Τρίτη 31 Ιουλίου 2012

Κινηματογραφιστές σε κρίση/ Δύο ταινίες στον υπολογιστή σας

Μια ομάδα ηθοποιών και καλλιτεχνών που στην δύσκολη εποχή
που περνάμε όλοι (και ιδίως σε ότι αφορά στη δημιουργία και τον πολιτισμό),
αποφασίσαμε να απαντήσουμε με αυτό που πάντα θέλαμε να κάνουμε,
δηλαδή να μιλήσουμε με εικόνα και φωνή επίκαιρη, για όλα αυτά που μας
προβλήματίζουν, μας απογοητεύουν, μας φοβίζουν, αλλα και που μας δίνουν
ελπίδα.
Διαλέξαμε να το πούμε μέσα από ταινίες σιωπηλές, αλλά ποτέ βουβές,
επίκαιρες αλλα και διαχρονικές. Σκοπός μας είναι να συνεχίσουμε.
Αν αυτή η πρόσπάθεια εκφράζει και εσάς, δείτε το πως μπορείτε
να μας υποστηρίξετε στο «Γίνετε Συμπαραγωγοί».
Η συνέχεια επί της οθόνης!
Δείτε τις ταινίες α) Ικέτιδες β) το Χρήμα είναι χρόνος ΕΔΩ

Το φημισμένο underground περιοδικό “η ΤΡΥΠΑ” ξανά στον αέρα, μετά από 30 χρόνια… / Τεο Ρόμβος

Το νέο digital 4ο τεύχος μετά από 30 χρόνια… Κλικάρετε ΕΔΩ για να το ξεφυλλίσετε… Για να μπείτε στο κλίμα της εποχής του Ελληνικού Underground σας προτείνουμε να επισκεφτείτε την έκθεση στο CAMP και να αγοράσετε το βιβλίο… Κλικάρετε ΕΔΩ για την έκθεση…. Για τον Τέο Ρόμβο τι να πούμε? Κλικάρετε ΕΔΩ  και αν βγείτε μετά από τρεις ώρες “σφυρίξτε μου κλέφτικα”

Η Ιρανή ποιήτρια Φορούγ (Forough Farrokhzaad)

Το 24grammata.com παρουσιάζει για πρώτη φορά στην ελληνική γλώσσα

τη σημαντικότερη Ιρανή ποιήτρια. Σύμβολο των αδέσμευτων ανθρώπων.

Παρουσίαση και μετάφραση ποιημάτων της για πρώτη φορά στην ελληνική γλώσσα από 24grammata.com
Επίσης, ποιήματα της στην Αγγλική και Ιταλική
γράφει (και μεταφράζει από τα Φαρσί) ο Καμάλ Ν. Ραχιμί
Η ζωή της
Ένας εξαιρετικά μικρός αριθμός των γυναικών του Ιράν έχουν πετύχει την κοινωνική καταξίωση, χωρίς την εξάρτηση από έναν άνδρα ή την υποστήριξη ή και την κηδεμονία ενός αρσενικού. Η πιο γνωστή ανάμεσά τους είναι η ποιήτρια Φορούγ Φαροχζάντ For(o)ugh Farrokhzaad (1935-1967). Ίσως η πιο διάσημη γυναίκα στην ιστορία της σύγχρονης Περσικής Λογοτεχνίας.
Η Φορούγ (στα Πέρσικα σημαίνει “Φως”) γεννήθηκε στην Τεχεράνη σε μια μεσοαστική οικογένεια με επτά παιδιά. Ακολούθησε τη Δημόσια εκπαίδευση μέχρι την ένατη τάξη (Γυμνάσιο), και στη συνέχεια ασχολήθηκε με το ράψιμο και τη ζωγραφική. Παντρεύτηκε στα δεκαεπτά της και ο γιος της, που είναι το αντικείμενο του ποιήματος “Ένα ποίημα για σένα,” γεννήθηκε ένα χρόνο αργότερα. Μέσα σε λιγότερα από δύο χρόνια, ο γάμος της απέτυχε, και η Φορούγ εγκατέλειψε τον γιο της στην οικογένεια του πρώην συζύγου της, προκειμένου να ακολουθήσει την ποίηση και τον ανεξάρτητο τρόπο ζωής.
Στη δεκαετία του 1950 εκφράζεται κραυγαλέα μέσα από τα ποιήματα της «Η αιχμάλωτη» (ακολουθεί μετάφραση ,για πρώτη, στην ελληνική γλώσσα), «Δεσμά του γάμου», «Έκκληση στα όπλα» και «Στην αδελφή μου» (ακολουθεί μετάφραση στην αγγλική γλώσσα), και κατηγορεί τα δεινά των γυναικών στο Ιράν και την ταπεινωτική θέση της γυναίκας σχετικά με το συμβατικό γάμο.
Ως διαζευγμένη ποιήτρια στην Τεχεράνη, η Φορούγ προκάλεσε μεγάλη κοινωνική αναστάτωση και αντιμετώπισε μεγάλη αποδοκιμασία, η οποία φούντωνε ολοένα και περισσότερο λόγω των βραχύβιων σχέσεων της με τους άνδρες. Το ποίημα “η αμαρτία”(ακολουθεί μετάφραση στην Ιταλική γλώσσα) περιγράφει μία από αυτές. Βρήκε κάποια κάποια στιγμή γαλήνης στο εννέα μηνών ταξίδι της στην Ευρώπη, και το 1958 συναντήθηκε τον Ebrahim Golestan (γεν. 1922). Ο Γκόλεσταν ήταν ένας αμφιλεγόμενος σκηνοθέτης του κινηματογράφου και συγγραφέας με τον οποίο ανέπτυξε την τελευταία σχέση της, που κράτησε μέχρι το θάνατό της. Πέθανε σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα το Φεβρουάριο του 1967 σε ηλικία τριάντα δύο ετών.
Φωτογραφία αριστερά: Νέοι στο μνήμα της Φορούγ. Εκατοντάδες νέοι στην Τεχεράνη, μέχρι σήμερα, συμμετέχουν στο ετήσιο μνημόσυνο της Φορούγ. Αποδεικνύοντας ότι η ποίηση δε φωλιάζει σε Συβαρίτες, αλλά σε όσους τη νοιώθουν, ακόμα, ως “νάρκη του άλγους δοκιμές”, όπως θα έλεγε ο Αλεξανδρινός

Η αιχμάλωτη (μετ. από τα Φαρσί Καμάλ Νιρουμάντ Ραχιμί)
πρώτη  έκδοση στην ελληνική γλώσσα από 24grammata.com
Σε λαχταρώ, παρόλο που ξέρω, ότι ποτέ
δε θα μπορέσω να σε αγκαλιάσω ολόκαρδα.
Είσαι ο γαλάζιος καθαρός ουρανός.
Κι εγώ, στη γωνιά, σε κλουβί, είμαι το αιχμάλωτο πουλί.
Πίσω από τα κρύα και τα σκοτεινά κάγκελα,
σε σημαδεύω έκπληκτη με μετανιωμένο βλέμμα .
Μπας και κάποιο χέρι να βρεθεί, και να ανοίξω φτερά προς εσένα.
Ονειρεύομαι πως σε μια στιγμή αμέλειας,
μπορεί να πετάξω από τούτη τη σιωπηρή φυλακή.
Ακόμα και αν ο φύλακας το θελήσει,
δεν μου έχει μείνει ανάσα, αλά ούτε αεράκι για να με απογειώσει.
Πίσω από τα κάγκελα, κάθε λαμπερό πρωί,
το βλέμμα ενός παιδιού μου χαμογελά.
Και όταν αρχίσει το τραγούδι της χαράς μου, τα χείλη του μου προσφέρουν το φιλί.
Ω ουρανέ, θέλω μονάχα μια μέρα,
να πετάξω απ’ αυτό το βουβό κελί.
Τι να απαντήσω στα μάτια του κλαμένου παιδιού;
Ξέχασε με, ουρανέ, είμαι το αιχμάλωτο πουλί.
Είμαι το κεράκι που σκορπά φως στα χαλάσματα, με την φλόγα της καρδιάς του.
Εάν θελήσω να διαλέξω το σιωπηλό σκοτάδι, θα φέρω τη φωλιά μου στα χαλάσματα.


Για την καλύτερη παρουσίαση της Φορούγ και καλύτερη κατανόηση των αναγνωστών των 24γραμμάτων μεταφέρω μερικά από τα λόγια της.

Μετάφραση από Φαρσί: Καμάλ Νιρουμάντ Ραχιμί
πρώτη  έκδοση στην ελληνική γλώσσα από 24grammata.com
Η Τέχνη, είναι ο πιο δυνατός έρωτας, και σε αφήνει να τον νιώθεις ολοκληρωτικά, όταν του παραδίδεσαι ολοκληρωτικά.
Εγώ αγαπώ τη δικιά μας τη Τεχεράνη, ας είναι ό,τι είναι, εγώ πάντως την αγαπώ, μόνο εκεί η ύπαρξη μου βρίσκει λόγο για να υπάρχει. Αγαπώ αυτό τον αποχαυνωτικό ήλιο και τα βαριά σούρουπα της, τα χωματένια δρομάκια και τους κακομοίρηδες, απένταρους, διεφθαρμένους και απατεώνες ανθρωπάκια της τα αγαπώ.
Εάν ο έρωτας είναι πράγματι ο Έρωτας, τότε η λέξη χρόνος είναι ηλιθιότητα.
Έχω γράψει περίπου χίλιες σελίδες σενάρια για να φτιάξω ένα κινηματογραφικό έργο, αλλά πάντα μένει για τον άλλο χρόνο. Φοβάμαι να πεθάνω νωρίτερα από ό,τι νομίζω και να μείνουν τα έργα μου στη μέση.
Άλλη γέννηση “Tavalodi digar” *
Μετάφραση από Φαρσί: Καμάλ Ν. Ραχιμί, Ιούνιος 2010
πρώτη έκδοση στην ελληνική γλώσσα από 24grammata.com

Όλη μου η ζωή είναι ένα σκοτεινός στίχος
Που σε παίρνει διαιωνίζοντας
Ως την αυγή της αιωνίας άνθησης κι ανάπτυξης
Σε αυτό το στίχο σε αναστέναξα, Αχ
σε αυτό το στίχο, σε μπόλιασα στο δένδρο, στο νερό και στη φωτιά.
Η Ζωή, ίσως, είναι
Ένας μακρύς δρόμος που το περνά κάθε μέρα, μια γυναίκα με ένα ζεμπίλι.
Η Ζωή, ίσως, είναι
Ένα σκοινί, που το δένει στο λαιμό του ένας άνδρας, για να κρεμαστεί από ένα δένδρο.
Η Ζωή, ίσως, είναι ένα παιδί που επιστρέφει από το σχολείο.
Η Ζωή, ίσως, είναι
Άναμμα ενός τσιγάρου στη ναρκωμένη και χαλαρή διάσταση ανάμεσα σε δύο συνουσίες.
Ή, είναι το χαμένο βλέμμα ενός διαβάτη που με έναν ανόητο χαμόγελο, βγάζοντας το καπέλο του, λέει σε άλλο διαβάτη, «Καλημέρα σας»;
Η Ζωή, ίσως είναι
αυτή η κλειδωμένη στιγμή που το βλέμμα μου αυτοκαταστρέφεται στις κόρες των ματιών σου. Και σε αυτό διακρίνεται η αίσθηση που εγώ τη συγχωνεύω με την νόηση του φεγγαριού και την αντίληψη του σκότους.
Σε μία κάμαρα, όσο είναι η μοναξιά
Η καρδιά μου, που είναι όσο η αγάπη
Κοιτά τις απλές δικαιολογίες της ευτυχίας της,
Στην όμορφη αποσύνθεση των λουλουδιών στην γλάστρα, στο δενδρύλλιο που φύτεψες στην αυλή μας, στα τραγούδια των καναρινιών, που τραγουδάνε όσο είναι το παράθυρο.
Αχ,
Τόσο είναι το μερίδιο μου
Τόσο είναι το μερίδιο μου
Το μερίδιο μου
Είναι ο ουρανός που κρύβεται με το κρέμασμα μίας κουρτίνας.
Το μερίδιο μου, είναι το κατέβασμα από παρατημένες σκάλες, και μεταμόρφωση σε κάτι σάπιο και ξένο.
Το μερίδιο μου, είναι μία θλιβερή βόλτα στο κήπο των αναμνήσεων, και στο ξεψύχισμα για τη θλίψη μίας φωνής που μου λέει,
«Αγαπώ τα χέρια σου»
Φυτεύω τα χέρια μου στον κήπο,
Θα φυτρώσω, το ξέρω, το ξέρω, το ξέρω,
Και τα χελιδόνια στο βαθούλωμα των μελανιασμένων δάχτυλων μου,
Θα γεννήσουν τα αυγά τους.
Κρεμάω στα δύο μου τα αυτιά,
δυο δίδυμα κεράσια
και τα νύχια μου, τα επιστρώνω με πέταλα από ντάλια
Εκεί υπάρχει ένα σοκάκι,
Τα αγόρια που με είχαν ερωτευτεί, ακόμα,
με τα ίδια ανακατωμένα μαλλιά, λεπτούς λαιμούς και αδύνατα πόδια,
σκέπτονται το αθώα χαμόγελο του κοριτσιού πού, ένα βράδυ, την πήρε ο άνεμος.
υπάρχει ένας δρομάκος που η καρδιά μου τον έχει κλέψει από τις παιδικές μου γειτονιές.
Ταξίδι του όγκου στην γραμμή του χρόνου
Κυοφορία της γραμμής του χρόνου από τον όγκο.
Όγκος από μια συνειδητή εικόνα
Που επιστρέφει από τη γιορτή κάποιου καθρέπτη.
Και έτσι είναι που, κάποιος πεθαίνει, και
κάποιος παραμένει
Κανένας ψαράς δε θα ψαρέψει μαργαριτάρια σε φτωχό ρυάκι που καταλήγει σε χαβούζα.
Εγώ,
Γνωρίζω μία μικρή θλιμμένη νεράιδα
Που ζει στο ωκεανό
Που παίζει τη μελωδία της ψυχή της με μία φλογέρα.
Παίζει, μαλακά, μαλακά
μικρή θλιμμένη νεράιδα
που πεθαίνει το βράδυ με ένα φιλί
και στη χαραυγή, θα ξαναγεννηθεί με ένα φιλί
  • * “Tavalodi Digar” θα μπορούσε να μεταφραστεί «Αναγέννηση» σε μία μετάφραση στα Αγγλικά ο τίτλος είναι “Rebirth”. Όμως η λέξη “Digar” σημαίνει «Άλλο, Αλλιώς..». Εάν η Φορούγ θα ήθελε να εννοήσει «Αναγέννηση» θα χρησιμοποιούσε τη λέξη “Dobaare” αντί για “Digar”

Ο άνεμος θα μας πάρει μαζί του

μετάφραση στα ελληνικά από τα Φαρσί: Καμλάλ Νιρουμάντη Ραχιμί
Στη μικρή μου νύχτα, τι κρίμα
Ο άνεμος έχει συνάντηση με τα φύλλα των δένδρων.
Στη μικρή μου νύχτα, το άγχος είναι καταστροφή.
Άκου,…
Ακούς τη πνοή του σκότους;
Παρατηρώ αυτή την ευτυχία, σαν ξένη
Είμαι εθισμένη στην απελπισία μου
Άκου,…
Ακούς τη πνοή του σκότους;
Τώρα, κάτι διασχίζει τη νύχτα
Το φεγγάρι, επίμονο και ανήσυχο
Και σε αυτή τη σκεπή, που κάθε στιγμή πάει να πέσει,
τα σύννεφα, σαν τσούρμο των θρηνητών
Λες περιμένουν τη στιγμή της βροχής
Μια στιγμή
Και ύστερα,.. τίποτα
Πίσω..
Απ αυτό το παράθυρο, η νύχτα τρέμει
Και η Γη, θα παύσει να στρέφεται
Πίσω απ αυτό το παράθυρο, το αδιευκρίνιστο ανησυχεί, για σε και για μένα
Παντοτινή μου φρεσκάδα (πράσινο)
Βάλε τα χέρια σου, στα ερωτευμένα χέρια μου, σαν τη φλογερή ανάμνηση
Και άφησε τα χείλια σου, στα χάδια των ερωτευμένων χειλιών μου, σαν τη ζεστή αίσθηση της ύπαρξης
Ο άνεμος θα μας πάρει,
Ο άνεμος, θα μας πάρει μαζί του.

24grammata.com/ιστορία της Λογοτεχνίας
Ποιήματα της Φορούγ στην Αγγλική και Ιταλική γλώσσα
Border Walls
Translated by Layli Arbab Shirani (2/96)
Now, again in the silent night,
sequestrant walls, border walls
like plants entwine,
so they may be the guardians of my love.
Now, again the town’s evil murmurs,
like agitated schools of fish,
flee the darkness of my extremities.
Now, again windows rediscover themselves
in the pleasure of contact with scattered perfumes,
and trees, in slumberous orchards, shed their bark,
and soil, with its thousand inlets
inhales the dizzy particles of the moon.
***
Now
come closer
and listen
to the anguished beats of my love,
that spread
like the tom-tom of African drums
along the tribe of my limbs.
I, feel.
I know
which moment
is the moment of prayer.
Now stars
are lovers.
In night’s refuge,
from innermost breezes, I waft.
In night’s refuge, I
tumble madly forth
with my ample tresses, in your palms,
and I offer you the equatorial flowers of this young tropic.
Come with me,
come to that star with me
that is centuries away
from earth’s concretion and futile scales,
and no one there
is afraid of light.
On islands adrift upon the waters, I breathe.
I am in search of a share in the expansive sky,
void of the swell of vile thoughts.
Refer with me,
refer with me
to the source of all being,
to the sanctified center of a single origin,
to the moment I was created from you
refer with me,
I am not complete from you.
Now,
on the peaks of my breasts,
doves are flying.
Now,
within the cocoon of my lips,
butterfly kisses are immersed in thoughts of flight.
Now,
the altar of my body
is ready for love’s worship.
Refer with me,
I’m powerless to speak
because I love you,
because “I love you” is a phrase
from the world of futilities
and antiquities and redundancies.
Refer with me,
I’m powerless to speak.
In night’s refuge, let me make love to the moon,
let me be filled
with tiny raindrops,
with undeveloped hearts,
with the volume of the unborn,
let me be filled.
Maybe my love
will cradle the birth of another Christ.
TOP
The Wind-Up Doll
More than this, yes
more than this one can stay silent.
With a fixed gaze
like that of the dead
one can stare for long hours
at the smoke rising from a cigarette
at the shape of a cup
at a faded flower on the rug
at a fading slogan on the wall.
One can draw back the drapes
with wrinkled fingers and watch
rain falling heavy in the alley
a child standing in a doorway
holding colorful kites
a rickety cart leaving the deserted square
in a noisy rush
One can stand motionless
by the drapes—blind, deaf.
One can cry out
with a voice quite false, quite remote
I love…”
in a man’s domineering arms
one can be a healthy, beautiful female
With a body like a leather tablecloth
with two large and hard breasts,
in bed with a drunk, a madman, a tramp
one can stain the innocence of love.
One can degrade with guile
all the deep mysteries
one can keep on figuring out crossword puzzles
happily discover the inane answers
inane answers, yes—of five or six letters.
With bent head, one can
kneel a lifetime before the cold gilded grill of a tomb
one can find God in a nameless grave
one can trade one’s faith for a worthless coin
one can mold in the corner of a mosque
like an ancient reciter of pilgrim’s prayers.
one can be constant, like zero
whether adding, subtracting, or multiplying.
one can think of your –even your—eyes
in their cocoo of anger
as lusterless holes in a time-worn shoe.
one can dry up in one’s basin, like water.
With shame one can hide the beauty of a moment’s togetherness
at the bottom of a chest
like an old, funny looking snapshot,
in a day’s empty frame one can display
the picture of an execution, a crucifixion, or a martyrdom,
One can cover the crake in the wall with a mask
one can cope with images more hollow than these.
One can be like a wind-up doll
and look at the world with eyes of glass,
one can lie for years in lace and tinsel
a body stuffed with straw
inside a felt-lined box,
at every lustful touch
for no reason at all
one can give out a cry
Ah, so happy am I!”’
The Wind Will Take Us
by: Forugh Farrokhzad
In my small night, ah
the wind has a date with the leaves of the trees
in my small night there is agony of destruction
listen
do you hear the darkness blowing?
I look upon this bliss as a stranger
I am addicted to my despair.
listen do you hear the darkness blowing?
something is passing in the night
the moon is restless and red
and over this rooftop
where crumbling is a constant fear
clouds, like a procession of mourners
seem to be waiting for the moment of rain.
a moment
and then nothing
night shudders beyond this window
and the earth winds to a halt
beyond this window
something unknown is watching you and me.
O green from head to foot
place your hands like a burning memory
in my loving hands
give your lips to the caresses
of my loving lips
like the warm perception of being
the wind will take us
the wind will take us.
The Persian Book Review VOLUME III, NO 12 Page 1337
By: Ahmad Karimi Hakkak
Ποιήματα της Φορούγ στην Ιταλική γλώσσα
Saluterò di nuovo il sole
Saluterò di nuovo il sole,
e il torrente che mi scorreva in petto,
e saluterò le nuvole dei miei lunghi pensieri
e la crescita dolorosa dei pioppi in giardino
che con me hanno percorso le secche stagioni.
Saluterò gli stormi di corvi
che a sera mi portavano in offerta
l’odore dei campi notturni.
Saluterò mia madre, che viveva in uno specchio
e aveva il volto della mia vecchiaia.
E saluterò la terra, il suo desiderio ardente
di ripetermi e riempire di semi verdi
il suo ventre infiammato,
sì, la saluterò
la saluterò di nuovo.
Arrivo, arrivo, arrivo,
con i miei capelli, l’odore che è sotto la terra,
e i miei occhi, l’esperienza densa del buio.
Con gli arbusti che ho strappato ai boschi dietro il muro.
Arrivo, arrivo, arrivo,
e la soglia trabocca d’amore
ed io ad attendere quelli che amano
e la ragazza che è ancora lì,
nella soglia traboccante d’amore, io
la saluterò di nuovo.
da Un’altra nascita.

Il peccato
Traduzione dall’inglese in italiano di Cristina Contill
Ho peccato, un peccato tutto riempito di piacere
avvolta in un abbraccio, caldo e ardente,
ho peccato tra due braccia
che erano piene di vita, virile, violente.
Nel luogo debole e silenzioso dell’isolamento
ho guardato nei suoi occhi che erano pieni di mistero
il mio cuore ha palpitato nel mio petto anche troppo fremente
per il desiderio che ardeva nei suoi occhi.
Nel luogo debole e silenzioso dell’isolamento
come mi sono seduta accanto a lui tutto l’interno in agitazione
le sue labbra si sono posate sulle mie labbra
ed io ho lasciato cadere i dispiaceri del mio cuore.
Ho sussurrato nel suo orecchio queste parole di amore:
Ti voglio, amico della mia anima
voglio che tu mi stringa tra le tue braccia
voglio che tu ti stringa a me, che sono folle damore per te.
Il desiderio è sgorgato nei suoi occhi
come del vino rosso sgorgato da una coppa
il mio corpo ha volato sopra al suo
nella morbidezza del letto soffice.
Ho peccato, un peccato tutto riempito di piacere
accanto a un corpo ora debole e languido,
sono consapevole di quello che ho fatto
nel luogo indistinto e silenzioso dell’isolamento.

Ολυμπιακοί Αγώνες και Ιδεολογία του Αθλητισμού στην Αρχαία Ελλάδα

24grammata.com/ αθλητισμός / αρχαιότητα
του Ακαδημαϊκού Κωνσταντίνου Δεσποτόπουλου
Οι Ολυμπιακοί Αγώνες υπήρξαν θεσπέσιο λατρευτικό-αθλητικό θέσμιο των αρχαίων Ελλήνων, με σύνδρομο ποιοτικό-ηθικό βίωμα, πριν ήδη από την μάχη του Μαραθώνος και τη μάχη των Πλαταιών.
Χαρακτήριζε τους ΄Έλληνες, ήδη στον όγδοο π.Χ. αιώνα, η εύτολμη και δημιουργική δράση και η συναίσθηση χρέους προς τον άθλο και την άμιλλα, ιδιαίτερα τους πρωτοπόρους μεταξύ τους όπως και η έξοχη μυθολογία τους υπαγόρευε, καίριο στοιχείο του πολιτισμού τους, έργο θαυμαστής ποιητικής φαντασίας, εμψυχωτικής του εξωανθρώπινου κόσμου, εξυψωτικής του ανθρωπίνου βίου. Τα έπη του Ομήρου, διάσπαρτα έστω ακόμη, λάξευαν τη συνείδηση των Ελλήνων προς ηρωικό ήθος. Από τους στίχους της Ιλιάδας ηχούσε το βαρύηχο παράγγελμα «αιέν αριστεύειν και υπείροχον έμμεναι άλλων». Ο ηθικά ωραιότερος ήρωας του Ομήρου, δεν καταδεχόταν να ζει ως «άχθος αρούρης», δηλαδή να επιζεί απλώς χωρίς να μεγαλουργεί. Από τους στίχους της Οδύσσειας αντηχούσε η ρητή έξαρση της αξίας του αθλητισμού και η αξιολογική αντιδιαστολή του προς την ενασχόληση αποκλειστικά σε κερδοφόρα εμποροναυτική δράση _ από τον Αλκίνοο (θ 103) και τον Λαοδάμα (θ 147-148) και από τον Ευρύαλο (θ 159-164).

10 χρόνια χωρίς τον Ανταίο: Ο φλογερός τραγουδιστής της ηρωικής εποχής

Ο Σταύρος Γιαννακόπουλος, ο Σταμάτης της Αντίστασης, ο Πέτρος Ανταίος της λογοτεχνίας και της ποίησης, υπήρξε μια από τις ωραιότερες μορφές του κινήματος της Αριστεράς στη χώρα μας. Έτσι τον θυμούνταν οι φίλοι του, οι περισσότεροι και συναγωνιστές του τον Πέτρο Ανταίο. Οι περισσότεροι πια έχουν διαβεί τον Ρουβίκωνα, ο Πέτρος πάνε ακριβώς 10 χρόνια που λείπει.

Δευτέρα 30 Ιουλίου 2012

Η μάχη του Στάλινγκραντ σε 3D

Τα γυρίσματα της πρώτης ρωσικής 3D ταινίας είναι σε εξέλιξη, με θέμα την πολύμηνη μάχη του Στάλινγκραντ με τους εκατομμύρια νεκρούς. Πριν από εννέα μήνες ξεκίνησαν να κινηματογραφούνται οι πρώτες σκηνές και οι πρώτες φωτογραφίες δημοσιεύτηκαν στο διαδίκτυο.
Το πολεμικό δράμα που σκηνοθετείται από τον Fyodor Bondarchuk, γιο του βραβευμένου με Όσκαρ δημιουργού του «Πόλεμος και Ειρήνη» αναπαριστά τη μάχη ανάμεσα στους Ναζί εισβολείς και τις Σοβιετικές δυνάμεις. Ήταν μια από τις πιο αιματηρές στην ανθρώπινη ιστορία και στοίχισε τις ζωές 2 εκατομμυρίων ανθρώπων.

Όμως η ταινία δεν ασχολείται μόνο με τον πόλεμο. Αφηγείται την ιστορία μιας ρωσικής οικογένειας κατά τη διάρκεια της μάχης. Τα γυρίσματα γίνονται κοντά στην Αγία Πετρούπολη. Εκατοντάδες κομπάρσοι συμμετέχουν στην παραγωγή Ρώσοι, αλλά και διεθνείς ηθοποιοί.

Μεταξύ αυτών και ο διάσημος Γερμανός ηθοποιός Thomas Kretschmann το πρόσωπο της Hugo Boss που εμφανίστηκε και στις ταινίες «Κινγκ Κονγκ». «Αποκάλυψη» και στον «Πιανίστα». Στο «Στάλινγκραντ» παίζει το ρόλο ενός Γερμανού αξιωματικού.

Λεπτομέρειες για την ταινία δεν έχουν ακόμα δημοσιοποιηθεί και το μόνο που έχει γίνει γνωστό είναι ότι η ταινία θα παιχτεί στη μεγάλη οθόνη το 2013.

 http://www.alterthess.gr

Βλαδίμηρος Μαγιακόφσκι Μεγαλοπρεπείς ανοησίες

Μεγαλοπρεπείς ανοησίες
Αφήστε τα αυτά!
Φυσικά και δεν είναι προς θανάτου.
Για ποιο λόγο για χάρη της να πάω φυλακή;
Σα δε ντρέπεστε να πιστεύετε
αυτές τις ανοησίες;! 

Απλά οργάνωσα ένα καρναβάλι στα γενέθλιά μου,
σκέφτηκα ότι για να κάνω φασαρία χρειάζονται πυροβολισμοί και σκοπευτήριο,
εγώ ο ίδιος όμως, κάθισα σα βάτραχος στον άξονα,
σκοπεύοντας σαν από κανόνι.
Ο νοικοκύρης ο Λιασκόφ, βαρύτονος,
Έμοιαζε απλά σα κανόνι.
Και όχι η αντιασφυξιογόνος μάσκα,
Αλλά χάρη αστείου παιχνιδιάρικου.
Κοιτάξτε!
Ένας πύραυλος πέταξε
Τον ουρανό να μετρήσει.
Άραγε τόσο όμορφα ο θάνατος
Θα έτρεχε στο πάτωμα τ’ ουρανού!
Αχ, μην λέτε
«Το αίμα είναι το τραύμα».
Είναι άγριο!
Απλά στου εκλεκτούς των υβρισθέντων
χάρισαν ένα γαρύφαλλο.
Μα πως αλλιώς;
Ο εγκέφαλος δεν θέλει
και δεν μπορεί να καταλάβει:
αν οι σβέρκοι των κανονιών
δεν μπορούν να φιληθούν,
τότε γιατί τυλίγονται τα χέρια των χαρακωμάτων;
Κανείς δεν σκοτώθηκε!
Απλά – δεν άντεξε.
Ξάπλωσε από τον Σηκουάνα μέχρι τον Ρήνο
κι όλα ανθίζουν έτσι
που σε τρελαίνει η κιτρινισμένη φυλλωσιά
στις πρασιές των νεκρών γάγγραινα.
Δεν είναι σκοτωμένοι,
όχι δα,
όχι!
Θα σηκωθούν,
έτσι απλά,
θα επιστρέψουν,
χαμογελώντας, θα διηγηθούν στη σύζυγό τους,
πόσο χαρούμενος και διασκεδαστικός είναι ο νοικοκύρης.
Θα πουν: δεν υπήρχαν ούτε βλήματα, ούτε βόμβες
και, φυσικά, δεν υπήρχαν ούτε φρούρια!
Απλά ο εορτάζων σκέφτηκε ένα σωρό
Μεγαλοπρεπείς ανοησίες!

1915
Μετάφραση από τα ρωσικά Δημήτρης Β. Τριανταφυλλίδης ©

Πέθανε ο πρωτοπόρος κινηματογραφιστής Κρις Μαρκέρ

Σε ηλικία 91 ετών, μια ημέρα μετά τα γενέθλιά του πέθανε ο γάλλος πρωτοπόρος κινηματογραφιστής Κρις Μαρκέρ ο οποίος καταξιώθηκε ως ένας από τους σημαντικότερους ντοκιμαντερίστες του μεταπολεμικού κινηματογράφου.
Γεννημένος στη Νεϊγί στις 29 Ιουλίου, ο Κριστιάν Φρανσουά Μπουσέ Βιλνέβ όπως ήταν το πραγματικό όνομά του ξεκίνησε γράφοντας ποιήματα και φιλολογικά δοκίμια για να στραφεί αργότερα στον κινηματογράφο, με πρώτη ταινία την «Ολυμπία 52» γυρισμένη το 1952.
Η ταινία του Μαρκέρ που τον κατέταξε στο πάνθεον των κορυφαίων κινηματογραφιστών είναι τo 28λεπτο αριστούργημά του «Σταθμός Αποχαιρετισμού» («La Jetee d'Orly»), παραγωγής1962 , ένα πολεμικό θρίλερ επιστημονικής φαντασίας που χάραξε τη μνήμη του σινεφίλ κοινού και ξαναγυρίστηκε το 1997 από τον Τέρι Γκίλιαμ ως οι «12 Πίθηκοι».Το 1978 η ταινία του «Το βάθος του ουρανού είναι κόκκινο» ήταν ένας μάλλον αρνητικός κριτικός απολογισμός των γεγονότων του Μάη του 1968 σε μια ταινία-μνήμη πάνω στην πρόσφατη πολιτική ιστορία.

Κυριακή 29 Ιουλίου 2012

Όσον αφορά τα όνειρα... Του Φερνάντο Πεσσόα

"Όσον αφορά τα όνειρα, είμαι όμοιος με το παιδί για τα θελήματα ή τη μοδίστρα. Το μόνο στο οποίο διαφέρω είναι ότι ξέρω να γράφω. Ναι, είναι μια πράξη, μια δική μου πραγματικότητα που με κάνει να διαφέρω από αυτούς. Στην ψυχή είμαι όμοιός τους" Φερνάντο Αντόνιο Νογκέιρα Πεσσόα   (1888-1935) 


Στην πλατεία με το Γιάννη Αγγελάκα

Καθιστός σαν παλιός ρεμπέτης με τα πόδια βαθιά ριζωμένα στη γη και το κεφάλι να αιωρείται με το βλέμμα πότε στο πλήθος και πότε χαμένο στ’αστέρια ο Γιάννης Αγγελάκας εμφανίζεται στη σκηνή της πλατείας Φλοίσβου στην Κόρινθο. Η αγέραστη και ακούραστη μορφή ενός ανθρώπου που τη μια μπορεί να είναι σιωπηλός και απόλυτα εσωτερικός και την άλλη να βγάζει ζωώδεις κραυγές, στέλνοντας μηνύματα που δονούν την ψυχή μας. Ένας 53άρης έφηβος!  
Της Μαργαρίτας Τζαβάρα

περισσότερα http://tvxs.gr/news/moysiki/stin-plateia-me-gianni-aggelaka

Αναστέλλει προσωρινά την έκδοσή του το περιοδικό «Διαβάζω»

Αναστέλλει προσωρινά, μέχρι το τέλος της χρονιάς, τη λειτουργία του το περιοδικό «Διαβάζω» μετά από απόφαση του βασικού μετόχου του, Βασίλη Καρακουλάκη.

Η ανακοίνωση αναφέρει ότι αναζητείται χρόνος για να επέλθουν οι αναγκαίες αλλαγές και να ανανεωθεί το έντυπο αλλά και η ιστοσελίδα που δημιουργήθηκε.

Συγκεκριμένα, στην ανακοίνωση αναφέρει τα εξής: «Θέλοντας να εξασφαλίσουμε μια ακόμα πιο δυναμική, αλλά και βιώσιμη πορεία στο χώρο των ελληνικών γραμμάτων, αποφασίσαμε να βρεθούμε ξανά κοντά σας το Δεκέμβριο. Από σεβασμό στην 36άχρονη ιστορική πορεία του "Διαβάζω" και λαμβάνοντας υπ'όψιν τις προκλήσεις των καιρών, θελήσαμε να κάνουμε το χρόνο σύμμαχό μας και να επανέλθουμε με μια ανανεωμένη πρόταση για το έντυπο, τον ιστότοπό μας diavazo.gr που με τόση αγάπη κι ενδιαφέρον αγκαλιάσατε και πολλή ενέργεια για την προετοιμασία των 17ων Λογοτεχνικών μας Βραβείων».

Υπενθυμίζεται ότι τον περασμένο μήνα και την επομένη των βραβείων του περιοδικού που έγιναν με επιτυχία στον Κήπο του Μεγάρου Μουσικής παραιτήθηκε ο διευθυντής του περιοδικού Γιάννης Μπασκόζος διαφωνώντας με την εκδοτική πολιτική του Δ.Σ. της Α.Ε. του περιοδικού. Μαζί του αποχώρησαν οι βασικότεροι αρθρογράφοι του περιοδικού.

Η αναστολή λειτουργίας του περιοδικού «Διαβάζω» έρχεται ως ένας ακόμα κρίκος που πλήττει τα περιοδικά του βιβλίου. Το περιοδικό «Η Λέξη» έχει πάνω από ένα χρόνο να εκδοθεί, ενώ νωρίτερα είχαν κλείσει τα περιοδικά Index και Book press.

Καυτή σοκολάτα στο Cafe de Flore

«Οταν πεθαίνουν οι καλοί Αμερικανοί πηγαίνουν στο Παρίσι» είχε πει ο Οσκαρ Γουάιλντ. Η πόλη του Σηκουάνα ήταν το κέντρο της παγκόσμιας λογοτεχνίας αλλά και της απόλυτης ελευθερίας τουλάχιστον ως τη δεκαετία του 1960


«Η Αμερική είναι η πατρίδα μου και το Παρίσι η πόλη μου» έλεγε στον Μεσοπόλεμο η Γερτρούδη Στάιν συμπληρώνοντας με αυτοβιογραφικό τρόπο εκείνο που είχε πει στα τέλη του 19ου αιώνα ο Νίτσε: «Ο καλλιτέχνης δεν έχει άλλο σπίτι στην Ευρώπη εκτός από το Παρίσι». Το Παρίσι βέβαια, η «κινούμενη γιορτή» όπως το αποκαλεί ο Χεμινγκγουέι στο ομότιτλο έργο του που κυκλοφόρησε μετά τον θάνατό του, ήταν η πόλη πολλών συγγραφέων από όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης. «Πρωτεύουσα του 19ου αιώνα» το είχε χαρακτηρίσει ο Βάλτερ Μπένγιαμιν, για να προεκτείνει την παρατήρησή του και στον 20ό αιώνα ο Χουάν Γκοϊτισόλο. Λογοτεχνική πρωτεύουσα του 20ού αιώνα λοιπόν, η παγκόσμια πόλη της δημιουργίας σε περιβάλλον απόλυτης ελευθερίας: εκφραστικής και ερωτικής, όχι μόνο για τη Γαλλία αλλά και για την παγκόσμια λογοτεχνία, τουλάχιστον ως τα τέλη της δεκαετίας του '60, όταν και τότε η εξεγερμένη νεολαία ανακάλυπτε και φώναζε συνθήματα των υπερρεαλιστών, όπως το πασίγνωστο «η φαντασία στην εξουσία». Και ίσως τίποτε γοητευτικότερο δεν έχει γραφτεί για τον θρύλο της Πόλης του Φωτός από τον αφορισμό του Οσκαρ Γουάιλντ: «Οταν πεθαίνουν οι καλοί Αμερικανοί πηγαίνουν στο Παρίσι».
Γιατί όμως οι συγγραφείς από όλον τον κόσμο συνέρεαν εκεί; Πριν από όλα επειδή ήταν το αδιαμφισβήτητο κέντρο της παγκόσμιας κουλτούρας. Επειτα γιατί η ζωή ήταν τότε ακόμη φθηνή. Επιπλέον, γιατί ενώ στον Νέο Κόσμο οι πάντες ήθελαν να γίνουν εκατομμυριούχοι, στο Παρίσι το να αναδειχθεί κανείς ως συγγραφέας ή καλλιτέχνης ήταν πολύ πιο σημαντικό και αναγόταν σε μια παλιά παράδοση η οποία συνοψίζεται στην απάντηση του Μπαλζάκ όταν τον ρώτησαν κάποτε γιατί γράφει. «Για τη δόξα και το χρήμα» απάντησε ο συγγραφέας της «Ανθρώπινης κωμωδίας», που φιλοδόξησε να πετύχει με την πένα ό,τι δεν κατάφερε ο Ναπολέων με το ξίφος.

Παρασκευή 20 Ιουλίου 2012

Χρήστος Οικονόμου: «Ο φόβος είναι το θερμοκήπιο του μίσους»

Φτώχεια η ενσώματη. «Η μοχθηρή φτώχεια η πρόστυχη. Πλάσμα του σπιτιού τώρα πια κι αυτή. Πλάσμα του σπιτιού, κατοικίδιος αρουραίος». Φόβος ο παραλυτικός. «Δεν φοβάσαι μόνο ότι θα πεθάνεις, φοβάσαι και πώς θα καταφέρεις να παραμείνεις ζωντανός». Αυτοσυντήρηση η αυτοκαταστροφική. «Σαν εκείνους τους πιγκουίνους που βλέπουνε τους πάγους γύρω τους να λιώνουνε και δεν ξέρουν από πού να πιαστούν και πώς να γλιτώσουν από την τρέλα την πολλή κι από το φόβο που 'χουν ορμάνε να φάει ο ένας τον άλλο». Νοσταλγία η εγκληματική. «Πώς θα μπορούσε κάποιος να χαρακτηρίσει έγκλημα τη νοσταλγία;». Ο συγγραφέας Χρήστος Οικονόμου στο lifo.gr.

Διαγωνισμό προκηρύσσουν οι εκδόσεις Κέδρος με αφορμή τα 90 χρόνια από τη Μικρασιατική Καταστροφή

Ένα ταξίδι στη Σμύρνη με ξεναγό τον Ευάγγελο Μαυρουδή, τον συγγραφέα της μυθιστορηματικής τριλογίας «Επιστροφή στη Σμύρνη», προσφέρουν οι εκδόσεις Κέδρος στους νικητές του διαγωνισμού «Επιστροφή στη Σμύρνη».


Μια αίτηση συμμετοχής στον διαγωνισμό είναι το μόνο που απαιτείται. Οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να συμπληρώσουν την αίτηση στο σάιτ του Κέδρου ως τις 30 Σεπτεμβρίου. Κατόπιν κλήρωσης, θα αναδειχθούν δύο νικητές, που θα κερδίσουν ο καθένας από ένα ταξίδι στη Σμύρνη για δύο άτομα. Το ταξίδι θα πραγματοποιηθεί από τις 26 ως τις 29 Οκτωβρίου, με τη φροντίδα του Τravel Plan.

Ο συγγραφέας θα συνοδεύσει τους νικητές στις γειτονιές και στους δρόμους της σύγχρονης Σμύρνης ξεναγώντας τους ταυτόχρονα στη Σμύρνη του 19ου αιώνα, την πόλη-αφετηρία των μυθιστορημάτων του Η θάλασσά μας, Ittihat ve terakki, Φως εξ Ανατολών, από την οποία ξεκινά η προσωπική ιστορία των ηρώων του που το νήμα της φτάνει στην Αθήνα των τελών του 20ού αιώνα, εν μέσω πολιτικών και στρατιωτικών γεγονότων, πολέμων και καταστροφών που σημάδεψαν την Ελλάδα και τον κόσμο.

Ενα νέο κόμικ - Το μέλλον υπό κατασκευή

Η καταστροφή που άλλαξε τον παγκόσμιο χάρτη αποτελεί μακρινό σταθμό και συνοικίες της Αθήνας _το πολύπαθο Κέντρο, ο πανίσχυρος Γέρακας, η Κομμούνα της Κηφισιάς, το Γκέττο της Γλυφάδας_ αρχίζουν να δονούνται από υπόγειες κινήσεις για ελευθερία: free internet, free communities, free dom…


Με αυτόν τον ατμοσφαιρικό, νουάρ ύφος, το καινούργιο περιοδικό κόμικ «Future Under Constraction» καλωσορίζει τους αναγνώστες του. Το πρώτο τεύχος, με τίτλο «Athens By Might Vol.1» εκδόθηκε τον τρέχοντα Ιούλιο και θα τριγυρνά στους δρόμους μέχρι τον Σεπτέμβριο. Με σκίτσα του Α. Σχισμένου, σενάριο Θ. Ξηροτσοπάνου, σκηνοθεσία Η. Μπάλιου και εξώφυλλο Λέανδρου.

Σκληρές ιστορίες μέσα σε ένα ασπρόμαυρο σύμπαν όπου σε κάποια σημεία υπάρχει λίγο κίτρινο. Προσωπικά, το σκίτσο μου έφερε λίγο στο μυαλό έναν ντετέκτιβ σε κόμιξ που είχα λατρέψει στην εφηβεία, τον νοσηρό αλλά ευθύ Αλαν Σίνερ των Μουνιόζ και Σαμπαγιό που "θριάμβευσε" στις σελίδες του cult περιοδικού «Κολούμπρα».

Το «Future Under Constraction» θα κυκλοφορεί κάθε 2 μήνες από τις Εκδόσεις Βατερλώ σε περίπτερα, κεντρικά βιβλιοπωλεία και άλλους χώρους που φιλοξενούν και βιβλία. Σύμφωνα με τους δημιουργούς του «αποτελεί μια απόπειρα αναζήτησης του παλμού της κοινωνίας σε ένα πείραμα χρονικής φαντασίας έξω από κάθε μεταφυσική». Καλοδεχούμενη λοιπόν!

Ψηφιακή ξενάγηση σε ανακαινισμένες καλύβες-καταφύγια

Η υπηρεσία Google Maps προσφέρει εντυπωσιακές εικόνες από τις καλύβες-ξύλινα καταφύγια των εξερευνητών του νότιου πόλου, σερ Έρνεστ Σάκλετον και Ρόμπερτ Φάλκον Σκοτ. Τα προκατασκευασμένα καταφύγια των προαναφερθέντων εξερευνητών στήθηκαν το 1908 και το 1911 αντίστοιχα και αποτέλεσαν τη βάση των αποστολών τους κατά την προσπάθεια τους να φτάσουν στο Νότιο Πόλο.
Οι πλήρως πανοραμικές, εύρους 360 μοιρών, φωτογραφίες, επιτρέπουν στους χρήστες που επισκέπτονται την ιστοσελίδα να περιεργαστούν τον εξοπλισμό αλλά και τις προμήθειες των εξερευνητών.

Οι καλύβες, που δείχνουν σε πολύ καλή κατάσταση, έχουν συντηρηθεί πρόσφατα από το Ίδρυμα Κληρονομιάς της Ανταρκτικής, που εδρεύει στη Νέα Ζηλανδία, σε συνεργασία με την Google . Ακόμα μεγαλύτερη σημασία αποκτά η πρωτοβουλία αυτή, αν αναλογιστεί κανείς ότι μέχρι πρότινος συμπεριλαμβάνονταν στη Λίστα με τα Απειλούμενα Μνημεία Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς.
Στην καλύβα του Σάκλετον, που μαζί με την εννεαμελή ομάδα του είχε εγκατασταθεί στο ακρωτήριο Ρόυντς, μπορεί κανείς να δει προσωπικά αντικείμενα των εξερευνητών όπως για παράδειγμα τα περίπου 5.000 βιβλία και έγγραφα που είχαν πάρει μαζί τους καθώς και ρούχα ή κονσέρβες, διατηρημένα σε άριστη κατάσταση χάρη στις πολικές θερμοκρασίες.
Η ομάδα του Σάκλετον είναι η πρώτη στην ιστορία που κατόρθωσε να σκαρφαλώσει στο περίφημο όρος Έρεβος, το νοτιότερο ενεργό ηφαίστειο της Γης. Δυστυχώς όμως λόγω των ακραίων καιρικών συνθηκών και της έλλειψης προμηθειών αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν την προσπάθεια και να επιστρέψουν προτού καταφέρουν να φτάσουν στο νότιο πόλο. Η προσπάθεια ωστόσο δε θεωρήθηκε αποτυχία αφού κανείς άλλος δεν είχε φτάσει μέχρι εκεί και έτσι στην επιστροφή τους υποδέχθηκαν σαν ήρωες.

Πέμπτη 19 Ιουλίου 2012

"Τα Άνθη του κακού" (Σαρλ Μποντλέρ, 1857)


Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΩΝ ΕΡΑΣΤΩΝ
μουσική, Λεό Φερέ, 1957

Τα κρεβάτια μας θα ευωδιάζουν αρώματα λεπτά
και θα’χουμε ντιβάνια σα μνήματα βαθιά
πάνω στα ράφια θα’ναι παράξενα λουλούδια
που ανθίσανε για χάρη μας σε ουρανούς εξωτικούς.

Μέχρι το τέλος δίνοντας όλη τη ζεστασιά τους
οι δυο καρδιές μας θα γενούν δύο τρανές λαμπάδες
που η διπλή η λάμψη τους θα διπλοκαθρεφτίζεται
στα δύο πνεύματά μας που'ναι καθρέφτες αδερφοί.

Κάποια βραδιά ολογάλανη, ρόδινη, μυστική
θε ν’ανταλλάξουμε μιαν αστραπή μοναδική,
ωσάν λυγμό μακρόσυρτο που φέρνει ο χωρισμός

κι αργότερα ένας Άγγελος θα’ρθει να ζωντανέψει,
- τις πόρτες μισανοίγοντας, πιστός και χαρωπός-
τους δυο καθρέφτες τους θαμπούς και τις σβησμένες φλόγες.


Κι άλλο ένα ελληναράδικο ψέμα κατά της εκπαίδευσης


Θέλει κανείς να ησυχάσει και δεν τον αφήνουν. Καλοκαιριάτικα, και να γράφω εμβόλιμο άρθρο! Εμβόλιμο, γιατί το θέμα είναι μάλλον γελοίο και δεν αξίζει να χαραμίσει κανονικό άρθρο το ιστολόγιο. Αλλά και να μη γράψω δεν μπορώ, γιατί με τη φόρα που έχουν πάρει οι ελληνοκεντρικοί συνωμοσιολόγοι, και με το μένος τους εναντίον της εκπαίδευσης και των σχολικών βιβλίων, μπορεί ως μεθαύριο κι αυτό το καινούργιο φασούλι να έχει γίνει επερώτηση στη Βουλή, σαν το άλλο με τη Γραμματική του Δημοτικού.
Διότι, ενώ μύρια δεινά ταλανίζουν την εκπαίδευση με τις συνεχείς περικοπές και τους μισθούς πείνας των εκπαιδευτικών, όλη η προσοχή των ελληναράδων φαίνεται να έχει εστιαστεί στο πώς θα βγάλουν “ανθελληνικά” τα διδακτικά βιβλία, χωρίς να αναλογίζονται το κακό που κάνουν στους μαθητές των σχολείων (τουλάχιστον σε όσους έχουν γονείς αρκετά εύπιστους για να πιστεύουν τέτοιες μπούρδες).
Όπως θα καταλάβατε, ένα καινούργιο ψέμα βρίσκεται σε εξέλιξη, μετά την δήθεν κατάργηση των φωνηέντων, μόνο που αυτό δεν έχει καμιά απολύτως, έστω και στρεβλωμένη, σχέση με την πραγματικότητα. Αλλά να τα πάρω με τη σειρά.
Διάβαζα προ ολίγου σε έναν ιστότοπο για την επιστολή της συγγραφικής ομάδας του βιβλίου Γραμματικής, και στα σχόλια που υπήρχαν από κάτω, ένας σχολιαστής, θέλοντας να δείξει ότι παρ’ όλ’ αυτά η γενική κατεύθυνση των σχολικών βιβλίων είναι “ανθελληνική”, έδινε ένα λινκ προς τον (κάποτε σχετικά έγκυρο) ιστότοπο defencenet.gr.  
Ο τίτλος του άρθρου ήταν: “Βιβλία της ιστορίας χωρίς τις ελληνικές αποικίες!” και το άρθρο, χωρίς να μασάει τα λόγια του, ξεκινούσε:
Δεν έχει όριο πλεον ο… ”αφελληνισμός” του Υπουργείου παιδείας στα εγχειρίδια του δημοτικού, γυμνασίου και λυκείου…
Συγκεκριμένα στα βιβλία της ιστορίας έχουν αφαιρεθεί οι χάρτες των Ελληνικών αποικισμών της κλασσικής εποχής στις περιοχές της Μεσογείου, Ευξείνου Πόντου και Βαλκανίων με αποτέλεσμα ο Ελληνικός κόσμος εκείνης της εποχής, αντί να φαίνεται ως μια κραταιά αυτοκρατορία φαντάζει πλεον ως μια κουκίδα στα μάτια των μαθητών!!!
Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »










Τετάρτη 18 Ιουλίου 2012

Το «νανο-χώμα» των αρχαίων Ελλήνων

Πηγή TO BHMA
Υπάρχει τίποτε πιο ταπεινό από το χώμα; Και όμως, ακόμη και τα πιο ταπεινά πράγματα, αν κάποιος τα αξιοποιήσει σωστά, μπορούν να γίνουν όχι μόνο πολύτιμα αλλά και προσοδοφόρα. Παρ' ότι ο Πλάτων θεωρούσε τον πηλό κάτι εντελώς κοινό και τετριμμένο - «των φαύλων και προχείρων» -, οι ίδιοι οι σύγχρονοί του τον διέψευσαν. Οι αρχαίοι κεραμείς της Αθήνας πήραν το κοινό χώμα της Αττικής στα χέρια τους και το μετέτρεψαν σε πραγματικό χρυσάφι αφού τα αγγεία τους μονοπώλησαν τις διεθνείς αγορές της εποχής τους. Το μετέτρεψαν επίσης σε ένα σπάνιο υλικό. Το περίφημο μελανό υάλωμα των αττικών αγγείων, αυτό που πολλοί προσπάθησαν αλλά κανένας δεν κατόρθωσε να μιμηθεί, είναι στην ουσία ένα νανοϋλικό με ιδιαίτερες χημικές και μηχανικές ιδιότητες. Τέτοιες ώστε πρόσφατα προσείλκυσε το ενδιαφέρον της NASA η οποία αναζητεί στη σύστασή του μυστικά για να βελτιώσει τη μόνωση των διαστημοπλοίων της.

Οι Opera Chaotique σε ένα σουρεαλιστικό crossover καμπαρέ

Η όπερα συναντά τη τζαζ και το εναλλακτικό ροκ το μιούζικαλ και τους αφρικανικούς ρυθμούς στο μουσικοθεατρικό crossover καμπαρέ που παρουσιάζουν οι Opera Chaotique στις 19 Ιουλίου στο Μουσικό Προαύλειο του Badminton. Ο Τenorman (Γιώργος Τζιουβάρας) και ο Voodoo Drummer (Χρήστος Κουτσογιάννης) καλούν εν προκειμένω τη σοπράνο Λητώ Μεσσήνη και τον Σταύρο Παργινό (τσέλο) σ΄ένα πρόγραμμα το οποίο ενσωματώνει για πρώτη φορά το άλμπουμ τους «Death of the Phantom of the Opera» όπου αφηγούνται την ιστορία του Φαντάσματος της Οπερας, το οποίο ταξιδεύει στην Νέα Ορλεάνη και οδηγείται σε μία θυελλώδη σχέση με την Voodoo Queen με τραγική κατάληξη...
Μέσα σε τρεις πράξεις ο Δον Ζουάν και η Κάρμεν, το Φάντασμα της Οπερας, ο Φίγκαρο και ο Μπουκόφσκι μπλέκουν σε περιπέτειες και πρωταγωνιστούν σε μια σουρεαλιστική κωμικοτραγική ιστορία: από την όπερα του 18ου και του 19ου, στη γέννηση της τζαζ στη Νέα Ορλεάνη στις απαρχές του 1900, ως τα βερολινέζικα καμπαρέ της δεκαετίας του '20 και του '30...

«Τριανόν»: Οταν ο Ερολ Φλιν συνάντησε τον Φιντέλ Κάστρο

Φεστιβάλ Κουβανικού Κινηματογράφου στο κινηματοθέατρο «Τριανόν» διοργανώνει από την Πέμπτη 26 Ιουλίου (επέτειος της έναρξης της επανάστασης στην Κούβα) έως την Τετάρτη 1η Αυγούστου η κινηματογραφική εταιρεία NEW STAR σε συνεργασία με την Πρεσβεία Της Δημοκρατίας της Κούβας στην Ελλάδα.
Το φεστιβάλ θα πραγματοποιηθεί με αφορμή την επέτειο της 26ης Ιουλίου που σήμανε την έναρξη της επανάστασης της Κούβας. Στο πλαίσιο του Φεστιβάλ θα προβληθούν 33 ταινίες, ανάμεσα στις οποίες και οι παρακάτω δέκα, που δεν πρέπει με τίποτε να χάσετε:

Δευτέρα 16 Ιουλίου 2012

Διαδικτυακή ξενάγηση στο CERN

Μια διαδικτυακή ξενάγηση στο CERN που οργάνωσε το ερευνητικό κέντρο «Δημόκριτος» αναρτήθηκε την Παρασκευή στο δικτυακό τόπο blod.gr, ο οποίος συγκεντρώνει ομιλίες, διαλέξεις και εκδηλώσεις από όλο το φάσμα της επιστημονικής και πνευματικής ζωής.

Η διαδικτυακή ξενάγηση στον CERN και τον Μεγάλο Επιταχυντή Αδρονίων πραγματοποήθηκε μέσω Skype στον «Δημόκριτο» τη Δευτέρα 9 Ιουλίου, πέντε ημέρες μετά την ανακοίνωση για την ανακάλυψη ενός νέου σωματιδίου που πιθανότατα είναι το μποζόνιο Χιγκς.

Στο πλαίσιο διάλεξης του δρ Θεόδωρου Γέραλη, κύριου ερευνητή στο Ινστιτούτο Πυρηνικής και Σωματιδιακής Φυσικής του ΕΚΕΦΕ «Δημόκριτος», τρεις φοιτητές - Ελένη Ντόμαρη, Ιάσων Τόψης-Γιώτης, Αλέξης Καλογερόπουλος -που κάνουν τη διδακτορική διατριβή στο CERN ανέλαβαν το ρόλο ξεναγού και περιηγήθηκαν στους εργαστηριακούς χώρους του CERN με την ερασιτεχνική τους κάμερα.

Ολόκληρο το βίντεο με τη διάλεξη του δρ Γέραλη και την ξενάγηση στο CERN προβάλλεται αποκλειστικά στο blod.gr του Ιδρύματος Μποδοσάκη, το οποίο έστειλε στο in.gr το σχετικό τρέιλερ.

Αρσένι Ταρκόφσκι Αυτοβιογραφικές σημειώσεις

Εγώ, ο Αρσένι Αλεξάντροβιτς Ταρκόφσκι, γεννήθηκα το 1907, στην πόλη Κιροβογκράντ (τότε Ελιζαβέτγκραντ) στην Ουκρανία (στο τότε Κυβερνείο της Χερσόνας).
Ο πατέρας μου – Αλεξάντρ Κάρλοβιτς – συνελήφθη για την υπόθεση της απόπειρας δολοφονίας του Κυβερνήτη του Χάρκοφ· ήταν μέλος του κόμματος της Λαϊκής Βούλησης. Συνελήφθη στα φοιτητικά έδρανα, σπούδαζε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου του Χάρκοφ.
Ο πατέρας μου για δύο ή τρία χρόνια ήταν στην απομόνωση, πέντε χρόνια στη φυλακή, μετά από αυτό για είκοσι χρόνια έζησε εξόριστος στο χωριουδάκι Τούνκα (στην περιοχή Τουρουχάνσκι).
Μέχρι να μπει φυλακή και να εξοριστεί ήταν παντρεμένος με την Αλεξάνδρα Αντρέγιεβνα Σορόκινα, - η οποία επίσης συνελήφθη ταυτόχρονα με τον πατέρα μου, σύντομα όμως απελευθερώθηκε και, αφού γέννησε ένα κοριτσάκι – την αδελφή μου Λεονίλλα Αλεξάντροβνα, πέθανε, νομίζω, από χολέρα.

Στην εξορία πήγαινε να επισκεφτεί τον πατέρα, η θεία Βέρα Κάρλοβνα, η οποία αγαπούσε πολύ τον «Σάσενκα». Όταν μετέφεραν τον πατέρα μου από τη μια φυλακή στην άλλη, τον συνόδευσε μάλιστα και στη μακρινή Τούνκα.

Η Ρωσική Πρωτοπορία στο Φεστιβάλ Ολύμπου

Μια ευχάριστη έκπληξη περιμένει τους επισκέπτες της περιοχής του Λιτόχωρου, καθώς στο αρχαιολογικό πάρκο του Δίου παρουσιάζεται η συλλογή Κωστάκη.

Το ΚΜΣΤ παρουσιάζει την ιστορία της συλλογής Κωστάκη παρουσιάζονται σε χρονολογική σειρά αντιπροσωπευτικά έργα της συλλογής σε πιστά αντίγραφα, καθώς και από ψηφιακές εκτυπώσεις του φωτογραφικού υλικού του Αρχείου Κωστάκη, τμήμα του οποίου εκτίθεται για πρώτη φορά, ενώ ένας ειδικά διαμορφωμένος εκθεσιακός χώρος είναι αφιερωμένος στο συλλέκτη Γιώργο Κωστάκη, στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Ολύμπου.

Κυριακή 15 Ιουλίου 2012

Γκούσταφ Κλιμτ o εραστής

Φανταστείτε την εικόνα: ο Ζίγκμουντ Φρόιντ βρίσκεται μέσα στο γραφείο του στη Βιέννη και αναλύει τα συμπτώματα της Ντόρας. «Υστερία» μουρμουρίζει, όχι χωρίς κάποια δόση μισογυνισμού, σύμφωνα με τους μετέπειτα επικριτές του. Οι καταχωνιασμένες ερωτικές παρορμήσεις της παιδικής ηλικίας έρχονται να πάρουν την εκδίκησή τους και ο μεγάλος ψυχαναλυτής σημειώνει με επισημότητα τα ευρήματά του στο χαρτί. Την ίδια στιγμή ο Γκούσταφ Κλιμτ βρίσκεται στο ατελιέ του σε μια άλλη γωνιά της πόλης. Ζωγραφίζει μια γυμνή, θελκτική γυναίκα. Φοράει τη χαρακτηριστική ρόμπα του που μοιάζει με ράσο, κατάσαρκα, χωρίς να παρεμβάλλονται ενοχλητικά εσώρουχα. Πιθανότατα δε, έχει ήδη συνουσιαστεί μαζί της και μεταφέρει αυτούσια όλη τη θέρμη της γλυκιάς αποχαύνωσής της στα σκίτσα και στους πίνακές του. Εξι (τουλάχιστον) εξώγαμα είναι ο απολογισμός μιας ερωτικής δραστηριότητας η οποία αναπόφευκτα διαπότισε τα έργα του και τον κατέστησε έναν από τους πιο διάσημους καλλιτέχνες. Στη Βιέννη της εποχής του, και σε ολόκληρο τον κόσμο, εκεί που έφτασε ο αντίλαλος της υστεροφημίας του.

Η Νοσταλγία του Γιάννη, ένα αθησαύριστο διήγημα του Παπαδιαμάντη (;)

http://sarantakos.wordpress.com/

Το σημερινό άρθρο το παρουσιάζω με αρκετή συγκίνηση, διότι πρόκειται να διαβάσετε ένα διήγημα που κατά πάσα πιθανότητα (το τονίζω) είναι του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη, αυθεντικό ή ελαφρώς διασκευασμένο, που δεν έχει εκδοθεί σε βιβλίο, δεν έχει συμπεριληφθεί σε καμιά έκδοση των Απάντων του, ούτε τη μνημειώδη τελευταία έκδοση του Ν. Δ. Τριανταφυλλόπουλου (εκδ. Δόμος)· δηλαδή πρόκειται για ένα αθησαύριστο διήγημα, που οι παπαδιαμαντολόγοι ήξεραν την ύπαρξή του αλλά έως τώρα ελάνθανε.
Βέβαια, επειδή μου αρέσει να σκαλίζω παλιά χαρτιά και να βγάζω στην επιφάνεια άγνωστα ή δυσεύρετα λογοτεχνικά κείμενα, οι ταχτικοί αναγνώστες του ιστολογίου, ιδίως των κυριακάτικων δημοσιεύσεων, ίσως θυμούνται κι άλλα αθησαύριστα κείμενα που έχουν δημοσιευτεί εδώ, όπως ένα ποίημα του Βάρναλη ή πολλά του Λαπαθιώτη (παράδειγμα). Αλλά με τον Παπαδιαμάντη το πράγμα διαφέρει· επειδή ακριβώς έχουν πάνω του εργαστεί πολλοί και δεινοί φιλόλογοι, δεν είναι και τόσο συνηθισμένο φαινόμενο να βγαίνει στην επιφάνεια άγνωστο διήγημα του Παπαδιαμάντη.
Για την ακρίβεια, τις τελευταίες δεκαετίες ένα μόνο άγνωστο διήγημα έχει φανερωθεί, το Γιαλόξυλο, που το ανακάλυψε ο Β. Τωμαδάκης το 2007 και αρχικά είχε δημοσιευτεί στο χριστουγεννιάτικο φύλλο της εφημ. Πατρίς (25.12.1905). Επομένως, το αθησαύριστο που θα διαβάσετε, αν επιβεβαιωθεί, θα είναι το δεύτερο του είδους· κι αν πάρουμε υπόψη μας τη θέση του Παπαδιαμάντη στη γραμματεία μας, το σημερινό εύρημα δεν είναι μικρό πράμα και αισθάνομαι ότι αποτελεί το κόσμημα της συλλογής μου των αθησαύριστων, έστω κι αν το διήγημα δεν είναι από τα καλύτερά του. Παπαδιαμάντης είναι αυτός, δεν είναι παίξε γέλασε. (Επειδή αναγκαστικά θα πω πολλά, αν θέλετε μπορείτε να τα παραλείψετε και να πάτε κατευθείαν στο διήγημα).
Το διήγημα λέγεται «Η νοσταλγία του Γιάννη». Ο τίτλος είναι γνωστός. Στο σημείωμά του στον 4ο τόμο των Απάντων (από τις εκδόσεις Δόμος), ο Ν.Δ.Τριανταφυλλόπουλος αναφέρει τέσσερα διηγήματα που παραμένουν ανεύρετα ενώ ξέρουμε την ύπαρξή τους από άλλες πηγές. Ένα από αυτά είναι και η Νοσταλγία του Γιάννη, που ξέρουμε ότι δημοσιεύτηκε στην εφημ. Αλήθεια, στις 25 και 26 Απριλίου 1906, της οποίας μέχρι τώρα δεν έχει βρεθεί πλήρες σώμα· στη Βιβλιοθήκη της Βουλής υπάρχουν φύλλα της μόνο από τις 25 Δεκεμβρίου 1906, όταν πια είχε μετεξελιχθεί σε εβδομαδιαίο έντυπο. Όμως. η Αλήθεια εκδόθηκε τον Απρίλιο του 1905 και ο Παπαδιαμάντης ήταν ταχτικός συνεργάτης της (όπως μαθαίνουμε από διαφημιστικές αγγελίες σε άλλα έντυπα), πράγμα που σημαίνει ότι αν βρεθεί σώμα εκείνης της εποχής τίποτα δεν αποκλείει, στους 20 μήνες δημοσιεύσεων που δεν έχουν βρεθεί, να βρεθούν όχι ένα, αλλά πολλά ακόμα άγνωστα παπαδιαμαντικά διηγήματα. Ψηλώνει ο νους όταν το σκέφτεσαι…
Για τη Νοσταλγία του Γιάννη, το μόνο μέχρι στιγμής ίχνος ήταν μια μαρτυρία σε περιοδικό του 1938, ότι ο Αντώνης Μουσούρης είχε στο αρχείο του αποκόμματα του διηγήματος.
Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »

Παρασκευή 13 Ιουλίου 2012

Νέο μουσικό βίντεο δια χειρός Romain Gavras

Πόλεμος μεταξύ διαδηλωτών και αστυνομίας

Νέο βίντεο δια χειρός Romain Gavras (γιου του Κώστα Γαβρά), αυτή τη φορά για το τρίτο single των Kanye West και Jay-Z "No Church In The Wild" που μας αρέσει πολύ. Το βίντεο ξεκινά με έναν άντρα να πετάει βόμβα μολότοφ σε αστυνομικούς κατά τη διάρκεια εξέγερσης.
Οι στολές των αστυνομικών γράφουν ΕΛ.ΑΣ., εμφανές στο 00:36 και σε πολλά άλλα σημεία κατά τη διάρκεια του βίντεο. Ο "πόλεμος" μεταξύ τους συνεχίζεται μέχρι το τέλος του βίντεο, αλλά ο R. Gavras επιλέγει να μην αποφασίσει ο ίδιος ποιος είναι ο νικητής. Τα γυρίσματα έγιναν στην Πράγα, δείτε αποσπάσματα:

http://www.youtube.com/watch?v=xkprAMkxKks&feature=player_embedded

http://www.youtube.com/watch?v=uQyasLX7jSw&feature=player_embedded

Πηγή http://www.athensvoice.gr

Oι Dead Can Dance "agapoun" την Ελλάδα.

Σε μία περίοδο που η χώρα μας βρίσκεται στο ναδίρ της δημοτικότητας της και είμαστε το παράδειγμα προς αποφυγήν για όλο το δυτικό κόσμο, οι Dead Can Dance εμπνέονται -για την μετά από 16 χρόνια αναβίωση τους- από την ελληνική γλώσσα και ονομάζουν το νέο τους LP Anastasis. Στο άλμπουμ υπάρχουν και τρία τραγούδια με ελληνικό τίτλο. Είναι τα: Anabasis, Agape και Amnesia του οποίου το radio edit μπορείτε να κατεβάσετε δωρεάν εδώ.

Μουσικό ταξίδι στο χρόνο

Η καλλιτεχνική ομάδα CDZA επέστρεψε με ένα πολύ ευρηματικό βίντεο. Κατά καιρούς έχουν κάνει την εμφάνισή τους στο Youtube διάφορα βίντεο τους στα οποία παρουσιάζουν τραγούδια τα οποία περιγράφουν την  «Ιστορία των στίχων που δεν είναι στίχοι» ή την περίπτωση του Mark Zuckerberg την οποία έκαναν μιούζικαλ.

Αυτή τη φορά μας ταξιδεύουν, με συνοπτικές διαδικασίες, στην ιστορία της δυτικής μουσικής. Πήραν λοιπόν το πασίγνωστο και πολύ αγαπημένο τραγούδι «What a Wonderful World» του Louis Armstrong και το μετέτρεψαν σε μια μουσική διαδρομή ανά τον χρόνο. Από την εποχή της μπαρόκ μουσικής, στην reggae και μετά στο dubstep, οι CDZA υπενθυμίζουν τη σημασία που έχει η μουσική στις ζωές μας.

Δείτε το βίντεο  http://www.lifo.gr/now/etc/13398

Πέμπτη 12 Ιουλίου 2012

Οι λογικοφανείς αλχημείες στο φως

Από τη Χαμένη Ατλαντίδα, τους διάφορους θεολογικούς μύθους ως τις θεωρίες περί UFO και τις ερμηνείες της ιστορίας με θεωρίες συνωμοσίας

 ROLAND H. FRITZE
Επινοημένη γνώση Ψευδοϊστορία,
ψευδοεπιστήμη και ψευδοθρησκείες
Μετάφραση Δημήτρης Τανούδης,
Εκδόσεις του 21ου αιώνα,
σελ. 377, τιμή 23,43 ευρώ

 Την 26η Μαρτίου 1977 ανακαλύφθηκαν 39 πτώματα κοντά στο Σαν Ντιέγκο. Ηταν ντυμένα ομοιόμορφα και είχαν αυτοκτονήσει κάτω από τις οδηγίες της θρησκευτικής αίρεσης «Πύλη του Ουρανού». Τα μέλη της αίρεσης πίστευαν ότι η ανθρωπότητα δημιουργήθηκε από τους εξωγήινους με το όνομα «Διαστημικοί Αδελφοί», τους οποίους θα ξανάβρισκαν αφού πρώτα αποποιούνταν το θνητό τους σώμα. Η σύγχρονη ιστορία είναι γεμάτη από ψευδοθρησκείες που στηρίζονται στη αφέλεια των ανθρώπων.
Στο δεύτερο μισό του αιώνα ο ψευδοεπιστήμονας Ιμάνουλε Βελικόφσκι (1895-1979) επινόησε μια θεωρία όπου ο πλανήτης Αφροδίτη κάθε φορά που πλησίαζε τη Γη προκαλούσε τρομερές καταστροφές. Χρησιμοποιώντας και επιστημονικά στοιχεία ανάμεικτα με μυθοπλασίες δημιούργησε μια δική του ιστορία της ανθρωπότητας.
Ο Εριχ φον Ντένικεν ήταν ο πιο διάσημος μυθοπλάστης, υποστήριξε ότι αρχαίοι αστροναύτες από άλλο πλανήτη έφεραν τον πολιτισμό στην ανθρωπότητα και ζευγάρωσαν με πρωτόγονους ανθρώπους παράγοντας τον σύγχρονο ευφυή άνθρωπο.
Ο Ronald H. Fritze, καθηγητής Ιστορίας και πρύτανης του Κολλεγίου Τεχνών και Επιστημών του Πανεπιστημίου Athens State της Αλαμπάμα στο βιβλίο του «Επινοημένη γνώση» (Εκδόσεις του 21ου αιώνα, μετάφραση Δημήτρης Τανούδης) εξερευνά το επινοημένο σύμπαν αποδεικνύοντας πίσω από τα δήθεν γεγονότα της πάμπολλες επιστημονικές αλχημείες. Από τη Χαμένη Ατλαντίδα, τους θεολογικούς μύθους και τις διάφορες θεωρίες των ΑΤΙΑ ως τις συνωμοσιολογικές ερμηνείες της ιστορίας και τις διαδεδομένες εικασίες (όπως ότι Κινέζοι ανακάλυψαν το 1421 την Αμερική) ο συγγραφέας ξεσκεπάζει έναν κόσμο που αρέσκεται να πιστεύει το απίστευτο.

Οι σκοταδιστές και o Μανολίτο

Του Νίκου Σαραντάκου

Η φασαρία με τη νέα Γραμματική του Δημοτικού όχι μόνο δεν έχει ακόμα κοπάσει αλλά και εντείνεται. Το θέμα έχει ξεφύγει πλέον από τα πατριδοκαπηλικά ιστολόγια που το είχαν αρχικά αναδείξει και έφτασε στην τηλεόραση και στις εφημερίδες. Παρουσιάστηκε στο δελτίο ειδήσεων του Extra, καθαρά κινδυνολογικά όπως μου είπαν, ενώ και χτες και προχτές δημοσιεύτηκε άρθρο στην εφημ. Δημοκρατία, τη μια φορά με αναγγελτικό στην πρώτη σελίδα. Βέβαια, η Δημοκρατία δεν είναι ακριβώς αυτό που θα λέγαμε έγκυρη εφημερίδα, όπως μπορείτε να διαπιστώσετε από αυτό το εύγλωττο απόσπασμα:
Χωρίς να έχουν την εξουσιοδότηση κανενός, αυτοί οι άνθρωποι [οι συγγραφείς της Γραμματικής] αποπειρώνται να κάνουν λοβοτομή στο μέλλον του έθνους αλλάζοντας -επί τα χείρω- τον πηγαίο κώδικα του ανθρώπινου μυαλού, που είναι η γλώσσα! Με τις… ευλογίες της πανελίστριας της λέσχης Μπίλντερμπεργκ κυρίας Διαμαντοπούλου, οι συγγραφείς του βιβλίου έκαναν κανονική επίθεση στον σκληρό πυρήνα της εθνικής ιδιοσυστασίας μας και το δηλητηριώδες πόνημά τους διανέμεται στα μικρά και ανυπεράσπιστα παιδιά.
 Ο στόχος είναι απλός, σαφής και μεγαλεπήβολος. Να μη μείνει λίθος επί λίθου στο εθνικό εποικοδόμημα και να αποκολοκυνθοποιηθούν οι νέες γενιές, ώστε να είναι πιο εύκολα διαχειρίσιμες και πειθήνιες στα προστάγματα της Νέας Τάξης. Οι επεμβάσεις στη γλώσσα και η δήθεν «απλοποίησή» της συνιστούν ολοκληρωτική επίθεση εναντίον του Ελληνισμού, όχι μια απλή υπονόμευση της κρατικής λειτουργίας.
Και η εφημερίδα καλεί τον υπουργό να αποσύρει το βιβλίο (ελπίζω ότι ο Κ. Αρβανιτόπουλος, παλιός μου συμμαθητής κατά σύμπτωση, θα τιμήσει το αξίωμά του και θα πράξει όπως η Μ. Γιαννάκου και όχι όπως ο ανεκδιήγητος κ. Στυλιανίδης). Σε άλλα δημοσιεύματα, κυρίως σε ιστολόγια, στοχοποιούνται οι συγγραφείς του βιβλίου (π.χ. “Οι εγκληματίες που κονιορτοποιούν την ελληνική γλώσσα έχουν όνομα και πρόσωπο“), υβρίζονται οι συνδικαλιστικοί φορείς των δασκάλων που δεν ξεκινούν εκστρατεία απόσυρσης του βιβλίου, ανασταίνεται η δήλωση Κίσινγκερ και συνδυάζεται με την κατάργηση του πολυτονικού, το βιβλίο Ιστορίας της 6ης Δημοτικού και την πρόταση της Διαμαντοπούλου για τα αγγλικά, όλα χαρμάνι σε μια δύσοσμη συνωμοσιολογική σούπα, ένα δείγμα της οποίας αποτελεί το εξής παραλήρημα, φυσικά σε πολυτονικό, με άφθονα λάθη και κωμικότατες σχιζολεξίες (το άντε γίνεται αν τε!!).
Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »

Επιτέλους, ένα θρίλερ!

Δείτε το trailer της ταινίας «Κυνηγοί κεφαλών» που θα προβάλλεται από 12/7 και στηρίζεται στο ομώνυμο βιβλίο του Jo Nesbo. Αν και τον βασικό ήρωα Ρόγκερ Μπρόουν -διαβάζοντας το βιβλίο-, δύσκολα να τον φανταστείς με το πρόσωπο του νορβηγού πρωταγωνιστή (Askel Hennie – μετράει ένα θεατρικό βραβείο και βραβείο σκηνοθεσίας για την ταινία Uno), δεν συμβαίνει το ίδιο με τους άλλους 2 ήρωες. Ο Nikolaj Coster-Waldau δείχνει ιδανικός στο ρόλο του πανέμορφου/ πανέξυπνου/ σούπερ επιτυχημένου και αρκούντως σκοτεινού τύπου Κλας Γκρέβε (τον έχεις δει στο Kingdom of Heaven, Firewall, αλλά και στη σειρά Game of Thrones), όπως και η δίμετρη Synnove Macody Lund στο ρόλο της συζύγου του Μπρόουν.
Το trailer δείχνει πως ο σκηνοθέτης έχει ακολουθήσει το βιβλίο σελίδα- σελίδα - ίσως, να μην επέμεινε στην «απεικόνιση» των κυνικών σκέψεων του ήρωα, σκέψεις για τις οποίες αξίζει πολύ να διαβάσει κάποιος το βιβλίο. Αν και θα ήταν ιδανικό να μεταφερθεί στον κινηματογράφο από τους αδελφούς Κοέν - λόγω της ανελέητης κριτικής του στο γιάπικο στιλ, αλλά κυρίως για το υποδόριο χιούμορ και τις ανατροπές του-, δεν παύει να προσφέρει μια καθαρόαιμη, δροσιστική (γυρισμένη στη Νορβηγία), αλά Χίτσκοκ, διασκέδαση. Ακούγεται ιδανική για να πολεμηθεί ο καύσωνας.


http://www.athensvoice.gr/article/video-gallery/movies/%CE%B5%CF%80%CE%B9%CF%84%CE%AD%CE%BB%CE%BF%CF%85%CF%82-%CE%AD%CE%BD%CE%B1-%CE%B8%CF%81%CE%AF%CE%BB%CE%B5%CF%81


Εντυπώσεις από το βιβλίο

Nάσος Bαγενάς, “H ειρωνική γλώσσα του Kαβάφη” (1979)

24grammata.com- Ιστορία της Λογοτεχνίας

Όμως το σημείο στο οποίο δοκιμάζεται η κριτική του Σεφέρη είναι η ποίηση του Καβάφη. Η περίπτωση του Αλεξανδρινού είναι πιο περίπλοκη από εκείνη του Κάλβου, γιατί καλύπτεται λιγότερο από τη θεωρία του Σεφέρη για τη λειτουργία της συγκινησιακής γλώσσας. Ως το 1941 η γνώμη του Σεφέρη για την καβαφική ποίηση φαίνεται αρνητική. Ο Καβάφης είναι «ένας τεχνουργός ψυχρών και τυχαίων παρνασσικών πορτραίτων»,1 μια άποψη που ενισχύεται από το γεγονός ότι η γλώσσα του Καβάφη δεν είναι η αισθησιακή γλώσσα που απαιτεί ο Σεφέρης από έναν ποιητή. Ωστόσο η ξαφνική αποκρυπτογράφηση ενος καβαφικού επιγράμματος (ότι το «Υπέρ της Αχαϊκής Συμπολιτείας πολεμήσαντες» δεν αναφέρεται στο παρελθόν αλλά είναι η έκφραση ενός συναισθήματος της εποχής λίγο πριν από τη Μικρασιατική Καταστροφή), αποκαλύπτει στον Σεφέρη έναν καινούργιο Καβάφη, έναν σύγχρονο ποιητή, «που βρήκε τον τρόπο να εκφράσει τα συναισθήματά του με τη μεγαλύτερη δυνατή συντομία και ένταση».

Βιβλίο: «65 όνειρα του Φραντς Κάφκα»

Ονειρευόταν ο Κάφκα; Κι αν ναι, ποιες ακριβώς είναι οι εικόνες που τροφοδοτούσαν τα όνειρά του; Υπάρχει τρόπος να τις εντοπίσουμε και να τις αποθησαυρίσουμε, ανακαλύπτοντας ποιοι είναι οι δρόμοι που τις συνδέουν με τη λογοτεχνία του; Ο Φελίξ Γκουαταρί, που παρουσίασε το 1975, μαζί με τον Ζιλ Ντελέζ, τη μελέτη Κάφκα. Για μια ελάσσονα λογοτεχνία, ψάχνει τα όνειρα του Κάφκα όχι τόσο στα μυθιστορήματα όσο στην αλληλογραφία και στις ημερολογιακές του εγγραφές και σημειώσεις.

«Μουσικές Βραδιές» στον κήπο του Μεγάρου

Πρεμιέρα έχουν αυτή την Παρασκευή (13/7) οι «Μουσικές Βραδιές» στον κήπο του Μεγάρου με συναυλία του Δημήτρη Καλαντζή και της Soul Station Band. «Back Home Blues» ο τίτλος της βραδιάς και της πρόσφατης δουλειάς της μπάντας με γνωστές μελωδίες των Γιάννη Σπάρτακου, Κώστα Γιαννίδη, Γιώργου Μουζάκη, Τάκη Μωράκη, Νίκυ Γιάκοβλεφ να συνομιλούν με κλασικές τζαζ συνθέσεις.

Τρίτη 10 Ιουλίου 2012

Μίκης Θεοδωράκης: «Η Τέχνη είναι ασπίδα για τον ελληνικό λαό»

«Το Κάντο Χενεράλ είναι λαϊκό έργο που σμίγει δύο πολιτισμούς» είπε, μεταξύ άλλων, ο Μίκης Θεοδωράκης στη συνέντευξη Τύπου η οποία δόθηκε το μεσημέρι της 10ης Ιουλίου με την ευκαιρία της επικείμενης παρουσίασης του εμβληματικού ορατορίου του στο Ηρώδειο. Σαράντα χρόνια από την γέννησή του, το «Κάντο Χενεράλ», σε ποίηση Πάμπλο Νερούντα, θα παρουσιαστεί στις 17 Ιουλίου (στις 21.00) στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών, σε μια παραγωγή του Μεγάρου Μουσικής με τη συμμετοχή των ερμηνευτών οι οποίοι το σφράγισαν: η Μαρία Φαραντούρη και ο Πέτρος Πανδής θα αποδώσουν τα αποσπάσματα τα οποία έχουν επιλεγεί ενώ θα τους πλαισιώσουν οι χορωδίες της ΕΡΤ και του Δήμου Αθηναίων. Τη 15μελή ορχήστρα που συμμετέχει θα διευθύνει ο αρχιμουσικός Λουκάς Καρυτινός. Αποσπάσματα του ποιητικού έργου του Νερούντα, σε απόδοση στα ελληνικά της Δανάης Στρατηγοπούλου, διαβάζει ο ηθοποιός Τάσος Νούσιας.

Βαλκάνιοι μικρομηκάδες εν δράσει στην Αθήνα

Ταινίες μικρού μήκους από διάφορες χώρες των Βαλκανίων θα προβληθούν το βράδυ της Τρίτης 10 Ιουλίου στο Πάρκο Μας, στους Αμπελόκηπους, μια εκδήλωση που φιλοδοξεί να συγκεντρώσει κοινό όλων των εθνικοτήτων και ηλικιών προσφέροντας μια ιδιαίτερη και πολύγλωττη βαλκανική εμπειρία.


Ο συμβολικός τίτλος της εκδήλωσης είναι Before You Talk to Me (Πριν μου μιλήσεις), ενώ το πρόγραμμα τα αρχίσει στις 20.30 για να ολοκληρωθεί στις 00.30. Το Before you talk to me εντάσσεται στο πλαίσιο των προφεστιβαλικών δραστηριοτήτων του φεστιβάλ Balkan Beyond Borders (Βαλκάνια Πέρα από τα Σύνορα) που εφέτος θα πραγματοποιηθεί για τρίτη συνεχόμενη χρονιά στα Τίρανα τον Σεπτέμβριο του 2012.

Ποιος ήταν ο Γιουσουρούμ; Μοναστηράκι: σε μία πλατεία 4 θρησκείες, 2 δόγματα, 3 ήπειροι

24grammata.com/ Ιστορίες της Αθήνας
γράφει ο Γιώργος  Δαμιανός
Αφήνοντας πίσω σας το Τζαμί του Τσισδαράκη (μα, έχουμε Τζαμί στην Αθήνα;) και την παλιά καθολική εκκλησία του Μπονεφάτση (τη σημερινή Παναγία  Παντάνασσα*) μπαίνουμε στο Γιουσουρούμ. Μέσα στο μυαλό μου ο Νικόλας  Άσιμος σιγοτραγουδάει το στιχάκι: «κι εμείς ξεπουλιόμαστε στο γιουσουρούμ,  για ένα κουστούμ, για ένα κουστούμ», ενώ σκέφτομαι ότι σε κανένα σημείο του πλανήτη δεν αγκαλιάζει τόσο αρμονικά η Ανατολή τη Δύση, όσο στην περιοχή γύρω από το Μοναστηράκι. Δίχως φανφάρες, υστερίες, πατριωτικές κορώνες και αντισημιτικές χυδαιότητες συνυπάρχουν, χιλιάδες χρόνια τώρα, οι δωδεκαθεϊστές (η αρχαία Αγορά και η βιβλιοθήκη του Αδριανού), οι Μουσουλμάνοι (Τζαμί του Τσισδαράκη, σημερινό μουσείο Λαϊκής Τέχνης), οι Καθολικοί και οι Ορθόδοξοι στην ίδια εκκλησία (την Παναγία Παντάνασσα) και οι Ιουδαίοι, γόνος των οποίων έδωσε το όνομα του στην περιοχή. Πρόκειται για την εβραϊκή οικογένεια του Νώε Γιουσουρούμ ή Γιεσουρούμ, που ήρθε το 1863 από τη Σμύρνη και εγκαταστάθηκε στο Μοναστηράκι ως παλαιοπώλης μαζί με άλλες οικογένειες ομοθρήσκων του.

Γυάρος: τόπος εξορίας από την αρχαιότητα

24grammata.com/ ιστορικά ταξίδια
Γυάρος (37035΄59.02΄΄Ν 24044΄04.01΄΄Ε)
Η επιφάνεια του νησιού είναι 23 τετρ. χιλ. Σήμερα το νησί είναι ακατοίκητο. Χρησιμοποιήθηκε ως τόπος εξορίας στους ρωμαϊκούς χρόνους (το αναφέρει ο Θεόφραστος, ο Τάκιτος, ο Πλίνιος και άλλοι). Όλοι, ανεξαιρέτως το περιγράφουν ως ένα άγονο τόπο, γεμάτο τεράστια ποντίκια. Ο Πλίνιος αναφέρει ότι το νησί είχε κατοίκους, αλλά αναγκάστηκαν να φύγουν, γιατί τους απειλούσαν τα τεράστια ποντίκια, που έτρωγαν ακόμα και τα σίδερα(;!). Τόπος εξορίας ήταν και κατά τη Βυζαντινή περίοδο, αλλά και στη νεότερη  Ελλάδα από το 1947 μέχρι το 1952 και από το 1956 μέχρι το 1974 (συνολικά βασανίστηκαν 25.000 πολιτικοί κρατούμενοι, γιατί είχαν το «θράσος» να μη συμφωνούν με την επίσημη εξουσία). Στο νησί υπάρχουν τα κτήρια των φυλακών, του νοσοκομείου και του ηλεκτροπαραγωγικού σταθμού που έχτισαν οι εξόριστοι από το 1947 μέχρι το 1951. Η κατασκευή τους αποτέλεσε μέγα οικονομικό σκάνδαλο, γιατί, αν και τα κτήρια χτίστηκαν χωρίς μεροκάματα (καταναγκαστική εργασία), όμως το  ελληνικό δημόσιο χρεώθηκε ένα υπέρογκο κόστος (λόγω της  μεγάλης αρπαχτής των «σωφρονιστών» και των εργολάβων).  Μετά τη μεταπολίτευση το νησί χρησιμοποιήθηκε ως πεδίο βολής του Πολεμικού Ναυτικού. Σήμερα ακούγονται σκέψεις για δημιουργία Αιολικού πάρκου.
Στη Γυάρο υπάρχει ένα είδος φιδιού, που είναι μοναδικό στον κόσμο. Πρόκειται για  το Hierophis (ή Coluber) gyarosensis, ο θρυλικός «μαύρος όφις» της Γυάρου.

Οι Έλληνες στη Διασπορά: 15ος- 21ος αιώνας

24grammata.com / ebooks
Επιμέλεια: Ιωάννης Κ. Χασιώτης, ΄Ολγα Κατσιαρδή-Hering, Ευρυδίκη Α. Αμπατζή
Περιγραφή: Η νεώτερη και η σύγχρονη ελληνική ιστορία είναι στενά συνυφασμένη με το φαινόμενο της Διασποράς. Αναμφίβολα, μόνο αν λάβουμε υπόψη το ρόλο που διαδραμάτισαν οι απόδημοι Έλληνες, μπορούμε να κατανοήσουμε πλήρως τη δημιουργία και την ανάπτυξη του νεοελληνικού κράτους, καθώς και την οικονομική και κοινωνική ανέλιξη, αλλά και ιδεολογική συγκρότηση του Ελληνισμού εντός και εκτός συνόρων. Μετά τη συγκρότηση του νέου ελληνικού κράτους συχνά οι ελληνικές παροικίες του εξωτερικού έρχονταν αρωγοί προκειμένου να στηρίξουν την αρχική μικρή πατρίδα, προπάντων όταν αντιμετώπιζε κρίσιμα εθνικά ζητήματα.
Γλώσσα: Ελληνικά
Σελίδες 451
Μέγεθος Αρχείου: 10.4 Mb
Εκδόσεις: Βουλής των Ελλήνων
[Download]

Ποιος αγοράζει ακόμα (καινούργια) βιβλία;

Καλοκαίρι έρχεται και ένα από τα καθιερωμένα θέματα των περιοδικών και των εφημερίδων τέτοιες μέρες, παλιότερα εννοώ, ήταν να προτείνουν “βιβλία για τις διακοπές”. Είχαν και κάποιες υποτιθέμενες προδιαγραφές τα “καλοκαιρινά” αυτά βιβλία, που υποτίθεται ότι θα τα διάβαζε κανείς στην ακρογιαλιά, ανάμεσα στις βουτιές: όχι πολύ βαριά θέματα, ας πούμε, αλλά να έχουν και πολλές σελίδες για να φτουρήσουν, αφού το καλοκαίρι διαβάζουμε περισσότερο κι άντε να βρεις βιβλιοπωλείο στην άγονη γραμμή. Κι εμείς είχαμε συζητήσει προτάσεις βιβλίων για το καλοκαίρι, πρόπερσι, που μάλιστα σας είχα ζητήσει να προτείνετε βιβλία που να έχουν κάποια σχέση μεταξύ τους, χωρίς να ανήκουν απαραίτητα π.χ. σε τριλογία, αλλά και πέρυσι, που χαλάρωσα τους περιορισμούς και ζήτησα να προτείνετε οποιοδήποτε βιβλίο. Φέτος προβληματίστηκα αν θα ανεβάσω τέτοιο θέμα, αφού κάποιοι δεν θα πάνε διακοπές και πολλοί δεν αγοράζουν πια βιβλία. Ή έστω καινούργια βιβλία.
Γιατί, κακά τα ψέματα, σε καιρούς κρίσης το βιβλίο είναι από τα πρώτα που χτυπιούνται, αφού δεν είναι είδος πρώτης ανάγκης, ούτε “παραδεδεγμένης χρησιμότητας”. Κι όσο κι αν κάποιοι αισιόδοξοι είπαν ότι η κρίση ίσως ωφελήσει το βιβλίο -ή έστω δεν το βλάψει πολύ- αφού το διάβασμα είναι σχετικά φτηνός τρόπος διασκέδασης, νομίζω ότι η βιβλιοπαραγωγική πραγματικότητα δεν επιβεβαίωσε τις αισιόδοξες προβλέψεις (ή τους ευσεβείς πόθους). Αυτό δεν το λέω στηριγμένος σε κάποια στατιστικά στοιχεία, δεν έχω τέτοια στη διάθεσή μου, αλλά είναι η εντύπωσή μου από τις κουβέντες που κάνω με ανθρώπους του χώρου, και πρώτα απ’ όλα με τους εκδότες των βιβλίων μου, καθώς και από τις επισκέψεις που κάνω σε βιβλιοπωλεία.
Κάτι άλλο που βλέπει κανείς όταν επισκέπτεται βιβλιοπωλεία είναι ότι τα περισσότερα κάνουν προσφορές -και όχι συνηθισμένες εκπτώσεις του 10% και 20%, αλλά θηριώδεις μειώσεις της τιμής, που καμιά φορά φτάνουν και ξεπερνούν το 80%: από 25 ευρώ στα 5, από 19 στα 3, κτλ. Αυτό εξηγείται ενμέρει από το γεγονός ότι πολλοί εκδότες βρίσκονται σε δεινή θέση και αναγκάζονται να ξεπουλήσουν όσο όσο το απόθεμά τους -πάντως, το γεγονός είναι ότι η αγορά έχει πλημμυρίσει με καλά και πάμφθηνα βιβλία -διότι τα βιβλία που βρίσκει κανείς σε προσφορά ανήκουν σε μεγάλους εκδοτικούς οίκους και δεν περιλαμβάνουν μόνο όσα δεν πούλησαν καθόλου (που κι αυτά μπορεί να είναι θαυμάσια) αλλά και τα άλλα, εκτός από τα μπεστ-σέλερ (ο Νικοκύρης δεν λέει τη λέξη ευπώλητος, προτιμάει να κυκλοφορεί ξυπόλητος). Και εδώ μιλάμε για τις μόνιμες προσφορές που πιάνουν όλο και περισσότερον χώρο στα βιβλιοπωλεία, όχι για τα έκτακτα (αλλά όλο και πιο συχνά) μπαζάρ που διοργανώνουν οι ίδιοι οι εκδοτικοί οίκοι ή άλλες παρόμοιες εκδηλώσεις.
Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »

Το ζήτημα πια έχει τεθεί:
Ή θα εξακολουθούμε να γονατίζουμε
Όπως αυτός Ο δραπέτης
Ή θα σηκώσουμε άλλον πύργο ατίθασο
απέναντί τους.

Μιχάλης Κατσαρός

όστρια

Συγγενικές σχέσεις

 

© 2013 "στο... Επτά". All rights resevered. Designed by Templateism

Back To Top