-«Μα πως το πετυχαίνει ο συγγραφέας του βιβλίου «ανεμώλια» να μιλάει για τα ΔΙΚΑ ΜΑΣ βιώματα στο σχολείο» ρώτησα τον παλιό μου συμμαθητή, τον Δημήτρη
-«Πραγματικά, και εγώ που το διάβασα, έχω την ίδια εντύπωση» μου απάντησε ο επί δεκαετίες φίλος μου Δημήτρης.
Ο συγγραφέας πετυχαίνει κάτι εκπληκτικό και ταυτόχρονα απολαυστικό. Μας λέει στο οπισθόφυλλο ότι γράφει ένα βιβλίο για την αντρική φιλία και τη φυγή, αλλά τελικά γράφει ένα βιβλίο για τον καθένα από εμάς. Στους χαρακτήρες του βιβλίου αναγνωρίζουμε ξεκάθαρα πτυχές του εαυτού μας, επιρροές που μας σημάδεψαν, θυμόμαστε περιστατικά που μας συνέβησαν όταν ήμασταν νέοι (ή λιγότερο νέοι) και πιστεύουμε ότι ο συγγραφέας έγραψε το βιβλίο για τον καθένα από εμάς. Τελικά έγραψε ένα βιβλίο που το καταευχαριστήθηκε ο ίδιος, και μιλάει για τους γεννημένους στη δεκαετία του ’60, άντε και στις αρχές του ΄70 (πολύ μακρινό ακούγεται αυτό…) και τις επιδράσεις που τους διαμόρφωσαν.
Ο τρόπος με τον οποίον στήνει τους χαρακτήρες του, το σκηνικό και την πλοκή της αφήγησης είναι αμιγώς «Καραγατσικός», ζωντανός και ταυτόχρονα φθάνει μέχρι τα μύχια της ψυχής του κάθε πρωταγωνιστή. Δεν θα εκπλαγώ καθόλου αν το συγκεκριμένο βιβλίο γίνει πετυχημένη σειρά (όπως πχ το «Νησί») το προσεχές διάστημα.
Περισσότερα http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.vivlia&id=8495
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου