Τον Οκτώβριο του 2008, ενώ η παγκόσμια κοινότητα δεν είχε ακόμα συνειδητοποιήσει τις συνέπειες από την κατάρρευση της χρηματοπιστωτικής αγοράς στις ΗΠΑ, οι AC/DC, οι παλαίμαχοι αυστραλοί ρόκερ, σημείωναν ένα νέο ρεκόρ.
Ο δίσκος τους «Black Ice», ο πρώτος έπειτα από δισκογραφική παύση οκτώ χρόνων, κατάφερε να πουλήσει πέντε εκατομμύρια αντίτυπα μέσα σε μία εβδομάδα από την κυκλοφορία και έφτασε στο νούμερο ένα των τσαρτς στη Βρετανία. Τότε η βρετανική εφημερίδα «Γκάρντιαν» είχε σχολιάσει ότι αφού οι AC/DC έγιναν νούμερο ένα, τα πράγματα στην οικονομία είναι πολύ χειρότερα από όσο φαίνονται. Και θύμιζε ότι την προηγούμενη φορά που οι AC/DC είχαν κατακτήσει την κορυφή με το θρυλικό «Back In Black», το 1980 η Θάτσερ με τη νεοφιλελεύθερη πολιτική της είχε βυθίσει τη Βρετανία σε μια άγρια ύφεση με δύο εκατομμύρια ανέργους και πληθωρισμό που έφτανε στο 20%.
Το σίγουρο πάντως ήταν ότι το σχόλιο επαληθεύτηκε. Η κατάσταση της παγκόσμιας οικονομίας ήταν πολύ χειρότερη από όσο πίστευαν οι οικονομολόγοι, τους πρώτους μήνες. Και χειροτέρεψε ακόμα περισσότερο. Μπορεί η αναπάντεχη επιτυχία των AC/DC να ήταν μια προειδοποίηση, αλλά η ροκ σκηνή δεν φαίνεται να ξαναπαίρνει τον ρόλο της, ως η μουσική που θα έπρεπε να αντιστέκεται στις επιλογές των κυρίαρχων.
Μόνο μια χούφτα πολιτικοποιημένα συγκροτήματα, που μάχονταν όλη την προηγούμενη δεκαετία ενάντια στις επιλογές της κυβέρνησης του Μπους ή του Μπλερ στην άλλη όχθη συνεχίζουν να σπέρνουν μηνύματα ενάντια στην υπάρχουσα κατάσταση. Η υπόλοιπη σκηνή φαίνεται να έχει βυθισθεί σε μια σιωπή, σαν να αδυνατεί να συλλάβει όσα συμβαίνουν γύρω της. Μόνο που όταν ακόμα και ένας παλαίμαχος μέταλ ρόκερ σαν τον Λέμι των Motorhead γυρνάει βίντεο όπως αυτό του «Get Back In Line», όπου οι τρεις Motorhead δέρνουν πλούσιους άπληστους τραπεζίτες, τότε φαίνεται ότι η ροκ σκηνή θα έπρεπε να δείξει πως διαθέτει καλύτερα αντανακλαστικά.
Την κατάσταση σώζουν τελικά μόνο οι βετεράνοι στο ροκ παιχνίδι της ανατροπής. Οπως ο Αμερικανός Τομ Μορέλο, γνωστός ως κιθαρίστας των Rage Against The Machine που ετοιμάζεται τον Αύγουστο να κυκλοφορήσει τον νέο του δίσκο με τον χαρακτηριστικό τίτλο «World Wide Rebel Songs». Κάτω από το όνομα The Nightwatchman με το οποίο υπέγραψε δυο προσωπικούς ακουστικούς δίσκους και με ένα συγκρότημα που ονομάζεται Freedom Fighter Orchestra, ο Μορέλο αποκαλεί τον δίσκο του μια αντίδραση «απέναντι σε όλους αυτούς που έκαναν άδικους πολέμους, χάρη στους οποίους κάποιες ελάχιστες εταιρείες έβγαλαν τεράστια κέρδη, σε μια εποχή που οι περισσότεροι άνθρωποι παρακαλάνε για ένα κομμάτι ψωμί».
Μια παρουσίαση καθόλου ασυνήθιστη για έναν μουσικό σαν τον Μορέλο που έναν χρόνο πριν πρόλαβε να παρουσιάσει έναν μίνι δίσκο γεμάτο διασκευές μαζί με τον Μπουτς Ρίλεϊ τον ράπερ των The Coup. Πέρυσι το καλοκαίρι που κυκλοφόρησε το «The Ghetto Blaster ΕΡ», ο Ρίλεϊ έστειλε μέσω του τύπου ένα «Αντε γαμ...» στον πρόεδρο Ομπάμα. «Κέρδισε τις εκλογές υποσχόμενος ριζοσπαστικές αλλαγές» πρόσθετε. «Και αντί να βοηθήσει τους φτωχούς και τους ανθρώπους που έχασαν τις δουλειές τους, έδωσε ξανά τα χρήματα των πολιτών στην τάξη των τραπεζιτών που κυβερνάει ουσιαστικά τη χώρα».
Κάτω από την ίδια φιλοσοφία συντάχθηκαν και οι Flogging Molly, οι πανκ από το Λος Αντζελες που παρουσίασαν στο πρόσφατο Rockwave τα τραγούδια από τον νέο τους δίσκο «Speed of Darkness». Για τους μουσικούς που μπλέκουν την ενέργεια του πανκ με την κέλτικη μουσική παράδοση και τραγουδάνε όπως λένε οι στίχοι τους για «την επικείμενη κατάρρευση και τα βουνά από χρέη» ήταν ένας δίσκος που «έπρεπε να φτιάξουν». Γι' αυτό και μετακόμισαν από το Λος Αντζελες στο Ντιτρόιτ, την πόλη που κάποτε ήταν η βιομηχανική μητρόπολη των ΗΠΑ και τώρα μοιάζει με πόλη-φάντασμα. Ετσι, ο νέος δίσκος του συμπυκνώνει όλη την οργή και την απόγνωση των ανέργων Αμερικανών όπως τραγουδάνε και στο σαρκαστικό «Power's Out», «από την πόλη του Ντιτρόιτ όπου η δουλειά μου είναι ασφαλής/ πολύ ασφαλής επειδή την έχασα για πάντα».
Ενώ κάποιοι άλλοι πολιτικοποιημένοι πανκ μουσικοί όπως οι Rise Against κυκλοφόρησαν το «Endgame» ως μια συνολική ματιά πάνω στον σημερινό κόσμο. Με επιρροές από τη φημισμένη πια μελέτη της Ναόμι Κλάιν «Το Δόγμα του Σοκ», την οποία προτείνουν και στο εσώφυλλο, έφτιαξαν έναν δίσκο για το πώς «ζούμε όλοι κάτω από το μαύρο σύννεφο της μοίρας», όπως το περιγράφει ο τραγουδιστής Τιμ Μακλάρθ. «Αν το πανκ είναι σημαντικό σήμερα», συνεχίζει, «δεν είναι τόσο να χαράξει μια πολιτική γραμμή όσο να δείξει πόσο αναγκαία είναι η ελευθερία της σκέψης. Ζούμε στην εποχή της πληροφορίας, ξέρουμε τα πάντα την στιγμή που συμβαίνουν από τις εξεγέρσεις στη Βόρεια Αφρική μέχρι την εξάπλωση της φτώχειας σε όλο τον κόσμο. Οπότε αυτό που λέμε είναι "μην κλείνεις τα μάτια σε όσα συμβαίνουν, σκέψου και δράσε"».
Κάτι ανάλογο, δηλαδή, με την προτροπή των ηλεκτρονικών Thievery Corporation που στον νέο τους δίσκο, το «Culture Of Fear», εξηγούν πως η εξάπλωση του φόβου είναι το εργαλείο για να κρατούνται οι μάζες στην απάθεια. Ο Ρομπ Γκάρζα και ο Ερικ Χίλτον μέσα από τις ροκ κιθάρες και τους ρέγκε ρυθμούς συστήνονται ως πολιτικοί σχολιαστές. «Ο ρόλος μας» όπως τον περιγράφουν, «δεν είναι να πούμε στον κόσμο τι να κάνει, αλλά να κάνουμε τους ανθρώπους να σκεφτούν διαφορετικά. Να απελευθερώσουμε τη σκέψη τους από την προπαγάνδα των ισχυρών».
Πηγή Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία
Written by Το Ρήγμα που Ενώνει
We are Creative Blogger Theme Wavers which provides user friendly, effective and easy to use themes. Each support has free and providing HD support screen casting.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου