Η ιστορία της λέξης “Ρεμπέτικο”
Όσοι έχουν αγαπήσει ή έχουν ασχοληθεί στοιχειωδώς με την ιστορία του ρεμπέτικου, εκνευρίζονται με τη τόσο ρηχή και επιφανειακή παρουσίαση αυτού του είδους τις τελευταίες δεκαετίες και όχι μόνο.Διαμορφώθηκε, εσφαλμένα, η εντύπωση ότι τα τρίχορδα μπουζούκια “γεννήθηκαν” και “δημιούργησαν” στους τεκέδες, ενώ τρίχορδα (πανδουρίδες / μπουζούκια) βρίσκουμε στην Ταναγραία 3ος αιων. π.Χ, σε ψηφιδωτά της Πόλης (5ος αιώνας π.Χ), στο Άγιο Όρος (μονή Κουτλουμουσίου, μονή Γρηγορίου) σε μικρογραφίες της Βενετίας (14ος αιώνας), στο στρατηγό Μακρυγιάννη και πολλούς άλλους. Για πολλούς σημερινούς, κατά προσέγγιση ρεμπετολάτρεις, είναι αδύνατον να διανοηθούν ότι η “γέννηση” του ρεμπέτικου, δε συνδυάζεται, κατά τη γέννηση του, με μπουζούκια και μπαγλάμαδες, με μαγκιά, με τεκέδες, με το περιθώριο. Αντίθετα, η λέξη ρεμπέτικο πρωτοπαρουσιάστηκε για να προσδιορίσει το αστικό εμπορικό τραγούδι στους πρωτοεμφανιζόμενους δίσκους γραμμοφώνου (Κωνσταντινούπολη αρχές 1910). Τούτη η λέξη δε ξεφύτρωσε μέσα από τους καφενέδες και το γλέντι των ανθρώπων της χαράς και του τραγουδιού, δε βγήκε ούτε καν από την περιφρόνηση και την υπεροψία των “καθώς πρέπει νοικοκυραίων”.
για πρώτη φορά στο διαδίκτυο (24grammata.com)
γράφει ο Γιώργος ΔαμιανόςΌσοι έχουν αγαπήσει ή έχουν ασχοληθεί στοιχειωδώς με την ιστορία του ρεμπέτικου, εκνευρίζονται με τη τόσο ρηχή και επιφανειακή παρουσίαση αυτού του είδους τις τελευταίες δεκαετίες και όχι μόνο.Διαμορφώθηκε, εσφαλμένα, η εντύπωση ότι τα τρίχορδα μπουζούκια “γεννήθηκαν” και “δημιούργησαν” στους τεκέδες, ενώ τρίχορδα (πανδουρίδες / μπουζούκια) βρίσκουμε στην Ταναγραία 3ος αιων. π.Χ, σε ψηφιδωτά της Πόλης (5ος αιώνας π.Χ), στο Άγιο Όρος (μονή Κουτλουμουσίου, μονή Γρηγορίου) σε μικρογραφίες της Βενετίας (14ος αιώνας), στο στρατηγό Μακρυγιάννη και πολλούς άλλους. Για πολλούς σημερινούς, κατά προσέγγιση ρεμπετολάτρεις, είναι αδύνατον να διανοηθούν ότι η “γέννηση” του ρεμπέτικου, δε συνδυάζεται, κατά τη γέννηση του, με μπουζούκια και μπαγλάμαδες, με μαγκιά, με τεκέδες, με το περιθώριο. Αντίθετα, η λέξη ρεμπέτικο πρωτοπαρουσιάστηκε για να προσδιορίσει το αστικό εμπορικό τραγούδι στους πρωτοεμφανιζόμενους δίσκους γραμμοφώνου (Κωνσταντινούπολη αρχές 1910). Τούτη η λέξη δε ξεφύτρωσε μέσα από τους καφενέδες και το γλέντι των ανθρώπων της χαράς και του τραγουδιού, δε βγήκε ούτε καν από την περιφρόνηση και την υπεροψία των “καθώς πρέπει νοικοκυραίων”.
Η λέξη
ρεμπέτικο, όσο και αν φαίνεται “πεζό” σχηματίστηκε από υπάλληλο
δισκογραφικής εταιρείας, για να δηλώσει ένα νέο είδος “ελαφριάς / αστικής μουσικής και στιχουργίας”, που ουδεμία σχέση είχε με την μετέπειτα “μάγκικη” – “περιθωριακή” μετεξέλιξη του.