Του Γιάννη Ζουμπουλάκη
Με γενικό τίτλο «Το φιλμ δεν θα πεθάνει ποτέ», με τρεις προβολές
ανά ημέρα και ένα σύνολο 168 ταινιών σε ένα διάστημα δύο μηνών, το
Ταινιόραμα του 2014 εγκαινιάζεται την Πέμπτη στο γνωστό στέκι του τα
τελευταία χρόνια, το Αστυ της πλατείας Κοραή. «Ζώντας πλέον στην
ψηφιακή εποχή και βλέποντας τα σινεμά όλης της Ελλάδας να εξοπλίζονται
με ψηφιακές μηχανές προβολής και ψηφιακό τρόπο προβολής DCP, εμείς στο
Αστυ συνεχίζουμε να προβάλλουμε κατά 99% τις εκατοντάδες ταινίες σε 35
mm» αναφέρουν οι διοργανωτές στο ενημερωτικό φυλλάδιο του
προγράμματος που αρχίζει την Πέμπτη 15 Μαΐου και θα ολοκληρωθεί την
Τετάρτη 9 Ιουλίου.
Μια ρομαντική άποψη που αναμφισβήτητα κρύβει διαστάσεις νοσταλγικές, παρ' ότι νιώθεις πως φλερτάρει κάπως και με τον αναχρονισμό. Διότι οι ίδιες ταινίες ενδεχομένως να ήταν πολύ πιο απολαυστικές και φιλικές προς τον θεατή έχοντας περάσει από ένα πρόγραμμα ψηφιακής αποκατάστασης, όπως άλλωστε συμβαίνει σε όλες τις χώρες του κόσμου όπου γίνονται ανάλογα αφιερώματα.
Ο Μαρτσέλο Μαστρογιάνι σε σκηνή από το «Διαζύγιο α λά ιταλικά»
Οι ταινίες πάντως είναι και πολλές και σπάνιες. Πενήντα έξι ημέρες προβολών σημαίνουν 56 διαφορετικές ενότητες μέσα στις οποίες μπορεί κανείς να ανακαλύψει κινηματογραφικά διαμάντια, πολλά από τα οποία είναι πια ξεχασμένα. Στον «Τρόμο στο Σελιλόιντ» για παράδειγμα βρίσκουμε τις «Ανατριχίλες» (1975) του Ντέιβιντ Κρόνενμπεργκ ή τις «Αδελφές» (1973), μία από τις πρώτες ταινίες του Μπράιαν Ντε Πάλμα, ενώ στα «Ελεύθερη Ηθη» ξεχωρτίζουν οι «Πέντε αισθήσεις» (1999) του Ζερεμί Ποντεσουά. Ο «Κλέφτης των παιδιών» (1992) του Τζιάνι Αμέλιο, ο «Πρώτος έρωτας» (2004) του Ματέο Γκαρόνε και οι «Εκλεκτικές συγγένειες» (1996) των αδελφών Ταβιάνι είναι μια επιλογή από ιταλικό κινηματογράφο των τελευταίων 20 χρόνων, ενώ το «Διαζύγιο α λα ιταλικά», η «Ατιμασμένη και εγκαταλελειμμένη» και ο «Αστυνόμος Πέπε» είναι μια ευφάνταστη επιλογή ιταλικής σάτιρας της δεκαετίας του 1960.
Το Ταινιόραμα αγκαλιάζει όλον τον κόσμο του κινηματογράφου. Στις «Λατινοαμερικανικές εκπλήξεις» θα βρούμε αυστηρά σινεφίλ ταινίες, όπως η κολομβιανή «Εγκλημα στη λίμνη» (2012) του Γουίλιαμ Βέγκα, η «Ομορφη ζωή» (2008) του Χιλιανού Αντρεές Γουντ και η αργεντίνικη «La rabia» (2008) της Αλμπερτίνα Κάρι.
«Σύγχρονο Γαλλικό Σινεμά» («Ξέχασέ με», 2004, της Νοεμί Λβοβσκί), «Πορνογραφία και Σινεμά» («Η αυτοκρατορία των αισθήσεων», 1976, του Ναγκίσα Οσιμα, «Οι ηλίθιοι», 1998, του Λαρς Φον Τρίερ) και «Ζωγράφοι - Ποιητές» («Πόλοκ ο ασυμβίβαστος», 2000, του Εντ Χάρις, «Αντρέι Ρουμπλιόφ», 1966, του Αντρέι Ταρκόφσκι) είναι επίσης ενότητες που κινούν το ενδιαφέρον.
Σκηνή από τη «Suspiria» του Ντάριο Αρζέντο
Ο δημιουργός ήταν ανέκαθεν το στοιχείο που προέβαλλε το Ταινιόραμα, γι' αυτό και πολλές ενότητες φέρουν το όνομα σκηνοθετών που καθένας με τον τρόπο του έχει γράψει Ιστορία: Ο Ντάριο Αρζέντο, μετρ του ιταλικού θρίλερ γνωστού ως giallo («Τρόμος στην όπερα», «Suspiria», «Τέσσερις μύγες σε γκρι βελούδο»), ο ισπανός σουρεαλιστής Λουίς Μπουνιουέλ («Λος Ολβιδάδος»), ο Λουκίνο Βισκόντι («Η γοητεία της αμαρτίας»), ο Μικελάντζελο Αντονιόνι («Η νύχτα», «Κόκκινη έρημος»), ο Αλφρεντ Χίτσκοκ («Ρεβέκκα», «Υπόθεση Παραντάιν») και ο Φρανσουά Τριφό («Παράνομο κρεβάτι», «Δυο Αγγλίδες στην Ευρώπη») είναι ορισμένοι από αυτούς.
Οι αδελφοί Γιώργος και Δημήτρης Στεργιάκης που διοργανώνουν το Ταινιόραμα, κληροδότημα του πατέρα τους Αντώνη Στεργιάκη (πέθανε το 2013), αισθάνονται ότι με αυτό το αφιέρωμα-γαργαντούα, περισσότερο γιορτάζουν τον κινηματογράφο παρά τον αντιμετωπίζουν ως επιχειρηματίες.
Το αποδεικνύουν δε με τη φιλική τιμή στο εισιτήριο, το οποίο θα κοστίζει 6 ευρώ για όλες τις προβολές μιας ημέρας και μόλις 40 ευρώ για κάρτα διαρκείας.
Written by Το Ρήγμα που Ενώνει
We are Creative Blogger Theme Wavers which provides user friendly, effective and easy to use themes. Each support has free and providing HD support screen casting.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου