Την παραμονή των Χριστουγέννων, όταν ήμουν μικρός, ο παππούς μου άνοιγε έναν από τους τόμους του Παπαδιαμάντη, στην έκδοση του Βαλέτα τότε και διάβαζε κάποιο χριστουγεννιάτικο διήγημα. Παρά την καθαρεύουσα, κάτι πρέπει να πιάναμε ή ίσως μας άρεσε η μορφή του παππού, πάντως το έθιμο το αγαπούσαμε. Οι αναμνήσεις οι παιδικές είναι βέβαια επηρεασμένες από μεταγενέστερες διηγήσεις, αλλά δυο-τρία πράγματα που θυμάμαι με θαλπωρή από τα παιδικά μου Χριστούγεννα είναι τον παππού να διαβάζει από τον μεγάλο μαυροντυμένο τόμο και τα μανταρίνια να χρυσίζουν πάνω στο τραπέζι καθώς κάναμε καντηλάκι τις φλούδες τους.
Πρόπερσι τέτοιον καιρό ανέβασα ένα διήγημα, όχι του Παπαδιαμάντη αλλά “αλά μανιέρ ντε”: Τα Χριστούγεννα του Παπαδιαμάντη. Πέρσι, ένα άλλο, πάλι παπαδιαμαντική μίμηση αλλά διαφορετικό: Ο επαναπατρισμός της θεια-Λαμπρινής, του Τάσου Βουρνά. Φέτος σκεφτόμουν να βάλω άλλο ένα από τα κάμποσα που έχουν γραφτεί σε ύφος Παπαδιαμάντη, έπειτα άλλαξα γνώμη και είπα να βρω να βάλω το “Γιαλόξυλο” που είναι αυθεντικό παπαδιαμαντικό διήγημα που δεν περιλαμβάνεται σε καμιά έκδοση των Απάντων του εκτός από την πρόσφατη που έβγαλε ο ΔΟΛ, για τον απλό λόγο ότι ανακαλύφθηκε σχετικά πρόσφατα. Με το αναπάντεχο κακό που μας βρήκε με τον θάνατο του πατέρα μου δεν είχα μυαλό να ψάχνω γιαλόξυλα, οπότε αποφάσισα να βάλω κάτι άλλο. Ωστόσο, αν κάποιος έχει το “Γιαλόξυλο” (είτε από την έκδοση του ΔΟΛ είτε από την Νέα Εστία, τεύχος Ιανουαρίου 2009) ας κάνει έναν κόπο να το σκανάρει ή να το πληκτρολογήσει, για να το ανεβάσω σε κάποιαν άλλη ευκαιρία.
Written by Το Ρήγμα που Ενώνει
We are Creative Blogger Theme Wavers which provides user friendly, effective and easy to use themes. Each support has free and providing HD support screen casting.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου