, όμως, στην Καρθαγένη το διέψευσε.

Κυριακή 3 Οκτωβρίου 2010

Δημήτρης Αρβανίτης: Το Social design στοχεύει στην αποκάλυψη της κοινωνικής υποκρισίας


Συνέντευξη στον Σταμάτη Μαυροειδή

Στον αντίποδα του αυτάρεσκου εμπορικού design που υπηρετεί την διαφήμιση και των πώληση καταναλωτικών προϊόντων και υπηρεσιών, υπάρχει το social design, ένα δυναμικό ρεύμα δημιουργών οι οποίοι συμμετέχουν ενεργά στην κοινωνική δράση, παρακολουθούν την έκρηξη των ιδεών και των εικόνων, ενώ με το έργο τους στοχεύουν στην αποκάλυψη της κοινωνικής υποκρισίας. Ένας από τους επιφανείς αλλά και "αφανείς" εκπροσώπους του κινήματος του social design στη χώρα μας είναι ο Δημήτρης Αρβανίτης. Μιλήσαμε μαζί του με αφορμή το Φεστιβάλ νεολαίας του Συνασπισμού, όπου συμμετείχε σε συζήτηση για τον ρόλο της τέχνης στις σύγχρονες κοινωνικές συνθήκες, ενώ παράλληλα παρουσίαζε και έκθεση σχεδιαστικών εργασιών -δικών του και συνεργατών του- που είχαν ως πυρήνα τους μια εναλλακτική οπτική παρέμβασης στους καιρούς και τα πράγματα.


* Παρά το γεγονός ότι το design στις μέρες μας κυριαρχεί στην κοινωνική καθημερινότητα σε πρακτικό, ψυχολογικό και αισθητικό επίπεδο, ο πολύς κόσμος δεν φαίνεται να αντιλαμβάνεται τη βαρύτητα και το μέγεθος της επιρροής του. Πώς εξηγείτε αυτό το ουδέτερο έως «αρνητικό» πρόσημο απέναντι σε μια «τέχνη» που επικαθορίζει τη ζωή μας εν τέλει;
Από το ξεκίνημα της βιομηχανικής επανάστασης είχε ήδη καθοριστεί και ο ρόλος του design σε όλα τα επίπεδα δημιουργίας του. Όταν γύρω στα 1860 η Βρετανία υπέβαλε σχέδια για κατοχύρωση σομιέδων για κρεβάτια, η χώρα μας βρισκόταν ακόμα σε μαύρα σκοτάδια ανάπτυξης. Σήμερα η Ελλάδα διεκδικεί να «παίξει» στο παγκόσμιο παιχνίδι της οπτικής επικοινωνίας του design προσφέροντας την υποκλοπή των ξένων ιδεών και μιμούμενη μια πράξη την οποία δεν γνωρίζει σε βάθος. Να παράγει δηλαδή πρωτογενή δημιουργία. Δεν υποστηρίζει καν τη γλώσσα της, που για τους ξένους αποτελεί και ένα «εξωτικό» στοιχείο. Δύσκολα κανείς μπορεί να αντιληφθεί ότι το design δεν είναι μια άσκηση ιχνογραφίας αλλά ένα πολύπλοκο σύστημα που όμως οφείλει να εκφέρεται με απλότητα και σαφήνεια. Το design μπορεί να καλύπτει σε τεράστιο βαθμό την εικόνα της καθημερινότητάς μας, αλλά η έλλειψη κουλτούρας και ειδικών γνώσεων εμποδίζει την αποδοχή του ως εργαλείου επικοινωνίας που αφορά μεγάλες ομάδες πολιτών ή, αν προτιμάτε, καλύπτει όλες τις διαπροσωπικές σχέσεις των ανθρώπων.
Αν επιχειρούσαμε να μορφοποιήσουμε το design με τα σπορ θα λέγαμε ότι το design θα ήταν πιο κοντά στο ποδόσφαιρο και πολύ λίγο κοντά στο τένις. Ο πολίτης πρέπει να εισπράττει, να χρησιμοποιεί και να απολαμβάνει το design ως «αγαθό» της σύγχρονης ζωής και όχι ως χόμπι της καλής κοινωνίας.
Η καπιταλιστική αδηφαγία καραδοκεί να μετατρέψει σε αισχρό κέρδος κάθε αγνή πρωτοποριακή ιδέα

* Το design δημιουργήθηκε για να υπηρετήσει ανταγωνιστικές τάσεις του καπιταλιστικού συστήματος, να προωθήσει καλύτερα τα εμπορικά του σήματα και τα «προϊόντα» του προφανώς. Πιστεύετε ότι ένας συνειδητοποιημένος σχεδιαστής πρέπει να συμμετέχει προσφέροντας τις δεξιότητές του στο διαφημιστικό αλισβερίσι ή να απέχει από αυτό;
Σε κάθε βήμα μιας πρωτοπορίας είναι παγκοίνως γνωστό ότι καραδοκεί η καπιταλιστική αδηφαγία για να μετατρέψει την κάθε αγνή ιδέα σε αισχρό κέρδος. Η μεταπολεμική παγκόσμια ανάπτυξη στηρίχτηκε ακριβώς πάνω στη δυναμική του design για να μπορέσει να επιβάλει τα σχέδιά της για απερίσκεπτη και μανιώδη κατανάλωση. Το να αποδεχτείς ή όχι το αλισβερίσι με τη διαφήμιση έχει να κάνει με τον προσωπικό σου βαθμό ζέσεως. Μέχρι ποιο βαθμό αντέχεις τον βρασμό πριν αρχίσεις να εξατμίζεσαι. Το μεγάλο διακύβευμα στις αποφάσεις του σχεδιαστή είναι η επιβίωση. Μπορεί εγώ να αρνήθηκα ένα τέτοιο αλισβερίσι και να προτίμησα άλλους χώρους σχεδιασμού, αλλά δεν μπορώ να υπαγορεύσω καμιά απόφαση στους χιλιάδες άνεργους και απελπισμένους, από τη στενότητα της αγοράς, συναδέλφους μου. Όλοι όμως γνωρίζουν τις συνέπειες...
Δεν ταιριάζει στην αριστερά το “αυτάρεσκο” εμπορικό design

* Συμμετέχετε στην έκθεση αλλά και στη συζήτηση που οργανώνει η Νεολαία του Συνασπισμού στο φετινό φεστιβάλ της γύρω από το «κίνημα» του social design ή αλλιώς σχεδιαστικών εργασιών κοινωνικής παρέμβασης. Πείτε μας καταρχήν τι είναι το social design και ποια η διάκρισή του από το εμπορικό design.
Δεν έκανα καμιά χάρη στη Νεολαία του ΣΥΝ αποδεχόμενος την πρόσκληση. Βρίσκομαι στο χώρο μου και είμαι πολύ ευχαριστημένος που τα νέα παιδιά αντιλαμβάνονται τα σήματα του σεισμογράφου. Δεν ταιριάζει στον αριστερό χώρο το «αυτάρεσκο» εμπορικό design. To social design (όπως έγινε γνωστό σε παγκόσμια κλίμακα) πυροδοτείται και αυταναφλέγεται μέσα στο μυαλό του σχεδιαστή που παρακολουθεί τη ροή των ιδεών. Βασίζεται στην έκρηξη των ιδεών και των εικόνων και στοχεύει στην αποκάλυψη της κοινωνικής υποκρισίας.

* Ποια σχέδιά σας θα δούμε στο φεστιβάλ της νεολαίας;
Θα δείξω μια σειρά σχεδίων που καλύπτουν μια πενταετία και σχεδιάστηκαν με αφορμή διάφορες πράξεις κοινωνικής αναλγησίας. Σε μια διαρκή προβολή θα δείξω ακόμα τη δουλειά μιας ομάδας νέων Ελλήνων σχεδιαστών με τους οποίους βρίσκομαι σε επαφή μέσω της Ένωσης Γραφιστών.

* Λέτε ότι το social design αφορά σχεδιαστές με «αριστερή» σκέψη και όχι «επαγγελματίες» που «κοιτάζουν να κάνουν ήσυχα τη δουλειά τους…». Πού όμως μπορεί να βρει εφαρμογή αυτός ο σχεδιασμός όταν δεν υπάρχει ζήτηση;
Ζήτηση υπάρχει, αν έτσι μπορώ να ονομάσω το πεδίο των αμέτρητων προβλημάτων που καταρρακώνουν την κοινωνική μας ζωή. Οι περισσότερες ΜΚΟ στοχεύουν στην επιχορήγηση και τη βιτρίνα του ελεήμονα πολίτη που αρέσκεται να παρακολουθεί τις συμπλοκές μεταξύ μεταναστών και εγχώριων θερμοκέφαλων από τον καναπέ πίνοντας ουίσκι. Υπάρχει βέβαια ο κίνδυνος να εμφανιστούν οι καιροσκόποι και τα λαμόγια γιατί ίσως μυρίσουν κέρδος ή δόξα. Αυτοί όμως εύκολα γίνονται αντιληπτό και οφείλουμε να τους αποκαλύπτουμε. Τέτοιου είδους «σχεδιαστές» θα ασχολούνταν μόνο από ματαιοδοξία. Τους περιφρονούμε. Όσο για την «αριστερή σκέψη», θα ήθελα να μου υποδείξετε έστω και ένα κίνημα κοινωνικό που να δημιουργήθηκε από άλλον ιδεολογικό χώρο. Εξαιρώ βεβαίως τα ιδιοτελή καθάρματα και τα φασιστοειδή τα οποία συγκροτούνται σε «σώμα» περιφρούρησης των ιδανικών μας.
Να μην σταματήσουμε να ακούμε τους ποιητές και τους νέους

* Θεωρείτε ότι η αριστερά υποτίμησε τη δύναμη της εικόνας και το αισθητικό μέρος που έπρεπε να συνοδεύει το πολιτικό μήνυμα του λόγου της και αν «ναι», για ποιο λόγο το έκανε;
Μεγάλωσα με μια αριστερά που, παρόλο τον «φιλικό» στραγγαλισμό της πολιτείας στη μεταπολεμική Ελλάδα, αναδείκνυε μέσα από τις τάξεις της μεγάλους ποιητές, συγγραφείς, διανοούμενους, ζωγράφους και σχεδιαστές, ηθοποιούς και μουσικούς. Η αισθητική ήταν δική της υπόθεση. Την όποια κριτική προς την αριστερά την ασκώ εκεί που πρέπει.
Δεν είναι καιρός για έρευνα και απόδοση εύσημων προς κάποια από τις μικρές ή μεγάλες ομάδες που συγκροτούν, μέσα από τις διαφορές τους, τη δική μας αριστερά. Το μόνο που ζητάω από την αριστερά είναι να μη μας κάνει συνεχώς να πελαγοδρομούμε και να εισπράττουμε τη χλεύη των άλλων πολιτικών σχηματισμών, οι οποίοι δεν διστάζουν να χρεώσουν την κακοδαιμονία του τόπου στη μη ενότητά της.
Πράγματι, για να απαντήσω στο αν η αριστερά υποτίμησε τη δύναμη της εικόνας, χρειάζεται να επανεξεταστούν πολλά θέματα για να αποκτήσει πάλι τον κυρίαρχο ρόλο της στην Τέχνη που δημιουργείται για την πνευματική ανύψωση των πολιτών και όχι για τις επενδύσεις των διάφορων, αμφίβολης αξίας και κουλτούρας, συλλεκτών. Να μη σταματάμε να ακούμε τους ποιητές και τους νέους. Αυτό είναι που δεν πρέπει να ξεχνάμε.

http://www.avgi.gr/ArticleActionshow.action?articleID=570560

Το ζήτημα πια έχει τεθεί:
Ή θα εξακολουθούμε να γονατίζουμε
Όπως αυτός Ο δραπέτης
Ή θα σηκώσουμε άλλον πύργο ατίθασο
απέναντί τους.

Μιχάλης Κατσαρός

όστρια

Συγγενικές σχέσεις

 

© 2013 "στο... Επτά". All rights resevered. Designed by Templateism

Back To Top